Στους εραστές της επανάστασης.

Μ, όχι, δεν είμαι ισορροπημένο άτομο. Κυρίως γιατί είμαι γεμάτη πάντα με πίκρα κι οργή που δεν είμαι πια δεκάξι. Μα ποτέ δεν ήμουν δεκάξι. Δεκάξι ήταν ένα αγόρι με σκισμένα ρούχα και βαμμένα μάτια, που το περνούσαν γι' αδερφή, επειδή του χαϊδεύαν το πουλί και τούρλωνε τον κώλο. Εμ, τί θες να σε περνάνε μετά, για στρεητά βαρβάτο; Δεν είμαι δεκάξι πια, γαμώτο, γαμώτο! Θα πούλαγα την ψυχή μου στο διάβολο, να τυραννιέται για μια αιωνιότητα, αν ήταν ν' ανασάνω για μια στιγμή τον αέρα της εφηβείας μου.

Αλλά μή μου δίνετε σημασία. Έτσι με πιάνουν αυτά, μετά μου περνάει και αντικρύζω με θάρρος το μέλλον- τότε που θα είμαι πάλι δεκάξι, και δυο και τρεις και τέσσερις φορές. Μακάρι.

Μίλαγα μ' ένα φίλο μου λοιπόν και μου λέει "δε γουστάρω να έχω πούτσο" μου λέει. "Έβλεπα ρε συ τη φίλη μου και ήθελα να τη γαμήσω, μου μιλούσε και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν οτι θέλω να τη γαμήσω. Μού 'χε σηκωθεί και μού' χε γίνει κάγκελο". Μα καλά, πάω να του πω, νορμάλ δεν είναι αυτό ρε σύ; Κι εκεί άρχισε να μου λέει οτι έκανε ενέσεις στον πούτσο του με κόλλα ούχου, και δεν σηκωνότανε πια. Έπαθα πλάκα. "Ρε μαλάκα.. " του λέω "Τον πούτσο σου;" με φρίκη. Σηκώνει το χέρι του. Ωπ! "Δεν κατάλαβα; Δικός μου δεν είναι; Ό,τι θέλω δεν τον κάνω;" Ε, και το βούλωσα βέβαια γιατί στη δική μου κατάσταση δε λες στον άλλο κόσμο τί να κάνει και τί να μην κάνει με το σώμα του και τη ζωή του ολόκληρη.

Κι έτσι σκόρπιες κουβέντες, θυμάμαι μια που μου είπε όταν μιλούσαμε για αναρχίες κι επαναστάσεις- αυτός, που είχε γκρεμίσει το σπίτι του και είχε πάρει τους δρόμους, κι είχε ξεφύγει τελείως γιατί.. ε, γιατί ξέρω 'γω, κάποια στιγμή δεν αντέχει άλλο το μυαλό και κλατάρει. Και μου είπε αυτό, το πιο λογικό πράγμα που έχω ακούσει ποτέ από άνθρωπο που αν του δώσεις μαρκαδόρο θα σου γεμίσει τον τοίχο αλφάδια:

"Εγώ καταλαβαίνω οτι δεν είναι όλοι αναρχικοί, οι περισσότεροι απλά δε γουστάρουνε πολύ-πολύ εξουσία, να, σαν εσένα".

Να, σαν εμένα. Σωστά.

Τρώμε αχινούς
Τρώμε Ισπανούς
Τρώμε καραμέλες
Και καραμέλες loli-pop
Γη αντίφασης
Γη φασισμού
Τρώμε καραμέλες loli-pop
Ενάντια στην υποκουλτούρα
Του ψυχαναγκασμού
Κέντρο της αντίφασης
Ισπανικό αυγοτάραχο
Φάτε καραμελίτσες
Εγώ κι ο ταύρος
Κοιτάμε αν είσαι μαύρος.

"Στο φίλο μου Σ****, το πουλάκι του να ζει αυτό και να γαμάει αιώνια."

(Σωτήρης Κανέλλης, Ένταση ειρήνης, από τη συλλογή Σάλπισμα της Λύσσας, εκδ Πλανόδιον. Πολυτονικό στο πρωτότυπο).