Η ιστορία ενός αδιάβλητου ισχυρισμού.

"Ένα σύστημα" δήλωσε ο καθηγητής, "είναι κάτι που έχει είσοδο και έξοδο (input and output). Βάζεις κάτι από τη μια μεριά και βγάζεις κάτι από την άλλη. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι συστήματα, φυσικά, ένας οργανισμός είναι ένα σύστημα."

Μετά, πήρε θέση σκληρά πολιτική: "η άποψή μου είναι οτι δεν μπορεί να υπάρξει σύστημα που να έχει μόνο είσοδο, ή μόνο έξοδο. Κάθε χρόνο ρωτάω τους σπουδαστές μου να μου δώσουνε ένα παράδειγμα συστήματος με μόνο έξοδο ή μόνο είσοδο και μέχρι τώρα δεν έχουνε βρει κανένα".

Ένα χέρι σηκώθηκε τρεμάμενο. Ο καθηγητής έδειξε προς το μέρος μου. Άκουσα τη φωνή μου, πέρα από τον έλεγχό μου πλέον, να λέει:

"A black hole". ("μια μαύρη τρύπα").

"Τί σχέση έχουνε οι μαύρες τρύπες;" ρώτησε. Το χέρι του γύρισε σαν ανεμούριο, προς την άλλη μεριά του γεμάτου αμφιθέατρου. Κάποιος άλλος φοιτητής είχε μια ερώτηση.

Μια μαύρη τρύπα, είναι -φυσικά- ένα σύστημα με είσοδο και χωρίς έξοδο. Ύλη κι ενέργεια μπαίνουνε αλλά δεν βγαίνει ποτέ τίποτα.

Όσο καιρό κάθισα στο University of Hull, παρατήρησα οτι κανείς δεν μιλούσε ποτέ στο μάθημα, εκτός από τους καθηγητές. Ρωτάγαν συχνά βέβαια: "έχετε απορίες"; Εγώ είχα μπόλικες αλλά από τότε που έπεσα στη μαύρη τρύπα, έμαθα να κρατάω το στόμα μου κλειστό.

Νομίζω οτι ο ισχυρισμός του κύριου καθηγητή εξακολουθεί να μην έχει καταρριφτεί.

(Στ' αλήθεια, τον συμπαθούσα- μου έμαθε τί σημαίνει deadlock).