Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Cojones del torero



Την Κυριακή, ο ταυρομάχος José Tomás τραυματίστηκε σοβαρά σε ταυρομαχία στην Μεξικανική πόλη Aguascalientes. Το κέρατο του ταύρου άνοιξε πληγή 16 εκατοστών στο μηρό του πιο δημοφιλούς Ισπανού ταυρομάχου, κοντά στο υπογάστριο.

Ε, λίγο πιο κεί νά 'τανε και θα μπορούσε να συνεχίσει την καριέρα του ως μπαλαρίνα.

(Ξέρω, ξέρω. Κακία. Είμαι κακίστρω, τί να γίνει. Stand by για το επόμενο ραδιενεργό ποστ.)

(A Suivre)

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Ατυχήματα σε εγκαταστάσεις ραδιολογικής αποστείρωσης- πρώτο μέρος.

Ποστ-έκθεση (στη ραδιενέργεια).


Διαβάζω τις αναφορές της ΔΟΑΕ (Διεθνής Οργάνωση Ατομικής Ενέργειας) για ραδιενεργά ατυχήματα, από την Goiânia στη Βραζιλία το 1987, και μετά. Με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα τρία ατυχήματα σε εγκαταστάσεις ραδιολογικής αποστείρωσης ιατρικού εξοπλισμού και τροφίμων (5 Φεβρουαρίου 1989, Σαν Σαλβαδόρ, Ελ Σαλβαδόρ. 21 Ιουνίου 1990 ποταμός Soreq, Ισραήλ. 26 Οκτωβρίου 1991, Nesvizh, Λευκορωσία. Οι σύνδεσμοι ανοίγουν αρχεία pdf). Το ενδιαφέρον μου εστιάζεται στις (ηλεκτρομηχανικές) διαδικασίες ασφάλειας που εφαρμόζονταν σ' αυτές τις εγκαταστάσεις και ειδικά στους τρόπους και τις αιτίες που παρακάμφθηκαν από τους χειριστές των εγκαταστάσεων, που ήταν και τα θύματα των ατυχημάτων.

Η ραδιολογική αποστείρωση γίνεται με την έκθεση των προϊόντων στην ακτινοβολία από ραδιενεργά στοιχεία. Και στα τρία ατυχήματα, η πηγή ήταν ράβδοι κοβάλτιου-60, τοποθετημένες σε μια σχάρα κρεμασμένη με ατσάλινα καλώδια από την οροφή ενός εσωτερικού θάλαμου ακτινοβόλησης.

Η ισχύς μιας τέτοιας πηγής είναι αρκετή για να προκαλέσει ανεπανόρθωτες και θανατηφόρες βλάβες, μετά από λίγα λεπτά έκθεσης. Γι' αυτό το λόγο ο θάλαμος ακτινοβόλησης έχει τοίχους και οροφή από χοντρό τσιμέντο και ο διάδρομος που οδηγεί από την είσοδό του στο εσωτερικό του έχει σχήμα λαβύρινθου (για να περιορίζεται η διαφυγή της ακτινοβολίας). Όταν η εγκατάσταση δεν λειτουργεί, η πηγή αποθηκεύεται στη θέση ασφαλείας της μέσα σε μια δεξαμενή με νερό (στο Soreq και το Σαν Σαλβαδόρ), ή σε ένα θωρακισμένο ξηρό φρεάτιο (στη Nesvizh), κάτω από το πάτωμα του θάλαμου ακτινοβόλησης.

Όταν η εγκατάσταση λειτουργεί, η πηγή κρέμεται από το καλώδιο ανάρτησης πάνω από τη θέση ασφαλείας. Τα προϊόντα για αποστείρωση τοποθετούνται σε κιβώτια, μεταφέρονται στο εσωτερικό της εγκατάστασης στο θάλαμο ακτινοβόλησης, όπου περνάνε μπροστά στην πηγή για ικανό διάστημα και τέλος μεταφέρονται πάλι έξω από το θάλαμο. Σ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας ο χειριστής είναι έξω από το θάλαμο και τα πακέτα τα μετακινεί ένα αυτόματο σύστημα. Στο Σαν Σαλβαδόρ και το Soreq, το σύστημα αυτό ήταν ένας κυλιόμενος διάδρομος όπου τα πακέτα προωθούνταν από υδραυλικά πιστόνια. Στη Nesvizh, τα πακέτα κρέμονταν δύο-δύο από μεταλλικούς βραχίονες που κυλούσαν σε ράγες, στην οροφή του θάλαμου.

Και τα τρία ατυχήματα συνέβησαν όταν ο χειριστής της εγκατάστασης αναγκάστηκε να μπει στο θάλαμο ακτινοβόλησης, για να επιδιορθώσει μια βλάβη στο σύστημα μεταφοράς. Στο Σαν Σαλβαδόρ και το Soreq, η βλάβλη προκλήθηκε όταν ένα από τα κιβώτια σκίστηκε και μάγκωσε στα μεταλλικά στελέχη του συστήματος, μπροστά στην πηγή, εμποδίζοντας την επαναφορά της στην θέση ασφαλείας. Στη Nesvizh, οι βραχίονες του συστήματος μεταφοράς εξαρθρώθηκαν εμποδίζοντας τη λειτουργία του.

Καί στις τρεις περιπτώσεις, τέτοιες βλάβες ήταν συχνές, είτε από κακό σχεδιασμό του συστήματος, είτε από κακή συντήρηση του συστήματος και των κιβώτιων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι χειριστές να χρειάζεται να μπαίνουν συχνά στο θάλαμο ακτινοβόλησης για να ελευθερώσουν τα παγιδευμένα κιβώτια, αφού δεν υπήρχε άλλος τρόπος να διορθωθεί η βλάβη και να ξεμπλοκάρει το σύστημα μεταφοράς.

Έτσι: πρώτον, οι πιθανότητες να πάει κάτι στραβά αυξάνονταν συνεχώς­­· δεύτερον οι χειριστές είχαν το κίνητρο να παρακάμψουν τα συστήματα και τις διαδικασίες ασφαλείας, για να εισέλθουν στον θάλαμο ακτινοβόλησης γρήγορα και να ξεμπερδέψουν με την βαρετή διαδικασία της επιδιόρθωσης μια ώρα αρχύτερα· και τρίτον είχαν την ευκαρία να ανακαλύψουν τις αδυναμίες του συστήματος ασφαλείας και να μάθουν πώς να το παρακάμπτουν εύκολα και γρήγορα. Επιπλέον, οι χειριστές είχαν συνηθίσει να μπαίνουν στ θάλαμο ακτινοβόλησης και η αίσθησή τους του κινδύνου να ακτινοβοληθούν είχε πιθανόν μειωθεί (αυτή είναι καθαρά δική μου υπόθεση, με βάση την παρατήρησή μου οτι εμένα εκεί μέσα δε θα με έβαζες ούτε δεμένη χειροπόδαρα- σίγουρα όχι με μόνο σκοπό να φροντίσω να μην καθυστερήσει η παραγωγή!).

Και στα τρία ατυχήματα οι χειριστές πέθαναν. Στο Σαν Σαλβαδόρ ο χειριστής πέθανε από επιπλοκές κατά τη διάρκεια της θεραπείας, ενώ δύο άλλοι εργάτες που τον συνόδεψαν επέζησαν, αν και χρειάστηκε να ακρωτηριαστούν τα κάτω άκρα τους. Στις άλλες δύο περιπτώσεις οι χειριστές πέθαναν από το ραδιενεργό σύνδρομο. Και οι τρεις επιβίωσαν για λίγους μήνες (114 μέρες ο χειριστής στη Nesvizh, έναν μήνα περίπου οι άλλοι δύο).

Εικόνες:
Πάνω: Ράβδοι κοβάλτιου-60 στον πάτο της δεξαμενής νερού στην εγκατάσταση στο Σαν Σαλβαδόρ. Η μπλε λάμψη οφείλεται στην ακτινοβολία Τσερένκωφ.
Μέση: Σχεδιάγραμμα του θαλαμου ακτινοβόλησης στο Σαν Σαλβαδόρ και το Soreq.
Κάτω: Το μεταλλικό πλαίσιο της πηγής στην εγκατάσταση στη Nesvizh. Το πάνω μέρος της θωράκισης είναι βαμμένο πορτοκαλί.

(Οι φωτογραφίες σε αυτή τη σειρά αναρτήσεων είναι πνευματική ιδιοκτησία της ΔOAE. Το κείμενο και τα σχεδιαγράμματα είναι στηριγμένα στις αναφορές της ΔΟΑΕ και σε σχεδιαγράμματα προϊόντων που είναι πνευματική ιδιοκτησία της εταιρίας Nordion International και δημοσιεύονται από τη δημιουργό τους ως ριζικά ελεύθερο περιεχόμενο χωρίς κανέναν περιορισμό στη διανομή, χρήση ή αναπαραγωγή του εκτός από την υποχρέωση διατήρησης της ελευθερίας διανομής, αναπαραγωγής και χρήσης του· σε περίπτωση που μέρος από ή όλο το παρόν ελεύθερο περιεχόμενο δημοσιευτεί χωρίς τη διευκρίνιση οτι αποτελεί ελεύθερο περιεχόμενο, οποιοδήποτε περιεχόμενο περιλαμβάνεται στην ίδια δημοσίευση με αυτό θεωρείται αυτόματα ελεύθερο περιεχόμενο· η διανομή, χρήση ή αναπαραγωγή όλου ή μέρους του παρόντος ελεύθερου περιεχόμενου συνιστά αποδοχή των όρων χρήσης του).

Ετικέτες , ,


(A Suivre)

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Η απλή καθημερινότητα μιας σεμνής ιδιοφυΐας.

Μαγειρεύω:



Λαχανοντολμάδες, αυγολέμονο, όπως τους έφκιανε η γιαγιάκα μου. Η μία. Η άλλη τους έβανε μπεσαμέλα. Κι έτσι μ' αρέσουνε. Αλλά βαριέμαι να φκιάνω τη μπεσαμέλ.

Χμμ... τους παράβαλα γέμιση και σφίξανε. Την άλλη φορά θυμίστε μου να τους κάμω πιο αφράτους. Θυμίστε μου, ε; Μην ξεχνάτε!

Μαστορεύω:




Το καινούργιο μου PSP. Το πήρα μεταχειρισμένο (κοψοχρονιά). Έχει ένα προβληματάκι με το d-pad και θέλει να το αλλάξω. Γουστάρω να ξαντεριάζω συσκευούλες, αλλά έχω πολύ άγαρμπα δάχτυλα, γαμώτο.

Είδες, τό 'ξερα οτι δεν κάνω για λεσβία. Χιχιχι!

ΑΝΑΝΕΩΣΙΣ: Τό 'φκιαξα! Δουλεύει! Είμαι θεά!!! \m/ \m/

(ο υπαίτιος, το καλώδιο-πλακέτα του d-pad):



(OK, τώρα να βρώ που έβαλα την οθόνη... Ο.ο)



Παίζω:

Final Fantasy V, VI, VII, VIII, IX.



Chrono Trigger



Earthbound



Legend of Zelda: A Link to the Past.



Διάφορα αρκαδάκια (arcades, ωρέ!)



Soul Edge!


Yo, Asundaka! (Καλά, τό 'χω ξεχάσει τελείως...:)

Θά 'πρεπε να κάνω αντί να παίζω:



Ουφ. Μνήμες και κυκλώματα. Μπλιαχ. Μού 'χει φύγει η όρεξη τελείως.

Βλέπω:

Fringe!!!



Olivia Dunham! Γυναικάρα δίμετρη και τηλεπαθητικός, θένκιουβερμάτς.



Mr. Monk



Θέλω να τον πνίξω. Κάθε φορά. Να τον πνίξω!!

(Ο Lt. Disher είναι σταρ!! :P)

(A Suivre)

Drab queen speaks.



Παρατηρώ οτι επικρατεί μια σύγχιση, σχετικά με τις ορολογίες που αφορούν στα τρανς θέματα, σε μια γωνιά του ίντερνετ που θά 'πρεπε να ξέρει δυο πράγματα παραπάνω. Αυτή η σύγχιση φαίνεται να δημιουργήθηκε με αφορμή την εκπομπή των "Πρωταγωνιστών" για τις Κούκλες, με τίτλο "Κούκλες με αισθήματα και σιλικόνη". Συγκεκριμμένα, αναρωτιέται εκείνη η μικρή γωνιά του ίντερνετ πώς είναι δυνατόν το ρεπορτάζ να μπλέκει έτσι αβέρτα τρανσέξουαλ, τραβεστί και ντραγκ κουήνς.

Θέλω λοιπόν να υπενθυμίσω (;) οτι αυτοί οι διαχωρισμοί ανάμεσα σε "transsexuals", "transgendered", "drag queens", "transvestites", "crossdressers" και λοιπές κατηγορίες του τρανς, στο μόνο που έχουνε χρησιμέψει όσα χρόνια υπάρχει τρανς κίνημα, είναι να σπείρουνε τη διχόνοια και να επιβάλουνε μια ιεραρχία ανάμεσα στα τρανς άτομα, και πιο ειδικά στην πρόσβαση που έχουνε σε ιατρική περίθαλψη και στην προστασία τους από το νόμο. Δεν είναι δηλαδή ονόματα των "φυλών" του τρανς, όπως είναι για τους γκέυ οι αρκούδοι, οι λεδεράδες, οι τουίνκς κοκ!

Ένα παράδειγμα είδαμε πρόσφατα με το φιλμ "Ticked-off trannies with knives". Τότε, η οργάνωση Gay and Lesbian Alliance Against Defamation (GLAAD) διαμαρτυρήθηκε επειδή στο φιλμ εμφανίζονται τρανς γυναίκες ως ντραγκ κουήνς, δηλαδή "γελοίες καρικατούρες 'πραγματικών γυναικών'":

However, while some of the actors in the film identify as transgender, the characters are written as drag queens, “performing” femininity in a way that is completely artificial.

... viewers unfamiliar with the lives of transgender women will likely leave this film with the impression that transgender women are ridiculous caricatures of "real women." It demeans actual transgender women who struggle for acceptance and respect in their day-to-day lives and to be valued for their contributions to our society.

(περισσότερα από τον Tales of the Other Side of Town)


Μ' αυτόν τον τρόπο βέβαια, η GLAAD μπορεί να υπερασπίστηκε όντως το δικαίωμα κάποιων τρανς γυναικών να μην εμφανίζονται ως "γελοίες καρικατούρες", κατάφερε όμως να παρουσιάσει ως γελοίες καρικατούρες κάποιες άλλες τρανς γυναίκες: τις ντραγκ κουήνς. Και τί γίνεται μ' εκείνες τις τρανς γυναίκες που όντως εμφανίζονται, εκούσες άκουσες, ως "γελοίες καρικατούρες 'αληθινών γυναικών'"; Υπενθυμίζω οτι δεν είναι στο χέρι κάθε τρανς γυναίκας να εμφανίζεται ως 'αληθινή γυναίκα', (εισαγωγικά της GLAAD). Καλώς ή κακώς, πολλές τρανς γυναίκες δεν είναι περισσότερο θηλυκές από τον γενικό αρσενικό πληθυσμό. Και "δίμετροι κρητικοί" υπάρχουνε, όπως χαρακτήρισε το ρεπορτάζ των Πρωταγωνιστών την Μαριλού, και νταλικιέρηδες, και μπετατζήδες και όχι τόσο πρώην λοκατζήδες κι ό,τι τραβάει η ψυχή σου. Μήπως αυτές δεν είναι "actual transgendered women", ή δεν "παλεύουνε για την αποδοχή και το σεβασμό στην καθημερινή τους ζωή";

Έπειτα, τέτοιοι διαχ-ορισμοί, "τραβεστί, τρανσέξουαλ και ντραγκ κουήνς", αγνοούν την ιστορία του τρανς στην Ελλάδα. Όπου, όπως φάνηκε και στην εκπομπή που συζητάμε, δεν είναι άλλες οι τρανς γυναίκες που κάνουνε ντραγκ σόου, άλλες αυτές που κάνουνε πεζοδρόμιο κι άλλες αυτές που αναζητούνε να εκφράσουνε τη θηλυκή τους ταυτότητα. Στην Ελλάδα οι τρανς γυναίκες έχουνε πολύ λίγες επιλογές και αναπόφευκτα καταλήγουν να κάνουν (και να είναι) πολλά πράγματα μαζί. Μέχρι πριν δεκαπέντε χρόνια είχαμε μόνο μία λέξη για το τρανς, στα Ελληνικά. Σήμερα έχουμε περισσότερες αλλά εξακολουθούν να είναι ουσιαστικά ταυτόσημες. Όποιος θέλει να μιλήσει για τα τρανς θέματα κι αγνοεί αυτήν την πραγματικότητα, απλά θα μπερδέψει και τον εαυτό του κι όποιον προσπαθεί να τον παρακολουθήσει.

Και τέλος πάντων ρε κόρες μου, τις είδατε πού είναι οι Κούκλες. Δεν δαγκώνουνε. Αν θέλετε να δείτε πώς είναι όντως το τρανς στην Ελλάδα, για να μην μιλάτε θεωρητικά, πάρτε ένα ΚΤΕΛ κι ανεβείτε καμμιά βραδυά. Τσάμπα θα μπείτε. Κρίμα δεν είναι, να μένετε έτσι μακρυά απ' τη φυλή σας;

(A Suivre)

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Tomorrow is a fine day to diet!


Αύριο λέω να φτιάξω τσιλίκουρδα. Μαγειρίτσα, δηλαδή, Κερκυραϊκή: χωρίς ρύζι και δεν την αυγοκόβουμε. Μ' αρέσει όμως κι αυγοκομμένη, Αθηναϊκή, γι' αυτό λέω να φτιάξω μισή-μισή, μια μεγάλη κατσαρόλα Αθηναϊκή για μένα που είμαι φαγανή (και τραγανή) και μια μικρή για την καλή μου, χωρίς αυγόκομμα, όπως απαιτεί η (Ευρωπαϊκή) κουλτούρα της.

Θα τραπεζώσουμε και τη φίλη μας την Όλυα, που κάηκε το σπίτι της την περασμένη βδομάδα. Πακέτο που έφαγε κι αυτή...



Υλικά θα βρω στο Taj, ένα μαγαζί που το έχουνε μουσουλμάνοι και πουλάει χαλάλ κρέατα, γι' αυτό έχουνε και τα εντόσθια του ζώου. Στο Αγγλία κανονικά δεν πουλάνε εντόσθια. Τα σιχαίνονται κιόλας, "I'd rather eat offal" (καλύτερα να φάω άντερα) λένε, όπως λέμε "ούτε με σφαίρες". Το ξέρω οτι και στην Ελλάδα έχουμε κάτι μημουάπτους που σιχαίνονται το κρέας αν φαίνεται από που βγήκε, αλλά εμένα να με συγχωρείτε, το σπληνάντερο και το κοκορέτσι μου, δεν πρόκειται να το απαρνηθώ, σόρυ. Όχι οτι μπορώ να φτιάξω τέτοια εδώ... δεν έχω και ψησταριά και τα άντερα συγκεκριμμένα είναι παράνομα, λέμε, δεν τα πουλάνε ούτε οι χαλάληδες.

Τρώνε όμως και κάτι μυστήρια, ιδίως στο Βορρά.

Black Pudding είναι ένα λουκάνικο με αίμα, [που δεν το λένε και Yorkshire pudding, καλά λέει η Σαύρα!]:



Δε μ' άρεσε, είχε κάποιο μυρωδικό μέσα (μάραθο;) που δεν μου καθότανε και δεν ήταν καθόλου πικάντικο. Περίμενα λίγο καΐλα βρε παιδί μου, έτσι πως μοιάζει και με σουτζούκι. Πάντως το τρώνε και για πρωϊνό αυτό, μια φορά σ' ένα Bed and Breakfast στο Hull μας σερβίρανε τέτοιο (αφού μας ρωτήσανε πρώτα, με τρόπο, αν ξέρουμε τί έχει μέσα).

Haggis είναι ένα Σκωτσέζικο παραδοσιακό φαγητό, που το έχουνε εδώ όπως περίπου έχουμε τον πατσά εμείς. Δηλαδή το αντιμετωπίζουν με μια δόση φολκλορο σιχασιάς. Στη ζούλα όμως του δίνουνε και καταλαβαίνει. Αφού λέει ρίχνουνε και ουΐσκι από πάνω. Ε, νομίζω αυτό παραπάει!



Είναι το τελευταίο στομάχι του αρνιού, παραγεμισμένο με τη σκωταριά ψιλοκομμένη, και βρασμένη με κουάκερ. Αυτό που έφαγα εγώ το πουλάνε στα σουπερμάρκετ κι είναι μάλλον δευτεροκλασάτο, λένε οτι το ορίτζιναλ είναι σε άλλο επίπεδο. Εμένα μ' άρεσε, είναι πολύ Χειμωνιάτικο φαγητό (το τρώνε την Burns Night, αφιερωμένη στον Robert Burns- εκείνου με το "Oh my love is like a red red rose". Ε, για την εποχή του δεν ήτανε Κητς, φαίνεται). Βαρύ φαγητό, σου κάθεται, αλλά ζεσταίνονται τ' ακροδάχτυλά σου, μαστούρα σκέτη. Μόνη μου βέβαια δε θα τόλμαγα να το φτιάξω! Έχει τη συνταγή εδώ, εικονογραφημένη.

Στις εισαγωγικές τάξεις προγραμματισμού, σου λένε οτι ένα πρόγραμμα είναι σαν συνταγή μαγειρικής: λες στο μηχάνημα τί υλικά να χρησιμοποιήσει (τις μεταβλητές που του ορίζεις), πώς να τα συνδυάσει (τις μεθόδους που δημιουργείς) και τί να κάνει μ' αυτά (πότε να καλέσει τις μεθόδους; Ξέρω 'γω;). Εγώ εκείνο που έχω προσέξει είναι οτι κάθε συνταγή έχει δύο μέρη: ένα μέρος που σου λέει πώς να μαγειρέψεις τα υλικά για να τρώγονται κι ένα μέρος που σου λέει τί να τους κάνεις για να βγει το φαγητό που θες. Ας πούμε, το αρνί μπορείς να το ψήσεις στα κάρβουνα και να τρώγεται, μπορείς να το κάνεις και φρικασέ, αλλά δεν είναι το ίδιο φαγητό, ναι;

Οι περισσότερες συνταγές που βρίσκω μ' ενοχλούνε γιατί τα μπερδεύουνε αυτά, βάζουνε ένα κάρο φιοριτούρες -ο κάθε μάγειρος το μυστικό του για να δείξει την τέχνη του, μόνο την υπογραφή τους δε σου λένε πώς να κάμεις- και δε σου εξηγούνε πώς δουλεύει το φαγητό, δεν πάνε κατ' ευθείαν στην ουσία του. Δε σου λένε, ξέρω 'γω "η καρμπονάρα είναι μακαρονάδα που ρίχνεις από πάνω ωμό κόρκο απ' τ' αυγό για να μαγειρευτεί πάνω στα ζεματιστά μακαρόνια". Κάθονται και σου λένε "ψιλόκοψε το σκόρδο, τσιγάρισε εδώ, κάνε εκείνο". Μα τώρα, αν δεν έχω ξαναφάει καρμπονάρα, θα καταλάβω τί υποτίθεται οτι πρέπει να φάω, απ' αυτό; Εμ.

Γι' αυτό είναι αλήθεια που λένε οτι αν ξέρεις να το φας, ξέρεις και να το μαγειρέψεις- γιατί ξέρεις τί να περιμένεις. Ξέρεις πώς πρέπει νά 'ναι το φαγητό βρε παιδί μου.

Από Δευτέρα αρχίζω δίαιτα!

(A Suivre)

Singularia tantum

Στα Αγγλικά ποτέ δεν ξέρεις αν μιλάς στον άλλο με σεβασμό ή όχι, μόνο απ' τις προσωπικές αντωνυμίες. "You" λες και στο λόρδο, "you" λες και στον Λιμενεργάτη. Στα Γαλλικά, "on ce vouvois", απευθυνόμαστε στον πληθυντικό, όταν μιλάμε σε ξένους και γνωστούς, ακόμη και στους φίλους μας, μέχρι και στους συγγενείς μας. "Tonton, comment etes-vous?" , "Πώς είστε θειούλη μου;". Αστείο ακουγεται. Στα δικά μου αυτιά μια φορά. Στα Ελληνικά τους βάζουμε όλους στη θέση τους με τον ενικό και τον πληθυντικό μας- και μπαίνουμε κι εμείς στη δική μας. Όταν όμως μιλάμε "μεταξύ μας", και θέλουμε να δείχνουμε οτι είμαστε αγνοί ανθρώποι του λαού, ο πληθυντικός είναι για τους υποκριτές.

Ίσως λοιπόν όταν ένας Άγγλος μου λέει "you" εγώ ν' ακούω κάτι άλλο από αυτό που εννοεί. Ίσως και μ' ένα Γάλλο να συμβαίνει το ίδιο. Πάντα οι Άγγλοι μου φαίνονται άξεστοι κι οι Γάλλοι υπερβολικά τυπικοί, αλλά ξέρω πώς φαίνομαι εγώ σ' αυτούς, όταν μιλάνε τη γλώσσα μου; Άσε πια όταν μιλάω στη δικιά τους! Πλάκα έχει πάντως, το ναρκοπέδιο της διεθνούς αλληλοκατανόησης :)

(Κι όταν σκέφτομαι τέτοια βέβαια, μετά συνειδητοποιώ τί απίστευτο παλούκι είναι να μάθεις μια ξένη γλώσσα με τον ανθρώπινο εγκέφαλό σου- όχι να τη μάθεις και σ' έναν ηλεκτρονικό εγκέφαλο. Εδώ δεν την καταλαβαίνεις εσύ καλά καλά!).

(A Suivre)

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Oh, hey. Guess who else is gay!





Αυτά είναι παλιάα νέα. Το ξέραμε όλοι, εννοείται. Μ' όλο αυτό το πετσί πάνω του... τα μαστίγια... Κάναμε και πλάκα, "είδες τί φωνάρα κάνεις με τα τσιμπούκια". Το coming out δεν άλλαξε τίποτα, αυτό έλλειπε. Ο Ρομπ είναι Θεός. Η φωνή του είναι αγιασμός. Τα ξενέρωτα, άπλυτα, μάτσο αγοράκια που παριστάνανε οτι τους αρέσουνε αυτά τα ουρλιαχτά γιατί θέλουνε να κάνουνε φιγούρα στις γκομενίτσες, χρειάστηκαν περίπου μισό δευτερόλεπτο για να ξεπεράσουν την προκατάληψή τους. Φαίνεται, τελικά, πως κανείς τους δεν άκουγε τον Ρομπ επειδή γούσταρε τη φάτσα του.

Α ναι. Τις προάλλες λέει, έκανε coming out κι ο Ρίκυ Μάρτιν. Ναι ρε, ένας που ήταν σε στιλ Χούλιο Ιγκλέσιας.

(A Suivre)