Stonewall Inn, σαράντα χρόνια μετά.

Σήμερα κλείνουνε σαράντα χρόνια από την πρώτη βραδυά των ταραχών στο Stonewall Inn, που θεωρούνται η αφετηρία του γκέυ κινήματος. Τα επεισόδια ξεκίνησαν με μια από τις συνηθισμένες εφόδους της αστυνομίας στο Stonewall Inn, ένα γκέυ μπαρ στο Γκρηνιτς Βίλλατζ - την τότε "μποέμ" περιοχή της Νέας Υόρκης. Οι θαμώνες και οι περαστικοί για πρώτη φορά αντέδρασαν. Καθώς οι αστυνομικοί μετέφεραν στην κλούβα όσους είχαν συλλάβει, μαζεύτηκε πλήθος να παρακολουθήσει. Οι συλληφθέντες αντιστέκονταν, μια λεσβία γυναίκα έδινε μάχη με τα χέρια δεμένα με χειροπέδες. Ο κόσμος άρχισε να φωνάζει και να κοροϊδεύει τους αστυνομικούς, να ταρακουνάει την κλούβα, τους στρίμωξε άσχημα. Αρχίσαν να πετάνε πέτρες, ελευθέρωσαν όσους μπορέσανε από την κλούβα, αναγκάσαν τους αστυνομικούς να υποχωρήσουν και να κλειδαμπαρωθούν στο μπαρ, προσπαθήσαν να ρίξουν την πόρτα χρησιμοποιώντας ένα παρκόμετρο σαν πολιορκητικό κριό και πέταξαν αναμένες εφημερίδες και ζιππέλαιο μέσα από τα παράθυρα για να βάλουν φωτιά.

Σύντομα φτάσαν τα ΜΑΤ- οι άντρες της Tactical Police Force, οπλισμένοι με κλομπ και κράνη. Σχηματίσαν φάλαγγα και προχώρησαν καταπάνω στο πλήθος, για ν' ανοίξουν δρόμο στους συναδέλφους τους που ήταν παγιδευμένοι μες' το μπαρ. Όταν αρχίσαν οι κλομπιές, ο κόσμος το έβαλε στα πόδια, έκανε το γύρο του τετραγώνου και βρέθηκε πίσω από τους ματατζήδες. Αυτοί γυρίσαν κι αντίκρυσαν το θέμα μιας αλυσίδας ανθρώπων που χόρευε καν-καν, τινάζοντας τα πόδια ψηλά και τραγουδώντας:

We are the Stonewall girls
We wear our hair in curls
We don't wear underwear
We show our pubic hair

Οι ταραχές κρατήσαν για έξι μέρες. Σήμερα θεωρείται οτι αυτή ήταν η σπίθα που πυροδότησε τη δημιουργία του Gay Liberation Front, της πρώτης μαχητικής γκέυ οργάνωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Διαβάζοντας για το Stonewall στο ίντερνετ, ένα πράγμα που μου τραβάει την προσοχή είναι το πόσο διαφορετικές είναι οι περιγραφές, συνήθως από δεύτερο χέρι, για το τί έγινε εκείνες τις μέρες. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές μαρτυρίες για το ποιός έκανε την πρώτη κίνηση, ποιός πέταξε την πρώτη πέτρα, ποιός ήταν εκεί και γιατί αντέδρασαν έτσι σε μια καθόλα συνηθισμένη έφοδο της αστυνομίας. Στο δίκτυο, οι εκπρόσωποι κάθε μιας από τις μικροκοινότητες στο εσωτερικό του λοατ κινήματος ισχυρίζεται οτι τα μελη της ήταν εκεί, αντέδρασαν πρώτα. Οι διαφυλικοί λένε οτι μια τρανς γυναίκα, η Sylvia Rivera έριξε την πρώτη πέτρα, κάποιοι γκέυ λένε οτι ο κόσμος ήταν πολύ συναισθηματικά φορτισμένος γιατί είχε παρακολουθήσει την κηδεία της Τζούντι Γκάρλαντ σχεδόν μια βδομάδα πριν, άλλοι ισχυρίζονται οτι αυτά τα λένε κάτι ρομαντικές "αδερφές". Άλλοι λένε οτι όλα τα ξεκίνησε η μπουτς που αγωνιζόταν να μη συλληφθεί, οι συντηρητικοί γκέυ λένε οτι δεν υπήρχαν drag queens στο Stonewall κι ένας στρέητ δημοσιογράφος επιμένει οτι το κοινό του Stonewall Inn ήταν οι τραβεστί και τα τσόλια, οι άστεγοι Αφροαμερικανοί νεαροί που ζούσαν στην περιοχή, κι όχι οι λευκοί μεσοαστοί που εμφανίστηκαν αργότερα.

Ένας από τους μύθους που επικρατούν σε σχέση με το Stonewall είναι οτι οι ταραχές ήταν ο ξεσηκωμός της γκέυ κοινότητας ενάντια σε δεκαετίες καταπίεσης. Αυτό θα ήταν αλήθεια αν η "γκέυ κοινότητα" αποτελούταν από τους θαμώνες του Stonewall. Οι τακτικοί πελάτες του μπαρ όμως ήταν κυρίως έφηβοι από το Queens, το Long Island και το New Jersey, με μερικές drag queens και άστεγους νεαρούς που έμεναν σε καταλήψεις σε εγκατελειμμένες πολυκατοικίες στο Lower East Side.

Αστυνομικοί μαζεμένοι έξω από την West Side Savings Bank την νύχτα της 2ας Ιουλίου. Η βιτρίνα του καταστήματος είχε σπάσει την προηγούμενη μέρα και οι υπάλληλοι είχαν αφήσει τα φώτα ανοιχτά, πιθανόν προσπαθώντας να δείξουν οτι κάποιος ήταν μέσα. Το πλήθος δεν δείχνει να πείθεται.

Τα 60'ς στις ΗΠΑ ήταν μια "ενδιαφέρουσα εποχή", κατά την Κινέζικη κατάρα- ευχή. Το Summer of Love, το αντιπολεμικό κίνημα, το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων, το κίνημα της γυναικείας απελευθέρωσης, γεννήθηκαν τότε και συνεχίζουν την πορεία τους μέχρι σήμερα. Σύντομα τα ακολούθησε και το κίνημα της γκέυ απελευθέρωσης. Οι ταραχές στο Stonewall εντάσσονται σ' αυτήν την εποχή και για μας που δεν τη ζήσαμε, που μαθαίνουμε γι' αυτήν από δεύτερο και τρίτο χέρι, από αποσπασματικές μαρτυρίες και από αντικρουόμενες πηγές (με αντικρουόμενα συμφέροντα) δεν είναι εύκολο να καταλάβουμε τί ακριβώς έγινε και γιατί. Ξέρουμε μόνο οτι το Stonewal έγραψε ιστορία. Κι όπως κάθε ιστορία, αυτή γράφεται και ξαναγράφεται, συνέχεια.

Δείτε επίσης:
Stonewall, 40 χρόνια μετά.
Stonewall @ 40
Stonewall 0, +20, +40
40 χρόνια μετά: 40 πράγματα που πρέπει να ξέρουμε για το Stonewall

Toto, I've a feeling we're not in Kansas anymore.

*Το γραφικό στην αρχή της ανάρτησης είναι από τον Gay Super Hero

(A Suivre)

Industrial Placement

Πριν λίγο γύρισα από μια συνέντευξη για δουλειά.

Πρέπει να κάνω ένα χρόνο "industrial placement" (επαγγελματική εξάσκηση) για το πτυχίο μου (αν θέλω- αλλοιώς πάω και κατευθείαν στον τελευταίο χρόνο). Άργησα λίγο να το πάρω απόφαση, είναι που δε θέλω να μείνω κι άλλο ένα χρόνο στην Αγγλία, αλλά κυρίως επειδή δεν περίμενα να βρω τίποτα. Ο λόγος είναι οτι από όταν το γύρισα και μετά δεν έχω δουλέψει στην Ελλάδα. Πριν έκανα δουλειές, όχι οτι πήγαινα και για καμμιά καριέρα, ζαχαροπλαστείο, μανάβικο, κούριερ, τέτοια, αλλά πάντως πρόβλημα να βρω δεν είχα. Πρώτη φορά που βρήκα "συμβατική" εργασία μετά από καιρό ήταν όταν ήρθα στην Αγγλία, που ως ένα βαθμό γι' αυτό κι ήρθα, ή τουλάχιστον είχα μια αμυδρή ελπίδα που δεν δεχόμουν να την εγκαταλείψω οτι εδώ θα ήταν καλύτερα τα πράγματα.

Το πρόβλημα όμως είναι οτι εδώ για να κάνεις οτιδήποτε θές βιογραφικό και συστάσεις και το δικό μου το βιογραφικό έχει μια τρύπα καμμιά δεκαριά χρόνια στη μέση, όπου φαίνεται να κάθομαι και να τα ξύνω. Και άντε, για ανειδίκευτη που έψαχνα όταν είχα έρθει, δεν τρέχει τίποτα, δε θέλουνε και μάστερς για να σηκώνεις πακέτα και να ταΐζεις μηχανήματα. Αλλά γι' αυτά που ψάχνω τώρα, είναι λίγο κάπως- άσε που όλες οι δουλειές που έχω να βάλω είναι τελείως άσχετες με το θέμα. Τί να κάνω λοιπόν, άφησα όλες τις ημερομηνίες απ' έξω κι αναπλήρωσα με σάλτσες "στο ζαχαροπλαστείο δούλευα με τα χέρια μου (εμ τί, με τα πόδια;) και έμαθα να μη φοβάμαι τη δουλειά", "στο μανάβικο διάλεγα τα καλύτερα καρπούζια για τους πελάτες και έκανα δημόσιες σχέσεις με τους τουρίστες", αυτό το στυλ, και καλά εμπειρίες απ' τη ζωή, "transferable skills" κι έτσι. Ποιός ξέρει, μπορεί και να έπιασε, γιατί με καλέσανε την επόμενη μέρα για συνέντευξη. Τί να πώ, μπορεί και να είμαι η μόνη που έκανε αίτηση, ή δεν ξέρω τι.

Τέλος πάντων, πήγα σήμερα κι είναι μια μικρή εταιρία, σχεδόν οικογενειακή, πέντε- έξι άτομα, που βγάζουν μια μέθοδο ξένων γλωσσών που περιλαμβάνει βιβλίο και software. Πολύ φιλικοί, χαλαροί, είχανε και το σκύλο μέσα στο γραφείο να κόβει βόλτες (ένα μαύρο λαμπραντόρ) κι είχανε ήδη έναν φοιτητή από το δικό μου πανεπιστήμιο που έκανε κι αυτός το placement του αλλά τελειώνει αυτό το μήνα. Η δουλειά που κάνουνε είναι ακριβώς αυτό που θέλω, λίγο απ' όλα με έμφαση στον προγραμματισμό. Θέλουνε να ξεκινήσουνε μια δικτυακή εφαρμογή, πράγματα δηλαδή που καλό θα ήτανε να τα ξέρω γιατί περνάνε, αλλά αποκλείεται να κάτσω να τα κάνω από μόνη μου (γιατί όλα αυτά τα client/ server programming κλπ τα βαριέμαι θανάσιμα). Το μόνο πρόβλημα είναι οτι είναι μια ώρα με το τραίνο από το Brighton μέχρι τον κοντινότερο σταθμό και μετά δεν ξέρουμε καν πότε κι αν έχει συγκοινωνία, ήρθανε και με πήρανε με τ' αμάξι. Σχεδόν εύχομαι να με βγάλουνε απ' τη δύσκολη θέση και να μου πούνε ότι... αλλά σουτ! Πρόσεχε τί εύχεσαι, ε;

Πήρα λίγο θάρρος πάντως. Αλλά τώρα δυσκολεύομαι ακόμη περισσότερο ν' αποφασίσω. Αν βρω όντως placement τί γίνεται; Απ' τη μια, θέλω να κάνω και Masters κι αν δεν έχω δουλειά δεν παίζει. Απ' την άλλη, είπαμε για πλάκα οτι έκατσα πέρσι τρεις μήνες καλοκαίρ στην Ελλάδα και φροντίζω να με κρατήσει για τρία χρόνια, αλλά μην το πάρουμε και στα σοβαρά... 'Ασε που έχω αρχίσει κι ανησυχώ στ' αλήθεια, λείπω τέσσερα χρόνια και φοβάμαι ήδη οτι δε θ' αναγνωρίζω την πόλη μου όταν γυρίσω. Φαντάσου στα εφτά.

Εφτά.

Κι η πόλη μου, ούτε αυτή θα μ' αναγνωρίζει πια...

(A Suivre)

Άλλο Αιγίδα κι άλλο σφραγίδα.

Μια μικρή παρατήρηση, μιας και παρακολουθώ μια σχετική συζήτηση στο Απέναντι Πεζοδρόμιο αλλά κι αλλού. Πρόσεξα λοιπόν οτι κάποιοι, δημοσιογράφοι και μπλόγκερς, μιλάνε για την Αιγίδα που "δεν δίνει" ο Δήμος Αθηναίων στο Pride.

Θέλω απλώς να επισημάνω οτι η "Αιγίδα" δεν είναι κάτι που δίνεις, λέμε οτι θέτει κάποιος (στο πρωτότυπο, η Αθηνά, ο Ζεύς κι άλλοι τέτοιοι γραφικοί τύποι που γδέρναν κατσίκες και φτιάχναν ασπίδες από το τομάρι τους) κάποιον άλλον "υπό την Αιγίδα του", εννοώντας "υπό την προστασία του".

Δε διαφωνώ οτι είναι λίγο μπουρδούκλωμα να λες ολόκληρη την φράση "ο δήμαρχος Αθηναίων για τρίτη χρονιά αρνήθηκε να θέσει το Gay Pride υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων" κάθε φορά που θες να κράξεις τον Κακλαμάνη. Δηλαδή διαφωνώ, αλλά για να γίνω κατανοητή από όσους τους αφορά θα πρέπει να το γράψω με δυο-τρεις λέξεις το πολύ, μονοσύλλαβες σίγουρα και κατά κύριο λόγο Αγγλικές, και να με σχωρνάτε αλλά εγώ από το να επικοινωνώ έτσι, προτιμώ να πάρω ένα κονσερβοκούτι και να κατεβάσω μόνη μου τη μούρη μου.

Κι όχι επειδή έχω κάνα κόλλημα με την Ελληνικήν Γλώσσαν, αλλά γιατί ο άνθρωπος συνεννοείται όταν μιλάει και καταλαβαίνει καί αυτός τί λέει καί οι άλλοι που τον ακούνε. Για να γίνει αυτό είναι βασική προϋπόθεση να μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα, κι αυτό πάλι το λέω από πρακτικής άποψης καθαρά. Φαίνεται όμως οτι για να το καταφέρουμε αυτό πρέπει να περιοριστούμε στα σύντομα μονοσύλλαβα ημι-Αγγλικά που λέω παραπάνω κι εγώ δεν μπορώ, αδυνατώ να χωρέσω τον πληθωρικό μου χαρακτήρα σε πέντε μίζερες και κιτς λεξούλες. Θέμα ελευθερίας της έκφρασης είναι, αν μπορείς να πεις αυτό που σκέφτεσαι, με πιάν'ς;

Απτά, θα επανέλθω, τώρα εχω κάτι δουλειές.

(A Suivre)

Ein Soap der Internetz (Διαδικτυακή Σαπουνόπερα)

Πέρασα λοιπόν τα γεγονότα στον Βράιν (τον ηλεκτρονικό μου εγκέφαλο μέσα στη γυάλα ντε, αυτόν που απέκτησε αυτοεπίγνωση όταν του κάρφωσα ένα πηρούνι εν μέσω ηλεκτρικής καταιγίδας νομίζοντας οτι ήταν μπρόκολο πικαλίλι). Και να τί μου απάντησε:

+++Δεδομένα+++

++Ο αρχικός επιστολογράφος "ΔΕΜΑΣΑΜΕΡΕ" στερείτο χειροπιαστών στοιχείων κι αναπλήρωσε με φλύαρη χυδαιολογία και λαϊκίστικες θεωρίες συνωμοσίας.

++Ο ιδιοκτήτης/ συντάκτης του γνωστού μπλογκ για τα Ελληνικά ΑΕΙ δήλωσε οτι προτιμάει να διασυρθεί ένας αθώος παρά να κουκουλωθεί μια ανυπόστατη κατηγορία.

++Ο δικηγόρος της κυρίας θιγομένης κατάφερε να κατεβάσει το γνωστό μπλογκ από κεκτημένη ταχύτητα κι ως αποτέλεσμα να διαδώσει την πληροφορία που ήθελε να περιορίσει τη διάδοσή της, σ' ολόκληρο το διαδίκτυο.

++Ο ίδιος δικηγόρος προσπάθησε να κάνει χιούμορ στο τουίτερ και κατάφερε να επισύρει την οργή επίσης ολόκληρου του διαδίκτυου.

++Τα μπλογκ πήραν φωτιά αλλά ο mainstream τύπος δεν φαίνεται να νοιάστηκε ιδιαίτερα για την υπόθεση.

+Διευκρίνιση: αναμενόμενα τίθεται το ερώτημα κατά πόσο θίγονταν όντως τα συμφέροντα της κυρίας θιγόμενης από τη λασπολογία εναντίον της σε κλειστό κύκλο και κατά πόσο οι σπασμωδικές αντίδρασεις της Δικαιοσύνης στα προβλήματα που ανακύπτουν λόγω της διαδικτυακής επικοινωνίας είναι δυνατόν να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης.

++Το Wordpress ανέστειλε τη λειτουργία του γνωστού μπλογκ με τρόπο που εξέπληξε κάθε ενδιαφερόμενο.

+Διευκρίνιση: Αναμενόμενα τίθεται το ερώτημα κατά πόσο το Wordpress ήθελε απλώς να τσουγκρίσει τα κεφάλια κάποιων μεταξύ τους.

++Το τουίτερ και το φέησμπουκ είναι για τα μπάζα, γι' αυτό και τα μπαζάρει ο κόσμος.

++Σχετικοί Σϋνδεσμοι

+http://tinyurl.com/gurfsuspensionbuzz
+http://tinyurl.com/gurfsuspensionownwords
+http://sandbox.cs.uchicago.edu/blog_el/?p=1375
+http://sandbox.cs.uchicago.edu/blog_el/?p=1357

+++Εξαγωγή Συμπερασμπάτων++
Α&Β&(Γ/Δ+Ζ&(Ε*2^3/(Ρ+π*4χ+ψ/2+(888/666+777)))$#*&^@&^*&^
___+++++_____^_^_Τ_Τ______--->>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
.........................+++++++++++++****&&&&&ΟΟΟΙΙΙΙ...
. . . . . . !!!!!!#$@#!!!
+++Βλάβη Έλλειψης Όξεος+++
+++Υπερθέρμανση Ανθοκράμβης+++
+++Διακοπή Επεξεργασίας+++

Ε, ναι, είναι νευρικός ο Βράιν... για τους περιορισμούς της τεχνητής νοημοσύνης ("Η φυσική κουταμάρα πάντοτε υπερισχύει της τεχνητής ευφυΐας", Pratchett et al) θα μιλήσω σε επόμενο ποστ. Προς το παρόν, πάω να δω τί κάνει το φαγητό μου. Ακούγεται σαματάς από το μπουντρούμι, θα λύθηκε πάλι...

(A Suivre)

Ποιός τραμπούκος θα σε τρομοκρατήσει φέτος;

Ήτανε τότε που άλλαξε η κυβέρνηση, έφυγε το ΠΑΣΟΚ και βγήκε ο Καραμανλής ο Β'. Δε θυμάμαι τί χρονιά ήτανε. Έτρωγα τότε κάτι σπίντες και γύρναγα όλο το βράδυ με τα πόδια, μέχρι το πρωί. Τη νύχτα των εκλογών ήμουνα στην Πλάκα, εκεί που έχει κάτι αρχαία περιφραγμένα, κάτω απ' τους Αέρηδες. Άκουγα νά 'ρχεται το νταβαντούρι του πανηγυριού από το Σύνταγμα και τ' αυτοκίνητα που περνούσανε και κορνάρανε. Κι όπως πανηγύριζε ο λαός, ζωή σε λόγου του, εγώ κοιτούσα έναν γέρο άστεγο, με μούσια, ντυμένο με κάτι σακκιά από χοντρή τσόχα ριγμένα πάνω του όπως όπως, και ξυπόλητο, να τριγυρνάει νευρικά απ' τη μια μεριά στην άλλη, ούτε ξέρω γιατί.

Μετά από λίγο βρέθηκα στο Σύνταγμα όπου γινότανε η μεγάλη γιορτή. Μπήκα στα Έβερεστ να φάω κάτι, γιατί είχα ρέψει, κι είχε μια ουρά σαν του γαϊδάρου. Σε κάποια φάση, εκεί που είχε φτάσει η σειρά μου και περίμενα να μου δώσουνε το σάντουϊτς, τί είχα πάρει, άρχισε ένα μαλακισμένο να βρίζει την μια από τις γυναίκες που δουλεύανε στο μαγαζί, κι ήτανε ξενη. Το μαλακισμένο, ήτανε σαν το σκατό της γίδας κι είχε παρέα δυο-τρεις γκόμενες σαν ξεπεσμένες μπουζουξούδες από μαγαζί στην Εθνική πριν την Άρτα. Κι άρχισε να γκαρίζει και να λέει "άντε και που έρχεστε εδώ" και "να πάτε σπίτια σας" και "θα σου πώ εγώ μωρή" και βρισιές άλλες, δε θυμάμαι. Στην γυναίκα πίσω από τον πάγκο όλα αυτά. Γύρισα και την κοίταξα, και προσπαθούσε να χαμογελάσει, με τα χίλια ζόρια, δεν έλεγε τίποτα, έκανε τη δουλειά της με κινήσεις νευρικές κοιτώντας κάτω κι οι συνάδελφοί της είχανε λουφάξει στο βάθος μακρυά από τον κοντό. Γύρισα και πίσω μου και κοίταξα τον σεκιουριτά του μαγαζιού, που μου ανταπέδωσε το βλέμμα ανέκφραστος. Κοίταξα και τους πελάτες στην ουρά, που είχε σαφώς γαϊδάρους και κοιτούσανε κι αυτοί χωρίς να εκφράζονται.

Γύρισα και κοίταξα και τον εαυτό μου στον καθρέφτη πίσω απ' τον πάγκο με τα φαγιά. Άσε τώρα πώς ήμουνα και τί πέρασε απ' το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή. Άσε και τί σκεφτόμουνα μετά για καμμιά βδομάδα, τί δεν είπα και τί δεν έκανα και γιατί- κι αν θά 'χε περισσότερες πιθανότητες να την απολύσουνε, η γυναίκα, αν είχε πει κανείς και είχε κάνει κάτι, ή όχι. Αν την απολύσανε έτσι κι αλλοιώς, κι αν θά 'χε νοιώσει καλύτερα τουλάχιστον να ξέρει οτι δεν είναι όλοι εναντίον της σ' αυτήν την πόλη, κι οτι δεν θα κάτσουνε όλοι με σταυρωμένα χέρια, έστω κι αν δε βγαίνει τίποτα έτσι. Ούτε ξέρω τί θα γινότανε μετά, ήτανε γεμάτο το Σύνταγμα μαλάκες, κι αυτό το σκουλήκι για να κάνει έτσι δε θά 'τανε εκεί πέρα μόνο του, θά 'χε το κοπάδι του, που δε θά 'τανε όλοι μισεροί σαν το σκατό της μισορριξιάς. Και πώς την είδα, στην τελική, τί είμαι, η She-male Hulk? Κι είμαι και κατά της βίας...

Τέλος πάντων, τά 'πα πολλά μαζεμένα τώρα και μπλέχτηκε το θέμα, τί ήθελα να πώ. Εμένα πάντως, αυτό μού 'μεινε από τις τελευταίες εκλογές που έζησα στην πόλη μου, ένα πλήθος από κομπλεξικούς μπουνταλάδες που περιμένανε να βγάλουνε πρωθυπουργό δικό τους για να βρίσουνε μια ξένη γυναίκα που τους έφτιαχνε να φάνε.

Θυμίστε μου λοιπόν του χρόνου, πάλι, όταν βγάλει ο λαός ο περήφανος τον Παπανδρέου το Γ', γιατί πρέπει να ψηφίζουμε στις εκλογές. Γιατί πρέπει να πάω κι εγώ να δηλώσω συμμετοχή στη φάρσα, παρέα με μερικά εκατομύρια γελοίους γλείφτες.

(A Suivre)

Πάμε για μπάνιο

(Βρετανός λουόμενος στην παραλία του Μπράιτον, εδώ κάτω απ' το σπίτι μου).

Στα πάτρια λέει, επικρατεί μια σύγχιση, αν θα πας για μπάνιο ή θα ψηφίσεις. Εγώ απέχω σταθερά από το Λύκειο (με τις εκλογές για το δεκαπενταμελές) βέβαια. Εδώ πάνω δεν τίθεται θέμα, αλλά αν είναι το μπάνιο η εναλλακτική, τη βάψαμε.

Κατά τ' άλλα, ήρθε το καλοκαίρι στην Αγγλία (όπως λέμε ήρθε το queer στην Ελλάδα;) κι έχουνε ξεχυθεί όλοι οι Εγγλέζοι στους δρόμους, σαν τςου μπομπόλους με τη βροχή, να λιάσουνε τα κρέατά τους. Έβγαλα κι εγώ τα εκτυφλωτικά μου πόδια έξω, είμαι για το μαύρο θέατρο... Βέβαια, όταν λεμε "καλοκαίρι" εδώ, εννοούμε "μέχρι τις μία", μετά πάλι Φθινόπωρο. Το δάγκωσα λοιπόν κι ησύχασα, να μάθω.

Έχω εξετάσεις, δε. Τελειώνω την Παρασκευή. Μετά, βλέπουμε.

(A Suivre)