Συγχρονικότητα.

Στις 11 Νοεμβρίου πέφτουν τα γενέθλια της μάνας μου και η Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του τρανσφοβικού μίσους και παραδίνω το πρώτο μέρος της πτυχιακής μου, συν άλλες δυο εργασίες.

Να δω τί άλλο θα γίνει εκείνη τη μέρα.

(A Suivre)

Η μουσική των χεριών.

Χτες το μεσημέρι, αργοπορημένη όπως πάντα, πέρασα στο δρόμο μια κοπέλα που έπαιζε ένα όργανο- με την άκρη του ματιού μου, φάνηκε λίγο σαν περίεργο τουμπελέκι πιθωμένο στα γόνατά της κι ακουγόταν λίγο σαν μαρίμπα, ίσως. Την προσπέρασα περπατώντας βιαστικά, αλλά μετά από μερικά βήματα σταμάτησα και γύρισα πίσω, κι έκατσα δυο λεφτά να την ακούσω και να δω τί ήταν αυτό που έπαιζε.

Ήταν ένα Hang, σαν αυτό που παίζουνε τα δυο παιδιά στο βίντεο. Είναι ένα μοντέρνο κρουστό που φτιάχνει ένα ζευγάρι στην Ελβετία (και φαίνεται να είναι λίγο μυστήριοι σχετικά με το σε ποιόν αποφασίζουνε να το πουλήσουνε). Το όνομά του σημάινει "χέρι" σε κάποια Ελβετική διάλεκτο, λέει.

Εχτές θα έβρισκα τις φίλες μου για φαγητό σ' ένα μαγαζί στο Μπράιτον που λέγεται Food for Friends, ένα χορτοφαγικό πανάκριβο απ' αυτά με τα φαγιά που μοιάζουνε με έργα τέχνης. Εγώ όμως νόμιζα οτι θα βρισκόμασταν στο "Food for Thought" που επίσης υπάρχει, ή μάλλον υπήρχε (έχει αλλάξει όνομα) στο δρόμο που έπαιζε η κοπέλα με το Hang της.

Κι έτσι νομίζω οτι το σύμπαν, εχτές, μου έκανε ένα δώρο.

(A Suivre)

Αλαβάνοι κι Αλαμάνοι είσαστε όλοι Αμερικάνοι

Μια κοπέλα πάει στο νοσοκομείο επειδή τραυματίστηκε από "αντικείμενα" που της πετάξανε, μια άλλη έφαγε ξύλο και της σπάσαν τα δόντια. Τα νέα όμως είναι οτι ο Αλαβάνος έφαγε γιαούρτια. Αυτή είναι η επικεφαλίδα, αυτό μας ενδιαφέρει. Για τον Αλαβάνο, τον αρχηγό κόμματος που θα μαζέψει τις ψήφους και λερώθηκε η φάτσα του. Για τις δυο κοπέλες που τραυματίστηκαν; Στ' αρχίδια μας, ούτε τα ονόματά τους δε μάθαμε.

(A Suivre)

Ταυτότητα

Τί σημαίνει να είσαι Έλληνας, ή Ελληνίδα; Σημαίνει να είσαι ένας ή μία από 11 εκατομύρια ανθρώπους που χρωστάνε όλοι μαζί γύρω στα 300 δις. Και που φταίνε δε φταίνε, θα πληρώσουν τα σπασμένα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Γιατί 11 εκατομύρια άνθρωποι είναι πολύ λίγοι για να επηρεάσουνε τις εξελίξεις. Κι όταν έχεις και τέτοια Μεγάλη Ιδέα για τον εαυτούλη σου, ποιός περιμένεις να σε συμπαθήσει και να σου συμπαρασταθεί στη δυσκολία σου;

Αυτό που με πονάει εμένα είναι οτι η γλώσσα, οι ιδέες, οι τρόποι που έχουμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση δεν είναι δικά μας. Οι ιδέες είναι ξενόφερτες, δηλαδή ξένες, δηλαδή επιβεβλημένες από τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό που δεχτήκαμε με ανοιχτές αγκαλιές όταν "καλώς ήρθε το δολλάριο". Ξεπουλήσαμε ό,τι ταυτότητα είχαμε να ξεπουλήσουμε και τώρα δεν έμεινε τίποτα χρήσιμο, καμμία ψυχή, καμμιά καρδιά ή πνεύμα. Μόνο ένα τουπέ μέχρι εκεί πάνω και μια παλαβομάρα για τους Αρχαίους Ημών που ήρθανε από το Σείριο με διαστημόπλοια γιατί τους κυνηγούσαν οι σαυράνθρωποι απ' το Βέγα, κι ό,τι καταθλιπτικά τραγικές μαλακίες κατεβάζει ο νους του κάθε μαλάκα.

Η πιο πηγαία σπαρακτική ελεγεία για το χαμό της Ελληνικής ταυτότητας που θα μπορούσα να έχω αγαπήσει, ήταν ένα σχόλιο μιας γριάς ξανθειάς, μια νύχτα σ' ένα σκοτεινό δρομάκι. "Δεν υπάρχουνε πια τα λαϊκά τσόλια που ήτανε παλιά", μου είπε. Και δεν μπορούσα καν να φέρω στο νου μου την εικόνα αυτού που εννοούσε.

(A Suivre)

Είσαι ό,τι τρως και τρως σκατά.

Η τέχνη θα μας φάει. Οι καλλιτέχνες. Που πρέπει μια ζωή ό,τι και να γίνει να το δουλέψουνε μέσα τους, να το αφομοιώσουνε, να το εξιδανικεύσουνε και να το αποβάλουνε μετά πίσω στον κόσμο που το γέννησε, σαν έργο τέχνης. Έτσι είναι ο καλλιτέχνης, το αντίθετο του πεπτικού σωλήνα, τον στέλνεις στα γκούλαγκ και κάθεται και ζωγραφίζει, τον μεταφέρεις στο Άουσβιτς και σιγοσφυρίζει σονάτες, τον αλυσσοδένεις στα Τάρταρα και σου γράφει ελεγείες, τρώει σκατά και παράγει τέχνη.

Έτσι, ας πούμε, πας και κάθεσαι μπροστά στη Γκουέρνικα, ξέρω 'γω. Και λες, ωωωω, συνταρακτικό...! Στον πίνακα γίνεται σκοτωμός, φωτιές, κακό, άλογα κι ανθρώποι ανάκατα πεθαίνουνε με κραυγές αγωνίας κι εσύ κάθεσαι και θαυμάζεις το έργο τέχνης. Αντί ν' αφυπνιστείς εκεί και τότε, να εκλάμψεις και να γίνεις ένας υπερκαινοφανής να λαμπαδιάσει η πλάση όλη, παίρνεις μέσα σου το δράμα της ανθρώπινης ύπαρξης, επεξεργασμένο, το επεξεργάζεσαι κι εσύ και το αφοδεύεις αβίαστα, σαν μασημένη τροφή, γκέρμπερς για την ψυχή.

(A Suivre)

Bonfire Night

Ωραία βραδυά εχτές στο Hastings, για το Bonfire Night, που καίνε τον καϋμένο τον Guy Fawkes- αυτόν με το gunpowder plot. Αυτό είναι κανονικά στις 5 Νοέμβρη ("Remember remember the 5th of November" που λέει; Αυτό. Κάτι έχει ο Νοέμβρης ή μου φαίνεται;). Επειδή όμως το γιορτάζουνε σε πολλές πόλεις στην ακτή της Μάγχης, κάνουνε μια καλή παρέλαση κάθε χρόνο σε διαφορετική πόλη και οι υπόλοιπες κάνουνε μικρότερες παρελάσεις τις προηγούμενες εβδομάδες. Η γιορτή είναι σαν καρναβάλι μαζί με τ' Αγιαννιού.


Η παράδοση έχει ως εξής.

Πρώτα περνάνε μέσα από την πόλη όλες οι bonfire societies, χωρίς άρματα, μασκαρεμένοι όμως και με τύμπανα, πάντα. Ρίχνουνε ένα σκασμό βαρελότα και κρατάνε αναμμένους πυρσούς, να σου καψαλίζουνε τα φρύδια. Πρόπερσι είχαμε πάει στο Lewes που ήταν η μεγάλη παρέλαση στις 5 Νοέμβρη και είχε πάρα πολύ κόσμο, είχανε έρθει societies από παντού. Σπρώχνανε και κάτι καροτσάκια με φωτιές μέσα, είχε όλο πεταμένα δαδιά και βαρέλια με ξύλα που καίγανε στους δρόμους, ένας καπνός απίστευτος παντού, ούτε στο Πολυτεχνείο δε βλέπεις τόση φωτιά. Και μες' το χαμό έβλεπες και μανάδες με μωρά στο καροτσάκι να κοιμούνται σαν να μην τρέχει τίποτα...


Μετά σταματάνε σ' ένα μέρος νά 'χει άπλα, στο Hastings το κάνανε στην παραλία. Εκεί καίνε τον Guy, τον Γκάυ Φοκς δηλαδή αλλά και τον τυπά, λογοπαίγνιο τώρα. Επίσης ανάβουνε το bonfire που είναι μια φωτιά σαν του Αγιαννιού αλλά καμμιά σαρανταριά μέτρα ψηλή, εμείς καθόμασταν πόσο, διακόσια μέτρα μακρυά και μας έπαιρνε η ζέστη.

(Αυτή για να καταλάβεις, είναι μικρή.)

Τέλος ρίχνουνε πυροτεχνήματα, κι οι Άγγλοι τρελλαίνονται για πυροτεχνήματα. Κι εγώ το ίδιο δηλαδή. Χτες ήταν η πρώτη φορά που είδα καινούργιο, εδώ και πολύ καιρό. Ήταν σαν κύμα από πολλά πολλά μικρά φωτάκια, πρώτα σηκωνότανε σαν σύννεφο από κωλοφωτιές, μετά ξαφνικά σκάγανε από τη μια άκρη ως την άλλη μ' έναν ήχο σαν καμτσικιά, μια κίνηση σαν αποδημητικά πουλιά. Σκέψου σαν εκρηκτική χρυσόσκονη, πολύ μ' άρεσε.

Το άλλο που είδα για πρώτη φορά -κι αυτό δεν μ' άρεσε- είναι που τα πυροτεχνήματα ξεκινάγανε καμμιά εκατοστή μέτρα μακρυά από τον κόσμο και σκάγανε ακριβώς από πάνω μας. Επίσης συνειδητοποίησα οτι χρειάζομαι καινούργιο κινητό γιατί το παλιό μου έχει παλιώσει πολύ, όλος ο κόσμος γύρω έβγαζε γαμώ τις φωτογραφίες και τα βίντεο κι εγώ ήμουνα σαν τη ταξιδιώτισσα του χρόνου (από πέντε χρόνια πριν). Εξ' ού και τα πλάνα αρχείου, και καλά.

("Blacking up" λέγεται αυτό, ή "blackface" και δεν είναι καθόλου πολίτικαλι κορρέκτ.)

Το Hastings είναι εκεί που έγινε η μάχη του Hastings, φέτος χάσαμε -πάλι- την αναπαράσταση που κάνουνε κάθε χρόνο. Είναι πολύ όμορφη πόλη, έχει κάτι τρελλά σοκάκια που κρύβονταν οι κοντραμπαντιέρηδες, έχει ένα μεσαιωνικό κάστρο, και δυο τελεφερίκ που χαλάνε μια στο τόσο και μένεις να κρέμεσαι. Έκανα το λάθος να δοκιμάσω μια τοπική λιχουδιά, τώρα, ένα σάντουιτς με φέτες βραστό χοιρινό, μέχρι εκεί καλά. Με ρωτήσανε όμως αν ήθελα τα παραδοσιακά fillings, κι έκανα το λάθος να πω ναι και μου βάλανε μέσα μια σάλτσα πήχτρα στο δεντρολίβανο και με κάποιο γλυκό φρούτο που δεν του πήγαινε καθόλου, σαν να τρως φρέσκο λείψανο τη γιαγιά σου που λέει κι ο Τσιφόρος, αηδία σκέτη, μα γιατί τα κάνουνε αυτά τα πράγματα οι Εγγλέζοι θα μου πει κανένας; Αρνί με μέντα και γαλοπούλα με cranberries, μα πάει τώρα το κρεάς το μαγειρευτό με τη μαρμελάδα; Τς τς τς.

Στην επιστροφή γυρίσαμε με το τραίνο, κι όταν λέω τραίνο εννοώ τέσσερα βαγόνια τίγκα στους σουρωμένους Εγγλέζους έφηβους. Τί τά 'χει πιάσει τα πιτσιρίκια και ντύνονται έτσι;

(Και κυρίως κουρεύονται έτσι.)

(A Suivre)

500 εκατομύρια χρήστες

Όταν θα έχουμε μπει όλοι στο Facebook, θα γίνει κάτι;

(A Suivre)

Φτώχεια, κρίση, το κανίς σου να ψοφήσει

Η Sarah Hall και τα παιδάκια της που κινδυνεύουν να πρηστούν από την ασιτία, στο allotment τους στο Cambridge.

At the risk of sounding too virtuous, we've reduced our alcohol consumption – no automatic glass of wine after getting the children to bed. Not working, I'd already turned into a frugal cook – making a chicken last three days; whizzing up my own soup; baking; churning out copious amounts of spaghetti bolognese.
- Sarah Hall,
Child benefit: a stay-at-home mother's story

Αχ, αχ, πως σπαράζει η καρδιά μου για την φτώχεια που μαστίζει τις καϋμένες άνεργες Αγγλίδες μαμάδες που αναγκάζονται να την βγάζουνε με πάνω από 43.875 λίρες το χρόνο! Ιδίως τώρα που τους κόβονται τα γονεϊκά επιδόματα και χάνουνε 1.752,40 λίρες το χρόνο! Πώς θα περάσουνε καλέ αυτοί οι άνθρωποι;

Δείτε αυτήν την άμοιρη γυναίκα, τη Sarah Hall, με τα δυο παιδιά και τον άντρα της τον μαθητευόμενο χειρούργο! Αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε μια μονοκατοικία με τρεις κρεβατοκάμαρες στο πανάκριβο Cambridge και να πάρουν δεύτερο αυτοκίνητο, γιατί εκείνος πρέπει να πηγαίνει καθημερινά για τη δουλειά του στο Ipswitch που είναι 140 μίλια μακρυά. Πώς θα τα βγάζουνε πέρα τώρα;

Εκείνη όμως δεν το βάζει κάτω, να δεις! Έστιψε το μυαλό της και βρήκε τρόπους να κάνει οικονομίες. Σίγουρα, δεν είναι πια το ίδιο η ζωή τους- πάνε πια τα μαθήματα τζαζ χορού για την κορούλα της, τώρα έχει μόνο μπαλέτο. Πάει το κρασί μετά το δείπνο, αναγκαστήκαν ν' απολύσουνε και την καθαρίστρια και τώρα μαγειρεύει η ίδια μόνη της! Αναγκαστικά βέβαια ψωνίζει απ' το Sainsbury's και το Tesco's, γιατί το Ocado που ψώνιζε online και της τα φέρναν στην πόρτα της είναι πανάκριβο, και το Waitrose και το Marks & Spencer's όσο νά 'ναι δεν είναι και πολύ οικονομικά... Ευτυχώς όμως έχουνε το allotment τους και φυτεύουνε τα κολοκυθάκια τους και τις μελιτζανούλες τους κι έτσι δεν θα στερηθούνε τα βιολογικά τους! Αχ, ωσαννά!

Κακά νέα: κομμένα τα κομμωτήρια και οι ανταύγεις, κομμένα τα ακριβά δώρα για τα 20 πάρτι γενεθλίων που πήγαν τα παιδιά πέρσι, κομμένοι οι καφέδες, οι έξοδοι κι οι διακοπές στην Κορνουάλη! Χειρότερα νέα: έτσι που πάνε τα πράγματα σε δυο-τρία χρόνια από τώρα θα αναγκαστεί να βρει δουλειά για να τα φέρνει βόλτα! Καλά νέα: τουλάχιστον με λίγη οικονομία εδώ και λίγη οικονομία εκεί, βάζει στην άκρη 400 λίρες το μήνα...!

Αχ, αχ, πώς σπαράζει η καρδιά μου, πώς πονώ κι υποφέρω μ' όλη αυτή τη δυστυχία, την ανέχεια, την φτώχεια που βλέπω γύρω μου παντού όπου κι αν κοιτάξω, αχ, αχ...

(A Suivre)

Ein Rant

Το πρόβλημα με το χρήμα είναι οτι ο μόνος ηθικός λόγος άλλος να βγάζει 15.000 το χρόνο κι άλλος 15.000 την ώρα είναι αυτός που βγάζει τα πολλά να κάνει κάτι πιο χρήσιμο από αυτόν που βγάζει τα λίγα.

Στην πράξη όμως αυτό που συμβαίνει είναι οτι κάποιοι είναι απλά καλοί στο να βγάζουν χρήματα. Και μπορεί να κουράζονται, να μοχθούν ειλικρινά, αλλά δεν παράγουν έργο κι έτσι τα χρήματα που βγάζουν τα βγάζουν απ' την τσέπη αυτών που τα παράγουν.

Είναι λογικό επίσης, αφού το χρήμα έχει αξία όλοι να επιθυμούν το χρήμα, κατ' αρχήν- και την προσφορά στο σύνολο κατόπιν. Θέλω να σου πώ, το σύστημα το στηρίζουμε όλοι γιατί όλοι κοιτάμε να βολέψουμε τον κώλο μας όσο καλύτερα μπορούμε κι όχι στο βαθμό που το αξίζουμε κι ανάλογα με το τί προσφέρουμε. Και δεχόμαστε να υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί γιατί ελπίζουμε μια μέρα να γίνουμε κι εμείς οι ίδιοι πλούσιοι.

Αθώους δεν έχει, να με συμπαθάς. Αλλά ούτε και ένοχους έχει. Μόνο λογικούς ανθρώπους έχει. Πες δηλαδή οτι εγώ γαμιέμαι στη δουλειά (ενδεχομένως κυριολεκτικά) και βγάζω όσα μπορεί να βγάλει μία τίμια βιοπαλαίστρια. Και μετά ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω τί φοράει η Κέητ Μος και τι οδηγάει ο Τζέρεμι Κλάκσον... και πρέπει να κάνω τί; Να αισθάνομαι οτι προσφέρω και ανταμοίβομαι δίκαια; Να χαίρομαι που δεν είμαι τεμπέλα, και τί ωραία που είναι η κοινωνική διαστρωμάτωση: κάτω -κάτω εγώ που δε φοβάμαι τη δουλειά, με φοβάται αυτή και πάνω-πάνω κάτι τύποι που θεωρούν "δουλειά" να παίζουν στο χρηματιστήριο ή να κάνουν εκπομπές στην τηλεόραση; Όχι ρε φίλε. Θα κοιτάξω να δω πώς θα τη βγάζω κι εγώ έτσι. Κι αν δεν τα καταφέρω, ε στ' αρχίδια μου όλοι κι όλα. Θα κλάψω εγώ που θα χάσει το κότερό του ο τραπεζίτης; Γιατί, δικό μου είναι; Για ξύπνα λίγο, ρε μάγκα. Όλα δικά σου τα θες, σωστά; Ε, λοιπόν, κι εγώ το ίδιο, άει και γαμήσου. Να σε δω από ποιόν θα πάρεις, όταν θα τά 'χεις φαει όλα μόνος σου. Είδες τί μαθαίνει κανείς όταν κάνει παρέα με πρεζάκηδες;

Και γι' αυτό λοιπόν, επειδή το χρήμα δεν είναι ηθικό ζήτημα, αλλά πρακτικό, κι επειδή το κουμαντάρουν μηχανές πια κι όχι ανθρώποι, που ετούτοι τουλάχιστον μια στο τόσο τρώνε κι ένα φλας υπαρξιακό και γίνονται βουδιστές ή ξέρω 'γω, γι' αυτό λέω, επειδή οι ποταμοί των αριθμών στο σύμπαν κινούνται με μαθηματική νομοτέλεια, μην περιμένεις να βγούμε ποτέ στ' αλήθεια από την κρίση. Απ' τη στιγμή που ξεκίνησε, δε θα σταματήσει.

Ναι μωρέ, μακάρι να λέω μαλακίες.

(A Suivre)

Niqabitch

Φθινώπορο 2010. Όλη η Γαλλία έχει καταληφθεί από ξενοφοβική μανία. Όλη; Όχι! Δυο μικρές Γαλλίδες που αυτοαποκαλούνται Niqabitch αντιστέκονται ακόμη στον Σαρκοζύ αποδομώντας το διάλογο για την μαντήλα.

(A Suivre)

Ραβδοσκόποι και προσκόποι είσαστε όλοι καιροσκόποι

(Μαλακία τίτλος, αύριο θα σκεφτώ κάναν καλύτερο).

(A Suivre)