Ο παρασιτισμός ως αναπαραγωγική στρατηγική
Οι μύγες του γένους Pseudacteon τοποθετούν τα αυγά τους στο σώμα ενός ζωντανού μυρμηγκιού του γένους Solenopsis invicta (γνωστών στις ΗΠΑ ως Fire Ants).
(ωοθέτης της pseudacteon curvatus)Όταν τα αυγά εκκολαφθούν, μία από τις προνύμφες μεταναστεύει στο κεφάλι του μυρμηγκιού, όπου τρέφεται με την αιμολύμφη (το αίμα των αρθρόποδων), και τον μυϊκό και νευρικό ιστό του ξενιστή.
Καθώς το κεφάλι του μυρμηγκιού αδειάζει από τον εγκέφαλό του, το σώμα του (που χάρη στο απλό νευρικό σύστημα των εντόμων παραμένει δραστήριο) αρχίζει να περιφέρεται άσκοπα για δύο εως τέσσερις εβδομάδες.
Κάποιοι επιστήμονες αναφέρουν οτι η προνύμφη της μύγας, κατά κάποιο τρόπο καταφέρνει να ελέγξει το σώμα του μυρμηγκιού και να το οδηγήσει προς ένα σημείο με υγρά υπολείμματα φύλων, όπου μπορεί να αναδυθεί από το κεφάλι του ξενιστή μακρυά από τα άλλα μυρμήγκια που θα της επιτίθονταν.
Η προνύμφη αποκόβει το κεφάλι του μυρμηγκιού απελευθερώνοντας ένα ένζυμο που διαλύει την μεμβράνη που το κρατάει ενωμένο με το σώμα του. Ύστερα συνεχίζει να αναπτύσσεται για άλλες δυο εβδομάδες μέσα στο αποκομμένο κεφάλι πριν αναδυθεί τελικά.
Επιστήμονες στην πολιτεία του Τέξας εισήγαγαν το είδος obtusus, της μύγας Pseudacteon με σκοπό να ελέγξουν τον πληθυσμό των Fire Ant μυρμηγκιών, που αποτελούν "ξένο" είδος στις Νότιες πολιτείς των ΗΠΑ και έχουν εκτοπίσει τα ντόπια είδη.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αν και οι μύγες δεν σκοτώνουν αρκετά μυρμήγκια για να μειώσουν τον πληθυσμό τους, τα μυρμήγκια φαίνεται να τις φοβούνται τόσο που ακόμη κι η παρουσία των μυγών σε μια περιοχή είναι αρκετή για να τα αναγκάσει να κρυφτούν στις φωλιές τους και να αποφεύγουν να μετακινηθούν σε αναζήτηση τροφής. Θεωρείται οτι μ' αυτόν τον τρόπο ανακόπτεται σε σημαντικό βαθμό η εξάπλωσή τους.
Ένα μικρό δείγμα από αυτό που λέω "εξελικτική νοημοσύνη"- ίσως "χημική" ή "βιολογική" είναι πιο ακριβείς όροι. Λέω για την ικανότητα των εντόμων κυρίως αλλά και άλλων ζωντανών πλασμάτων (συνήθως όμως των απλούστερων μορφών ζωής) να υιοθετούν ιδιαίτερα περίπλοκες τακτικές για να εκμεταλλευτούν το περιβάλον τους ώστε να επιβιώσουν και ν' αναπαραχθούν, συχνά χρησιμοποιώντας τον οργανισμό τους σαν "χημικό εργαστήριο" για να παράγει σχεδόν κατά παραγγελία τις ουσίες που χρειάζονται.
(Φωτογραφίες και πληροφορίες από το National Geographic και την Wikipedia)
αναρτήθηκε από το χρήστη stassa στις
Παρασκευή, Μαΐου 15, 2009
7 σχόλια:
Αααααα!
Σατανικό!
Κάτι σαν ζόμπι των μυρμηγκιών, εντελώς σενάριο για ταινία τρόμου που είναι όμως πραγματικότητα!
Γειά σου dorothy!
Ναι, φοβάμαι οτι δεν είμαστε πια στο Κάνσας :)
Ἐξαιρετικό! Ἀναρωτιέμαι πόσα τέτοια ποιήματα καραδοκοῦν στὶς ἐγκυκλοπαίδειες καὶ στὸ National Geographic...
Ἀλλὰ ἡ τελευταία παράγραφος εἶναι ἡ δική σας ποίηση, φιλτάτη - ἡ σχεδὸν καβαφικὴ εἰρωνεία τῆς παρενθετικῆς διευκρίνισης μὲ συγκίνησε πολύ. Συγχαρητήρια!
lenonce, καιρό είχα να σας διαβάσω! Κάποια στιγμή πρέπει ν' ανανεώσω κι εκείνο το ρημάδι το λίνκ στο παλιό σας μπλογκ (το έχω αφήσει γιατί έχει το κομμάτι για την Πάολα).
Πήγαινε λοιπόν και ένα βήμα παραπέρα: The Screwfly Solution (της "Raccoona" Sheldon)
Α, αυτό είναι από τα διηγήματα που μου έχουνε μείνει. Κι η Σέλντον/ Τίπτρη είναι από τις αγαπημένες μου συγγραφείς. :)
Πολύ ενδιαφέρουσα η παρασιτολογία. Αυτό το συγκεκριμένο δεν το ήξερα, αλλά αυτά τα παράσιτα που ελέγχουν το νευρικό σύστημα είναι τα πιο σούπερ.
Η νοημοσύνη μας - έχουμε ξεφύγει από το χημικό στάδιο; Τα συναισθήματα - δεν έχουν σχέση με ουσίες που εκλύονται μέσα μας;
Ελεύθερη βούληση ή "κατά παραγγελία τις ουσίες που χρειάζονται"
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα