Η Ταϊλανδή "ladyboy" κικμπόξερ βγάζει νοκάουτ το φύλο.

(Από το National Geographic news
Laura Green, 25 Μαρτίου 2004)


Η Λώρα Γκρην, παρουσιάστρια του National Geographic On Assignment, ταξίδεψε στην Ταϊλάνδη για να ζήσει στον κόσμο των ladyboys- του "τρίτου φύλου" της Ταϊλάνδης. Εκεί συναντήθηκε με την πιο διάσημη ladyboy της χώρας- μια πρώην πρωταθλητή του kickboxing ονόματι Nong Tum.

Σ' ετούτο το άρθρο η Γκρην περιγράφει τη γνωριμία της με τον Τουμ και την μεταμόρφωσή του από έναν αρρενωπό μποξέρ σε μια λεπτοκαμωμένη, όμορφη νεαρή γυναίκα. Η ιστορία της Τουμ είναι η υπόθεση της καινούργιας ταινίας Beautiful Boxer.

Πηγαίνω να συναντήσω μια διασημότητα που βγάζει νοκ-άουτ το φύλο. Εδώ, στην Ταϊλάνδη, η Νονγκ Τουμ είναι πασίγνωστη.

Το να συναντάς μια σταρ στην καλύτερη περίπτωση σου τσακίζει τα νεύρα. Σήμερα όμως έχω έναν λόγο παραπάνω ν' ανησυχώ.

Η Νονγκ Τουμ είναι πρωταθλήτρια του κικμποξ. Είναι η νικήτρια σε 22 επαγγελματικούς αγώνες, έναν για κάθε χρόνο της ζωής της- 18 νοκ άουτ και αμέτρητες ματωμένες μύτες στη διάρκεια μιας εξάχρονης καριέρας στα ρινγκ. Και τώρα η ζωή της είναι το θέμα μιας ταινίας με πολύ καλές κριτικές.

Έχω έρθει σ' ένα παραδοσιακό Ταϊλανδέζικο σχολείο μποξ, στα περίχωρα της Μπανγκόκ, για να βρω τί κάνει αυτήν την συγκεκριμμένη διασημότητα να ξεχωρίζει τόσο. Από το δρόμο περνάω με τα πόδια ανάμεσα σε σεμνά παραπήγματα και γυναίκες που μαγειρεύουν σε μια εξωτερική κουζίνα γκαζιού.

Ο υπαίθριος χώρος εξάσκησης βρίσκεται δίπλα σε ένα κανάλι. Η κακοσμία του νερού ανακατεύεται με το ζεστό αέρα που είναι φορτωμένος με την δυσωδία από τους ιδρωμένους παλαιστές. Αγόρια παίζουν ανάμεσα σε κοκόρια και τα απομεινάρια του μποξ- γάντια, κολλητικές ταινίες και λάστιχα αυτοκινήτων.

Ξαφνικά, μέσα από τους αιωρούμενους σάκους του μποξ εμφανίζεται μια λυγερόκορμη, ομορφη νεαρή γυναίκα. Η θηλυκότητα της Νονγκ Τουμ είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή μ' ένα τέτοιο αρρενωπό φόντο. Τα πάντα πάνω της είναι λεπτεπίλεπτα: το χαμόγελό της, οι ήπιοι τρόποι της, και η απαλή φωνή της.

Αυτό θα ήταν από μόνο άξιο λόγου, αν αναλογιστεί κανείς τη βίαιη φύση αυτού του πιο μάτσο από όλα τα αθλήματα. Είναι ακόμη πιο εκπληκτικό όμως, όταν σκεφτείς οτι η Νονγκ Τουμ ήταν κάποτε άντρας.

Παλεύοντας για να ξεφύγεις από τη φτώχεια.

Για πολλούς νεαρούς Ταϊλανδούς άντρες, το κικμποξ είναι ένας τρόπος να ξεφύγουν από τη φτώχεια, μια ευκαιρία να βγουν από τα όρια της συχνά αγροτικής ζωής σε μια αναπτυσσόμενη χώρα όπου ο μέσος ετήσιος μισθός είναι λιγότερο από 2000 δολλάρια. Άλλωστε το κικμποξ θεωρείται κάτι σαν θρησκεία. Το παραδοσιακό στυλ που είναι γνωστό ως Muay Thai κάποτε αποφάσιζε τις τύχες βασιλέων- τελετουργίες και εθιμοτυπικό περιβάλλουν ετούτη την πιο ευσεβή από τις αιματοβαμμένες μάχες. Οι πρωταθλητές γίνονται εθνικοί ήρωες. Και είναι μόνο για τους άντρες.

Η Νονγκ Τουμ (γεννημένη Parinya Charoenphol) ξεκίνησε το μποξ σαν αγόρι- σαν απάντηση στις κοροϊδίες και τα σχόλια των συμμαθητών που γελούσαν με τα κοριτσίστικα φερσίματά του. Αλλά την πρώτη φορά που η νεαρή Νονγκ Τουμ αντέδρασε, τα γέλια σταμάτησαν.

Στα χρόνια που ήρθαν, στο ρινγκ, ως παρενδυτικός πρωταθλητής μποξέρ, η Τουμ φιλούσε τους αντιπάλους της στο μάγουλο μετά από κάθε μάχη όπου μετέτρεπε την αλλαζονία τους σε μια ματωμένη μάζα στο καναβάτσο.

Μ' όλα αυτά στο μυαλό μου μπαίνω στο χώρο εξάσκησης με κάποιο δέος. Είναι όμως δύσκολο να αισθανθείς φόβο μπροστά σε μια πυγμάχο που η τελευταία της κίνηση πριν αρχίσει το ζέσταμα είναι να βάλει άλλη μια στρώση λιπ γκλος. Πέρα όμως από το κραγιόν, αυτή η κοπέλα μπορεί ακόμη να πυγμαχήσει. Τα βαριά δερμάτινα γάντια που μου δίνει η Νονγκ Τουμ είναι ακόμη υγρά από το τελευταίο ιδρωμένο ζευγάρι χεριών που προστάτευσαν και γελάει με την γκριμάτσα μου στην μυρωδιά και την αίσθησή τους.

Η Τουμ έχει φορέσει αυτές τις εξαρτύσεις επαγγελματικά από τότε που ήταν έφηβος. Κατακτώντας τίτλους και διασημότητα, η Νονγκ Τουμ έγινε διάσημη τόσο για το στυλ και τη χάρη της στο ρινγκ, και την παλιομοδίτικη τεχνική της σ' αυτό το ιστορικό σπορ, όσο για το κόκκινο κραγιόν της και την κορδέλλα που έβαζε στα μαλλιά της για να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους της.

Η όμορφη πυγμάχος

Οι νίκες της κάναν τους ομοφοβικούς και τους επικριτές της να σωπάσουν. Αλλά για την Τουμ, οι νίκες και τα χρήματα των βραβείων σήμαιναν μόνο ένα πράγμα: ήταν ένα βήμα πιο κοντά στην αληθινή της επιθυμία να γίνει γυναίκα, μέσω της πανάκριβης επέμβασης επαναπροσδιορισμού του φύλου.

Το θέμα με τους σάκους του μποξ είναι οτι είναι βαρύτεροι απ' ό,τι φαίνονται. Και στριφογυρνάνε. Αν έχετε χτυπήσει κανέναν με τις γροθιές σας θα ξέρετε οτι ένα λάθος χτύπημα δεν εξασφαλίζει χειροκροτήματα. Και πονάει.

Έπειτα, είναι τα λακτίσματα. Σαν οπαδός της Λάρα Κροφτ, πάντα φανταζόμουνα τον εαυτό μου σ' αυτό το ρόλο. Η Νονγκ Τουμ κατεύθυνε μια- δυο τέλειες στριφογυριστές κλωτσιές στο σάκκο και τέλειωσε την επίδειξη με μια σειρά καλαμιές που προσγειώθηκαν μ' έναν ικανοποιητικό κρότο καθώς η σάρκα χτυπούσε το δέρμα. Οι δικές μου προσπάθεις ήταν λιγότερο εντυπωσιακές, παρ' όλο που η σύσταση της Τουμ να συγκεντρωθώ στο θυμό μου πριν το επόμενο χτύπημα σίγουρα βελτίωσε την απόδοσή μου.

Παρά τα πολεμικά της μουγγρητά και το σίγουρο πάτημά της, είναι τόσο δύσκολο να δεις τον άντρα μέσα της. Ρίχνω συνέχεια κλεφτές ματιές στο όμορφο πρόσωπό της, την γυαλιστερή χαίτη των μαλλιών της που τινάζεται, και, ναι, τα πολύ πειστικά της στήθη. Με το θερμόμετρο να ξεπερνάει τους 32 βαθμούς κελσίου, κολλάω στον ιδρώτα. Ενώ η Τουμ ούτε που έχε αρχίσει να ιδρώνει.

Μετά από μισή ώρα εξάσκησης, έχω εξαντληθεί. Έτσι, αφού την παρακολουθήσω να δίνει άλλη μια συνέντευξη σ' άλλο ένα τηλεοπτικό συνεργείο - έναν ντόπιο ρεπόρτερ κι έναν καμεραμάν που την κοιτάνε με φανερό δέος για τη φήμη της- η Νονγκ Τουμ με παίρνει να πάμε για ψώνια.

Καθώς περπατάμε ανάμεσα στους πάγκους της Siam Square της Μπανγκόκ, παιδιά μας κοιτάνε μ' ανοιχτό το στόμα, γυναίκες σταματάνε και χτυπάνε τα χέρια τους με ενθουσιασμό, και μερικοί πλησιάζουν προσεκτικά για ένα αυτόγραφο και μια χειραψία.

Καθώς σταματάμε σ' ένα υπάιθριο μπαρ για γλυκό, γαλακτερό παγωμένο τσάι, η Τουμ μου λέει οτι ελπίζει πως η ταινία που μόλις βγήκε για τη ζωή της, Beautiful Boxer, θα προκαλέσει τα στερεότυπα για ανθρώπους όπως αυτή: τις Ταϊλανδές ladyboys.

Οι Ladyboys της Ταϊλάνδης

Κανείς δεν ξέρει γιατί, αλλά η Ταϊλάνδη έχει έναν ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό από ladyboys. Συχνά αποκαλούνται katoey, μια αργκό έκφρασή για έναν άντρα που επιλέγει να ζει σαν γυναίκα.

Συνήθως μια katoey θ' αρχίσει να παίρνει γυναικείες ορμόνες γύρω στην εφηβεία για να αναστείλει την αρσενική της ανάπτυξη. Πολλές αργότερα θα κάνουν προσθετικές επεμβάσεις στο στήθος και κάποιες, αλλά όχι όλες, θα κάνουν την τελική επέμβαση επαναπροσδιορισμού του φύλου για να ολοκληρώσουν την μεταμόρφωσή τους.

Ακόμη κι όταν έχει αποκτήσει το σώμα μιας γυναίκας, η ζωή για μια katoey είναι κάθε άλλο παρά εύκολη. Η Ταϊλάνδη είναι μια Βουδδιστική χώρα όπου η ανοχή βασιλεύει. Παρ' όλ' αυτά, κάτω από την επίσημη αποδοχή, υπάρχει ένα ισχυρό ρεύμα προκατάληψης.

Οι περισσότερες katoey καταλήγουν να εργάζονται ως χορεύτριες, κάποιες σαν πόρνες. Αποζητούν έναν κόσμο όπου θα είναι ελεύθερες να φέρονται όπως θέλουν, όπου κανείς δεν θα γελάει μαζί τους- ένα μέρος όπου να μπορούν επιτέλους να ταιριάξουν.

Η Νονγκ Τουμ μου λέει οτι πάντα ήξερε πως έχει την καρδιά μιας γυναίκας. Το κικμποξ της παρείχε την οικονομική δυνατότητα να υποστηρίξει την οικογένειά της και την έβγαλε από την φτώχεια της αγροτικής ζωής. Η δύναμη κι η επιδεξιότητά της στο ρινγκ, και η ικανότητά της να βγάζει νοκ άουτ τους πιο σκληρούς αντιπάλους, της εξασφάλισε διασημότητα και αποδοχή. Αλλά το θέλγητρο της εκπλήρωσης της ανάγκης της να είναι εντελώς θηλυκή, οδήγησε την Νονγκ Τουμ να αρχίσει να παίρνει τις ορμόνες.

Μια katoey αισθητικός ήταν εκείνη που εφοδίασε την πρόθυμη Τουμ με το πρώτο μπουκάλι χαπιών. Οι φαν του μποξέρ έπαθαν σοκ. Καθώς οι μυς αρχίσαν να φθίνουν και οι γραμμές του προσώπου μαλάκωσαν, το ίδιο έγινε και με τις γροθιές που κατακτούσαν βραβεία. Αλλά με την ελπίδα να γίνει επιτέλους τελείως γυναίκα, η Νονγκ Τουμ τελικά πέρασε από τα μαχαίρια για την ολοκληρωτική επέμβαση επαναπροσδιορισμού του φύλου το 1999.

Εκπαιδεύοντας τους πρωταθλητές του μέλλοντος.

Πέντε χρόνια μετά είναι ειλικρινά δύσκολο να καταλάβεις οτι αυτή η γλυκειά γυναίκα ήταν κάποτε άντρας. Οι μέρες του πρωταθλητισμού της έχουν τελειώσει. Στο Muai Thay, οι γυναίκες δεν επιτρέπεται ούτε να μπουν στο ρινγκ. Έτσι η Νονγκ Τουμ εκπαιδεύει παιδιά που θέλουν ν' ακολουθήσουν τα βήματα του πρωταθλητή τους, χωρίς άλλο γοητευμένα από τον ρομαντισμό μιας ιστορίας με αίσιο τέλος.

Η Τουμ δεν θα γίνει ποτέ δεκτή ως γυναίκα στην πατρίδα της. Η ταυτότητα που μου δείχνει λέει "Mr." δίπλα από την κοριτσίστικη φωτογραφία της. Ποτέ δεν θα παντρευτεί, ποτέ δε θα γεννήσει, και ποτέ δεν θα παλαίψει ξανά επαγγελματικά. Παρ' όλ' αυτά είναι ευτυχισμένη.

Μου λέει οτι δεν μπορείς να διαλέξεις πώς γεννιέσαι, αλλά μπορείς να διαλέξεις πώς ζεις. Χρησιμοποιεί την προκατάληψη και την έλλειψη σεβασμού εναντίον της για να θυμίζει στον εαυτό της οτι πρέπει να δουλέψει σκληρά για να κερδίσει με το μέρος της τους ανθρώπους και να αποδείξει οτι έχει καρδιά και ψυχή σαν όλους τους άλλους.

Η Τουμ λέει οτι γεννήθηκε μ' ένα μειονέκτημα, ούτε άντρας ούτε γυναίκα αλλά ένα "τρίτο φύλο". Αλλά συμφωνεί μαζί μου οτι στάθηκε επίσης τυχερή. Γεννήθηκε με μια μοναδική ικανότητα στο κικμποξ που την έκανε πλούσια και διάσημη και που της επέτρεψε να κερδίσει την αποδοχή. Τέτοια καλή τύχη δεν την έχουν όλες οι katoey.

Οι Βουδδιστές πιστεύουν στην μετενσάρκωση. Έτσι, καθώς λέμε αντίο, ρωτάω την Τουμ αν μπορούσε να διαλέξει, πώς θα ήθελε να γεννηθεί στην επόμενη ζωή της, σαν άντρας ή σαν γυναίκα; Η απάντησή της με ξαφνιάζει.

Η Τουμ λέει οτι οπωσδήποτε θα διάλεγε να γεννηθεί άντρας. Αυτή τη φορά όμως, ένας αληθινός άντρας, με μια αντρική καρδιά για να ταιριάζει με το σώμα του άντρα.

(A Suivre)

Μικρή αισθητική παρέμβαση για την Επέμβαση

Ο αυτοπροσδιορισμός όμως, χρειάζεται κατ' αρχήν και μια συνειδητοποίηση, αυτογνωσία. Πόσες φορές έχω μιλήσει με γυναίκες που έχουνε κάνει την Eπέμβαση και μου λένε, This Is What I've Always Wanted, "αυτό είναι που ήθελα πάντα" (όλο μ' Αγγλίδες την κάνω αυτή τη συζήτηση). Και λέω τώρα εγώ. Όταν το λες αυτό, τί ακριβώς εννοείς; Οτι αυτό που πάντα ήθελες ήταν να κάνεις εγχείρηση; Εσύ δηλαδή, δεν ήθελες να έχεις γεννηθεί γυναίκα απ΄την αρχή και να ξεμπερδεύεις, ήθελες μια ζωή να τυραννιέσαι με επιπλοκές και διαστολείς και όλα τα κακά της μοίρας σου, και να σου λένε κι από πάνω πως "ό,τι και να κόψεις, για μένα γυναίκα δε θα γίνεις ποτέ;".

Εκείνο που ήθελα εγώ πάντα, ήταν η ζωή της πριγκίπισσας Σίντυ με τα μεταξωτά μαλλιά, στο μικρό σπίτι στο λιβάδι με το μικρό μου πόνυ. Έλεγα "θέλω να γίνω κορίτσι", κι ούτε καν ήξερα ποιά είναι η διαφορά, νόμιζα οτι τα κορίτσια έχουνε πουλάκι σαν τ' αγοράκια (να ο Λακάν :) απλά είναι κολλημένο κάτω από τα πόδια τους και πρέπει να κάτσουνε για να κάνουνε πιπί τους. Πού ήξερα εγώ για τους χασάπηδες της πατριαρχίας και τ' αστραφτερά τους μαχαίρια;

Σ' αυτό τον κόσμο βρέθηκα όμως κι έτσι είναι τα πράγματα και δεν έχεις πολλές επιλογές. Ή το βουλώνεις και μαθαίνεις να συμβιβάζεσαι: δεν μπορείς να έχεις το σώμα που ήθελες ποτέ, αλλά μπορείς τουλάχιστον να έχεις κάτι σαν αυτό στο περίπου, τη δουλειά του θα την κάνει, αν κλείσεις λίγο τα μάτια και γυρίσεις πίσω με το μυαλό σου, στην εποχή που ήξερες ακριβώς τί ήθελες πάντα. Ή το βουλώνεις και κρύβεσαι, "δεν είναι για μένα αυτά τα πράγματα" λες, και ζεις τη ζωούλα σου σαν αντρούλης, παντρεύεσαι μια γυναικούλα να κάνετε παιδάκια και τα μεγαλώνετε και κοιτάς να μη σε πάρουνε χαμπάρι και τα κάνεις όλα μαντάρα, φουκαρά, που ακόμη δεν μπορείς να ξεκολλήσεις από τα παιδικά σου όνειρα, κοτζάμ μαντράχαλος στα σαράντα σου.

Κι αυτή βέβαια είναι η συζήτηση που έχω κάνει τόσες φορές με τόσες διαφορετικές τρανς γυναίκες που έχω χάσει το μέτρημα. "Γιατί κάθεσαι κι ασχολείσαι μ' αυτά", μου λένε, "με τις επιπλοκές και τους πόνους, και την απώλεια αίσθησης και τις διαστολές, γιατί ασχολείσαι μ' όλα αυτά τα άσχημα πράγματα;". Να το βουλώσω λοιπόν, κι αν δεν μου φτάνουν αυτά που μπορώ να έχω, ας τα συμπληρώσω με άρνηση και προσωπικές μυθολογίες.

Μα έτσι θα καταντήσω κι εγώ μια μέρα να μιλάω για την "πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου" και "αυτό που πάντα επιθυμούσα", με τα χέρια περιστέρια στο στήθος και τα μάτια σεμνά χαμηλωμένα, έτοιμοι οι ουρανοί να σκιστούνε και να κατεβούνε οι άγγελοι με τις τρομπέτες (τζαζ άγγελοι, δες!).

Κι ακόμη χειρότερα, θα μάθω να αυτοπροσδιορίζομαι σαν κάτι που δεν είμαι: "είμαι αυτό που πάντα ήθελα να είμαι". Αυτό που ήθελα να είμαι δεν "γίνεσαι", γεννιέσαι, και πες το όπως θες. Και μπορεί να είμαι γυναίκα, με το δικό μου τσαγανό και των αλλονών την κατανόηση, αλλά το σώμα μου δεν μπορώ να τό 'χω όπως θέλω ποτέ. Και καμμία ριζοσπαστική θεωρία για το φύλο, καμμία εγωπαθής πίστη στην ανώτερη συνειδητοποίησή μου ποτέ δε θα μου το δώσει. Μπορώ όμως να ζω έτσι, στην καθημερινότητά μου, κι όχι μόνο μέσα στο μυαλό μου, χωρίς να χρειάζεται να λέω μαλακίες ούτε στον εαυτό μου ούτε σε κανέναν, για να βαφτίσω το κοτόπουλο ψάρι και ν' ανανοηματοδοτήσω αυτό που κάθε βράδυ αγκαλιάζει ένας άνθρωπος που μ' αγαπάει.

(A Suivre)

Η Μόσχα και τα μοσχάρια

Χωρίς να παραβλέπουμε το γεγονός οτι η ακόλουθη είδηση δημοσιεύεται σε Βρετανική εφημερίδα (και γνωρίζοντας οτι σύμφωνα με τον Βρετανικό τύπο η Ρωσσία είναι ο μεγάλος εχθρός της ελευθερίας και της δημοκρατίας στην Ευρώπη), μεταφέρω εδώ τα καθέκαστα για τη διάλυση της πορείας διαμαρτυρίας στη Μόσχα με την ευκαιρία της Eurovision:

"Ματατζήδες" συλλαμβάνουν τον Peter Thatchell στην γκέυ πορεία στη Μόσχα

Η διαμαρτυρία που επρόκειτο να συμπέσει με την Eurovision απαγορεύθηκε για να αποτραπεί η "ηθική παρακμή".

Από τον Shaun Walker στη Μοσχα, Κυριακή 17 Μαϊου 2009

Δυνάμεις καταστολής της αστυνομίας στη Μόσχα διέλυσαν ανελέητα μια ειρηνική διαμαρτυρία για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων εχτές, σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποιώντας βία για να συλλάβουν τους συμμετέχοντες. Οι αρχές της πόλης είχαν απαγορεύσει την πορεία που είχε προγραμματιστεί να συμπέσει με τον υποτιθέμενα φιλικό προς τους γκέυ διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, αλλά περίπου 30 ακτιβιστές αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν παρ' όλ' αυτά, αλλάζοντας το σημείο όπου θα ξεκινούσε η διαδήλωση την τελευταία στιγμή.

Συγκεντρώθηκαν κοντά στο κυρίως πανεπιστήμιο της Μόσχας, φωνάζοντας συνθήματα και ανοίγοντας πανώ που διαμαρτύρονταν για την ομοφοβία στην Ρωσσική κοινωνία. Οι περισσότεροι από τους διαδηλωτές, συμπεριλαμβανόμενων του διοργανωτή, Nikolai Alexeev και του Βρετανού υποστηρικτή των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, Peter Thatchell, στοιβάχτηκαν σε αστυνομικά φορτηγάκια και μεταφέρθηκαν σε αστυνομικά τμήματα. Ο δήμαρχος της πόλης έχει αναφερθεί στους ομοφυλόφιλους ως "Σατανιστές" και οι αρχές υποστήριξαν οτι η πορεία απαγορεύτηκε για την αποφυγή "παρακμής των ηθών".

Στην Πλατεία Πούσκιν στο κέντρο της Μόσχας, όπου είχε αρχικά προγραμματιστεί να λάβει χώρα η γκέυ διαδήλωση είχαν μαζευτεί περίπου 1000 δυνάμεις καταστολής της αστυνομίας. Σε ένα άλλο μέρος της πόλης, μια μικρή "αντί- γκέυ" πραγματοποιήθηκε με την άδεια των αρχών, αν και έξι Χριστιανοί Ορθόδοξοι ακτιβιστές συνελλήφθησαν στην Πλατεία Πούσκιν.

"Δεν θα επιτρέψουμε σε αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν την πόλη μας Σόδομα", είπε ένας από τους διαδηλωτές, ο Igor Miroshnichenko, λίγο πριν προσαχθεί.

Ο κος Thatchell αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να κατηγορηθεί το απόγευμα, αφού η Βρετανική πρεσβεία ζήτησε να επικοινωνήσει μαζί του, αλλά την ίδια ώρα οι περισσότεροι από τους άλλους συμμετέχοντες στην γκέυ διαδήλωση κρατούνταν ακόμη από την αστυνομία. Ο κος Alexeev κρατούνταν χώρια από τους υπόλοιπους. "Δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί του", είπε ο Κος Thatchell. "Ανησυχούμε πολύ για την ασφάλειά του και την σωματική του ακεραιότητα".

Πρόσθεσε οτι ήταν "απογοητευτικό" που ελάχιστη ανοιχτή υποστήριξη είχε δοθεί στις διαμαρτυρίες από τους συμμετέχοντες στη Eurovision. "Βρίσκονται κάτω από τρομερή πίεση να αποφύγουν κάθε αντιπαράθεση σ' αυτό το θέμα".

Η αστυνομία είχε προσπαθήσει να συλλάβει διαδηλωτές τις μέρες πριν από την πορεία, και οι ακτιβιστές είχα περάσει δυο μέρες κρυμμένοι σε ένα αγρόκτημα έξω από την πόλη. Κατάφεραν ν' αποφύγουν μπλόκα στους δρόμους για να βρεθούν στη Μόσχα εχτές το πρωί, αλλά, μέσα σε πέντε λεπτά από την αρχή της διαμαρτυρίας στον καινούργιο χώρο της, που δεν είχε ανακοινωθεί, είχαν όλοι τεθεί ύπο κράτηση, με την αστυνομία να χρησιμοποιεί σκληρές τακτικές ακόμη κι όταν δεν προβαλλόταν αντίσταση.

(A Suivre)

Ο παρασιτισμός ως αναπαραγωγική στρατηγική

Οι μύγες του γένους Pseudacteon τοποθετούν τα αυγά τους στο σώμα ενός ζωντανού μυρμηγκιού του γένους Solenopsis invicta (γνωστών στις ΗΠΑ ως Fire Ants).

(ωοθέτης της pseudacteon curvatus)

Όταν τα αυγά εκκολαφθούν, μία από τις προνύμφες μεταναστεύει στο κεφάλι του μυρμηγκιού, όπου τρέφεται με την αιμολύμφη (το αίμα των αρθρόποδων), και τον μυϊκό και νευρικό ιστό του ξενιστή.

Καθώς το κεφάλι του μυρμηγκιού αδειάζει από τον εγκέφαλό του, το σώμα του (που χάρη στο απλό νευρικό σύστημα των εντόμων παραμένει δραστήριο) αρχίζει να περιφέρεται άσκοπα για δύο εως τέσσερις εβδομάδες.

Κάποιοι επιστήμονες αναφέρουν οτι η προνύμφη της μύγας, κατά κάποιο τρόπο καταφέρνει να ελέγξει το σώμα του μυρμηγκιού και να το οδηγήσει προς ένα σημείο με υγρά υπολείμματα φύλων, όπου μπορεί να αναδυθεί από το κεφάλι του ξενιστή μακρυά από τα άλλα μυρμήγκια που θα της επιτίθονταν.

Η προνύμφη αποκόβει το κεφάλι του μυρμηγκιού απελευθερώνοντας ένα ένζυμο που διαλύει την μεμβράνη που το κρατάει ενωμένο με το σώμα του. Ύστερα συνεχίζει να αναπτύσσεται για άλλες δυο εβδομάδες μέσα στο αποκομμένο κεφάλι πριν αναδυθεί τελικά.



Επιστήμονες στην πολιτεία του Τέξας εισήγαγαν το είδος obtusus, της μύγας Pseudacteon με σκοπό να ελέγξουν τον πληθυσμό των Fire Ant μυρμηγκιών, που αποτελούν "ξένο" είδος στις Νότιες πολιτείς των ΗΠΑ και έχουν εκτοπίσει τα ντόπια είδη.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αν και οι μύγες δεν σκοτώνουν αρκετά μυρμήγκια για να μειώσουν τον πληθυσμό τους, τα μυρμήγκια φαίνεται να τις φοβούνται τόσο που ακόμη κι η παρουσία των μυγών σε μια περιοχή είναι αρκετή για να τα αναγκάσει να κρυφτούν στις φωλιές τους και να αποφεύγουν να μετακινηθούν σε αναζήτηση τροφής. Θεωρείται οτι μ' αυτόν τον τρόπο ανακόπτεται σε σημαντικό βαθμό η εξάπλωσή τους.



Ένα μικρό δείγμα από αυτό που λέω "εξελικτική νοημοσύνη"- ίσως "χημική" ή "βιολογική" είναι πιο ακριβείς όροι. Λέω για την ικανότητα των εντόμων κυρίως αλλά και άλλων ζωντανών πλασμάτων (συνήθως όμως των απλούστερων μορφών ζωής) να υιοθετούν ιδιαίτερα περίπλοκες τακτικές για να εκμεταλλευτούν το περιβάλον τους ώστε να επιβιώσουν και ν' αναπαραχθούν, συχνά χρησιμοποιώντας τον οργανισμό τους σαν "χημικό εργαστήριο" για να παράγει σχεδόν κατά παραγγελία τις ουσίες που χρειάζονται.

(Φωτογραφίες και πληροφορίες από το National Geographic και την Wikipedia)

(A Suivre)

Στους εραστές της επανάστασης.

Μ, όχι, δεν είμαι ισορροπημένο άτομο. Κυρίως γιατί είμαι γεμάτη πάντα με πίκρα κι οργή που δεν είμαι πια δεκάξι. Μα ποτέ δεν ήμουν δεκάξι. Δεκάξι ήταν ένα αγόρι με σκισμένα ρούχα και βαμμένα μάτια, που το περνούσαν γι' αδερφή, επειδή του χαϊδεύαν το πουλί και τούρλωνε τον κώλο. Εμ, τί θες να σε περνάνε μετά, για στρεητά βαρβάτο; Δεν είμαι δεκάξι πια, γαμώτο, γαμώτο! Θα πούλαγα την ψυχή μου στο διάβολο, να τυραννιέται για μια αιωνιότητα, αν ήταν ν' ανασάνω για μια στιγμή τον αέρα της εφηβείας μου.

Αλλά μή μου δίνετε σημασία. Έτσι με πιάνουν αυτά, μετά μου περνάει και αντικρύζω με θάρρος το μέλλον- τότε που θα είμαι πάλι δεκάξι, και δυο και τρεις και τέσσερις φορές. Μακάρι.

Μίλαγα μ' ένα φίλο μου λοιπόν και μου λέει "δε γουστάρω να έχω πούτσο" μου λέει. "Έβλεπα ρε συ τη φίλη μου και ήθελα να τη γαμήσω, μου μιλούσε και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν οτι θέλω να τη γαμήσω. Μού 'χε σηκωθεί και μού' χε γίνει κάγκελο". Μα καλά, πάω να του πω, νορμάλ δεν είναι αυτό ρε σύ; Κι εκεί άρχισε να μου λέει οτι έκανε ενέσεις στον πούτσο του με κόλλα ούχου, και δεν σηκωνότανε πια. Έπαθα πλάκα. "Ρε μαλάκα.. " του λέω "Τον πούτσο σου;" με φρίκη. Σηκώνει το χέρι του. Ωπ! "Δεν κατάλαβα; Δικός μου δεν είναι; Ό,τι θέλω δεν τον κάνω;" Ε, και το βούλωσα βέβαια γιατί στη δική μου κατάσταση δε λες στον άλλο κόσμο τί να κάνει και τί να μην κάνει με το σώμα του και τη ζωή του ολόκληρη.

Κι έτσι σκόρπιες κουβέντες, θυμάμαι μια που μου είπε όταν μιλούσαμε για αναρχίες κι επαναστάσεις- αυτός, που είχε γκρεμίσει το σπίτι του και είχε πάρει τους δρόμους, κι είχε ξεφύγει τελείως γιατί.. ε, γιατί ξέρω 'γω, κάποια στιγμή δεν αντέχει άλλο το μυαλό και κλατάρει. Και μου είπε αυτό, το πιο λογικό πράγμα που έχω ακούσει ποτέ από άνθρωπο που αν του δώσεις μαρκαδόρο θα σου γεμίσει τον τοίχο αλφάδια:

"Εγώ καταλαβαίνω οτι δεν είναι όλοι αναρχικοί, οι περισσότεροι απλά δε γουστάρουνε πολύ-πολύ εξουσία, να, σαν εσένα".

Να, σαν εμένα. Σωστά.

Τρώμε αχινούς
Τρώμε Ισπανούς
Τρώμε καραμέλες
Και καραμέλες loli-pop
Γη αντίφασης
Γη φασισμού
Τρώμε καραμέλες loli-pop
Ενάντια στην υποκουλτούρα
Του ψυχαναγκασμού
Κέντρο της αντίφασης
Ισπανικό αυγοτάραχο
Φάτε καραμελίτσες
Εγώ κι ο ταύρος
Κοιτάμε αν είσαι μαύρος.

"Στο φίλο μου Σ****, το πουλάκι του να ζει αυτό και να γαμάει αιώνια."

(Σωτήρης Κανέλλης, Ένταση ειρήνης, από τη συλλογή Σάλπισμα της Λύσσας, εκδ Πλανόδιον. Πολυτονικό στο πρωτότυπο).

(A Suivre)

Οδός Πόθου, Κλουβιά, Μουμπάι. Η Heena Hijra.

Οι Hijras είναι η κάστα των ευνούχων στην Ινδική χερσόνησο. Ντύνονται γυναικεία και δουλεύουν ως πόρνες, ζητιάνες ή χορεύτριες σε γάμους, βαφτίσια και πανηγύρια. Ο Firoze Shakir, είναι Ινδός Σιίτης Μουσουλμάνος που φωτογραφίζει της ζωής τους. Αναδημοσιεύω εδώ μεταφρασμένη μία από τις αναρτήσεις στο μπλογκ του και την φωτογραφία της γυναίκας στην οποία αναφέρεται, όπως είχε την καλωσύνη να μου επιτρέψει. (πολλές) Περισσότερες φωτογραφίες και αναρτήσεις μπορείτε να βρείτε στο μπλογκ του και το άλμπουμ του στο flickr.



Οδός Πόθου, Κλουβιά, Μουμπάι. Η Heena Hijra.

Peela House στην συνοικία με τα κόκκινα φανάρια, στην περιοχή Κλουβιά του Μουμπάι.. η ιστορία των ξεπεσμένων γυναικών.

Εδώ είναι που μένει, ο δρόμος του πόθου που θα ζήσει, θα γεράσει και θα πεθάνει. Όλοι γνωρίζουν το δρόμο, αλλά κανείς δεν αναγνωρίζει τον πόνο τους, τον πόνο των ζωντανών νεκρών. Νωρίτερα εκείνη την ημέρα, έβγαζα φωτογραφίες μέσα από ένα ταξί που προχωρούσε, επειδή οι κάτοικοι αυτού του σκοτεινού και θλιβερου κόσμου δεν θέλουν να τους βγάζεις φωτογραφίες. Τις περισσότερες τις έχουν πουλήσει εδώ για σκλάβες και έχουν κόψει τους δεσμούς τους με τις ζωές και τους συγγενείς τους επειδή η πορνεία είναι ένα επάγγελμα που φέρνει ντροπή.. που δεν έχει την έννοια της αξιοπρέπειας που έχει συνήθως η εργασία. Έκανα πολλές διαδρομές εδώ, μερικές φορές περπατώντας ξυπόλητος και τραβώντας φωτογραφίες κυνηγημένος από τις σκληροπυρηνικές πόρνες και τους νταβατζήδες τους...

Όμως πέρσι γνώρισα μια αισθησιακή σειρήνα.. μία διαφυλική Hijra καλλονή που λέγεται Heena.. γίναμε φίλοι και άρχισα να την επισκέπτομαι πολύ τακτικά... για να απαθανατίσω την ζωντανή της αγωνία. Η Heena με αγαπάει πολύ και οι φήμες λένε οτι την είχε απαγάγει από αυτά τα κλουβιά ένας γηραλέος Ντον που τώρα έχει πεθάνει, μα που την ελευθέρωσε αφού την χόρτασε. Η Heena είναι αυτή που κάνει κουμάντο σ' ετούτο το παζάρι της σάρκας.

Μια μέρα μετά την Ashura είδε το ματωμένο μου κεφάλι στην εφημερίδα Rashtriya Sahara, αμέσως με πήρε τηλέφωνο για να ρωτήσει, με παρακάλεσε να την επισκεφτώ, έτσι κι έκανα.. Η σχέση μας είναι μια εκλεπτυσμένη πλατωνική σχέση, η Heena υποστηρίζει τον αγώνα μου για τις Hijras και λατρεύει την ποίησή μου γι' αυτές.

Η Heena έχει το δικό της διαμέρισμα σε μια πολυτελή συνοικία αλλά ζει στα Κλουβιά.. η γκουρού της, που επίσης λέγεται Laxmi είναι μια πιστή Ινδουίστρια ακόλουθος της Durga Ma. Η Heena νηστεύει το Ραμαζάνι, διαβάζει τις Γραφές και έχει βοηθήσει αυτούς που βρίσκονταν σε ανάγκη.. έχει αποκαταστήσει πολλά νεαρά παιδιά που έρχονται στη Βομβάη για να βρουν δουλειά στο Μπόλυγουντ και καταλήγουν παγιδευμένα στο παζάρι της σάρκας.

Η Heena Hijda έχει φροντίσει τη ζωή της, ακόμη και σήμερα έχει προσφορές για το χέρι της αλλά η Heena περιμένει ακόμη να εμφανιστεί ο Πρίγκηπάς της.. Όταν γνώρισα πρώτη φορά τη Heena, ανέβαινα τα σκαλιά για να τραβήξω την περιοχή των Κόκκινων Φαναριών από ένα παράθυρο ενός σπιτιού για απόμαχες πόρνες στη συνοικία Peela House, με πέρασε κι εμένα για ευνούχο.. μετά γίναμε φίλοι όταν της είπα για την Γκουρού μου, Laxmi Narayan Tripathi.

Αργότερα, η Heena Hijra κι η Laxmi Narayan Tripathi συναντήθηκαν στην εκπομπή του Salman Khans στην τηλεόραση.

Αυτή είναι η αφιέρωσή μου στη φιλία μας.. η ιστορία ενός είδους υπό εξαφάνιση που λέγεται Hijras του Μουμπάι.. Και που τώρα δημοσιεύω.

(A Suivre)

Από την Τήλο στο Στρασβούργο (την πόλη των στρας;)

Φαντάζομαι θα το έχετε μάθει ήδη από αλλού, αλλά για παν ενδεχόμενο, αναδημοσιεύω εδώ την είδηση, όπως μου την έστειλε ο Τυφωεύς με ταχυδρομικό περιστέρι:

Ακυροι οι γάμοι των ομοφύλων στην Τήλο

Χαρακτηρίζονται ανυπόστατοι. Απορρίπτεται το σκέλος των αγωγών του εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρόδου που στρέφεται κατά του δημάρχου Τάσου Αλιφέρη

Εξεδόθη από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου η απόφαση για τους γάμους των γκέι και των λεσβιών, που είχαν παντρευτεί με πολιτικούς γάμους στην Τήλο τον περασμένο Ιούνιο.

Οπως δήλωνε χθες το βράδυ στο «Εθνος» ο δικηγόρος των δυο ζευγαριών, Βασίλης Χειρδάρης, το δικαστήριο κάνει δεκτό το αίτημα του εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρόδου, Γ. Οικονόμου, ο οποίος με δύο αγωγές είχε στραφεί εναντίον των ζευγαριών, γεγονός που -όπως σημειώνει ο δικηγόρος- σημαίνει πως το δικαστήριο κηρύσσει ανυπόστατους τους δύο γάμους των ομοφύλων.

Παρ' όλα αυτά το σκεπτικό της απόφασης δεν είχε καθαρογραφεί μέχρι αργά χθες το βράδυ. Σύμφωνα ωστόσο με τις ίδιες πληροφορίες, η ίδια απόφαση απορρίπτει το σκέλος των αγωγών του εισαγγελέα που στρέφεται κατά του δημάρχου Τήλου, Τάσου Αλιφέρη.

«Εμείς περιμέναμε ότι δεν θα ήταν διαφορετική η απάντηση του δικαστηρίου, από τη στιγμή που υπήρξε τέτοια πίεση από τον εισαγγελέα του ΑΠ, Γ. Σανιδά, και από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, Σ. Χατζηγάκη», σχολίαζε χθες η Ευαγγελία Βλάμη, που παντρεύτηκε πέρυσι τον Ιούνιο τη σύντροφό της στο Δημαρχείο της Τήλου.

Η ίδια ωστόσο αποκαλύπτει πως το λεσβιακό ζευγάρι κατέθεσε τον περασμένο Απρίλη «κοινή φορολογική δήλωση»... «Φαίνεται πως υπάρχει αντίθεση μέσα στο ίδιο το κράτος», σχολιάζει η κ. Βλάμη κι εξηγεί:

«Το δικαστήριο ακυρώνει τους γάμους μας και η εφορία δέχεται την κοινή μας φορολογική δήλωση. Οταν πήγαμε αρχικά στην εφορία, μας απάντησαν πως δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη, επειδή θα γινόταν πρώτη φορά κάτι τέτοιο. Απευθυνθήκαμε, μέσω της δικηγόρου μας στο υπουργείο Οικονομικών, το οποίο έκανε δεκτό το αίτημά μας κι έτσι η εφορία δέχτηκε την κοινή μας δήλωση».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ

(Το Έθνος)

Κι όπως την αναδημοσιεύει το Απέναντι Πεζοδρόμιο, και το Tales from the Other side of Town :

Ακυρώθηκαν από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου οι γάμοι των ομόφυλων ζευγαριών
in.gr, 5-5-2009
Δεκτές έκανε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου τις αγωγές που είχε καταθέσει ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Ρόδου Γιώργος Οικονόμου για την ακύρωση των δύο γάμων ομόφυλων ζευγαριών, που πραγματοποιήθηκαν στο δημαρχείο της Τήλου τον Ιούνιο του 2008.
Η απόφαση δεν έχει καθαρογραφεί, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται στο Έθνος, με την ίδια απόφαση το δικαστήριο απορρίπτει το σκέλος των αγωγών που στρέφεται κατά του δημάρχου Τήλου Τάσου Αλιφέρη.
Ο εισαγγελέας ζητούσε να κηρυχθούν άκυροι και ανυπόστατοι οι δύο γάμοι.
Από την πλευρά τους, οι νομικοί σύμβουλοι των δύο ομοφύλων ζευγαριών και του Δήμου Τήλου ζητούσαν να απορριφθούν οι αγωγές του εισαγγελέα, τις οποίες χαρακτήρισαν «απαράδεκτες, αβάσιμες και ανεπίδεκτες δικαστικής εκτιμήσεως», επικαλούμενοι άρθρα του Συντάγματος για την ισότητα.

Κι εδώ από τον Πισωγλέντη:

Ανυπόστατοι και ανύπαρκτοι κηρύχτηκαν από την ελληνική Δικαιοσύνη οι πρώτοι πολιτικοί γάμοι ομόφυλων ζευγαριών, που τελέστηκαν στην Τήλο τον περασμένο Ιούνιο, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων.

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου εξέδωσε χθες την απόφαση της εκδίκασης των αγωγών, που είχε καταθέσει ο εισαγγελέας Πλημμελειοδικών, Γιώργος Οικονόμου, κατά του δημάρχου Τήλου, κ. Τάσου Αλιφέρη και κατά των ομόφυλων ζευγαριών.

Όπως αναφέρεται στην απόφαση, οι γάμοι των δύο ομόφυλων ζευγαριών, δηλαδή της Ευαγγελίας με την Όλγα και του Θεμιστοκλή με τον Δημήτρη, κρίνονται «ως παρανόμως τελεσθέντες και ανυπόστατοι, νόμω ανύπαρκτοι και χωρίς να παράγεται εξ αυτών κανένα έννομο αποτέλεσμα».

Ωστόσο, το δικαστήριο απέρριψε τις αγωγές που αφορούν τον δήμαρχο Τήλου, Τάσο Αλιφέρη, εναντίον του οποίου είχε στραφεί ο εισαγγελέας υποστηρίζοντας πως «γνώριζε ότι η ενέργεια και πράξη του αυτή είναι παράνομη, διότι μεταξύ των θετικών προϋποθέσεων για την τέλεση νόμιμου και έγκυρου γάμου μεταξύ δύο προσώπων απαιτείται απαραίτητα η διαφορά φύλου».

Οι αποφάσεις δημοσιεύθηκαν χθες στα βιβλία του Πρωτοδικείου της Ρόδου, ωστόσο δεν έχουν ακόμη καθαρογραφεί, προκειμένου να γίνει γνωστό το σκεπτικό τους.

Όπως παρατήρησε ο Tales, φαίνεται να υπάρχει μια σύγχιση των μέσων σχετικά με το αν χαρακτηρίστικαν "άκυροι" ή "ανυπόστατοι" οι γάμοι.

Τέλος πάντων, απ' ό,τι λέει η Ευαγγελία Βλάμη, αυτά θα τα βρει το Στρασβούργο...

(A Suivre)

Διάφορα νέα...

Ο θάνατος των γιγάντων.

Πέθανε ο David Arneson, ο ένας από τους δύο θρυλικούς δημιουργούς του αρχικού Dungeons and Dragons, του πρώτου επιτραπέζιου παιχνιδιού ρόλων. Πριν από μερικούς μήνες είχε πεθάνει και ο έτερος δημιουργός του, ο Gary Gygax. Κάποιες ιδέες αλλάζουν τον κόσμο. Σήμερα, τα παιχνίδια ρόλων, είτε επιτραπέζια, είτε -κυρίως- ηλεκτρονικά και μάλιστα διαδικτυακά, είναι κομμάτι της δυτικής ποπ κουλτούρας, όπως το Σταρ Τρεκ και... ε, και εκείνο το άλλο έργο με "Σταρ" στο όνομά του.

Από το Giant in the Playground Games:

Πολλοί από τους νεαρότερους αναγνώστες μας μπορεί να μην ξέρουν ποιός ήταν ο κος Arneson, αλλά η συνεισφορά του στη δημιουργία του χόμπι μας ήταν θεμελιακή. Κατά κοινή παραδοχή, ήταν εκείνος που επινόησε το είδος των παιχνιδιών ρόλων. Αν και επρόκειτο να μοιραστεί την αναγνώριση ως δημιουργού των κανόνων του αρχικού Dungeons & Dragons με τον κο. Gygax, ο κος Arneson ήταν ο πρώτος που πήρε τους κανόνες του Chainmail [το παιχνίδι στρατηγικής που οι κανόνες του χρησιμοποιήθηκαν ως η βάση για το αρχικό D&D] και οργάνωσε ένα παιχνίδι στο οποίο οι παίχτες ήλεγχαν έναν μοναδικό χαρακτήρα ο καθένας, αντί για έναν στρατό, και περιέγραφαν τις πράξεις του χαρακτήρα τους σ' έναν διαιτητή που όριζε πώς το περιβάλλον τους αντιδρούσε σ' αυτές. Στην ουσία κάθε επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων (και πολλά ηλεκτρονικά παιχνίδια) έλκουν την καταγωγή τους από αυτήν την αρχική ιδέα. Ακόμη, επινόησε τον πρώτο κόσμο εκστρατείας (campaign world), το Blackmoor, πράγμα που δεν εκπλήσσει αφού είναι εκείνος που επινόησε την ίδια την έννοια των κόσμων εκστρατείας. Μου είναι αδύνατον να υπερβάλω την επιροή που τα παιχνίδια του είχαν σ' αυτό που επρόκειτο να γίνει το κοινό μας χόμπυ.

Πειρατές στο Διαδίκτυο

Το Σουηδικό Κόμμα των Πειρατών (του Ίντερνετ βρε χαζό, όχι εκείνων με τις αναχρονιστικές περικεφαλαίες με τα κέρατα) είναι πιθανό να κερδίσει έδρα στην Ευρωβουλή:

Από τον Independent:

Νέα δημοσκόπηση δείχνει οτι ένα Σουηδικό κόμμα που ζητά την νομιμοποίηση της δικτυακής ανταλλαγής αρχείων πιθανόν να κερδίσει μία έδρα στην Ευρωβουλή τον Ιούνιο.

Η δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε εχτές στην εφημερίδα της Στοκχόλμης, Dagens Nyheter δείχνει οτι η υποστήριξη για το Pirate Party εκτινάχτηκε στα ύψη μετά από την δικαστική απόφαση εναντίον του ιστότοπου ανταλλαγής αρχείων Pirate Bay.

Η έρευνα ανάμεσα σε 1500 άτομα δείχνει οτι 5.1% των Σουηδών ψηφοφόρων υποστηρίζουν το Κόμμα των Πειρατών. Το ελάχιστο ποσοστό για την κατάκτηση μιας έδρας στην Ευρωβουλή είναι 4%. Το περιθώριο σφάλματος της έρευνας ήταν 1.8%.

Το Κόμμα των Πειρατών ιδρύθηκε το 2006 με σκοπό την νομιμοποίηση της μη εμπορικής ανταλλαγής αρχείων μουσικής και βίντεο στο διαδίκτυο.

Διαβάστε εδώ για την καταδικαστική απόφαση εναντίον του Pirate Bay. Εν τω μεταξύ μια πρόσφατη έρευνα δείχνει οτι οι "πειρατές" αγοράζουν δέκα φορές περισσότερη μουσική από ό,τι ο υπόλοιπος πληθυσμός.

Δολοφονική επίθεση

Στην Ολλανδία, πέθανε σήμερα ο οδηγός του αυτοκινήτου που σκότωσε πέντα άτομα περνώντας μέσα από το πλήθος των θεατών, στην Ημέρα της Βασίλισσας. Ο 38χρονος άντρας είχε μάλλον στόχο το πούλμαν της βασίλισσας Βεατρίκης, και "έκοψε δρόμο" μέσα από τον συγκεντρωμένο κόσμο.

Από τον Independent εχτές:

Ένα μαύρο Σουζούκι Swift, με οδηγό έναν 38χρονο άντρα, πέρασε με μεγάλη ταχύτητα από τις απαγορευτικές δοκούς της αστυνομίας και τα πλήθη των θεατών, και αφού πέρασε λίγα μέτρα από το ανοιχτό βασιλικό λεωφορείο τσακίστηκε στη βάση μιας μνημειακής στήλης, στο Απελντοορν, μια κωμόπολη 90 χιλιόμετρα ανατολικά του Άμστερνταμ.

Οι μεταδόσεις της τηλεόρασης δείχνουν το αυτοκίνητο, με την οροφή και το καπώ του ήδη στραπατσαρισμένα από την σύγκρουσή του με το πλήθος να περνάει με φόρα δίπλα στο βασιλικό λεωφορείο και να προσκρούει στην στήλη. Άλλες σκηνές δείχνουν ανθρώπους να πετιώνται στον αέρα με δύναμη και μέλη της βασιλικής οικογένειας να κρύβουν το πρόσωπό τους σοκαρισμένα.

Η "Ημέρα της Βασίλισσας" είναι η γιορτή των γενεθλίων της Βασίλισσας Βεατρίκης και θεωρείται επίσης η ημέρα εορτασμού της Ολλανδικής εθνικής ταυτότητας- κάτι σαν τη δική μας 28η Οκτωβρίου.

Η πανδημία πάει διακοπές.

Από τα νέα του National Geographic:

Οι ζεστές και υγρές μέρες του καλοκαιριού μπορεί να αποδειχτούν θανατική καταδίκη για την επιδημία της Γρίππης των Χοίρων που εξαπλώνεται στον πλανήτη, τουλάχιστον στην Αμερική και το Μεξικό και το υπόλοιπο Βόρειο Ημισφαίριο, λένε οι ειδικοί.

Και μερικά βίντεο:

Οι παπαγάλοι, και άλλα είδη πτηνών που μπορούνε να μιμηθούν την ανθρώπινη γλώσσα, αντιλαμβάνονται το ρυθμό. Και χορεύουν... από το National Geographic πάλι.



Το τηλεμάρκετινγκ που προτιμάμε:




Τρέηλερ για την ταινία που βασίζεται στο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν. Ποιά είναι αυτή; Ωραία animations βασικά.

(A Suivre)

Πολύκαρπος έφη.

Αναρρώνω, και δεν έχω μυαλό για να μπω στις συζητήσεις που θέλω, αλλά όταν βλέπω μαλακίες που βγάζουνε μάτι, πρέπει να πω κάτι, δε γίνεται.

Το παρακάτω σχόλιο λοιπόν, όχι το μάτι μού 'βγαλε, διαμπερές τράυμα στο κρανίο μού άφησε:

Προσωπικά νομίζω ότι πρέπει οι άντρες να πάμε στα δικαστήρια τις γυναίκες γιατί μένουν έγγυες καιπαίρνουν άδεια τοκετού. Αυτό είναι διάκριση "φύλου"

Γειά σου ρε Πολύκαρπε, που είσαι και χιουμορίστας...

Αλλά επειδή εγώ από χιούμορ δεν καταλαβαίνω, να εξηγήσω γιατί πέταξε μαλακία εδώ ο (άγνωστός μου) μπλόγκερ. Διακρίσεις σε βάρος των αντρών από τις γυναίκες, δεν υφίστανται. Όταν λέμε "διάκριση" εννοούμε προνομιακή μεταχείριση μιας ομάδας ατόμων εις βάρος μιας άλλης. Προνομιακή μεταχείριση δεν είναι η άδεια τοκετού, κάθε εργαζόμενος που χρειάζεται ιατρική φροντίδα δικαιούται άδεια. Προνομιακή μεταχείριση είναι η διαφορά στις αμοιβές ανδρών και γυναικών για την ίδια εργασία, ας πούμε. Ή η διαφορά στα ποσοστά πρόσληψης και προαγωγών ας ξαναπούμε.

Αυτή τη μαλακία για τον αντίστροφο ρατσισμό (περί αυτού πρόκειται) την ακούω συχνά. Τη μια είναι οι τεμπέληδες Αφροαμερικανοί που παίρνουν τη δουλειά των τίμιων κι εργατικών λευκών Αμερικανών, την άλλη αναρωτιέται κάποιος γιατί "ενώ αν το λέγαμε αυτό για τους Εβραίους όλοι θα ξεσηκώνονταν αλλά όταν το λέμε για τον χ, ψ, ζ δεν νοιάζεται κανείς", κ.ο.κ.

Στην πραγματικότητα όμως, δεν κινδυνεύουν οι κυρίαρχες πλειοψηφίες από τις μειονότητες ή τις ευαίσθητες ομάδες. Ακριβώς επειδή είναι μειονότητες, ή ευαίσθητες ομάδες, αυτές δεν έχουν τη δυνατότητα, ό,τι προκατάληψη κι αν έχουνε, και μίσος τρελλό ακόμη αν θέλετε νά 'χουνε, προς τους άλλους, δεν έχουνε λέω τη δυνατότητα να ασκήσουν διάκριση σε βάρος της κυρίαρχης πλειοψηφίας γιατί δεν έχουν την κοινωνική ισχύ της.

Για να ασκήσεις διακρίσεις, πρέπει νά 'χεις το πάνω χέρι. Πάρτε το χαμπάρι και φτύστε την την ρημάδα την καραμέλα... Που αισθάνεται οτι τον ρίχνουν κιόλας ο Πολύκαρπος επειδή δεν του δίνουν κι αυτουνού άδεια τοκετού. Κατάλαβες;

(A Suivre)