...ça y' est, ça la reprend!
[Δεν είναι τίποτα. Περνάω μια φάση unix και προσπαθώ να γράψω ένα shell script για να βάλω τα πράγματα σε τάξη μέσα στο κεφάλι μου. Δεν ξέρω... αν τις βαριέσαι αυτές τις συστηματικές αναλύσεις μπορείς να τις δεις ως ένα περίπλοκο αστείο, ένα ειρωνικό σχόλιο πάνω στην πολυπλοκότητα των σύγχρονων θεωριών για το φύλο και τη σεκουαλικότητα που είναι, ομολογουμένως, χάος. Whatever floats your boat.]
Οι τρεις ηλικίες της τρανς γυναίκας: bimbo, queen, lady.
(A Suivre)
Οι τρεις ηλικίες της τρανς γυναίκας: bimbo, queen, lady.Το φύλο και η σεξουαλικότητα είναι διαφορετικά πράγματα μεν, συμβαίνει όμως το εξής: το φύλο καθορίζει τη σεξουαλικότητα· καί το φύλο το δικό σου, η ταυτότητά σου, καί το φύλο των άλλων, το φύλο που προτιμάς να έχουν οι σύντροφοί σου. Η ερωτική σου ταυτότητα ορίζεται σ' ένα σύστημα καρτεσιανών συντεταγμένων με άξονες το Φύλο και τη Σεξουαλικότητα: Άντρας που προτιμάει Άντρες, Άντρας που προτιμάει Γυναίκες, Άντρας που επιθυμεί Γυναίκες και Άντρες, κοκ.
Η διαφυλικότητα και το intersex μπερδεύουν τα πράγματα γιατί το φύλο του σώματος κι ο κοινωνικός ρόλος δεν συμπίπτουν πάντα: μπορεί να είσαι βιολογικά άντρας με γυναικείο κοινωνικό ρόλο που προτιμάει γυναίκες. Το μπέρδεμα είναι όταν αλλοιώς βλέπεις εσύ ο ίδιος την ταυτότητά σου, κι αλλοιώς οι άλλοι γύρω σου. Για τα τρανς άτομα δεν αναγνωρίζεται το κοινωνικό μας φύλο, για τα intersex άτομα, το βιολογικό (ιδίως τα γεννητικά τους όργανα). Έτσι οι σύντροφοί μας συχνά δεν μας βλέπουν ως το φύλο όπου αισθανόμαστε οτι ανήκουμε [¹].
Παρατηρώ όμως το εξής: η σεξουαλικότητα είναι πιο ισχυρό κίνητρο για την έκφραση της ταυτότητας του φύλου απ' ό,τι είναι η ίδια η ταυτότητα του φύλου. Βασικά αυτό που έχω παρατηρήσει είναι οτι γενικά οι τρανς γυναίκες που έχω γνωρίσει (σε Ελλάδα και Αγγλία και μέσω ίντερνετ) είτε ξεκίνησαν ως θηλυπρεπή αγόρια που γουστάραν αγόρια είτε ως ετεροφυλόφιλα, ανδροπρεπή αγόρια και κατόπιν άντρες. Βλέπω όμως οτι αυτές που είναι θηλυκές και προτιμάνε αγόρια κάνουνε ό,τι είναι να κάνουνε σε πολύ πιο μικρές ηλικίες -στην εφηβεία- ενώ οι άλλες το κάνουν γύρω στα τριάντα με σαράντα τους αν το κάνουν καν.
Λέω οτι αν είσαι θηλυπρεπές γκέυ αγόρι και θα προτιμούσες να είσαι κοπέλα, η πίεση να εκφράσεις μια γυναικεία ταυτότητα θα είναι πολύ πιο δυνατή παρά αν είσαι στρέητ αγόρι με αρρενωπή συμπεριφορά, κι ας προτιμούσες επίσης να είσαι κορίτσι. Όχι πως όλα τα θηλυπρεπή αγόρια έχουν θηλυκή ταυτότητα[²]! Αλλά να, αν σ' αρέσουν τα κορίτσια, σαν straight-looking, straight-acting αγόρι, ακόμη κι αν θα προτιμούσες να είσαι κοπέλα, κάπως θα τα βολέψεις. Αν σ' αρέσουν τ' αγόρια πιο εύκολα θα σε πιάσει το παράπονο αν σε φτύνουνε επειδή δεν είσαι κοριτσάκι, όπως αισθάνεσαι [³].
Α ναι. Η έκφραση της ταυτότητας είναι επιλογή, όπως κι η έκφραση της σεξουαλικότητας.
_______________________________
¹ "Vida, I do not think of you as a man and I do not think of you as a woman. I think of you as an angel"- Η Carol Ann (Stockard Channing) στην Vida (Patrick Swayze), στο "To Wong Foo Thanks for Everything, Julie Newmar".
Κι ένα από την προσωπική μου συλλογή: "Δε σε βλέπω ούτε σαν άντρα ούτε σαν γυναίκα, σε βλέπω σαν Στάσσα".
²Ο ετεροθαλής αδερφός μου ας πούμε, έπαιζε με κούκλες όταν είμασταν μικροί αλλά δεν βγήκε τρανς· εγώ πάλι ήμουνα μεγάλο τσογλάνι) (plus ça change...)
³Στο ΗΒ (και στο Αγγλόφωνο internet) βλέπω πολύ περισσότερες τρανς του δεύτερου είδους, τις "late transitioners" όπως τις λένε εδώ. Αυτό το βλέπω κυρίως εδώ κι όχι στην Ελλάδα επειδή η πίεση να παραμείνεις στο ρόλο που έχεις επιλέξει και η δυσκολία να τον αλλάξεις είναι πολύ μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερος είσαι, ιδίως αν έχεις κάνει οικογένεια, καριέρα, κι έχεις τακτοποιήσει τη ζωή σου σαν άντρας. Στην Ελλάδα η πίεση είναι τόση που σπάνια βρίσκει κανείς το θάρρος.Το οτι κάποιοι βρίσκουνε το θάρρος και πηγαίνουνε κόντρα σ' αυτές τις συμβάσεις και κάνουνε αυτό που φαίνεται αλλοπρόσαλλο (τρανς λεσβίες, γκέυ τρανς άντρες κλπ) σημαίνει οτι σε κάποιες περιπτώσεις -ή ίσως από μια ηλικία και μετά- η ταυτότητα είναι (ή γίνεται) το ίδιο ισχυρή με τη σεξουαλικότητα.
Πιο συχνά πάλι, δεν έχει να κάνει με κόντρες και συμβάσεις, απλά ο καθένας όπως μπορεί βολεύεται.
Η διαφυλικότητα και το intersex μπερδεύουν τα πράγματα γιατί το φύλο του σώματος κι ο κοινωνικός ρόλος δεν συμπίπτουν πάντα: μπορεί να είσαι βιολογικά άντρας με γυναικείο κοινωνικό ρόλο που προτιμάει γυναίκες. Το μπέρδεμα είναι όταν αλλοιώς βλέπεις εσύ ο ίδιος την ταυτότητά σου, κι αλλοιώς οι άλλοι γύρω σου. Για τα τρανς άτομα δεν αναγνωρίζεται το κοινωνικό μας φύλο, για τα intersex άτομα, το βιολογικό (ιδίως τα γεννητικά τους όργανα). Έτσι οι σύντροφοί μας συχνά δεν μας βλέπουν ως το φύλο όπου αισθανόμαστε οτι ανήκουμε [¹].
Παρατηρώ όμως το εξής: η σεξουαλικότητα είναι πιο ισχυρό κίνητρο για την έκφραση της ταυτότητας του φύλου απ' ό,τι είναι η ίδια η ταυτότητα του φύλου. Βασικά αυτό που έχω παρατηρήσει είναι οτι γενικά οι τρανς γυναίκες που έχω γνωρίσει (σε Ελλάδα και Αγγλία και μέσω ίντερνετ) είτε ξεκίνησαν ως θηλυπρεπή αγόρια που γουστάραν αγόρια είτε ως ετεροφυλόφιλα, ανδροπρεπή αγόρια και κατόπιν άντρες. Βλέπω όμως οτι αυτές που είναι θηλυκές και προτιμάνε αγόρια κάνουνε ό,τι είναι να κάνουνε σε πολύ πιο μικρές ηλικίες -στην εφηβεία- ενώ οι άλλες το κάνουν γύρω στα τριάντα με σαράντα τους αν το κάνουν καν.
Λέω οτι αν είσαι θηλυπρεπές γκέυ αγόρι και θα προτιμούσες να είσαι κοπέλα, η πίεση να εκφράσεις μια γυναικεία ταυτότητα θα είναι πολύ πιο δυνατή παρά αν είσαι στρέητ αγόρι με αρρενωπή συμπεριφορά, κι ας προτιμούσες επίσης να είσαι κορίτσι. Όχι πως όλα τα θηλυπρεπή αγόρια έχουν θηλυκή ταυτότητα[²]! Αλλά να, αν σ' αρέσουν τα κορίτσια, σαν straight-looking, straight-acting αγόρι, ακόμη κι αν θα προτιμούσες να είσαι κοπέλα, κάπως θα τα βολέψεις. Αν σ' αρέσουν τ' αγόρια πιο εύκολα θα σε πιάσει το παράπονο αν σε φτύνουνε επειδή δεν είσαι κοριτσάκι, όπως αισθάνεσαι [³].
Α ναι. Η έκφραση της ταυτότητας είναι επιλογή, όπως κι η έκφραση της σεξουαλικότητας.
_______________________________
¹ "Vida, I do not think of you as a man and I do not think of you as a woman. I think of you as an angel"- Η Carol Ann (Stockard Channing) στην Vida (Patrick Swayze), στο "To Wong Foo Thanks for Everything, Julie Newmar".
Κι ένα από την προσωπική μου συλλογή: "Δε σε βλέπω ούτε σαν άντρα ούτε σαν γυναίκα, σε βλέπω σαν Στάσσα".
²Ο ετεροθαλής αδερφός μου ας πούμε, έπαιζε με κούκλες όταν είμασταν μικροί αλλά δεν βγήκε τρανς· εγώ πάλι ήμουνα μεγάλο τσογλάνι) (plus ça change...)
³Στο ΗΒ (και στο Αγγλόφωνο internet) βλέπω πολύ περισσότερες τρανς του δεύτερου είδους, τις "late transitioners" όπως τις λένε εδώ. Αυτό το βλέπω κυρίως εδώ κι όχι στην Ελλάδα επειδή η πίεση να παραμείνεις στο ρόλο που έχεις επιλέξει και η δυσκολία να τον αλλάξεις είναι πολύ μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερος είσαι, ιδίως αν έχεις κάνει οικογένεια, καριέρα, κι έχεις τακτοποιήσει τη ζωή σου σαν άντρας. Στην Ελλάδα η πίεση είναι τόση που σπάνια βρίσκει κανείς το θάρρος.Το οτι κάποιοι βρίσκουνε το θάρρος και πηγαίνουνε κόντρα σ' αυτές τις συμβάσεις και κάνουνε αυτό που φαίνεται αλλοπρόσαλλο (τρανς λεσβίες, γκέυ τρανς άντρες κλπ) σημαίνει οτι σε κάποιες περιπτώσεις -ή ίσως από μια ηλικία και μετά- η ταυτότητα είναι (ή γίνεται) το ίδιο ισχυρή με τη σεξουαλικότητα.
Πιο συχνά πάλι, δεν έχει να κάνει με κόντρες και συμβάσεις, απλά ο καθένας όπως μπορεί βολεύεται.
(A Suivre)
αναρτήθηκε από το χρήστη stassa στις
Παρασκευή, Ιανουαρίου 29, 2010
12 σχόλια
