Camera Monologue

(A Suivre)

Ο Έρωτας στα χρόνια της άρνησης.

Εγώ πάντως εκείνο που καταλαβαίνω από την εξάπλωση της Νόσου είναι οτι όλοι γαμιούνται μ' όλους, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου και λοιπών στοιχείων.

Κι αυτό μου δίνει ελπίδα.




(Ο Gregor Samsa έχει δυο λόγια να πει για τους αρνητές του έητζ)

(A Suivre)

Virgenes Transsexuales

(κι άλλες φωτογραφίες, εδώ και λεπτομέρειες εδώ, στα Ισπανικά).

Σήμερα έχω τα γενέθλιά μου. Για δώρο θα ήθελα έναν παρθενικό υμένα. Παρακαλώ. Ευχαριστώ.

(A Suivre)

Χολοκυστολιθίασις.

Αυτό που βλέπεις στη φωτογραφία είναι ανθρώπινο όργανο, απ' αυτά που έχει μέσα το σώμα σου, χοληδόχος κύστη. Μπλιαχ, αηδία είμαστε από μέσα ρε πούστη μου, σκατά και μίξες κι άντερα. Μπλιεεε. Αυτά τα κομματάκια (τί κομματάκια...! Γομάρια ολόκληρα, μπρρρρ) είναι πέτρες, χολόλιθοι, σαν τους δικούς μου (με τη διαφορά, ελπίζω, να είναι λίιιιγο μεγαλύτεροι από τους δικούς μου).

Ξαφνικά πρόπερσι το καλοκαίρι, άρχισα να πονάω, τα βράδυα, μέχρι που μια νύχτα δεν άντεξα και ξύπνησα την καλή μου να πάρει το 999 γιατί φοβόμουνα μήπως είχα πάθει τίποτα. Με πήγανε στο νοσοκομείο, στην αρχή νομίζανε οτι είναι από τα ξύδια (γιατί είμαι πολύ μικρή για χολή ακόμη, τ' ακούς; Άντε!), με αφήσανε όλο το βράδυ με κάτι ταμπλέτες και σιρόπια για τα οξέα του στομάχου. Μου βγάλανε μια ακτινογραφία, με ψαύσανε, με ρωτήσανε κάθε πότε έχω περίοδο (νά χαρώ γιατρούς) τελικά μου είπανε οτι είναι μάλλον πέτρες στη χολή και θα μου κλείσουνε ημερομηνία για υπερηχογράφημα.

Με ξεχάσανε για κάνα χρόνο, δεν ασχολήθηκα κι εγώ, τελικά με ξανάπιασε πέρσι, δυο μήνες πριν τελειώσει η χρονιά, είχα και τρεις εργασίες απανωτές, δεν πειράζει το φχαριστήθηκα μαζοχιστικά να κάθομαι ξάπλα στο κρεβάτι με την οθόνη δίπλα μου (κακό για τα μάτια) και τίγκα στα χάπια, να γράφω κώδικα, έτσι, στην πίεση ρε, τσίμπησα κι ένα "Α" καλό (λέω να ασχοληθώ με το ΑΙ αργότερα, έχει φάση), έχασα και δυο κιλά, αλλά ένα βράδυ άρχισα να ξερνάω σκούρα πράσινη χολή, σα βιοχλαπάτσα, πίκρα απίστευτη στο στόμα μου, δεν έσωνε άλλο και ξανά μανά το 999 και τα νοσοκομεία.

Αυτή τη φορά, αφού τους είπα οτι είναι μάλλον πέτρες στη χολή, μου χτυπήσανε μια μορφίνη για να ησυχάσω, δεν μ' έπιασε, μου κάνανε και τα χέρια σουρωτήρι μέχρι να βρούνε φλέβα, τί σκατά, πρεζάκι είμαι; Την άκουσα όμως με το αντιεμετικό που μου δώσανε για να σταματήσω να τα βγάζω και να μου πάρουνε ιστορικό. Δεν ξέρω τί ήτανε, αλλά και τώρα που σκέφτομαι τον ήχο της τρόμπας που το έστελνε στο ενδοφλέβιο, σαν να μού 'ρχεται πάλι- μια αίσθηση ανύψωσης σαν να έχει φύγει το καπάκι απ' το κεφάλι μου, σαν υπεροξυγόνωση. Όταν με ρώτησε η γιατρός για το αντιφλεγμονώδες που έπαιρνα, άρχισα να της λέω για τα νεκροφάγα στην Ινδία, που έχουνε πεθάνει τα 90%, γιατί τρώνε τα κουφάρια των βοδιών που τους έχουνε δώσει αυτό το φάρμακο, το ίδιο που παίρνω, και είναι δηλητηριώδες για τα πουλιά. Την έστειλα, πήγε, έφερε έναν άλλο γιατρό. Αυτός μου θύμισε λίγο Έλληνα, είχε αυτό το στυλάκι "τί μαλακίες λες, σιγά μην έχεις χολή", χαμογελούσε σαρκαστικά και απαξίωνε με το χέρι, μου είπε οτι έχω γαστρίτιδα επειδή βρήκαν στο αίμα μου το ελικοβακτήριο του πυλωρού. Εγώ τί να πώ, οι ίδιοι πάλι (οι συνάδελφοί τους) μου είχανε πει οτι έχω πέτρες, εγώ προτιμούσα να έχω γαστρίτιδα. Κι έτσι μ' αφήσανε ξανά όλο το βράδυ να γαμιέμαι στον πόνο, και ντρεπόμουνα να ζητήσω κι άλλη μορφίνη, ή να τους πω οτι δεν μ' έπιασε, μη με περάσουνε όντως για κάνα πρεζάκι των νοσοκομείων.

Τελικά έκανα εκείνους τους υπέρηχους, τις είδανε τις πέτρες, είναι και μεγάλες λέει, δεν πάνε πουθενά μόνες τους. Είδα κι έναν γιατρό, χειρούργο (-ούργος, -ούργος, ξέρω τί γράφω, έννοια σου), φαγώθηκε να μου βγάλει τη χολή, για λιθοτριψία και κάτι φάρμακα που παίζουνε δεν ήθελε ν' ακούσει. Τί διάλο, συλλογή τα κάνουνε, τα βγαλμένα όργανα, οι χασάπηδες; Μπας και θέλει να την φάει με κουκιά και κιάντι (ωπ, φιλμική αναφορά- βρες και πες); Αν ήταν η δικιά του η χολή θέλω να ξέρω, θα την θεωρούσε τόσο άχρηστη; Εμ, αυτές τις γαϊδουριές κάνουνε και στέλνουνε τον κόσμο στους κομπογιαννίτες που τους υπόσχονται... "ολιστική" θεραπεία.

Τί ψυχή έχει μια χοληδόχος κύστη; Για μένα πάντως είναι το πιο σημαντικό όργανο. Αμέ. Μετά πώς θα σχολιάζω στα μπλογκς;

(A Suivre)

Η διανόηση ψόφησε

Και το δίκτυο κατουράει στον τάφο της.

(A Suivre)

Ανάγκη για αιμοδοσία

Αναδημοσιεύω από το μπλογκ του Θωμά Ξωμερίτη, ένας γνωστός του είναι άρρωστος, με λευχαιμία και χρειάζεται μετάγγιση.

Μόλις γύρισα από το αεροδρόμιο που πήγα τον Χ. ο οποίος επιστρέφει Αθήνα άρον άρον. Ο σύντροφός του έχει τελικά οξεία λευχαιμία. Παραπονιόταν όλο το καλοκαίρι για πόνους στα κόκαλα και στις αμυγδαλές, είχε δέκατα, πήγαινε στο γιατρό, αλλά μόλις εχθές οι γιατροί πονηρεύτηκαν, όταν του κατέβηκε πολύ χαμηλά και ξαφνικά – οριακά - ο αιματοκρίτης.

Είναι και δύσκολο γι αυτόν να επικοινωνήσει με τους άλλους, εμάς, τους υπόλοιπους (είναι κωφός). Κακός κι εγώ, «νάζια κάνει, ντάντεμα θέλει ο μαντράχαλος», έλεγα στον Χ. τον Αύγουστο όταν ξυπνούσε ο δικός του και μια μας έδειχνε τον ώμο του, μια το πόδι του. Δεν μπορούσα και να τον καταλάβω καλά, ο Χ. έχει μάθει και τον καταλαβαίνει.

Τέλος πάντων ο γιατρός είπε ότι θα μείνει ένα μήνα στο νοσοκομείο και θα κάνει θεραπεία με φάρμακα. Στην περίπτωση που δεν ανταποκριθεί θα χρειαστεί να προχωρήσουν μετά σε κάποια μορφή μεταμόσχευσης μυελού των οστών.

Γεγονός όμως είναι ότι αυτή τη στιγμή έχει επείγουσα ανάγκη από αίμα. Αν μπορείτε και θέλετε, επικοινωνήστε μαζί μου ή προωθήστε αυτή την ανάρτηση.

(A Suivre)

Κούκουρούκουκούουουουου ..."Παλόμα"....

Το Google και οι πολιτικοί συντάκτες της «Free Sunday» δεν μπόρεσαν να θυμηθούν παλιούς ή νέους γκέι υποψηφίους πέραν της τραβεστί Παλόμα, που στις εκλογές του '93 λίγο έλειψε να μπει στη Βουλή με τους Οικολόγους Εναλλακτικούς, και των Β. Γιαννέλου, Ν. Χατζητρύφωνα, Μ. Μπετχαβά (Δημοτικές '99, συνδυασμοί Δαμανάκη και Βούγια), Ευαγγ. Βλάμη (Δημοτικές '06, συνδυασμός Τσίπρα) και Γρ. Βαλλιανάτου, που τελικά «κόπηκε» από το ΠΑΣΟΚ εξαιτίας των θέσεών του στο Σκοπιανό. Μόνη (σύγχρονη) εξαίρεση ο Νίκος Μυλωνάς, υποψήφιος Α΄ Αθήνας με τους Οικολόγους Πράσινους. Η υποκρισία, βέβαια, πάντα ήταν η πρώτη ξαδέρφη της πολιτικής.

(Από την Citypress, μέσω του gayworld.gr, την πηγή της αντικειμενικής ενημέρωσης για τον συνειδητοποιημένο Έλληνα γκέυ.)

Και γαμώ τις ενημερώσεις. Α ρε σαΐνια Έλληνες δημοσιογράφοι...! (Η ασχετοσύνη, βέβαια, πάντα ήταν η πρώτη ξαδέρφη της δημοσιογραφίας.)

[Για τους στρέητ αναγνώστες μας, η Κατηραμένη Νήσος σπεύδει να εξηγήσει πως η "τραβεστί Παλόμα" είναι ένα χιμαιρικό τέρας φτιαγμένο προφανώς με κομμάτια της Πάολας, που κατέβηκε όντως με τους Οικολόγους- Εναλλακτικούς, το 1990 όμως, και της Αλόμας, που κατέβηκε στις ίδιες εκλογές ηγούμενη του ΠΑΚΙ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα).]

(A Suivre)

Ξυπνητούρια!

Είναι 7:49 ώρα Αγγλίας. Στις 9:00 έχω μάθημα, αλλά δε θα πάω, ένα μόνο του είναι έτσι κι αλλοιώς, μετά όλη η μέρα είναι άδεια. Θα πάω στο πρωϊνό drop-in του γιατρού μου, εννιά με δώδεκα, γιατί θέλω ένα σέρβις, μεγάλωσα κι αρχίζω να χαλάω. Τις προάλλες μου ανακοίνωσαν ορθά -κοφτά οτι πρέπει να μου αφαιρέσουνε ένα όργανο γιατί βάρεσε έρρορ. Έτσι που πάμε, να δω τί θα μείνει να θάψουνε.

Τα μαθήματα αρχίσανε την περασμένη βδομάδα. Ακόμη δεν έχω καταφέρει να προσαρμόσω τον ύπνο μου. Σήμερα έχω πέσει από τις τέσσερις και προσπαθώ να κοιμηθώ αλλά δεν τα καταφέρνω. Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ αλλά το μυαλό μου τρέχει. Μετά τρώω για μεσημέρι και πέφτω ξερή σαν κοτόπουλο, κοιμάμαι όλο το απόγευμα και δώστου απ' την αρχή. Την περασμένη Τρίτη κουτούλαγα μες' το μάθημα, εκεί που εξηγούσε ο καθηγητής για τα abstraction layers και τα virtual memories, εγώ βαρούσα ντάγκλες, ελπίζω να μη με είδε κι απογοητεύτηκε.

Α μάλιστα, τώρα άρχισε και το ξυπνητήρι.



Πάω μέσα να ρίξω λίγο νερό στη μούρη μου και δεν θέλω να κοιτάξω τον καθρέφτη, έτσι που μ' έκανε αυτή η Έμιλυ. Η κομμώτρια- καλή είναι αλλά μάλλον της έχω δώσει λάθος εντύπωση. Έπιασε και μου σιδέρωσε το μαλλί ολόισιο, και μ' έχει κάνει λες κι είμαι καμμιά θείτσα, δε μου πάει καθόλου έτσι. Θα με βλέπουνε τ' αγόρια και θα σκέφτονται "μμμ, θα μαγειρεύει ωραία η κυρία". Καλά, δε φταίει αυτή... Σαν σήμερα, πέρσι, κατάφερα κι έκαψα τα μαλλιά μου με τις ντεκαπάζ, τρεις σε μια βδομάδα (γιατί τα είχα κόκκινα πριν και στην αρχή μου βγαίνανε πορτοκαλί). Τα μισά μου πέσανε και περίμενα να ξαναβγούνε λίγο, να πάω να κόψω και τα υπόλοιπα, να είναι τουλάχιστον όλα ένα μήκος. Τα είδε λοιπόν η Έμιλυ και φρίκαρε, δεν ήθελε να τα κόψει, γιατί αυτά που είχανε μείνει ήτανε μακρυά μακρυά και την έπιασε η καρδιά της. Με το ζόρι την παρακάλαγα, έλα ρε κοπέλα μου, τί να πώ κι εγώ δηλαδή, εγώ τό 'φαγα το πακέτο, κόψτα 'κει, μαλλί είναι, ξαναβγαίνει. Τα κατάφερε τελικά, αλλά την επόμενη φορά που πήγα είχε φύγει διακοπές και μου τα έκανε μια άλλη κοπέλα, η Χλόη. Την τρίτη φορά έκλεισα πάλι με τη Χλόη και όταν πήγα εκεί ήταν κι η Έμιλυ που βέβαια δεν ήξερε οτι με είχε κάνει η Χλόη όταν έλλειπε αυτή, και νόμιζε οτι δεν την ήθελα επειδή μου είχε κόψει τα μαλλιά κοντά και μου είχε μείνει τραύμα. Σου λέω, αυτές οι Αγγλίδες είναι πολύ περίεργα πλάσματα, για να συνεννοηθείς μαζί τους θέλει μικρό οδηγό της ποπ ψυχολογίας στο χέρι. Χαμογελάνε κι όλη την ώρα ρε πούστη μου, βρέξει χιονίσει, μην ξεκολλήσει το χαμόγελο απ' το στόμα και νομίσεις οτι δε σε συμπαθούνε! Πάπάπά!

Πρώτη φορά φέτος πάω σε κυριλέ κομμωτήριο, το Rush, πανάκριβο, γαμώτο. Αλλά μετά το φιάσκο με τη ντεκαπάζ, κι όσο μακραίνει το μαλλί, δεν το ρισκάρω να μου κάνουνε το κεφάλι κώλο. Εδώ δεν έχει μέση λύση στα κομμωτήρια. Αν είναι καλά είναι ακριβά, αν είναι φτηνά είναι παναγιά μου. Στην αρχή που τό 'ψαχνα, μού 'χανε ρίξει κάτι στραβοκοψιές, δεν το πίστευα οτι δίνουνε άδεια στο σχιζοφρενή δολοφόνο με το ψαλίδι! Θυμάμαι κιόλας που είχα ρωτήσει μια κοπέλα στο μαγαζί που παίρνω τις βαφές μου, πού έχει φτηνά να πάω και με είχε στείλει σ' ένα μπαρμπέρικο... "Καλά" της λέω "δεν έχει κάπου που να μην είναι για νεοσύλλεκτους και γέρους;" Και τί γυρνάει και μου λέει; "Εδώ είναι Μπράιτον, κι είναι όλα πολύ ακριβά γιατί είναι πολύ κλασάτο μέρος". "Classy" μου το είπε και κρατιόμουνα να μην της πώ τί λέμε έτσι στο χωριό μου. Αλλά εδώ έχουνε μπλέξει το "ακριβά" με το "καλά" και τρώνε τη ζωή τους να κοιτάνε τί φοράει η γυναίκα του Μπέκαμ και αν ιδρώνει η μασχάλη της Κέιτ Moche (τό 'πιασες αυτό; Θέλει Ευρωπαϊκή παιδεία). Μετά όταν σου λένε "classy", εννοούνε ροζ λιμουζίνες και να γυρνάς με τον κώλο έξω.

Το Rush τό 'χει ένας Κύπριος μαζί μ' έναν Άγγλο, ο Stelios κι ο Andrew, προχτές γνώρισα και τον ανηψιό του που δουλεύει εκεί, ωραίο παιδάκι, μελαχροινός με γαλάζιο μάτι και Μεσογειακό προφίλ, θά 'χει πέραση εδώ πάνω. Με ρώτησε αν είμαι Ελληνίδα τον ρώτησα αν μιλάει Ελληνικά και τον άρχισα στα γρήγορα, ελπίζω να μην το μετάνοιωσε. Για κάποιο λόγο, οι Κύπριοι είναι πιο πρόθυμοι από τους Έλληνες να σου πιάσουνε κουβέντα αν σ' ακούσουνε στο άσχετο να μιλάς Ελληνικά. Οι Έλληνες σου μιλάνε μόνο αν βρεθείτε στην ίδια παρέα, ή σε κάνα πανεπιστήμιο, δουλειά και λοιπά. Είναι το Νεοελληνικό κόμπλεξ, μη φανεί οτι είμαστε από χωριό και μας κοιτάνε στραβά οι ξένοι... Οι Άγγλοι πάλι έχουνε το ανάποδο κόμπλεξ: είναι οι μόνοι που δεν έχουνε έθνικ κουλτούρα και τοπική κουζίνα (εκτός απ' το αρνί με μέντα... "το καϋμένο το ζωντανό"...) και προσπαθούνε πάντα να σου πούνε τί ωραία που είναι η χώρα σου και πόσο καλά είναι τα Αγγλικά σου. Εγώ το παίζω πολύ το Μεσογειακό πάντως, "μεγάλωσα στα Πατήσια κι έμαθα το καλό λάδι", τέτοια.

Στην γειτονιά μου -γενικά στο Μπράιτον- έχει πολλούς Αλεξανδρινούς, παντού, σουβλατζίδικα, ψιλικατζίδικα, ίντερνετ καφέ, έχει κι ένα καφενείο μ' αργιλέδες, τους κοίταζα στην αρχή καλά-καλά να καταλάβω τί ρόλο βαράνε, γιατί ενώ τους βλέπεις που είναι άραβες, φοράνε σταυρούς κι έχουνε εικόνες με τον Άη Γιώργη στα μαγαζιά τους. Μια μέρα έπιασα κουβέντα μ' έναν, σ' ένα ψιλικατζίδικο και μου είπε οτι είναι Κόπτες, Ορθόδοξοι [έτσι μού 'πε!], με ρώταγε αν πάνε στην εκκλησία ο κόσμος στην Ελλάδα και παραπονιότανε που εδώ είναι όλοι άθεοι. Τί να του πώ, τον παρηγορούσα, δεν ήθελα να του πώ οτι κι εγώ άθεη είμαι και του το χαλάσω. "This is the West" του είπα, "εδώ είναι δύση". Αναρωτιέμαι πώς έχουνε βρεθεί όλοι εδώ μαζεμένοι, ξέρω οτι έχει και μια ορθόδοξη εκκλησία, κάπου στο Kemp Town, νομίζω, κοντά στο St. John's Street, το δρόμο με τα γκέυ μαγαζιά. Αν πετύχω τίποτα λεδεράδες με πετραχήλια καμμιά μέρα θα πάρω φωτογραφία να τη βάλω στο μπλογκ.

Ωχ, καλά, έχει πάει εννιά η ώρα, τα παρατάω και πάω να λουστώ, να δω αν ξεϊσιώσει το μαλλί (αλλοιώς θ' αναγκαστώ να καρυδώσω την καϋμένη την Έμιλυ, χαμογελαστά). Καλή βδομάδα.

(A Suivre)

Ωπ! Την έφαγες!

Αυτό που δείχνει το βίντεο (δείτε το fullscreen ή στο youtube, το μίκρυνα για να χωράει στη σελίδα). Ο χαβαλές αρχίζει γύρω στο 1:00. Κάποιες λεπτομέρειες έχει ο Guardian, θα κοιτάξω σε κάνα φόρουμ να δω αν μπορώ να μάθω περισσότερα και θα επανέρθω. Τώρα τό 'δα. Ακόμη γελάω.

Ανανέωση: Είπα μήπως εμφανιστούν οι κοπέλες σε κάποιο φόρουμ αλλά προς το παρόν δεν έχει ακουστεί τίποτα. Η εκτίμηση του τύπου οτι πρόκειται για "crossdressing cage figthers" (τραβεστί κατσέρ) φαίνεται να είναι απλώς φήμη.

Κι άλλη ανανέωση: Κι όμως, η Κατηραμένη Νήσος σφάλλει! Οι "κοπέλες" εμφανίστηκαν σήμερα στην (γκουχ γκουχ) αξιόπιστη Mirror. Πρόκειται για τους James "Lights Out" Lilley and Daniel "Lionheart" Lerwell, ερασιτέχνες παλαιστές που αγωνίζονται για την τοπική ομάδα του Swansea.

Ο 23χρονος Daniel, υδραυλικός στο επάγγελμα, δήλωσε: "είναι κρίμα να μην μπορεί κανείς να βγει στο δρόμο με τη μίνι φούστα του και το μεηκάπ του χωρίς να του τα σπάσει κάποιος ηλίθιος. Φορούσα κραγιόν και σκιά κι αισθανόμουν πολύ περήφανος. Νομίζω οτι ήμουν πολύ όμορφος. Απόδειξη οτι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά."

Ο 22χρονος James, τραπεζικός υπάλληλος, είπε για το συμβάν: "Καθώς μας προσπέρασαν, ο ένας είπε 'nice dress gay boy'. Μετά μου έριξε μια μπουνιά. Δυο δευτερόλεπτα μετά ήταν στο έδαφος. Δεν σηκώνω αστεία από τέτοιους ηλίθιους. Στην αναμπουμπούλα μου έπεσε η τσάντα και χάλασε το μέηκάπ μου. Απλώς μάζεψα την τσάντα μου και συνεχίσαμε μέχρι το κλαμπ που πηγαίναμε."

Οι δύο νεαροί (αυτοί που τις φάγανε) παραδέχτηκαν την προσβλητική γλώσσα και συμπεριφορά τους και θα εκτίσουν ποινή κοινωνικής εργασίας, ενώ τους επιβλήθηκε να φέρουν ηλεκτρονικές ταυτότητες που θα ενημερώνουν τις αρχές για τις κινήσεις τους.

(A Suivre)

Βολευτικές Εκλογές, Οκτώβριος 2009

Δεν μπορώ να πώ, καλά τα πήγαμε και φέτος. Δεν καταλαβαίνω όμως, τόσα χρόνια 30% παίρνουμε, γιατί δεν έχουμε βγάλει ακόμη βουλευτή;

Δεν πειράζει, να χαίρεστε το διάδοχο, Παπανδρέου ο Γ'!! Ζήτωωωω!!!! ζήτωωωω ζήτωωωω

(A Suivre)