Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Industrial Placement

Πριν λίγο γύρισα από μια συνέντευξη για δουλειά.

Πρέπει να κάνω ένα χρόνο "industrial placement" (επαγγελματική εξάσκηση) για το πτυχίο μου (αν θέλω- αλλοιώς πάω και κατευθείαν στον τελευταίο χρόνο). Άργησα λίγο να το πάρω απόφαση, είναι που δε θέλω να μείνω κι άλλο ένα χρόνο στην Αγγλία, αλλά κυρίως επειδή δεν περίμενα να βρω τίποτα. Ο λόγος είναι οτι από όταν το γύρισα και μετά δεν έχω δουλέψει στην Ελλάδα. Πριν έκανα δουλειές, όχι οτι πήγαινα και για καμμιά καριέρα, ζαχαροπλαστείο, μανάβικο, κούριερ, τέτοια, αλλά πάντως πρόβλημα να βρω δεν είχα. Πρώτη φορά που βρήκα "συμβατική" εργασία μετά από καιρό ήταν όταν ήρθα στην Αγγλία, που ως ένα βαθμό γι' αυτό κι ήρθα, ή τουλάχιστον είχα μια αμυδρή ελπίδα που δεν δεχόμουν να την εγκαταλείψω οτι εδώ θα ήταν καλύτερα τα πράγματα.

Το πρόβλημα όμως είναι οτι εδώ για να κάνεις οτιδήποτε θές βιογραφικό και συστάσεις και το δικό μου το βιογραφικό έχει μια τρύπα καμμιά δεκαριά χρόνια στη μέση, όπου φαίνεται να κάθομαι και να τα ξύνω. Και άντε, για ανειδίκευτη που έψαχνα όταν είχα έρθει, δεν τρέχει τίποτα, δε θέλουνε και μάστερς για να σηκώνεις πακέτα και να ταΐζεις μηχανήματα. Αλλά γι' αυτά που ψάχνω τώρα, είναι λίγο κάπως- άσε που όλες οι δουλειές που έχω να βάλω είναι τελείως άσχετες με το θέμα. Τί να κάνω λοιπόν, άφησα όλες τις ημερομηνίες απ' έξω κι αναπλήρωσα με σάλτσες "στο ζαχαροπλαστείο δούλευα με τα χέρια μου (εμ τί, με τα πόδια;) και έμαθα να μη φοβάμαι τη δουλειά", "στο μανάβικο διάλεγα τα καλύτερα καρπούζια για τους πελάτες και έκανα δημόσιες σχέσεις με τους τουρίστες", αυτό το στυλ, και καλά εμπειρίες απ' τη ζωή, "transferable skills" κι έτσι. Ποιός ξέρει, μπορεί και να έπιασε, γιατί με καλέσανε την επόμενη μέρα για συνέντευξη. Τί να πώ, μπορεί και να είμαι η μόνη που έκανε αίτηση, ή δεν ξέρω τι.

Τέλος πάντων, πήγα σήμερα κι είναι μια μικρή εταιρία, σχεδόν οικογενειακή, πέντε- έξι άτομα, που βγάζουν μια μέθοδο ξένων γλωσσών που περιλαμβάνει βιβλίο και software. Πολύ φιλικοί, χαλαροί, είχανε και το σκύλο μέσα στο γραφείο να κόβει βόλτες (ένα μαύρο λαμπραντόρ) κι είχανε ήδη έναν φοιτητή από το δικό μου πανεπιστήμιο που έκανε κι αυτός το placement του αλλά τελειώνει αυτό το μήνα. Η δουλειά που κάνουνε είναι ακριβώς αυτό που θέλω, λίγο απ' όλα με έμφαση στον προγραμματισμό. Θέλουνε να ξεκινήσουνε μια δικτυακή εφαρμογή, πράγματα δηλαδή που καλό θα ήτανε να τα ξέρω γιατί περνάνε, αλλά αποκλείεται να κάτσω να τα κάνω από μόνη μου (γιατί όλα αυτά τα client/ server programming κλπ τα βαριέμαι θανάσιμα). Το μόνο πρόβλημα είναι οτι είναι μια ώρα με το τραίνο από το Brighton μέχρι τον κοντινότερο σταθμό και μετά δεν ξέρουμε καν πότε κι αν έχει συγκοινωνία, ήρθανε και με πήρανε με τ' αμάξι. Σχεδόν εύχομαι να με βγάλουνε απ' τη δύσκολη θέση και να μου πούνε ότι... αλλά σουτ! Πρόσεχε τί εύχεσαι, ε;

Πήρα λίγο θάρρος πάντως. Αλλά τώρα δυσκολεύομαι ακόμη περισσότερο ν' αποφασίσω. Αν βρω όντως placement τί γίνεται; Απ' τη μια, θέλω να κάνω και Masters κι αν δεν έχω δουλειά δεν παίζει. Απ' την άλλη, είπαμε για πλάκα οτι έκατσα πέρσι τρεις μήνες καλοκαίρ στην Ελλάδα και φροντίζω να με κρατήσει για τρία χρόνια, αλλά μην το πάρουμε και στα σοβαρά... 'Ασε που έχω αρχίσει κι ανησυχώ στ' αλήθεια, λείπω τέσσερα χρόνια και φοβάμαι ήδη οτι δε θ' αναγνωρίζω την πόλη μου όταν γυρίσω. Φαντάσου στα εφτά.

Εφτά.

Κι η πόλη μου, ούτε αυτή θα μ' αναγνωρίζει πια...

7 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger sebastian είπε...

μην ανησυχείς.
ακολούθησε την καρδιά σου.
εφτά δεν είναι πολλά εκτός και αν σου φαίνονται πολλά.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009 στις 3:59:00 π.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger Νάρκισσος είπε...

Καλημέρα
Να κάνεις αυτό που θέλεις πραγματικά, και να μη σκας.
(Τώρα θέλω να πω και κάτι άλλο βαθυστόχαστο που γυρνάει στο μυαλό μου περί αναγνώρισης,αλλά είναι πολύ πρωί και το σύστημα δεν λειτουργεί επαρκώς.)

Α, και: είσαι σοβαρή;!

[Το μωρό, που ήταν εδώ για λίγες μέρες (ξανάφυγε, κλαψ), και που βαριέται φρικτά να διαβάσει αυτά που γράφω αλλά ενίοτε (στις καλές του) ενδιαφέρεται τουλάχιστον να μάθει μια μίνι περίληψη της εκάστοτε θεματολογίας μου, έσκασε στα γέλια και είπε "καλά σου είπε, κι εμένα με γκάστρωσες με το κωλογράμμα".} :)

Α (δεύτερο): και να μην παραπονιέσαι για κόμπους, εσένα τουλάχιστον σου το χρώσταγα (2 μέρες μαύρων κύκλων μου στοίχισε η "παρέα" σου όταν την πρωτοδιάβασα).

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009 στις 7:57:00 π.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger xomeritis είπε...

Να κάτσεις στη δουλειά Στάσσα. Μην σε πιάσουν νοσταλγίες και παρορμήσεις. Πρέπει να αναπληρώσεις τα κενά του cv. Σου εύχομαι τα καλύτερα...

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009 στις 12:26:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger Christophorus είπε...

Εύχομαι δε μπέστεστ κι εγώ!

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009 στις 6:22:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger offshore είπε...

Αν θέλεις πραγματικά να επιστρέψεις στην Ελλάδα, κάνε το τώρα, μετά από εφτά χρόνια θα νομίζεις πως είσαι εξωγήινη. Δε θέλω να φανώ κυνική, αλλά μιλάω εκ πείρας.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009 στις 7:57:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Σεβαστιανέ,
Εφτά δεν είναι πολλά, όταν μιλάμε για λεφτά! Για χρόνια είναι :)

Γειά.

Ναρκίσσα:
Δε θέλω βαθυστόχαστα, έρχεται κύμα καύσωνα λέει (ναι, εδώ!). Μη βαρέσω υπερθέρμανση!

Εεε, για το αλλο... ΟΚ, άμα έχει τη σφραγίδα έγκρισης του μωρού, δεν ανησυχώ :)

Θενκς (για τους κύκλους) (σόρρυ δηλαδή).

Τόμας:
Περίμενε ντε, δεν την έπιασα ακόμη. Ακόμη δε μου είπανε οτι με θέλουνε κιόλας. Σοβαρά όμως, θα ήθελα να ψάξω και για κάτι καλύτερο, δεν πρόφτασα να πάρω και μια ιδέα απ' το πώς είναι η "αγορά". Μην ανησυχείς δε για τις παρορμήσεις. I'm too old for that shit... ;)

Παππούλη:
Νά 'σαι καλά. Όπως είπα, μπορώ να πάω και κατευθείαν για τον τρίτο χρόνο, δεν είναι υποχρεωτικό. Πώς πάνε οι δουλειές; :)

offshore:
Δεν είναι η πρώτη φορά που μου αφήνεις σχόλιο έτσι; Δεν είσαι κυνική, ήδη μ' αυτά που βλέπω εξ' αποστάσεως, μου φαίνεται λες κι είμαι σ' άλλο πλανήτη. Το ξέρω οτι και τώρα να γύριζα, θα μου ερχόταν δύσκολο να αναπροσαρμοστώ. Φοβάμαι οτι έχω πλέον μείνει αρκετό καιρό εδώ ώστε όταν γυρίσω να μου λείπει, όπως μου λείπει τώρα το εκεί.

(έβγαλε νόημα αυτό, έτσι; :)

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009 στις 10:51:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Καλή δουλειά, φίλη, και μην φοβάσαι επιχείρηση που έχουνε λαμπραντόρ να γυρνοβολάει μέσα στα γραφεία.

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009 στις 4:09:00 μ.μ. EEST  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα