Ποιός τραμπούκος θα σε τρομοκρατήσει φέτος;

Ήτανε τότε που άλλαξε η κυβέρνηση, έφυγε το ΠΑΣΟΚ και βγήκε ο Καραμανλής ο Β'. Δε θυμάμαι τί χρονιά ήτανε. Έτρωγα τότε κάτι σπίντες και γύρναγα όλο το βράδυ με τα πόδια, μέχρι το πρωί. Τη νύχτα των εκλογών ήμουνα στην Πλάκα, εκεί που έχει κάτι αρχαία περιφραγμένα, κάτω απ' τους Αέρηδες. Άκουγα νά 'ρχεται το νταβαντούρι του πανηγυριού από το Σύνταγμα και τ' αυτοκίνητα που περνούσανε και κορνάρανε. Κι όπως πανηγύριζε ο λαός, ζωή σε λόγου του, εγώ κοιτούσα έναν γέρο άστεγο, με μούσια, ντυμένο με κάτι σακκιά από χοντρή τσόχα ριγμένα πάνω του όπως όπως, και ξυπόλητο, να τριγυρνάει νευρικά απ' τη μια μεριά στην άλλη, ούτε ξέρω γιατί.

Μετά από λίγο βρέθηκα στο Σύνταγμα όπου γινότανε η μεγάλη γιορτή. Μπήκα στα Έβερεστ να φάω κάτι, γιατί είχα ρέψει, κι είχε μια ουρά σαν του γαϊδάρου. Σε κάποια φάση, εκεί που είχε φτάσει η σειρά μου και περίμενα να μου δώσουνε το σάντουϊτς, τί είχα πάρει, άρχισε ένα μαλακισμένο να βρίζει την μια από τις γυναίκες που δουλεύανε στο μαγαζί, κι ήτανε ξενη. Το μαλακισμένο, ήτανε σαν το σκατό της γίδας κι είχε παρέα δυο-τρεις γκόμενες σαν ξεπεσμένες μπουζουξούδες από μαγαζί στην Εθνική πριν την Άρτα. Κι άρχισε να γκαρίζει και να λέει "άντε και που έρχεστε εδώ" και "να πάτε σπίτια σας" και "θα σου πώ εγώ μωρή" και βρισιές άλλες, δε θυμάμαι. Στην γυναίκα πίσω από τον πάγκο όλα αυτά. Γύρισα και την κοίταξα, και προσπαθούσε να χαμογελάσει, με τα χίλια ζόρια, δεν έλεγε τίποτα, έκανε τη δουλειά της με κινήσεις νευρικές κοιτώντας κάτω κι οι συνάδελφοί της είχανε λουφάξει στο βάθος μακρυά από τον κοντό. Γύρισα και πίσω μου και κοίταξα τον σεκιουριτά του μαγαζιού, που μου ανταπέδωσε το βλέμμα ανέκφραστος. Κοίταξα και τους πελάτες στην ουρά, που είχε σαφώς γαϊδάρους και κοιτούσανε κι αυτοί χωρίς να εκφράζονται.

Γύρισα και κοίταξα και τον εαυτό μου στον καθρέφτη πίσω απ' τον πάγκο με τα φαγιά. Άσε τώρα πώς ήμουνα και τί πέρασε απ' το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή. Άσε και τί σκεφτόμουνα μετά για καμμιά βδομάδα, τί δεν είπα και τί δεν έκανα και γιατί- κι αν θά 'χε περισσότερες πιθανότητες να την απολύσουνε, η γυναίκα, αν είχε πει κανείς και είχε κάνει κάτι, ή όχι. Αν την απολύσανε έτσι κι αλλοιώς, κι αν θά 'χε νοιώσει καλύτερα τουλάχιστον να ξέρει οτι δεν είναι όλοι εναντίον της σ' αυτήν την πόλη, κι οτι δεν θα κάτσουνε όλοι με σταυρωμένα χέρια, έστω κι αν δε βγαίνει τίποτα έτσι. Ούτε ξέρω τί θα γινότανε μετά, ήτανε γεμάτο το Σύνταγμα μαλάκες, κι αυτό το σκουλήκι για να κάνει έτσι δε θά 'τανε εκεί πέρα μόνο του, θά 'χε το κοπάδι του, που δε θά 'τανε όλοι μισεροί σαν το σκατό της μισορριξιάς. Και πώς την είδα, στην τελική, τί είμαι, η She-male Hulk? Κι είμαι και κατά της βίας...

Τέλος πάντων, τά 'πα πολλά μαζεμένα τώρα και μπλέχτηκε το θέμα, τί ήθελα να πώ. Εμένα πάντως, αυτό μού 'μεινε από τις τελευταίες εκλογές που έζησα στην πόλη μου, ένα πλήθος από κομπλεξικούς μπουνταλάδες που περιμένανε να βγάλουνε πρωθυπουργό δικό τους για να βρίσουνε μια ξένη γυναίκα που τους έφτιαχνε να φάνε.

Θυμίστε μου λοιπόν του χρόνου, πάλι, όταν βγάλει ο λαός ο περήφανος τον Παπανδρέου το Γ', γιατί πρέπει να ψηφίζουμε στις εκλογές. Γιατί πρέπει να πάω κι εγώ να δηλώσω συμμετοχή στη φάρσα, παρέα με μερικά εκατομύρια γελοίους γλείφτες.