Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Mirage

Τώρα τελευταία, όταν πιάνω το είδωλό μου στον καθρέφτη με την άκρη του ματιού μου, βλέπω μια γυναίκα, και ξαφνιάζομαι. Μοιάζω, φτυστή, η γυναίκα που θά 'μουνα αν είχα γεννηθεί με θηλυκό σώμα, αν είχα μεγαλώσει σαν κορίτσι, αν είχα ενηλικιωθεί σαν γυναίκα και δεν είχα υπάρξει ποτέ άντρας, αγόρι, με αρσενικό σώμα- αν δεν είχε χρειαστεί ποτέ να κάνω όσα έχω κάνει, για ν' αλλάξω φύλο.

Δεν είμαι ιδιαίτερα όμορφη (αλλά ούτε κι ιδιαίτερα άσχημη). Αυτό, για μια που έζησε την περισσότερη απ' τη ζωή της σαν άντρας, είναι ένα κάποιο κατόρθωμα. Δεν έχω κάνει πλαστικές και το πρόσωπό μου φαίνεται, τουλάχιστον, φυσικό. Φαίνεται σαν νά 'χω όντως γεννηθεί έτσι. Έχω λίγο πλάτη, και τ' απομεινάρια απ' τα μπράτσα μου, αν και τώρα πια έχουνε γίνει όλα λίγο πλαπλά- πιο πολύ μπουλού, παρά νταρντάνα. Έχω κάνει έναν τεράστιο, στρογγυλό κώλο κι αν ήμουνα αυτή η εκ γεννετής γυναίκα που της μοιάζω μάλλον θα αγχωνόμουνα πολύ, θα πρόσεχα τί φοράω να μην τον τονίζει. Τώρα βέβαια τον χαίρομαι. Τον τσεκάρω από 'δω κι από 'κει, σαν παιδί με καινούργιο παιχνίδι. Και πάνε χρόνια τώρα που είναι έτσι... θά 'πρεπε νά 'χω συνηθίσει...

Μου φαίνεται περίεργο πόσο χαίρομαι τη θηλυκότητά μου, πόσο ευχαριστιέμαι να βλέπω τον εαυτό μου γυναίκα. Περιμένω ίσως, ακόμη, να μου περάσει, επιτέλους, να συνηθίσω ίσως στην ιδέα, να μη μου κάνει πια εντύπωση. Αντί γι' αυτό, χαίρομαι και καμαρώνω στον καθρέφτη, και γυρνάω πάντα κι άλλη, και χαζογελάω σαν μωρό παιδί.

Αναρωτιέμαι πώς θά 'μουνα, αν ήμουνα αυτή η γεννημένη γυναίκα που μου μοιάζει. Μάλλον δεν θά 'χα βρεθεί εδώ που βρέθηκα. Σίγουρα θά 'χα χάσει κάποια επεισόδια, ένα μεγάλο κάψιμο απ' τις ουσίες, σαράντα φάσεις με την παρέα, κωλοπαιδαριές και αντριλίκια, κάνα-δυο τσαμπουκάδες. Δεν νομίζω νά 'μουνα το κακό κορίτσι της γειτονιάς. Θά 'μουνα ήσυχη κοπέλα, θαρρώ. Θα μ' είχανε σπάσει, όπως σπάνε όλα τα κορίτσια για να γίνουνε καλές κυρίες σύζυγοι, και θα μ' είχανε κακομάθει, όπως κακομαθαίνουνε όλα τα κορίτσια γι' αντάλλαγαμα στο σπάσιμο. Θά 'μουνα ίσως λίγο κότα, είναι αλήθεια οτι την έχω μια τάση. Έτσι συναισθηματικιά και κορόιδο που είμαι, σίγουρα θά 'χα καψουρευετεί κάνα μαλάκα που θα μού 'ταζε λαγούς με πετραχήλια, ίσως και να τον είχα παντρευτεί και να έτρεχα από πίσω του, να ταλαιπωριέμαι, να κλαίω και να χτυπιέμα: "Γιατί, γιατί δεν μ' αγαπάει γιατί; Τού τά 'χω δώσει όλα!". Να ευχαριστεί το θεό ο καργιόλης που δεν ξέρω ποιός θά 'τανε.

Θά 'χα κάνει σίγουρα καμμιά-δυο εκτρώσεις σαν τυπική νεαρή Ελληνίδα, ίσως νά 'χα και πολυκυστικές ωοθήκες (πρόκειται για επιδημία). Θά μ' είχε μάλλον πιάσει αυτό που με πιάνει και τώρα, και θά 'χα κάνει κάνα-δυο παιδιά, θά 'χα μπει στο τριπάκι της μητρότητας και θα καθόμουνα να κοιτάω το γκαστρί μου στον καθρέφτη και να επαναλαμβάνω στον εαυτό μου "θα φέρω έναν καινούργιο άνθρωπο στον κόσμο", σαν μάντρα, μέχρι να χάσει η φράση το νόημά της, σαν την προσευχή που λένε οι στέρφοι κωλόγεροι στο Όρος για να βρούνε το θεό που θά 'χα στην κολιά μου.

Μια φορά, δεν θά 'μουνα εδώ που είμαι, να κάνω αυτά που κάνω. Προγραμματίστρια; Τί λες παιδί μου; Εγώ δε θά 'ξερα ούτε να στείλω μέηλ. Και γιατί να ξέρω; Θα είχα άλλα πράγματα στη ζωή μου να με κάνουνε να νοιώθω χρήσιμη.

Δε θά 'μουνα εδώ και δεν θά 'κανα αυτά που κάνω τώρα. Δεν θα σκεφτόμουνα όπως σκέφτομαι και δεν θά 'νοιωθα το ίδιο. Δεν θά 'μουνα ο ίδιος άνθρωπος. Θα ήμουνα αυτή η φυσική γυναίκα, νορμάλ και τυπική, σαν όλες τις άλλες, και δεν θα ήξερα καν πόσο τυχερή κι ευτυχισμένη είμαι. Κι αυτό θα ήταν το χειρότερο απ' όλα. Γιατί πριν και πάνω απ' όλα τ' άλλα, πάνω απ' το γυναίκα, και το μάνα, και το νορμάλ και σαν τις άλλες, έχω ανάγκη να είμαι εγώ. Και δεν μπορώ ποτέ να τά 'χω όλα. Καμμιά μικρή επέμβαση δεν μπορεί να ενώσει δυο αυλακιές του χρόνου και να τις κάνει μία. Εγώ θα μείνω για πάντα εδώ, να κοιτάω στον καθρέφτη μου να δω ποιά θα μπορούσα νά 'μαι.

14 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger Νάρκισσος είπε...

Missed you.
Φιλιά πολλά

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011 στις 6:31:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger aizen999 είπε...

λιγο θλιψη διακρινω?
παντως ποτε μη συνηθησεις τα πραγματα που σου αρεσουν! να τα ευχαριστιεσαι σαν να τα βλεπεις για πρωτη φορα! :)

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011 στις 7:51:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger calathea είπε...

ρε δε θελω να σε πιασω απο τα μουτρα και ουτε τιποτα τετοιο μα το θεω αλλα να η αληθεια ειναι οτι μου μοιαζει λιγο πως να το πω "σεξιστικο" (λαθος θα ναι) "μισογθνικο" (παλι λαθος θα ναι) "αδικο" (ναι ισως τουτο) αυτο το ποστ. αντιλαμβανομαι σε ποια τμηματα του μεγαλωματος ενος κοριτσιου αναφερεσαι, αλλα ξερω γω? συνεχιζει κατι να μη μου αρεσει. να, το ειπα.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011 στις 9:18:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

και σις κοιτάζονται στον καθρέφτη κι αναρωτιούνται ποιοι/ες θα μπορούσαν να είναι και ξαφνιάζονται από τον κώλο τους, στο λέω από εμπειρία

δε στο λέω για να νιώσεις καλύτερα, υπερβάλλεις λίγο νομίζω
από την άλλη καταλαβαίνω, κάποιοι σίγουρα αγχώνονται λιγότερο σ' αυτή τη ζωή γιατί μοιάζουν να είναι όλα απ' την αρχή με το μέρος τους

χαίρομαι που γύρισες:)

α.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011 στις 12:25:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

stassa, αυτοσχέδια γυναίκα από ξεπεσμένη ράτσα, μας έλειψες! φιλιά

ελενη

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011 στις 8:44:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger xomeritis είπε...

Και γιατί ν' αποκλείσεις τη Miranda Priestly;

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011 στις 8:50:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

σαύρα, δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω. Δεν ξέρω γιατί είναι μισογύνικο αυτό που έγραψα, δεν κατηγορώ τις κοπέλες. Ίσως είναι άδικο για τους γονείς τους. Ίσως είναι αυτό που άφησα απ' έξω, που με μεγαλώσανε σαν αγόρι, να νομίζω οτι είμαι ο άρχοντας του κόσμου κι οτι μπορώ να κάνω ό,τι μου καπνίσει και να μη δίνω λογαριασμό σε κανένα.

Άλλωστε:

They fuck you up, your mum and dad.
They may not mean to, but they do.
They fill you with the faults they had
And add some extra, just for you.


aizen: θλίψη, γιατί όχι; Αφού δεν χρειάζεται να παριστάνω οτι δεν την νοιώθω, είναι εντάξει.

α.

Υπερβάλω, σαφώς, πάντως δεν αγχώνομαι ιδιαίτερα. Η στεναχώρια είναι πακέτο όταν δεν έχεις να την ισοσταθμίσεις, εγώ έχω να πούμε, θετικό ισοζύγιο και μου μένουνε και ρέστα για πακοτίνια.

Thomas

Μπα, με τίποτα... θέλωι πολύ δουλειά για να είσαι τόσο κακιά :)

ελένη,
φιλιά, νά 'σαι καλά :)

Narcisse,
Φιλιά ρε γαμώτο, φιλιά. :)

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011 στις 1:42:00 π.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger Yiannis K είπε...

Πολυ ομορφο κειμενο Στασσα :-)

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011 στις 4:03:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Στάσσα, σ αγαπώ. Σ αγαπώ, γιατί είμαι απ αυτούς που αγαπούν πολύ εύκολα, όσο εύκολα λένε καλημέρα το πρωί. Και διαβάζοντας το κείμενο σου, ήθελα να σου γράψω οτι πάλι προγραμματίστρια θα ήσουν ακόμα κι αν είχες γεννηθεί με μουνί, γιατί αυτό ήθελες να κάνεις και αυτό έκανες. Εσύ. Όχι το μουνί σου. Ή ο πούτσος σου. Εσύ. Και ξέρω, οτι τα ξέρεις καλύτερα απο εμένα εσύ αυτά. Αλλά αυτό ήθελα να γράψω. Ναουμ.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011 στις 3:44:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Και εγώ που είμαι προγραμματιστρια (και πολύ χειρότερο που δεν το λεω :p) και είμαι γεννημένο ετεροφυλόφιλο κορίτσι και δεν έχω παιδια και δε με σπάσανε ή με κακομάθανε, που κοινώς δεν μπάινω στα πρότυπα που παρουσιάζεις για τις γυναίκες, τι να καταλάβω????:p
Σε διαβάζω καιρό και χαίρομαι πολύ για σένα, συγχαρητήρια για το πτυχίο σου :D

M

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011 στις 5:20:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Μ, τί είναι χειρότερο από προγραμματίστρια;

Γιάννη γειά.

Τινκ, φιλιά.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011 στις 1:08:00 π.μ. EET  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Να κάνεις και έρευνα, να είσαι και λίγο συστεμού, και λίγο κατσαβιδού, κοινώς να ασχολείσαι με ότι έχει να κάνει με αυτή την άτιμη φάρα μηχανακίων.Χάλια σου λέω.

Μ

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011 στις 2:48:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Μπα, καλύτερα είναι αυτά, όχι χειρότερα :D

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011 στις 8:47:00 π.μ. EET  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο !!! Σου στέλνω χαιρετισμό 1,5 χρόνο μετά (τώρα έτυχε να μπώ στο blog μου και να δώ το σχόλιό σου !) Χαιρετισμοί απ'τον Ελλαδιστάν... ! :-)

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012 στις 10:07:00 μ.μ. EET  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα