Χτεσινά νέα.

Ανανέωση:
Δείτε επίσης την πορεία διαμαρτυρίας που οργανώθηκε σήμερα στη Νέα Ιωνία με αφορμή αυτά τα επεισόδια.



Από την Ελευθεροτυπία:

Εστησαν μπλόκα και τραυμάτισαν με σιδηρογροθιές τουλάχιστον 19 Πακιστανούς τις τελευταίες 15 μέρες. Πραγματοποίησαν, ανενόχλητοι, πάνω από 30 επιθέσεις, εκεί όπου ζουν Πακιστανοί σχεδόν τρεις δεκαετίες: στη Ν. Ιωνία, την Καλογρέζα, το Γαλάτσι, τον Περισσό, το Ηράκλειο. Το καταγγέλλουν οι εκπρόσωποι της πακιστανικής κοινότητας, προσθέτοντας ότι όλα έγιναν οργανωμένα από δύο ομάδες που δρουν με αυτοκίνητα και μηχανές την ώρα που ξέρουν πως οι Πακιστανοί ξεκινούν για τις λαϊκές αγορές.

Ο 25χρονος Μοχάμετ περιγράφει: «Ηταν πεντέμισι το πρωί. Περίμενα το λεωφορείο στη στάση της λ. Ηρακλείου (Περισσός). Με πλησίασαν πέντε άτομα. Με κλότσαγαν με τις μπότες, χτυπούσαν με σιδηρογροθιές. Για να ξεφύγω έφτασα στη μέση του δρόμου, όπου πέρναγαν αυτοκίνητα. Ο ένας τούς έκανε σινιάλο να περάσουν και οι άλλοι συνέχιζαν. Μέχρι που σταμάτησε ένα λεωφορείο. Με άφησαν αιμόφυρτο κι έφυγαν».

Ο Αχμέτ Μπασίρ, μεταφραστής, που δέχτηκε επίθεση περιγράφει: «Στη Λαμπρινή επιτίθενται συχνά στα σπίτια που νοικιάζουν Πακιστανοί. Οι επιθέσεις ξεκίνησαν από την πλατεία του Αγ. Ανδρέα. Μας κυνηγούν μέχρι το σπίτι μας, στην οδό Συρακουσών. Τρεις φορές έσπασαν τις πόρτες και τα παράθυρα, μπήκαν στο σπίτι, στις 18 Απριλίου, τραυμάτισαν 7 άτομα. Τη δεύτερη μέρα παρακολουθούσαν, περίμεναν να βγούμε από το σπίτι και μας χτύπησαν. Οι γείτονες κάλεσαν την Αστυνομία. Αστυνομικοί ήρθαν στις 18 Απριλίου, έπιασαν μόνο έναν 18χρονο κι άλλον ένα 22 χρόνων που έλεγε ότι είναι αστυνομικός. Πήγα στο Α.Τ. και ο αστυνομικός στην είσοδο απείλησε να με χτυπήσει αν μπω μέσα».

Σ' ένα πακιστανικό καφενείο, στη Ν. Ιωνία, είναι συγκεντρωμένοι δεκάδες Πακιστανοί. Οι τραυματίες, συγγενείς τους, εκπρόσωποι της πακιστανικής κοινότητας. Τρομαγμένοι και θυμωμένοι επισημαίνουν ότι «σχεδόν τριάντα χρόνια πέρασαν από τότε που ήρθαν οι πρώτοι Πακιστανοί στην περιοχή. Και ποτέ δεν υπήρξε πρόβλημα. Μόνο τις τελευταίες 15 μέρες».

«Δύο ομάδες»

Μιλώντας για τις επιθέσεις, που συνεχίζονταν μέχρι χθες το πρωί, οι εκπρόσωποι της πακιστανικής κοινότητας Τζ. Ασλάμ και Ι. Ταμούρ διευκρίνισαν: «Ολες οι περιγραφές συμπίπτουν σε κάποια σημεία. Στην ευρύτερη περιοχή δρουν δύο ομάδες. Στην πρώτη, που δρα στη Ν. Ιωνία, συμμετέχουν από 15-30 άτομα, ελληνικής καταγωγής, ηλικίας 20-22 ετών. Χτυπάει κάποιος με τατουάζ, άλλος με μούσι. Η κοπέλα 20 ετών είναι οδηγός του αυτοκινήτου. Διαθέτουν 4-5 αυτοκίνητα και μηχανές. Κάθε φορά χρησιμοποιούν διαφορετικό αυτοκίνητο. Βγαίνουν για περιπολίες τα ξημερώματα -περίπου τέσσερις με πεντέμισι- που ξέρουν πως ξεκινούν οι Πακιστανοί για τις λαϊκές. Ανακαλύπτουν μεμονωμένα άτομα, ειδοποιούν, μαζεύονται τέσσερα αυτοκίνητα στις γωνίες για να μην μπορεί να ξεφύγει. Βγαίνουν τέσσερα άτομα, με σιδηρογροθιές. Τον περικυκλώνουν. Ο ένας τον χτυπάει στο πρόσωπο. Ολοι είναι χτυπημένοι στο πρόσωπο από σιδηρογροθιές».

«Η δεύτερη ομάδα δρα από τη Ν. Ιωνία μέχρι το Χαλάνδρι. Κάνουν περιπολίες με 3-4 μηχανές, κι όποιον πετύχουν στον δρόμο τον εγκαταλείπουν αιμόφυρτο».

«Είναι απορίας άξιο γιατί η ελληνική πολιτεία καθώς και η κοινωνία μένουν απαθείς και άπραγες μπροστά σ' αυτές τις αθλιότητες, σε βάρος μιας ήσυχης και ειρηνικής κοινότητας μεταναστών που με την ενεργό παρουσία της συμβάλλει στην οικονομική πορεία του τόπου», προσθέτει ο Ιρφ. Ταμούρ, εκπρόσωπος της πακιστανικής κοινότητας.

Συλλαλητήριο

Καλούμε σε αντιρατσιστικό συλλαλητήριο την Κυριακή στις 5 το απόγευμα στο ΚΕΠ Ν. Ιωνίας, πρόσθεσε ο Π. Κωνσταντίνου (Επιτροπή κατά του Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου της Ε.Ε.), προσθέτοντας πως «οι αστυνομικοί συνέλαβαν μόνο δύο ανήλικους από τους επιτιθέμενους».

Το αναδημοσιεύω κυρίως με αφορμή το ποστ του Θωμά Ξωμερίτη. Από διάφορα νέα που ακούω τώρα τελευταία, μου φαίνεται και μένα οτι κάποιο όριο έχει ξεπεραστεί. Τρισήμισι χρόνια λείπω και μου την κάνατε κιόλας μπουρδέλο την πόλη μου...

Ανανέωση:
Από το tvxs:

Πρόστιμο ύψους 87.000 ευρώ επέβαλε η Νομαρχία Αθηνών, για πρώτη φορά, σε ιδιοκτήτη αποθήκης στη Νέα Ιωνία, την οποία οι Πακιστανοί ενοικιαστές της είχαν μετατρέψει σε άτυπο τζαμί.

Στο δρόμο που μένω, δυο στενά από μένα, υπάρχει ένα τζαμί. Δεν είναι ντροπή; Εγώ πάντως ντρέπομαι να λέω οτι είμαι Ελληνίδα, απόγονη των Αρχαίων Ελλήνων, όταν οι Βρετανοί, βάρβαροι, ένας από τους πιο ξενοφοβικούς, ρατσιστές και μισαλλόδοξους λαούς στην Ευρώπη (μην πώ τον κόσμο όλο), που φέρεται στους ίδιους αυτούς ανθρώπους με το χειρότερο τρόπο κατά τ' άλλα, δεν διανοείται παρ' όλ' αυτά να τους στερήσει το αυτονόητο δικαίωμα να λατρέψουν τη θρησκεία που επιλέγουν.

Ίσως στην παρούσα φάση δεν έχουμε λόγο ν' ανησυχούμε μήπως βρεθούμε εμείς στη θέση των Πακιστανών της Νέας Ιωνίας. Η Ελλάδα είναι Χριστιανική χώρα, ποιός θα μας δυσκολέψει τη ζωή εξ' αιτίας της πίστης μας (όχι τη δική μου- εγώ δεν είμαι Χριστιανή, απλά λέω.); Τα πράματα όμως, αλλάζουν κι αλλάζουν μ' απρόβλεπτο τρόπο.

Διαλέγουμε, σήμερα, τον κόσμο όπου θα ζήσουμε αύριο.

(Ζήτα σήμερα, κλπ... :p)

(A Suivre)

Επί προσωπικού.

Το ομολογώ. Έχω προσωπικά με τον κο. Πλεύρη. Γι' αυτό τον κράζω σαν κακιά καρακάξα. Όχι επειδή έχω πρόβλημα με τις μαλακίες που λέει. Αλλά επειδή έχω πρόβλημα με τον ίδιο σαν άτομο.

Γιατί είναι δυνατόν να σε πειράζει τί λέει οποιοσδήποτε, αν δεν έχεις κάποιο πρόβλημα προσωπικό μαζί του; Κι αντίστοιχα, γιατί να έχεις πρόβλημα με κάποιον απλώς και μόνο επειδή λέει τις ανεκδιήγητες μαλακίες;

...προς θεού... λοατ άτομα είμαστε, μην ξεχνάμε την παράδοσή μας. Αν κάποιος σε κράζει, είναι επειδή σε ζηλεύει.

Γεγονός.





(Έτσι για να φτιάξουμε ατιμόσφαιρα).

(A Suivre)

"To be free one must give up a little part of oneself..."

"...And I know just the doctor to take it".

(A Suivre)

Ταυτότητα Φύλου και Σεξουαλικότητα

Η Τζέσσικα Λαμ είναι μετεγχειρητική τρανς γυναίκα. Στην εκπομπή του Λάρυ Κινγκ εμφανίστηκε με τους δυο γυιούς της. Σε ερώτησή του, εξήγησε οτι προτιμάει γυναίκες για ερωτικές συντρόφους.

Σκέφτομαι οτι αν είχε εμφανιστεί αυτή η γυναίκα στην Ελληνική τηλεόραση θα είχε γίνει freak show: "Ο Μπαμπάς Μας Είναι Μια Εγχειρισμένη Τραβεστί Λεσβία". Θυμάμαι ας πούμε κάποτε που είχα μιλήσει σε κάτι άλλες τραβεστί για μια τρανς λεσβία που είχα γνωρίσει (πάει δεκαετία) και είχε γίνει ανέκδοτο, οτι "είναι μία που έκοψε τον πούτσο της για να τρίβεται με μούτζες". Εγώ πάλι, δεν έχω πειστεί οτι είναι και τόσο σπάνια τα διαφυλικά άτομα με ομοφυλόφιλη κατέυθυνση- κι όχι μόνο "έξω".

Έχω ξανασυζητήσει οτι εδώ στας Ευρώπας, λεσβίες τρανς γυναίκες ή γκέυ τρανς αγόρια δεν είναι τίποτα ασυνήθιστο. Για παράδειγμα, η δήμαρχος του Κέημπριτζ το 2007 με '08 ήταν μια μετεγχειρητική τρανς γυναίκα που συζεί με μια επίσης μετεγχειρητική τρανς γυναίκα. Ούτε πρόκειται για "καταπιεσμένες" τάσεις ανθρώπων που αναγκάστηκαν, από τις οικογένειές τους, να συμμορφωθούνε με μια ταυτότητά φύλου που δεν προτιμούσαν (που μπορεί να μας φαίνεται πιο κατανοητό). Αν ήταν έτσι, δε θα εξακολουθούσαν να έχουν την ίδια ερωτική κατεύθυνση και μετά τη μετάβαση.

Το Βρετανικό National Health Service λέει οτι από τα τρανς άτομα που ζητάνε ορμονοθεραπείες ή χειρουργικές επεμβάσεις, ένα τρίτο είναι ομοφυλόφιλα (με βάση το φύλο της επιλογής τους), ένα τρίτο ετεροφυλόφιλα κι ένα τρίτο αμφιφυλόφιλα ή ασεξουαλικά. Το ποσοστό δηλαδή αυτών που επιλέγουν συντρόφους από το φύλο τους, είναι μεγαλύτερο απ' ό,τι στον γενικό πληθυσμό- όπου είναι πολύ λιγότερο από το ένα τρίτο!

Φυσικά δεν υπάρχουνε τέτοια στοιχεία για τα σε τα μάς. Αλλά εγώ προσωπικά δεν έχω λόγο να πιστέψω οτι θα δείχναν κάτι διαφορετικό αν υπήρχαν. Άλλωστε φαίνεται να δεχόμαστε το "10%", ποσοστό που επίσης στηρίζεται σε "ξένα" στοιχεία. Απ' την άλλη, εμπειρικά, η συντριπτική πλειοψηφία των τρανς ατόμων στην Ελλάδα είναι ετεροφυλόφιλα.

Η δική μου εξήγηση είναι οτι η ταυτότητα του φύλου δεν εξαρτάται μεν από τη σεξουαλικότητα, αλλά η σεξουαλικότητα καθορίζει το κατά πόσο θα εκφραστεί η ταυτότητα του φύλου ή όχι. Θέλω να πω οτι για ένα θηλυπρεπές αγόρι που του αρέσουνε τ' αγόρια, η ανάγκη να εκφράσει τη θηλυκότητά του θα είναι πολύ πιο επιτακτική απ' ό,τι για ένα αγόρι που θα προτιμούσε να είναι κορίτσι, αλλά του αρέσουνε τα κορίτσια. Ανάλογα και για τα τρανς αγόρια.

Δεν προσπαθώ ν' απλοποιήσω τα πράγματα και δεν υπάρχουνε εύκολες απαντήσεις σ' αυτά τα θέματα (ή τουλάχιστον τις απαντήσεις που έχω ακούσει εγώ και θεωρούν οτι "τα πράγματα είναι απλά", δεν τις έχω δει να δουλεύουνε στην πραξη, ιδίως επειδή υπάρχουν άνθρωποι σαν την Τζέσσικα από πάνω). Επίσης δεν παραβλέπω το γεγονός οτι οι ταυτότητες του φύλου, ο άντρας και η γυναίκα, διαφέρουν από τόπο σε τόπο και σίγουρα ανάμεσα στη Μεσόγειο και τη Βόρεια Ευρώπη. Ούτε αγνοώ οτι πολλές τραβεστί δεν θεωρούν απαραίτητα οτι έχουν θηλυκή ταυτότητα επειδή έχουν θηλυκή εμφάνιση και συμπεριφορά. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα. Η ιδέα οτι τα τρανς άτομα ανήκουμε όντως στο φύλο που επιλέγουμε, κι όχι σ' ένα "τρίτο φύλο" είναι μάλλον Δυτικόφερτη (όπως γενικότερα η σύγχρονη αντίληψη για το φύλο και τη σεξουαλικότητα).

Νομίζω όμως οτι, τουλάχιστον σ' αυτή τη φάση, αν προσπαθούσα να καταλάβω πώς βλέπει κανείς το φύλο του, θα ρωτούσα πώς θα προτιμούσε να είναι το σώμα του, κι όχι με ποιόν ή ποιά προτιμάει να πέφτει στο κρεβάτι. Απ' την άλλη, η εμπειρία μου είναι οτι η απάντηση στις ερωτήσεις τύπου "άσπρο ή μαύρο;" είναι συνήθως "γκρίζο"...

Έτσι, μερικές σκέψεις ξεκάρφωτα, την ώρα που θα έπρεπε να απαντάω μέηλ, ή να κάνω κάνα μάθημα... :)

Ανανέωση:
Εκείνο που δεν εξηγώ είναι οτι αναρωτιόμουνα για αρκετό καιρό, από τότε που είδα αυτή τη διαφορά στην σεξουαλικότητα των τρανς ατόμων (κυρίως των γυναικών) ανάμεσα στο Δυτικό κόσμο, κυρίως τον Αγγλόφωνο και τον υπόλοιπο κόσμο βασικά (γιατί Νότια Ευρώπη, Νοτιοανατολική Ασία, Νότια Αμερική, κλπ λίγο πολύ μοιάζουν σ' αυτά τα θέματα). Αυτό είναι που προσπαθώ ν' απαντήσω, αλλά νομίζω οτι τίθενται και θέματα κοινωνικής τάξης, οικονομικής άνεσης κλπ που σηκώνουν κι άλλη κουβέντα.

(A Suivre)

Ο τροχός των στοιχείων

Παραδίνουμε τα σώματα των νεκρών στα στοιχεία: τους θάβουμε στη Γη, τους αποτεφρώνουμε στη Φωτιά και βυθίζουμε στο Νερό όσους πεθαίνουν στη θάλασσα. Κι οι Ζωροαστριστές παραδίνουνε τα σώματα των νεκρών τους στον Αέρα, τ' αφήνουνε στην κορυφή των χαμηλών, επίπεδων πύργων που ονομάζουνε συνήθως dakhmeh ή άλλοτε dagdah, astodan, deme και άλλα.

Στην κορυφή του dakhmeh, οι νεκροί τοποθετούνται σε τρία ομόκεντρα αυλάκια, το εξωτερικό για τους άντρες, το εσωτερικό για τα παιδιά και στη μέση αυτό για τις γυναίκες. Τα νεκροφάγα πουλιά καταβροχθίζουν την "ακάθαρτη" νεκρή σάρκα. Τα κόκαλα μένουνε να ξασπρίζουν στον ήλιο, εως και για ένα χρόνο. Έπειτα τοποθετούνται στην οστεοθήκη στο κέντρο του πύργου, όπου διαλύονται στον ασβέστη και ξεπλένονται στη θάλασσα.

Στην Ινδία, τις τελευταίες δεκαετίες, οι Παρσί Ζωροαστριστές (ο πιο διάσημος γυιός τους ήταν ο Farrokh Bulsara) έχουν αναγκαστεί να στραφούν σε διαφορετικές μεθόδους "ταφής". Ο πληθυσμός των νεκροφάγων πουλιών έχει μειωθεί κατά 99%, δηλητηριάζονται από το αντιφλεγμωνώδες diclofenac που χορηγείται στα βοοειδή, όταν τρώνε τα πτώματά τους. Δεκάδες εκατομύρια νεκροφάγα πουλιά έχουν δηλητηριαστεί και ψοφήσει μόλις στα δέκα τελευταία χρόνια. Καθώς τα πουλιά αυτά ανταγωνίζονται τα άγρια σκυλιά, αυτών εδώ οι αριθμοί έχουν αυξηθεί υπερβολικά. Και καθώς αυξάνονται τα άγρια σκυλιά, αυξάνονται και τα ανθρώπινα θύματα της λύσσας, που φτάνουν πια τις 50.000, πάντα στα τελευταία δέκα χρόνια.

(A Suivre)

Η επικρατούσα σύγχιση κι η συνεχιζόμενη βία

Περισσότερα για τις εκετλέσεις Ιρακινών ομοφυλόφιλων απο το pinknews.co.uk, μέσω του 10% (μεταφράζω το πλήρες κείμενο της είδησης):

Αυξάνεται η σύγχιση για τις αναφορές εκτελέσεων ομοφυλόφιλων στο Ιράκ.

Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων προσπαθούν να εξακριβώσουν κατά πόσο κάποιοι άντρες έχουν εκτελεστεί στο Ιράκ επειδή ήταν ομοφυλόφιλοι.

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι παράνομη στο Ιράκ αλλά θεωρείται ταμπού. Την τελευταία εβδομάδα, έξι ομοφυλόφιλοι άντρες πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν στην Σιιτική συνοικία Σαντρ Σίτυ της Βαγδάτης.

Η Διεθνής Αμνηστία ανέφερε στην αρχή του Μαρτίου οτι οι Ιρακινές αρχές σκόπευαν να εκτελέσουν 128 κρατούμενους που δεν κατονομάστηκαν, μέσα στις επόμενες μέρες.

Την εβδομάδα που πέρασε το ίδιο υποστήριξε και η οργάνωση Iraqi LGBT, που έχει έδρα της το Λονδίνο, η οποία δήλωσε οτι πέντε ομοφυλόφιλοι άντρες βρίσκονται ανάμεσα στους 128.

Κάποια πρακτορεία ειδήσεων αναφέρουν τώρα οτι καί οι 128 άντρες είναι ομοφυλόφιλοι ενώ κυκλοφορεί μια σχετική αίτηση για υπογραφές που αναφέρει αυτόν τον αριθμό.

Παρ' όλ' αυτά ο Αλί Χίλι της Iraqi LGBT είπε οτι οι αναφορές οτι καί οι 128 άνδρες είναι ομοφυλόφιλοι είναι λανθασμένες.

Είπε "Πρόκειται για λάθος. Φαίνεται οτι διαδόθηκε από μπλόγκερς. Εμείς δεν είπαμε ποτέ οτι είναι όλοι γκέυ".

Πρόσθεσε: "Ακόμη προσπαθούμε να βρούμε περισσότερες πληροφορίες μέσα από το Ιράκ αλλά είναι πολύ δύσκολο. Το ζήτημα είναι πολύ ευαίσθητο."

"Έχουμε επιβεβαίωση από δύο αστυνομικούς. Ξέρουμε μόνο για πέντε άντρες που πρόκειται να εκτελεστούν επειδή είναι ομοφυλόφιλοι αν και έχουμε ακούσει οτι κρατούνται 20 ."

Η Διεθνής Αμνηστία δεν έχει ακόμη καταφέρει να επιβεβαιώσει οτι έχουν πραγματοποιηθεί οι εκτελέσεις, που στην αρχή προγραμματίζονταν για τον περασμένο μήνα, ή κατά πόσο οι κρατούμενοι επρόκειτο να εκτελεστούν για λόγους ομοφυλοφιλίας.

Η Human Rights Watch επίσης προσπαθεί να επιβεβαιώσει τα γεγονότα.

Ο διευθυντής για τα ανθρώπινα δικαιώματα της οργάνωσης, Boris Dittrich, δήλωσε οτι οι αναφορές τον "ανησυχούν ιδαίτερα".

Όπως είπε: "Ασχολούμαστε με αυτήν την υπόθεση και προσπαθούμε να εκτιμήσουμε την κατάσταση. Μιλάμε με αυτόπτες μάρτυρες και έχουμε τηλεφωνικές επαφές με πολλούς ανθρώπους στο Ιράκ. Επιπλέον βρισκόμαστε σε επαφή με πρεσβείες στο Ιράκ."

Την περασμένη εβδομάδα, ο κύρος Χίλι κοινοποίησε στο σάιτ UK Gay News μία επιστολή από ένα μέλος της Iraqi LGBT στην Βαγδάτη.

Ο αποστολέας υποστήριζε οτι επρόκειτο να εκτελεστεί σύντομα επειδή είναι μέλος της οργάνωσης και ζητούσε βοήθεια.

Η επιστολή ήταν μεταφρασμένη από τα Αραβικά στα Αγγλικά και η αυθεντικότητά της δεν ήταν δυνατόν να διαπιστωθεί καθώς το όνομα και η διεύθυνση είχαν αφαιρεθεί από αυτήν.

Εκπρόσωπος του Αμερικανικού Υπουργείου Εσωτερικών δήλωσε στον ιστότοπο γκέυ ενημέρωσης της Βοστώνης, EDGE, οτι η είδηση δεν είναι αληθής.

"Στο Ιράκ, η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί έγκλημα", δήλωσε ο John Flemming, ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Γραφείου για τη Μέση Ανατολή.

"Τα άτομα που έχουν καταδικαστεί σε θάνατο στο Ιράκ έχουν καταδικαστεί για βίαια εγκλήματα, όπως φόνους, τρομοκρατία, ένοπλη αντίσταση και απαγωγές".

"Κανένας τους δεν έχει καταδικαστεί για το 'έγκλημα' της ομοφυλοφιλίας," είπε ο Flemming. "Μάλιστα, αυτό το θέμα δεν έχει καμμία σημασία για τους Ιρακινούς."

"Ειλικρινά, άλλα είναι τα ζητήματα που τους απασχολούν όπως η στοιχειώδης επιβίωση, να βρουν φαγητό και νερό. Είναι πολυτέλεια για τον μέσο Ιρακινό να ανησυχεί για την ομοφυλοφιλία".

(Η υπογράμμιση δική μου, κι η ζεστή ανθρωπιά που ξεχειλίζει από την καρδιά του Αμερικάνου εκπρόσωπου, όλη δική σας.)

Φαίνεται οτι η "σύγχιση" ξεκίνησε από την Edge. Στο άρθρο τους της 2ης Απριλίου αναφέρουν οτι:

Μία οργάνωση που ονομάζεται Iraqi LGBT, και διευθύνεται από το Λονδίνο, από τον εξόριστο αυτοπροσδιοριζόμενο ως γκέυ, Αλί Χίλι, υποστήριξε οτι η Ιρακινή κυβέρνηση ετοιμάζεται να εκτελέσει περισσότερους από 100 άντρες για το "έγκλημα" της ομοφυλοφιλίας, σύμφωνα μ' ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 31 Μαρτίου στο UK gay news.

Το UK gay news όμως, στο άρθρο της 31 Μαρτίου, "με τίτλο Ιρακινοί ομοφυλόφιλοι καταδικασμένοι σε θάνατο για τη σεξουαλικότητά τους κινδυνεύουν μ' εκτέλεση" γράφει τα εξής:

Λονδίνο, 30 Μαρτίου 2009 - Περισσότεροι από 100 κρατούμενοι στο Ιράκ κινδυνεύουν μ' εκτέλεση - και κάποιοι από αυτούς πιστεύεται οτι έχουν καταδικαστεί για "το έγκλημα της ομοφυλοφιλίας", όπως αποκάλυψε σήμερα το απόγευμα η οργάνωση Iraqi LGBT που βασίζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Η δε έκκληση για υπογραφές που αναφέρει το pinknews μιλάει επίσης για "πολλούς" από τους κρατούμενους, κι όχι για εκατό, ή όλους:

Επείγουσα δράση είναι αναγκαία για να εμποδιστεί η εκτέλεση 138 μελλοθάνατων κρατούμενων στο Ιράκ. Πολλοί από αυτούς που πρόκειται να εκτελεστούν είχαν καταδικαστεί για το έγκλημα της ομοφυλοφιλίας, σύμφωνα με την Iraqi LGBT.

Στο μπλογκ της Iraqi LGBT μπορείτε να δείτε την ανάρτησή τους της 7 Απριλίου, για την επιστολή του μέλους της που έχει καταδικαστεί σε θάνατο. Στην ίδια ανάρτηση, αναφέρεται οτι από τους 128 καταδικασμένους σε θάνατο, 5 είναι ομοφυλόφιλοι. Εκεί μπορείτε να δείτε και το βίντεο που αναρτώ στην αρχή του ποστ.

Είναι επίσης ενδιαφέρον να δείτε, στο ίδιο μπλογκ, άλλα βίντεο και ειδήσεις από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης σπου αναφέρονται στο ίδιο θέμα.

(A Suivre)

Του κώλου τα Πονήματα

Μιας λοιπόν και βρέθηκα τελευταία να συζητάω για τα βιβλία του κ. Πλεύρη, είπα να ξεσκονίσω τις γνώσεις μου στο έργο του και να ξαναδιαβάσω το "Οι Κίναιδοι". Εδώ και χρόνια λοιπόν, δεν καταφέρνω πια να διαβάσω βιβλία (έστω και τόσο απολαυστικά) μονορούφι. Πρέπει πάντα να σταματάω και να σκέφτομαι αυτό που διαβάζω. Με τους Κίναιδους, χτες το βράδυ, σταμάτησα σ' αυτό το απόσπασμα (τηρουμένης της στίξης του πρωτότυπου, αν κι όχι του τονισμού):

Όπως είναι γνωστόν κάθε όργανον του σώματος επιτελεί ωρισμένον σκοπόν, με συγκεκριμένην λειτουργίαν π.χ. οι οφαλμοί, δια να βλέπωμεν, τα ώτα δια να ακούωμεν, ο στόμαχος δια να χωνεύωμεν κ.τ.λ. Οποιαδήποτε παρέκκλισις εκ του σκοπού ή της λειτουργίας των σωματικών οργάνων συνιστά ανωμαλίαν, με δυσμενείς συνέπειες.
(σελίδα 19, κεφάλαιο : 3. Διαστροφή, ως παρέκκλισις, εκ του φυσιολογικού).

(ήθελα να σαρκάσω σχετικά με την παρά φύσι χρήσι της κοινής υποδιαστολής από τον κον. Πλεύρητα, αλλά άσε).

Παρακάτω προχωρεί ο συγγραφεύς αναλύοντας γιατί η τοποθέτηση του πέους εις τον πρωκτόν, κατά την διάρκειαν της ομοφυλοφιλικής επαφής αποτελεί ανωμαλίαν, αφου το πέος δεν τοποθετείται εις τον κόλπον όπου φτιάχτηκε για να τοποθετείται.

(αυτά τα "ν" είναι κολλητικά. Επίσης αναρωτιέμαι αν τα σώβρακα-καγκουρώ αποτελούν ανωμαλία.)

Όπως όλοι που χρησιμοποιούν την βιολογία σαν απόδειξη για το ορθόν (no pun not intended) της μισαλλοδοξίας τους ο κ. Πλεύρης αγνοεί τα βασικά της. Η χρήση οργάνων σε διαφορετικούς από τους "φυσικούς" τους ρόλους είναι μία από τις κινητήριες δυνάμεις της εξέλιξης. Για παράδειγμα, όταν τα θαλάσσια θηλαστικά αφήσαν τη στεριά για τη θάλασσα, κολυμπούσαν αρχικά με τα πόδια τους, "φύσει" φτιαγμένα για περπάτημα, που τελικά εξελίχτηκαν σε πτερύγια, χάρη στην "αφύσικη" χρήση τους. Το ίδιο έγινε και με τα μπροστινά πόδια των πουλιών και των νυχτερίδων που εξελίχτηκαν σε φτερά, τις ουρές των μαϊμούδων (αυτό περίμενα να το ξέρει) που έγιναν συλληπτήριες, τα πόδια τα δικά μας που έχασαν την συλληπτήρια ικανότητά τους για να σταθούμε όρθιοι κοκ. Αλλά τί μου λες τώρα, εδώ ο άνθρωπος πιστεύει οτι οι Έλληνες ήρθαν από τον ουρανό σε χάλκινα πλοία, σιγά μην καταλαβαίνει και τη θεωρία της εξέλιξης. Η "φύση", σου λέει, "μας έφτιαξε". Ε, καλά τώρα.

Καλά. Συνεχίζω να διαβάζω εγώ, δεν θα κάτσω να κάνω κι ολόκληρη ανάλυση. Απλά έτσι μού' ρθε τώρα.

(A Suivre)

Πρωταπριλιά στο youtube... :)

(A Suivre)

Η "σεξουαλική γενοκτονία" του Ιράκ

Η παρακάτω είδηση δημοσιεύτηκε στο Απέναντι Πεζοδρόμιο πριν μερικές μέρες (εδώ). Επειδή τη θεωρώ πολύ σημαντική και ξέρω οτι ο περισσότερος κόσμος δεν κατέχει τα Ισπανικά αρκετά καλά για να διαβάσει τόσο μεγάλο κείμενο το πέρασα στα Ελληνικά. Ισπανικά δεν ξέρω, το πέρασα από πρόγραμμα μετάφρασης στα Αγγλικά, κι από 'κει στα Ελληνικά. Μετά το ξανάστειλα στον erva να το διορθώσει μία. Επίσης τον παρακάλεσα να το ανεβάσει κι εκείνος στο ΑΠ (εδώ), που έχει κίνηση, για να το διαβάσει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος.

Ο λόγος που θέλω να μαθευτεί όλο αυτό, δεν είναι μόνο οτι είναι μια τραγική κατάσταση. Πιστεύω πολύ σοβαρά οτι στους Έλληνες λοατ ανθρώπους, όπως και γενικώς στους Έλληνες, λείπει αυτό που λένε οι Εγγλέζοι perspective, η οπτική διάσταση, η δυνατότητα να δούμε κάποια θέματα στις αληθινές τους διαστάσεις- το φαινόμενο της ομοφοβικής βίας ας πούμε, όπως το βιώνουμε εμείς στην Ελλάδα, όπου είναι αμελητέο σε συγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο (ή τουλάχιστον τον περισσότερο κόσμο).

Δεν προσπαθώ να μειώσω τα προβλήματά μας, ούτε να απαξιώσω τα αιτήματα της λοατ κοινότητας στην Ελλάδα. Θέλω να υπενθυμίσω οτι ενώ εμείς αγωνιζόμαστε για πολιτικά δικαιώματα και ορατότητα, σε άλλα μέρη του κόσμου αγωνίζονται να επιβιώσουν, κι όχι με τη μεταφορική έννοια. Δεν πιστεύω οτι συνειδητοποιούμε πως ένα τσακ να γίνει, κάλλιστα μπορούμε να βρεθούμε κι εμείς στην ίδια ακριβώς θέση. Θυμηθείτε τον εμφύλιο, μόλις μια γενιά πριν.

Κι έπειτα είναι κι αυτό που είπα και στον erva. Τώρα τελευταία βλέπω πολλά λοατ άτομα που παίζουνε επανάσταση, ή έχουνε κάποιο φετίχ με τα φουλάρια, ή στο κλίμα των ημερών αισθάνονται πολύ σέξυγουάου να μιλάνε για αναρχία. Πέρα από το γεγονός οτι αυτά τα κάνουνε εκεί που τους παίρνει, δεν καταλαβαίνουνε οτι φωνάζουνε και χτυπιούνται ενάντια στους ίδιους μηχανισμούς (αυτήν ακριβώς την έννομη τάξη που χλευάζουνε), που τους εξασφαλίζουν το δικαίωμα στη ζωή, και το προστατεύουν κατ' αρχήν και πάνω απ' όλα- εξ' ού κι οι βορβορυγμοί, το Δεκέμβρη (κι όχι μόνο) από τους συνήθεις καυλομπίστολους γάιδαρους, του στυλ "αφού δεν προστατεύει το κράτος τις περιουσίες μας, να οπλιστούμε για να τις προστατέψουμε μόνοι μας".

Η οργανωμένη κοινωνία που έχουμε, δεν είναι ιδανική, χαίρω πολύ- αλλά το μόνο που έχει υπάρξει ποτέ αντί γι' αυτήν (και μάλιστα όταν αυτή καταρρεύσει), είναι αυτό που περιγράφεται στο κείμενο που ακολουθεί- η αναρχία, με την κυριολεκτική της έννοια στην αληθινή, ιστορική της διάσταση.

Κι όταν γκρεμιστεί το σύστημα, οι πρώτοι που πεθαίνουνε μαζί του είμαστε εμείς.

(Ναι, το κείμενο της είδησης είναι μεγάλο. Ε, σκάσε και διάβαζε :)

Η "σεξουαλική γενοκτονία" του Ιράκ

Mónica G. Blackish Βηρυτός (elmundo.es, 30/03/2009)
Ο Αχμέντ ήταν 14 χρονών όταν εκτελέστηκε από την Ιρακινή αστυνομία στην Ντόρα, μια σουνιτική συνοικία της Βαγδάτης. Συνέβη το Μάιο του 2006, όταν τέσσερις αστυνομικοί ήρθαν στο φτωχικό του σπίτι, τον κατηγόρησαν οτι "διαφθείρει" και "σκανδαλίζει" την κοινότητά του και τον πυροβόλησαν δύο φορές στο κεφάλι.

Το έγκλημά του ήταν οτι προσέφερε σεξουαλικές υπηρεσίες σε άντρες επί πληρωμή. "Δεν είναι ξεκάθαρο αν ο Αχμέντ ήταν γκέι ή όχι", λέει ο Αλί Χίλι, υπεύθυνος για την Iraqi LGBT, μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση που έχουν σχηματίσει 30 Ιρακινοί εξόριστοι στο Ηνωμένο Βασίλειο. "Προσέφερε σεξουαλικές υπηρεσίες σε άντρες με αντάλλαγμα μικροποσά και γεύματα. Το έκανε για να βοηθήσει την οικογένειά του. Μερικές φορές είναι τόσο απελπισμένοι που κάνουνε σεξ με αντάλλαγμα πατάτες ή ψωμί."

Όπως ο Αχμέντ, 480 ομοφυλόφιλοι, λεσβίες, αμφιφυλόφιλοι και διαφυλικοί Ιρακινοί έχουν δολοφονηθεί - συχνά από την Αστυνομία - από την αρχή της εισβολής, σε αυτό που η Μη Κυβερνητική Οργάνωση περιγράφει ως "μία από τις πιο οργανωμένες και συστηματικές εκστρατείες γενοκτονίας σεξουαλικών μειονοτήτων στην Ιστορία".

Πρόκειται για μία από τις λιγότερο γνωστές πλευρές της Ιρακινής τραγωδίας, παρά τις καταγγελίες όπως η αναφορά του ΟΗΕ, το 2006, για το πώς "Ισλαμικές οργανώσεις και πολιτοφυλακές είναι γνωστές για την ιδιαίτερη εχθρότητά τους προς τους γκέι ενώ οργανώνουν συχνές και δημόσιες εκστρατείες βίας εναντίον τους."

Θανατική ποινή
Νομικά, η κατάσταση δεν είναι και πολύ καλύτερη αφού το "απελευθερωμένο" Ιράκ είναι μια από τις εννιά χώρες του κόσμου όπου ισχύει η θανατική ποινή για τους ομοφυλόφιλους. Η ΜΚΟ καταδίκασε σήμερα με ανακοίνωσή της το γεγονός οτι 128 κρατούμενοι, ανάμεσά τους πολλοί "καταδικασμένοι για το 'έγκλημα' της ομοφυλοφιλίας", θα αρχίσουν να εκτελούνται σε ομάδες των 20 από αυτή τη βδομάδα. Εξ' ού και η ατιμωρησία που απολαμβάνουν οι εξτρεμιστές, παρ' ό,τι πριν την εισβολή [το Ιράκ] ήταν μια από τις πιο ανεκτικές χώρες στην περιοχή.

Οι διώξεις για λόγους σεξουαλικότητας περιλαμβάνουν κράτηση σε απομόνωση, βασανιστήρια, ακρωτηριασμούς και εξευτελισμούς, συχνά μαγνητοσκοπημένους υπό τα γέλια των βασανιστών.

Εκατοντάδες άτομα έχουν πέσει θύματα αυτών των πρακτικών, που ενθαρρύνει ο κλήρος από το 2004 όταν, μετά την κατοχή, τα κύρια σιιτικά κόμματα ενίσχυσαν τις οπλισμένες ομάδες τους και ενεπλάκησαν σε έναν αδελφοκτόνο πόλεμο κατά τη διάρκεια του οποίου όποιος παρουσίαζε "τάσεις" που δεν θεωρούνται αρκετά ευσεβείς -όπως το να πίνει αλκοόλ, να ακούει ποπ μουσική ή να χορεύει, να φοράει τζην ή στην περίπτωση των γυναικών να μη φοράει πέπλο- έπεφτε θύμα ανεξάρτητα από τη θρησκεία του.

Η κατάσταση αυτή δημιούργησε μια επείγουσα ανάγκη που οδήγησε στην σύσταση της ΜΚΟ, όπως εξηγεί ο Χιλι στο elmundo.es, επιδιώκοντας την "ασφάλεια και την προσφορά καταφύγιου και γευμάτων στα λοαδ άτομα που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη βία και τις απειλές του θανάτου". Η δουλειά της οργάνωσης στο Ιράκ, όπου τα μέλη εργάζονται χωρίς επίσημη υποστήριξη -πολλά έχουνε δολοφονηθεί- συνίσταται στην καταδίκη της καταδίωξης των μελών της λοαδ κοινότητας αλλά και τη δημιουργία "ασφαλών καταφυγίων" όπου οι διωκόμενοι επιβιώνουν σε μικρές ομάδες, κρυμμένοι από τα βλέμματα του κόσμου.

Τραγική Κατάσταση.
Η Iraqi LGBT φροντίζει συνολικά 40 άτομα -με τη χρηματοδότηση της Ολλανδικής ΜΚΟ Hivos- αν και ο Χίλι λέει οτι τα νούμερα θα ήταν πολύ μεγαλύτερα αν υπήρχαν τα μέσα, γι' αυτό και προσπαθεί να μαζέψει χρήματα μέσω της ιστοσελίδας του. "Εκτός Ιράκ, σκοπός μας είναι να στεγάσουμε σε γειτονικές χώρες τα λοαδ άτομα που έχουμε καταφέρει να διασώσουμε σ' αυτά τα καταφύγια και να τα καταγράψουμε για λογαριασμό του ΟΗΕ", συνεχίζει αυτός ο Ιρακινός που άφησε τη χώρα του εννιά χρόνια πριν.

Η οργάνωση προσπαθεί να διευκολύνει την παροχή ασύλου σε όσους πλήττει η βία από το Ηνωμένο Βασίλειο όπου και βρίσκεται η βάση της. Δεν είναι η μόνη ΜΚΟ που ασχολείται με αυτό το θέμα, ταμπού για το σύγχρονο Ιράκ, όπου η δημοκρατία συγχέεται με τη θεοκρατία Ιρανικού στυλ. Η Οργάνωση Ουράνιο Τόξο για τη Ζωή αγωνίζεται στην Βαγδάτη, όπου μόνο στο πρώτο τρίμηνο του 2007 κατέγραψε 30 εκτελέσεις ομοφυλόφιλων. "Τα πτώματα βρέθηκαν βασανισμένα, ακρωτηριασμένα και συχνά με σημάδια βιασμού", ανέφερε στο πρακτορείο IRIN Mustafa Salim ο επικεφαλής της οργάνωσης.

"Η κατάσταση για τα λοαδ άτομα και τις σεξουαλικές μειονότητες στο Ιράκ είναι τραγική. Έχουμε λάβει αναφορές για 487 άτομα που δολοφονήθηκαν για λόγους σεξουλικότητας από το 2004" εξηγεί ο Χιλι, κάποτε DJ στην Βαγδάτη. "Η εκστρατεία εκκαθάρισης του Ιράκ από τις σεξουαλικές μειονοτήτες πρέπει να σταματήσει και θρησκευτικές προσωπικότητες όπως ο Μουκτάντα Αλ Σαντρ και ο Αλή Αλ Σιστανί (σιίτες ηγέτες) πρέπει να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη για την υπόθαλψη του μίσους και την υποκίνηση των πιστών τους σε δολοφονίες ομοφυλόφιλων, λεσβιών και διαφυλικών".

Ο Χιλι αναφέρει ένα φετβά -Ισλαμική οδηγία προς τους πιστούς- που πυροδότησε τα εγκλήματα. Τον Οκτώβριο του 2005, ο μέγας αγιατολάχ Αλί Αλ Σιστανί, υπέρτατος θρησκευτικός άρχοντας των σιιτών στο Ιράκ, δήλωσε για την ομοφυλοφιλία "Ποια πρέπει να είναι η γνώμη μας για τον σοδομισμό και τον λεσβιασμό;" αναρωτήθηκε "Οτι είναι απαγορευμένα. Τιμωρήστε τους. Λοιπόν, σκοτώστε τους. Όσοι εμπλέκονται πρέπει να δολοφονηθούν με τον χειρότερο, τον αυστηρότερο δυνατό τρόπο".

Τα λόγια του, δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα του, έστρεψαν τους εξτρεμιστές στο Ιράκ εναντίον των ομοφυλόφιλων σε μια από τις πιο ευαίσθητες στιγμές του Ιράκ, όταν ο αγώνας ενάντια στην κατοχή, τα εγκλήματα και ο εμφύλιος πόλεμος επέτρεπαν κάθε πράξη βίας να παραμένει ατιμώρητη. Οι Ταξιαρχίες Μμπαντρ, η ένοπλη πτέρυγα του Ανώτατου Συμβούλιου της Ισλαμικής Επανάστασης (ενός από τα κυριότερα σιιτικά κόμματα) έθεσαν την οδηγία σε εφαρμογή και εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό εναντίον των ομοφυλόφιλων στο Ιράκ, πράγμα πρωτόγνωρο για την πλειοψηφία των Αραβικών χωρών.

Η απόσυρση του φετβά ένα χρόνο αργότερα δεν άλλαξε τίποτα. Το 2007, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ειδοποιήθηκε για την "ύπαρξη θρησκευτικών δικαστηρίων, υπό την εποπτεία κληρικών, όπου οι θεωρούμενοι ως ομοφυλόφιλοι 'δικάζονται', 'καταδικάζονται' σε θάνατο και εκτελούνται". "Συνολικά τρείς φετβάδες έχουν εκδοθεί από κληρικούς που δίνουν την άδεια στους 'καλούς Μουσουλμάνους' να κυνηγήσουν και να δολοφονήσουν ομοφυλόφιλους", συνεχίζει η αναφορά.

Από τότε οι διώξεις επιβλέπονται από τις Ταξιαρχίες Μπαντρ που έχουν υπό τον έλεγχό τους το Υπουργείο Εσωτερικών και, ως αποτέλεσμα, την αστυνομία, γι' αυτό το λόγο και οι δολοφόνοι φοράνε τη στολή του Στρατού του Μαχντί, της πολιτοφυλακής του Μουκτάντα Αλ Σαντρ.

Άλλα μέλη της Iraqi LGBT διηγούνται πώς, στα μέσα της δεκαετίας του 80 και τις αρχές αυτής του 90, η νυχτερινή ζωή των ομοφυλόφιλων στην Βαγδάτη ήταν μοναδική στη Μέση Ανατολή. Τόσο που τραβούσε γκέι από το Κουβέιτ ή τη Σαουδική Αραβία στις όχθες του Τίγρη, στην λεωφόρο Αμπού Νοουάς -ενός από τους μεγάλους Άραβες ποιητές, ανοιχτά ομοφυλόφιλου- όπου συναντιόνταν, συχνά μακιγιαρισμένοι, στα μπαρ και τα ξενοδοχεία όπως το Σέρατον της Παλαιστίνης. "Μέχρι το 1991, είχαμε σεξουαλική ελευθερία. Ήταν μια εποχή επανάστασης", συνεχίζει ο Χίλι.

Αυτές τις μέρες, ένας Ιρακινός ομοφυλόφιλος δε θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει κραγιόν. Κάτι τέτοιο θα τον καταδίκαζε σε μια αβέβαιη μοίρα. Ο Καμάλ ήταν 16 χρονών όταν, το 2005, τον σταμάτησε μια ομάδα ένοπλων. Στην προσπάθειά του να τους ξεφύγει, φάνηκε ότι το στήθος του ήταν ξυρισμένο, πράγμα που μαρτυρούσε τη σεξουαλική του κατεύθυνση. Για 15 μέρες βιαζόταν συνεχώς από τους απαγωγείς του, μέχρι που η οικογένεια δέχτηκε να πληρώσει περισσότερα από 1000 ευρώ σε λύτρα. Ποτέ δεν παραδέχτηκε μπροστά τους ότι είχε κακοποιηθεί.

Ο Αλί Χίλι, ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί για να προστατέψει την οικογένειά του, ζητάει την εγκαθίδρυση μιας πραγματικής δημοκρατίας όπου τα θεμελιώδη δικαιώματα να γίνονται σεβαστά. "Ζούσα στην Βαγδάτη ως ανοιχτά ομοφυλόφιλος, με την αποδοχή και το σεβασμό των φίλων και των συναδέλφων μου, και επιθυμώ να το ξανακάνω."

(A Suivre)