Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

"Πολύχρωμα τουβλάκια που εφαρμόζουνε μεταξύ τους"

(Αυτό δεν είναι το δικό μου desktop)

Μόλις πριν λίγο συνειδητοποίησα γιατί μου αρέσουν τόσο τα Linux.

Αυτό που συνειδητοποίησα είναι οτι, χωρίς να το καταλάβω, έχω χρησιμοποιήσει τέσσερα διαφορετικά περιβάλοντα εργασίας, στο ίδιο ουσιαστικά λειτουργικό σύστημα.

Ξεκίνησα με το compiz, ένα compositing window manager που έβαλα στο Fedora 14 πριν κάνα-δυο χρόνια. Έχει διάφορα εφφεδάκια, μια τρισδιάστατη επιφάνεια εργασίας (desktop), παράθυρα που τρεμοπαίζουνε σαν ζελές, και γενικά κουλάτους διακοσμητές παραθύρων (window decorators).

Μετά, κάποια στιγμή, τά 'φτυσε η κάρτα γραφικών μου και βρέθηκα να μην μπορώ να φορτώσω καθόλου γραφικό περιβάλον. Άρχισα να χρησιμοποιώ το tmux, ένα terminal multiplexer- σ' αφήνει να ξεκινήσεις καινούργια "παράθυρα" μέσα στο ίδιο τερματικό, το καθένα χωρισμένο σε οριζόντια ή κάθετα panes, όσα θες εσύ. Για διαχειριστή αρχείων χρησιμοποιούσα το Midnight Commander και μέσα σε δυο μήνες είχα όσα χρειαζόμουνα, βίντεο, ίντερνετ, μουσική, κείμενο, εικόνες, όλα σε text mode- μέχρι που είδα όλο το Star Trek: TNG στο framebuffer (αυτό ήταν μόλις είχα τελειώσει με τη σχολή και είχα πολύ χρόνο στα χέρια μου, έβλεπα δυο επεισόδια τρεκ τη μέρα). Μόνο ένα καλό text mode browser με javascript δεν είχα, δεν πειράζει (θα γράψω έναν δικό μου σε Prolog) (μη γελάς ωρέ!).

Κάποια στιγμή πήρα ένα λαπτοπάκι για να έχω μαζί μου στο μακρυνό commute. Του πέρασα Fedora, με το καινούργιο Gnome, που μου την έσπασε τρομερά (σοβαρά τώρα, τί 'ν αυτό το πράμα;). Για λίγο το δούλευα πάλι με το tmux/Midnight Commander combo μέχρι που αποφάσισα να του περάσω το xmonad, έναν tiling window manager- δηλαδή, απλώνει όλα τα παράθυρα στην οθόνη, πλάι με πλάι, βελτιστοποιώντας το χώρο της οθόνης. Επίσης δεν χρειάζεται ποντίκι, είναι όλο με κουμπιά και με βολεύει πολύ. Είναι γραμμένο και configurable σε Haskell, οπότε καλή ευκαιρία να κάτσω ν' ασχοληθώ λίγο παραπάνω να την μάθω. Τέλος πάντων, καλή φάση, καλά περνάμε.

Και ορίστε. Χωρίς να το καταλάβω, χωρίς να σκεφτώ "τώρα θα κάνω αυτό", έχω αλλάξει τρία window managers πάνω στο ίδιο desktop environment (μετράω και το αρχικό metacity της Φεντόρας) και ένα text-based περιβάλον, σαν να λέμε. Εννοείται πως μ' όλ' αυτά απλά κάνω τον χαβαλέ μου, παίζω ρε παιδί μου. Και ναι, ωραία γίνεται να τα κάνεις και στα Windows όλα αυτά (σε Mac; Δεν ξέρω. Τί είναι το Mac; Όπως λέμε Μακτνόντατς;). Αλλά δεν είναι το ίδιο. Δεν είναι το ίδιο γιατί το Windows είναι φτιαγμένο ειδικά για να μην χρειάζεται ν' ασχοληθείς μαζί του (...δεν είπα οτι το πετυχαίνει...). Ενώ το Linux είναι σαν ένα είδος λέγκο των λειτουργικών συστημάτων. Είναι φτιαγμένο για να το λύνεις και να το δένεις και να περνάς ατέλειωτες ώρες χαράς με τα πολύχρωμα τουβλάκια.

Δεν πιστεύω στ' αλήθεια οτι το Linux είναι ένα "σοβαρό" λειτουργικό σύστημα. Δεν πιστεύω καν οτι είναι λειτουργικό σύστημα. Ένα παιχνίδι είναι, για παιδάκια που τους αρέσει να παίζουνε με κομπιούτερ και κουμπάκια και προγραμματάκια. Κι αν θες να ξέρεις τη γνώμη μου, ο λόγος που είναι καλύτερο λειτουργικό από τα Windows και το Mac OS, είναι οτι έχει τόσο χαβαλέ που τραβάει αυτά ακριβώς τα παιδάκια. Κι ακόμη κι αν δεν ήτανε καλύτερο λειτουργικό (που αν είναι το χρωστάει στον μαπμπά του, το Unix) και πάλι, όλα αυτά τα παιδάκια αυτό θα χρησιμοποιούσανε για να τρέχουνε το ίντερνετ (που τρέχει κυρίως σε σέρβερς με Linux) και να κάνουνε όλες τις δουλειές που κάνουνε. Επειδή έτσι έχει πλάκα.

6 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger Constantine είπε...

Το καινούργιο Gnome για κάποιο λόγο δεν αρέσει στο laptop μου (5ετίας) και για αυτό έβαλα την τελευταία Φεντόρα με τον XFCE, που κάνει οικονομία και στη μνήμη.

Σχετικά με τον 3διάστατο window-manager, είχα ακούσει μια ιστορία για κάτι Thinkpad της IBM που (για κάποιο λόγο που δε θυμάμαι) είχαν ενσωματωμένο αισθητήρα επιτάχυνσης. Κάτι άλλα παιδάκια που τους άρεσε να παίζουν, τον χρησιμοποίησαν, με αποτέλεσμα να μπορείς να κάνεις switch στο επόμενο παράθυρο δίνοντας μια καρπαζιά στο laptop!

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012 στις 1:43:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Rofl, αυτά είναι παιδάκια :D

Τον XFCE δεν τον έχω δοκιμάσει, απ' ό,τι βλέπω είναι το αντίθετο τελείως απ' το Xmonad, όλος ποντικοκίνητος :)

Τρίτη 3 Απριλίου 2012 στις 1:34:00 π.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger AA είπε...

BLASPHEMY!!! BLASPHEMY!!!! :-D

+1 για το XFCE.

Αν σου αρέσει όλο αυτό το tweaking, ρίξε μια ματιά στο FVWM.
(Μinimal Debian + FVWM σε λιγότερο απο 600MB...αλλά χωρίς τις ανέσεις των ρυθμίσεων απο gui )

P.S. "το" Linux (πρώτη γραμμή)

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012 στις 1:31:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Θα το τσεκάρω, για το desktop μου (στο λαπτοπ έχω βολευτεί με το xmonad).

_το_ Linux. Lol, pedant :P

(Δεν αντέχω και να ψάχνω αντι-σκετς πάιθον τώρα :)

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012 στις 12:51:00 π.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger Constantine είπε...

BTW, το XFCE με full Fedora 16 χρησιμοποιεί 400 MB RAM. Καθόλου άσχημα, ε; Και _με_ GUI ρυθμίσεις για τα βασικά (π.χ. για να συνδεθείς σε ένα ασύρματο δίκτυο) και έναν finder για τις εφαρμογές που έχεις εγκαταστήσει.

Παλιότερα χρησιμοποιούσα τον Window Maker, που είναι εξίσου συμπαθητικός με τον FVWΜ, αλλά και με αυτόν πρέπει να τα κάνεις όλα από command-line.

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012 στις 1:31:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

«Παλιότερα χρησιμοποιούσα τον Window Maker, που είναι εξίσου συμπαθητικός με τον FVWΜ, αλλά και με αυτόν πρέπει να τα κάνεις όλα από command-line.»


Alors, ça vraiment çe n' est pas un probleme... :)

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012 στις 3:19:00 μ.μ. EEST  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα