Ααα...
Είμαι κρυωμένη. Και παρατηρώ οτι το γλυκό μούδιασμα της μύτης μου, όταν προσπαθώ να κρατηθώ και να μην φτερνιστώ, θυμίζει την τελευταία στιγμή πριν από τον οργασμό.
Εκείνο που ακολουθεί έχει την ίδια ένταση. Έχει και την ίδια λειτουργία: την ελπίδα της αναπαραγωγής.
Εκείνο που ακολουθεί έχει την ίδια ένταση. Έχει και την ίδια λειτουργία: την ελπίδα της αναπαραγωγής.
αναρτήθηκε από το χρήστη stassa στις
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 11, 2009
11 σχόλια:
Ο γιατρός μου έδωσε 5 μέρες αναρρωτική, μου φώναξε που έκανα τη βλακεία να πάω τη Δευτέρα πρωί στη δουλειά (ακριβώς εξαιτίας αυτής της "ελπίδας" αναπαραγωγής που αναφέρεις) μιλώντας για ανευθυνότητά μου μπροστά στους συναδέλφους μου. Βέβαια στη δουλειά δεν άντεξα παραπάνω από τρία τέταρτα καθώς δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου.
Με λίγα λόγια; Ξεκουράσου και πάρε βιταμίνη C το γλυκό μούδιασμα μπορεί να εξελιχθεί σε βαριά αίσθηση κόπωσης και πίστεψέ με it won't be any fun.
Και κάτι που θα συμφωνήσεις: ο γιατρός μου είπε να το πολεμήσω μόνος μου, δεν μου έδωσε αντιβίωση.
Έλα τώρα που πρέπει να επιχειρήσω σήμερα ηρωική έξοδο και να πάω στο super market, ώστε να μην αυτο-κανιβαλιστώ. Τι συνιστά υπεύθυνη στάση απέναντι στους συνανθρώπους μου; Να φορέσω μπούρκα;
Περαστικά μας.
Ο συνειρμός με έστειλε.
Και, μιας και ξύπνησα κι εγώ κρυωμένη (γαμώτο), μπορώ τώρα τουλάχιστον να ελπίζω σε μια πιθανότητα φτερνίσματος, δεδομένου του ότι η βεβαιότητα οργασμού μου βρίσκεται στον Πύργο και ετοιμάζεται να μετακινηθεί προς τον Έβρο.
Περαστικά σε όλους...
χαχα, αυτή και αν είναι περιγραφή κρυωμένου ανθρώπου, πιστεύω να μην με κολλήσετε!
περαστικά σε όλους!
:)
άντε και περαστικά σας και γείτσες, και καλούς οργασμούς :-)
Must για αντιμετώπιση κρυώματος οι σουπίτσες (παντός είδους) και οι καραμέλες λαιμού (κατά προτίμηση hals) λιωμένες σε καυτό τσάι.
Must για οργασμό η καλή παρέα!
Περαστικά σας και σύντομα πάλι σιδερένια και στις επάλξεις (ποιός ξέρει μπορεί να έπεται Blog War II...)
Thomas:
Εγώ δεν ήμουνα τόσο χάλια, ΟΚ! Αλλά δεν πήγα μάθημα, γιατί φοβόμουνα μην πάνε τα μικρόβια να αναπαραχθούνε μες τη μούρη καμμιανού συμφοιτητή και γίνω κι εγώ ρεζίλι τέλεια.
Τώρα είμαι ΟΚ, σα να λέμε. Θενκς για τις συμβουλές, έννοια σου, έφαγα σουπίτσα στιγμής μέχρι που μου βγήκε από τ' αυτιά... :)
Ναρκίσσα:
Κι εσύ βρε; Είδες τα άτιμα τα μικροοργανισμά...! Περασικά σ', ελπίζω νά 'σαι καλά τώρα;
Τί καλά δηλαδή, εσύ θα ετοιμάζεσαι ν' ανέβεις στο πρώτο αρεοπλάνο για Έβρο... :(
Τιφ, Tales:
Θενκς! Είμαι καλά, είδατε, πιάσανε! :D
Τσοκ,
Ωχ, ελπίζω όχι σύντομα το blogwar. Γιατί θα ξανακυλήσω, δεν πάει... :)
αχ, ναι σε νιωθω. ειδικα σε αυτο το μουδιασμα που ειναι και γαργαλημα μαζι!
Προς το παρόν, κατέβηκα μόλις από το ΚΤΕΛ του Πύργου! (για τον Έβρο θα κλάψω από βδομάδα -τελικά διαπιστώνω πως είναι και οικολογικό, γεμίζεις τη μπανιέρα με μηδενική σπατάλη νερού...)
femmeboi ναι ειδικά οι δικοί σου οργασμοί είναι σαν γαργάλημα. Και όχι σαν βίαια τραντάγματα. {σφυράει αδιάφορα}
Στάσα ελπίζω να μην είσαι ακόμα αρρωστούλα!
Μα πόση ώρα σου παίρνει να φτερνιστείς επιτέλους;
Τόμας:
Σχεδόν ένα μήνα, apparently :)
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα