Μάθε τέχνη κι άστηνε (κι έτσι και την ξαναπιάσεις ποτέ να με φτύσεις)

Φαντάσου τώρα λέει, να είσαι φοιτητής σε κάποια σχολή καλών τεχνών και να έχεις συμφοιτητή το Lynch. Ή τον Κουροσάβα. Ή τον Κέηβ.

Να την παλεύεις δηλαδή εκεί, κούτσα-κούτσα, τσούκου-τσούκου, να ψιλοβγάζεις κάτι, λίγο, όχι τίποτα τρελλά επαναστατικό, απλά έτσι, όχι τελείως μαλακίες. Και ξαφνικά να συνειδητοποιείς οτι στέκεσαι δίπλα σε μια μοναδική μεγαλοφυΐα της τέχνης που, αν συνεχίσει έτσι, πάει καρφί για διεθνή αναγνώριση.

Και να έχει και τρελλή πέραση στις γκόμενες (ο Κέηβ αυτό).

Πρέπει να είναι μεγάλη απογοήτευση η τέχνη.

(A Suivre)

Ντιριντάχτα ντιριντάχτα ΑΑΑΑΑΑΑΑαΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΓΝΚΚΓΚΓΚΓΚ

Αυτή ήτανε φιλία, με τα όλα της. Μια φορά είμαστε στο Ρενεγκέιτ και έπαιζε σάμπαθ. Δεν θυμάμαι ποιό. Σηκώθηκα να χτυπηθώ... με το που πάει να τελειώσει το κομμάτι πάει ο Πιτσιρικάς και λέει του ντιντζέι (ήτανε εκείνος ο Μάκης απ' τους Beauty and the Beast) βάλε του κι άλλο. Βάζει δεύτερο Σάμπαθ, με το που πήγα να κατέβω. Ωωωω, πόρωση, ξανά πάνω. Τελειώνει, εκεί ο Πιτσιρικάς, βάλτου κι άλλο, μην τον αφήνεις να κατέβει. Τό 'πιασε κι ο ντιντζέι οτι έχει πέσει σε περίπτωση ανθρώπου που έχει ακούσει ακόμη και τις μαλακίες με τον Γκίλαν (το Ντιριντάχτα όμως είναι κομματάρα). Μού 'βαλε καμμιά δεκαριά σάμπαθ, το ένα μετά το άλλο. Πήγα να πέσω κάτω, ε;

Φιλία σημαίνει λέει, να σε ξέρει ο άλλος καλύτερα απ' ό,τι ξέρεις εσύ τον εαυτό σου. Και να μην σε τρομάζει αυτό. Δηλαδή κανονικά αν μπορούσε κανείς να μου κάνει έτσι, pulling your strings, θα έπρεπε να παρανοώ άσχημα, αλλά ο Πιτσιρικάς ήτανε φίλος μου.

Δεν έχω πολλούς φίλους πια. Αυτή είναι η μαλακία, όταν για μια φορά κάνεις έτσι φίλους. Μετά σου φαίνονται όλοι του κώλου...

Επίσης, τώρα είμαι γκομενα. Άσχετο.



Α ναι, το Ντιριντάχτα. Έτσι το έλεγε ο Τσέχος, τότε που ήμασταν στη Λευκάδα με τον μαλάκα τον Άνεμο και τον καϋμένο τον Πετράν.

(A Suivre)