Και τώρα που δεν είναι πια Σάββατο βράδυ;

Λέω, γιατί μαθαίνω από τον Thomas Xomeritis, το Tales from the Other Side of Town και το Απέναντι Πεζοδρόμιο, για την απόφαση του Άρειου Πάγου στο θέμα του φορέα του AIDS.

Το δημοσίευμα είναι από την Καθημερινή:

Φορέας του AIDS έχασε δικαστική μάχη στον Άρειο Πάγο

Το Β1 Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή την εισήγηση της αρεοπαγίτου Ειρήνης Αθανασίου που είχε προτείνει να γίνει μερικώς δεκτή η αίτηση αναίρεσης του νομικού εκπροσώπου εταιρείας ενδυμάτων ο οποίος ζητούσε να αναιρεθεί απόφαση του Εφετείου που δικαίωσε υπάλληλό της φορέα του AIDS ο οποίος απολύθηκε λόγω της νόσου από την οποία έχει προσβληθεί και η εταιρεία υποχρεώθηκε να καταβάλει 7.539 ευρώ για μισθούς υπερημερίας και για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.

Η εταιρεία τον απέλυσε επικαλούμενη ότι αντέδρασαν οι συνάδελφοί του όταν πληροφορήθηκαν ότι είναι φορέας του AIDS. Στο Πρωτοδικείο και Εφετείο Αθηνών ο υπάλληλος δικαιώθηκε, καθώς κρίθηκε ότι ήταν καταχρηστική η απόλυση του (κατά παράβαση του άρθρου 281 του Αστικού Κώδικα). Ειδικότερα, η αρεοπαγίτης έχει υποστηρίξει ότι το Εφετείο παραβίασε το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα.

Η αρεοπαγίτης κατέληξε ότι πρέπει να αναιρεθεί μερικώς η προσβαλλόμενη εφετειακή απόφαση και συγκεκριμένα να αναιρεθεί κατά το μέρος της με το οποίο επιδικάστηκε χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης υπέρ του απολυμένου φορέα του AIDS γιατί αυτή προϋποθέτει ακυρότητα της ανωτέρω καταγγελίας ως καταχρηστικής, δηλαδή παράνομη και υπαίτια πράξη της εργοδότριας.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ-ΜΠΕ

Τώρα με μπερδεύει έτσι που το γράφουνε (δεν τα κατέχω τα τεχνικά) αλλά καταλαβαίνω οτι ο Άρειος Πάγος αποφάσισε οτι κακώς του δώσανε την αποζημίωση του ανθρώπου, επειδή η απόλυσή του δεν είναι παράνομη. Δηλαδή δεν είναι παράνομο να σε απολύσουνε επειδή έχεις AIDS και διαμαρτύρονται οι συνάδελφοι επειδή φοβούναι μήν τους κολλήσεις.

Νομιμοποιείται δηλαδή η συμπεριφορά διάκρισης εναντίον των φορέων και γίνεται δεκτή η προκατάληψη εναντίον τους ως θεμιτή αιτία απόλυσής τους.

Δεν πειράζει όμως, μην ανησυχείτε- στην Ελλάδα δεν έχουμε πρόβλημα με το AIDS, μόνο οι πούστηδες το κολλάνε και τίποτα πρεζάκια. Κι αυτούς έτσι κι αλλοιώς ποιός τους θέλει στη δουλειά του;

Ανανέωση (Update, λέμε):

Μετά από το σχόλιο του Elias, ακολούθησα τα λινκ και ξεμπερδεύτηκα κι εγώ, οπότε εξηγώ οτι η "ανωτέρω καταγγελία" που λέει η Αρεοπαγίτις οτι δεν μπορεί να θεωρηθεί καταχρηστική κι άρα άκυρη, είναι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας με τον εργαζόμενο-φορέα του AIDS που κατέθεσε η εργοδότρια εταιρία του. Δηλαδή η απόλυσή του: ο εργαζόμενος είχε σύμβαση με την εταιρία που την κατήγγειλε.

Περισσότερα ακόμη για την υπόθεση διαβάζω εδώ κι εδώ (πάντα ακολουθώντας τα λινκ από το σχόλιο του Elias- thanks βρε!)

Από το Βήμα (υπογραμμίζω με χαρά εγώ):

Η υπόθεση, έπειτα από αγωγή του απολυμένου πλέον φορέα του ΑΙDS, κατέληξε στα δικαστήρια. Πρωτοδίκως η εταιρεία επικαλέστηκε την προσπάθεια διατήρησης της εργασιακής ειρήνης στο εσωτερικό της επιχείρησης. «Οι συνάδελφοί του αντέδρασαν όταν έμαθαν ότι θα έπρεπε να βρίσκονται σε διπλανό γραφείο με έναν φορέα του ΑΙDS. Αντέδρασαν για να διαφυλάξουν την υγεία τους και έπρεπε να διαφυλαχτεί από την πλευρά μας η απρόσκοπτη λειτουργία της εταιρείας» υποστήριξαν οι εκπρόσωποί της. Μάλιστα, προσκόμισαν και σειρά επιστολών από εργαζόμενους σε αυτήν, οι οποίοι ζητούσαν από την εταιρεία να υπερασπιστεί την υγεία τους και να λάβει άμεσα μέτρα. Στην εσωτερική όμως αυτή αλληλογραφία έλειπε η ακριβής ημερομηνία, ενώ οι υπογραφές των εργαζομένων συνέπιπταν όχι με αυτές του προσωπικού που δραστηριοποιείτο στην εταιρεία όταν διεγνώσθη ο ιός στον συνάδελφό τους, αλλά με αυτές όσων εργάζονταν στην εταιρεία το διάστημα λίγο πριν από την εκδίκαση της υπόθεσης στο Πρωτοδικείο, στις αρχές του 2006.

(και παρακάτω)

Βάση για την απόφαση, τόσο στον πρώτο όσο και στον δεύτερο βαθμό, αποτέλεσε η πάγια νομολογία που ερμηνεύει την κατάχρηση δικαιώματος, όπως αυτή διαρθρώνεται στο άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα, στις εργατικές διαφορές που προέκυψαν σε περιπτώσεις απολύσεων. Ετσι θεωρείται ότι καταχρηστικά η εργοδοσία απολύει, όταν η ενέργεια αυτή υποκρύπτει ή υπαγορεύεται από εμπάθεια, εκδικητικότητα ή εχθρική διάθεση. Την ίδια όμως βάση χρησιμοποιεί, σύμφωνα με πληροφορίες, η εισήγηση του δικαστικού ο οποίος σήμερα θα παρουσιαστεί στη συζήτηση της υπόθεσης για τους ακριβώς αντίστροφους λόγους. Δηλαδή, ο εισηγητής αρεοπαγίτης υποστηρίζει ότι η απόλυση αυτή δεν προέκυψε από λόγους εμπάθειας ή εχθρικής διάθεσης απέναντι στον φορέα του ΑΙDS. Και όλα αυτά ενώ η εταιρεία παραδέχεται κατ΄ αρχάς - επιεικώς- την ύπαρξη αρνητικής στάσης των εργαζομένων απέναντι στον συνάδελφό τους.

Νομικοί κύκλοι επισημαίνουν το πρωτοφανές στοιχείο να επικυρώσει στην ουσία ο Αρειος Πάγος μια πρακτική απολύσεων λόγω... λαϊκής οργής απέναντι στον εκάστοτε θιγόμενο ή στην εκάστοτε ομάδα προσώπων που ξαφνικά θα τεθούν εκποδών από έναν χώρο εργασίας. Και ο λόγος της «εκπαραθύρωσης» θα είναι διαφορές και διακρίσεις λόγω- ενδεχομένως- θρησκεύματος, πολιτικών πεποιθήσεων και άλλων προσωπικών δεδομένων που γίνονται «κοινό κτήμα» συζήτησης και σχολιασμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις προσφάτως η Ελλάδα εισήγαγε στο εσωτερικό της δίκαιο και τη σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης σχετικά με την αντιμετώπιση φαινομένων διακρίσεων (μισθολογικές, ανέλιξης, απόλυσης κ.ά.) και ρατσισμού στους εργασιακούς χώρους, λόγω φυλής, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού ή άλλων στοιχείων της προσωπικότητας του πληττόμενου από αυτές τις διακρίσεις.

Κι από το Έθνος:

Το Εφετείο δέχθηκε ότι η εργοδότης δεν κατήγγειλε τη σύμβαση από εμπάθεια, εκδικητικότητα ή εχθρική διάθεση, αλλά για να εξασφαλίσει ηρεμία μεταξύ των εργαζομένων, που αναστατώθηκαν λόγω προκατάληψης κυρίως και όχι εξαιτίας ενός υπαρκτού επιστημονικά κινδύνου.

Ομως σταθμίζοντας την απειλούμενη ομαλή λειτουργία της επιχείρησης λόγω της μαζικής και επιστημονικά αδικαιολόγητης αντίδρασης των εργαζομένων και τη δικαιολογημένη και άξια προστασίας προσδοκία του απολυθέντος για εργασία σε μια δύσκολη στιγμή, όπου λόγω της ασθένειας είχε ανάγκη συμπαράστασης και ηθικής στήριξης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπερέχει το συμφέρον του φορέα για διατήρηση της εργασίας του. Γι αυτό έκρινε καταχρηστική την απόλυση.

Ωστόσο, κατά τον ΑΠ, το Εφετείο εσφαλμένα θεώρησε καταχρηστική την απόλυση, αφού δέχτηκε ότι δεν έγινε από εμπάθεια, εκδικητικότητα, κ.λπ., αλλά ότι δικαιολογούνταν απόλυτα από τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της εργοδότριας, εφόσον έγινε για να εξασφαλιστεί η ηρεμία των υπόλοιπων εργαζομένων και η εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης, που διαταράχθηκαν πολύ λόγω της σοβαρότατης μεταδοτικής νόσου που δημιούργησε φόβο και ανασφάλεια για την υγεία των υπολοίπων, οι οποίοι ζήτησαν την απομάκρυνση του συναδέλφου τους, πιέζοντας έντονα την εργοδότρια.