Τί είναι η Αγγλία;

Δεν έχω καταλάβει ακόμη.

Η Αγγλία είναι πολιτισμικό σοκ, είναι πολύωρα ταξίδια με το τραίνο που διασχίζει επίπεδες ερημιές περνώντας τη μια μεγάλη πόλη μετά την άλλη, όλες γεμάτες κόσμο που δεν δίνει δεκάρα για σένα, ποιός είσαι και ποιός σε νοιάζεται. Είσαι μικρός κι ασήμαντος, ένας ανάμεσα σ' εξήντα εκατομύρια κόσμο που αγνοεί την ύπαρξή σου. Είσαι ξένος, δεν μιλάς καλά τη γλώσσα, καλά-καλά δεν ανήκεις στην ίδια φυλή με την πλειοψηφία.

Εδώ το μόνο που μετράει είναι τα φράγκα. Κι αν έλεγες το ίδιο και στην Ελλάδα, εδώ θα το δεις στην πράξη, συνειδητά κι απροκάλυπτα. Η κλιματική αλλαγή "θα κοστίσει Χ δισεκατομύρια λίρες". Το πτυχίο πανεπιστημίου "βελτιώνει το ετήσιο εισόδημα κατά Υ%". Οι κοινωνικές τάξεις έχουν αλφαριθμητικά ονόματα. Η υγεία, η παιδεία, η έρευνα, τα δικαιώματα των μειονοτήτων, όλα μετριούνται με τα λεφτά των φοροφοβούμενων, "taxpayers' money". Και γιατί όχι; Η Προτεσταντική ηθική αντικαταστάθηκε με την ηθική του χρήματος κι άγιος ο θεός. Από το ένα αδιέξοδο στο άλλο.

Κι όμως, εδώ μ' αρέσει. Μ' αρέσει που χάνομαι μες' το πλήθος και κανείς δεν κοιτάει να δει, τί είμαι, τί φοράω, με ποιόν γαμιέμαι, πού πάω και τί κάνω. Κανείς δεν γυρίζει να με κοιτάξει. Κι αν τύχει, τον κοιτάζω κι εγώ και γυρνάει απ' την άλλη, σοκαρισμένος που συνάντησε το βλέμμα ενός άλλου ανθρώπινου όντος.

Βγαίνω στο δρόμο, φοράω το πλήθος σαν μανδύα και χάνομαι ανάμεσα σ' ανθρώπους που δεν μου δίνουν σημασία.