Απολογισμός μίας απροσάρμοστης
Εχτές έγραψα το τελευταίο μου μάθημα. Τελευταίο της χρονιάς και τελευταίο της σχολής. Αυτό ήτανε, σε κάνα μήνα (αν δεν έχω κάνει κάνα χοντρό) θα γίνω ρόμπα με mortarboard.
Έναν απολογισμό λοιπόν. Μπορώ να πω οτι στο πανεπιστήμιο δεν έμαθα απολύτως τίποτα. Ακριβώς όπως και στο σχολείο, πριν χρόνια, ασχολήθηκα μόνο με τα μαθήματα/ αντικείμενα που με ενδιαφέρανε και παράτησα στην τύχη τους όλα τα άλλα. Το αποτέλεσμα, όπως και στο σχολείο, είναι οτι οι βαθμοί μου είναι τελευταίοι, εκτός από τα ένα-δύο θέματα που μ' ενδιέφεραν κι είναι αλφάδια+. Με λίγα λόγια, δεν έμαθα το βασικό: να λειτουργώ ως μέρος του συστήματος. Αλλοιώς, αν ήτανε και για τις γνώσεις, καθόμουνα και σπιτάκι μου και μάθαινα τα διπλάσια (γιατί θ' ασχολιόμουνα μόνο μ' αυτά που θέλω, απερίσπαστη).
Η αλήθεια είναι οτι φταίει και το σύστημα (και η άτιμη κενωνία, μην ξεχνιόμαστε). Ας πούμε, το πρόγραμμα των μαθημάτων αντιμετώπιζε τους φοιτητές λίγο πολύ ως ηλίθιους που δεν ενδιαφέρονται για το αντικείμενό τους. Σε τρία χρόνια σπουδών, κάναμε πέντε εξάμηνα Java (όπου για ένα χρόνο κάναμε βασικά μόνο string manipulation και δε γράψαμε ούτε ένα main- τα τρέχαμε στο BlueJay), καθόλου C/C++, ελάχιστη assembly από σπόντα, Prolog και Haskell εξ' απαλών ονύχων και... αυτό ήτανε. Ελάχιστα θεωρητικά μαθήματα (το πτυχίο είναι "Computer Science", όχι "IT"), αρκετά άσχετα κι άχρηστα μαθήματα τύπου business management, γενικά πολύς πεταμένος χρόνος.
Δεν έχω καμμία δικαιολογία βέβαια. Γι' αυτό πας να πάρεις πτυχίο. Για ν' αποδείξεις οτι μπορείς να λειτουργήσεις μέσα στο σύστημα. Οι άλλοι δηλαδή, τί είναι, βλάκες που κάνουνε το χαμάλη, κι εσύ ο μάγκας, που ασχολείσαι μόνο μ' ό,τι σου γουστάρει; Ε, φάτα τώρα: B, C, D... και να λες κι ευχαριστώ. Καθόλου ειρωνική δεν είμαι. Έτσι ακριβώς είναι.
Όσο για το πόσο αξίζει ένα πτυχίο, α) με τους βαθμούς τους δικούς μου όχι και πολλά και β) θα άξιζε κάτι παραπάνω αν το είχα πάρει όταν έπρεπε. Α! - αν μιλάς για αντικειμενική αξία, χρωστάω 12 χιλιάδες λίρες στο Βρετανικό κράτος, για το δάνειο σπουδών. Η αξία μιας διακριτικής εξόδου από τη χώρα: ανεκτίμητη (δεν πρόκειται, εννοείται, εδώ θα κάτσω μέχρι να τους τα ξεπληρώσω).
Δεν ήτανε χάσιμο χρόνου, όχι. Για πρώτη φορά αισθάνομαι οτι το μυαλό μου δουλεύει σωστά, παρά τα λάθη (του παρόντος). Δουλεύει σωστά, δουλεύει και καλά. Ξυπνάω το πρωϊ και για μερικές ώρες είναι λες κι έχω κάνα μηχανάκι μες' το κεφάλι μου, φέρε μου αλγόριθμους να στους φάω ωμούς σε χρόνο O(1). Απ' την άλλη στεναχωριέμαι γιατί ακόμη δεν έχω καταφέρει να ενσωματωθώ και να λειτουργήσω κανονικά, σε τίποτα. Καημός... δε γαμιέται...
Α ναι. Τώρα, λέει, αρχίζουν τα δύσκολα. Αργήσανε ρε γαμώτο. Άντε να δούμε.
Για πιάσε ένα ωραίο τώρα, να γελάσει τ' αχείλι μας.
αναρτήθηκε από το χρήστη stassa στις
Πέμπτη, Ιουνίου 09, 2011
16 σχόλια:
Για να καταλάβεις, πέρσι τέτοια εποχή αντί να διαβάζω για να πάω να δώσω μάθημα, καθόμουνα κι έκανα αυτό:
http://greektrans.blogspot.com/2010/06/mel.html
stassa,αν ολοι ημασταν 'προσαρμοσμενοι'
δεν θα υπηρχε ο αινσταιν
δεν θα υπηρχε ο φροιντ(ξεπερασμενος που ομως εδρασε ως εφαλτηριο περεταιρω εξελιξης)
δεν θα υπηρχε ο πικασσο,ο λεοναρντο ντα βιντσι και πολλοι αλλοι...
οποτε ισως ειναι καλο να εισαι 'απροσαρμοστος!'
τωρα,οσο για τη σχολη,κι εγω μια απ'τα ιδια-τα περισσοτερα και καλυτερα πραγματα που εμαθα για την ψυχολογια τα εμαθα διαβαζοντας μονος μου,οποτε μη κωλωνεις-ενς βαθμος δε λεει τιποτα!
Στάσσα εμένα καθόλου απροσάρμοστη δεν μου φαίνεσαι. Ίσα-ίσα πολύ ανθρώπινη - δεν μπορούμε να μας αρέσουν όλα, ε, κάποια τα αγαπάμε πιό πολύ.
Σου εύχομαι αυτό το τέλος (της σχολής) να είναι ένα σούπερ ξεκίνημα επαγγελματικό.
Στάσσα μη μασάς.
Κι εγώ το πτυχίο το πήρα με χαμηλό βαθμό (ελάχιστα κάτω από 6), έδινα σημασία μόνο σ' αυτά που μου άρεσαν.
Ωστόσο, όταν έδωσα εξετάσεις για μεταπτυχιακό πέρασα με αρκετή άνεση, κι εκεί ειδικεύτηκα σ' αυτό ακριβώς που μου άρεσε (abstract algebraic number theory), πετώντας τα περιττά (αυτά που εγώ θεωρώ περιττά).
Με λίγα λόγια, όταν κάνεις αυτό που πραγματικά σου αρέσει, αρκεί να το κάνεις με αγάπη, πάντα νομίζω βγαίνεις κερδισμένος και το "σύστημα" μπορεί να κουρεύεται.
Θα συμφωνήσω με τους προηγούμενους
κι εγώ στη Γαλλία έκανα όλες μου
τις σπουδές....όμως αυτό που αξίζει
είναι αυτό που σε γεμίζει προσωπικά
κι αυτό το ανακάλυψα στη πορεία.
Καλή επιτυχία σε ότι βάλεις στόχο
από εδώ και στο εξής,είσαι κατασταλαγμένη και νομίζω πως ξέρεις
τι θες και δεν μασάς μπροστά σε τίποτα....
συμφωνάω με τους προλαλήσαντες και έχω να πω ότι το εξ απαλών ονύχων δεν είναι συνώνυμο του "άβροχοις ποσί" αλλά του "από τα πολύ μικράτα μου"
χοχοχοχοχοχοχο επιτέλους σε τσάκωσα και εγώ που μας πήρες ένα πτυχίο και μας κοιτάς αφ' υψηλού
γέλα κυρία μου, γέλα μαζί μου
Όβετσεκ,
μισό λεπτό, αγαπημένο μου προβατάκι, μου επιτρέπετε να διακόψω τους πανηγυρισμούς σας; Ευχαριστώ. Λοιπόν, τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα, όπως εξηγεί ο λογιώτατος Σαραντάκος εδώνά:
«Λοιπόν, το ‘εξ απαλών ονύχων’ σημαίνει «από τότε που τα νύχια μου ήταν απαλά», δηλαδή από τότε που ήμουν μικρό παιδάκι, μια και τα μωρά έχουν νύχια απαλά. Λειτουργεί άραγε αυτή η φράση σήμερα; Θα έλεγα όχι· νομίζω ότι η εικόνα έχει χάσει την παραστατική της δύναμη και η έκφραση «απαλά νύχια» δεν ανακαλεί στο νου την παιδική ηλικία. Βρίσκω υγιές το γλωσσικό αισθητήριο όσων αγνοούν την έκφραση και σκέφτονται την ήπια κριτική (με το γάντι) ή την επιδερμική, ακροθιγή προσέγγιση ενός ζητήματος. Το ένα υγιές, αλλά λαθεμένο. Το άλλο σωστό, αλλά παλιωμένο».
Άλλωστε, όπως λέει πιο κάτω στο ίδιο άρθρο ο Σαραντάκος, δεν είναι και σίγουρη η πηγή της έκφρασης άρα δεν ξέρουμε κι ακριβώς την αρχική της έννοια. Μάλιστα, στην Νεοελληνική έχει πάρει και περισσότερες από μία σημασίες (ο Σαραντάκος αναφέρει: "επιδερμικά" και "με το γάντι"). Κρίμα δεν είναι να καταργήσουμε δύο σημασίες που μας φαίνονται οτι ταιριάζουν, για μία παρωχημένη που χρησιμεύει μόνο για να κάνουμε φιγούρα τις γνώσεις μας;)
Τέλος, μεταξύ μας το "σημαίνει στ' αλήθεια" σε τέτοιες περιπτώσεις "τυποποιημένων" εκφράσεων, δεν ... σημαίνει τίποτα. Σημασία τους δίνουμε με τον τρόπο που τις χρησιμοποιούμε, όπως και πάμπολλες εκφράσεις που χρησιμοποιούμε στα Νέα Ελληνικά που έρχονται από τα Αρχαία και τις χρησιμοποιούμε με τελείως διαφορετική έννοια από την αρχική τους (ιδίως μεταφορικές εκφράσεις). Πχ, το "νερό" είναι το "νηρόν ύδωρ" κλπ (δες πάλι εδώ τον Σαραντάκο).
Με λίγα λόγια, όχι, δεν δέχομαι οτι είναι λάθος. Έτσι το λέμε πια. Κι έτσι είναι η γλώσσα: την αλλάζουμε μιλώντας την και τη μαθαίνουμε από αυτούς που τη μιλάνε στην εποχή μας. Και καλά κάνουμε.
Εγώ λοιπόν συνεχίζω να το χρησιμοποιώ για να πω "επιδερμικά".
Απόκρουση :PpPpP
Αϊζεν,
αν ήμουν Αϊνστάιν, δε θα υπήρχε θέμα... :)
ΟΚ, δε λέει τίποτα ο βαθμός. Απλά μ' απογοητεύω που τόσα χρόνια κι ακόμη να σοβαρευτώ...
Ιφιμέδεια,
Γειά! Καιρό είχαμε να τα πούμε! Σ' ευχαριστώ για την ευχή σου, ελπίζω κι ευ νά 'σαι καλά :)
Tales,
εκεί είναι το διακύβευμα (καλά, τί έχω πάθει με τους αρχαϊσμούς σήμερα;). Θέλω πολύ να κάνω ένα διδακτορικό. Εδώ τα μεταπτυχιακά δεν είναι μ' εξετάσεις, μετράνε οι βαθμοί σου. Αν δεν έχεις αρκετά καλό πτυχίο είναι πολύ δύσκολο να σε πάρουνε. Έχω μιλήσει μ' έναν καθηγητή, αλλά δεν έχει δει τους βαθμούς μου ακόμη. Τέσπα, θα δείξει.
Α ναι, είναι και το άλλο. Δεν ξέρω αν είναι καιρός τώρα για διδακτορικά... αν με εννοείς... Δύσκολοι καιροί για δόκτορες.
Ανών,
Νά 'σαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ :)
Δεν ανησυχώ, σαφώς, απλά δε θέλω να μειώνω τις επιλογές μου κι όπως είπα και στον αϊζέν, ε, πάει καιρός που έπρεπε να έχω σοβαρευτεί λίγο...
Τί σπούδασες στη Γαλλία, αν επιτρέπεται;
linguistics η πιο απλά sciences du
language
φάε την σκόνη μου πτυχιούχα! δεν πα να χτυπιέσαι με σαραντάκους, πενηντάκους και εξηντάκους!
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΛΕΖΒΙΑ
HT MA NTAST
Καλή σταδιορομία, καλή δουλειά, καλή τύχη με το δάνειο και καλή ζωή Στάσσα.
Κι εγώ έτσι ήμουν, αλητάκος κι αδιάβαστος και πήγαινα με σκονάκια στις τρύπιες μου τσέπες χοχο. Και ποτέ δεν κατάφερα να μάθω γράμματα κι ας μου 'λεγαν όλοι ότι ήμουν τετραπέρατος. Δεν μπόρεσα να χωνέψω τις αδικίες της κοινωνίας, να δουλεύω εγώ γιάπης και να πεινάνε και να σκίζονται στα σουπερμάρκε και στα μανάβικα οι άλλοι. Απροσάρμοστος και μοναδικός από τότε και για πάντα, όπως ο Χο Τσι Μινχ. Είπα άσιχτιρ κι έφυγα. Κι από τότε τρέχω.
χζ,
σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές :) Για το δάνειο δεν ανησυχώ ιδιαίτερα, αφ' ενός επειδή είναι κρατικό : εδώ δεν έχουνε δωρεάν παιδία, αλλά σου δίνουνε δάνειο, που πρέπει ν' αρχίσεις να το αποπληρώνεις τον επόμενο χρόνο ή όταν αρχίσεις να βγάζεις από 15.000 λίρες και πάνω το χρόνο, αλλοιώς παραγράφεται στα 25 χρόνια. Δεν πρόκειται να με τραβάνε δηλαδή, απλά ντρέπομαι εγώ να το αφήσω απλήρωτο κι άλλωστε αν δεν μπορώ να το πληρώσω θα πει οτι τα οικονομικά μου θα είναι πολύ χάλια οπότε τσάμπα και το πτυχίο κι ο κόπος.
Χμ, τώρα κι εσύ... το ίδιο λάθος μ' εμένα κάνεις. Γι' αυτό μένουνε τα λαμόγια στην κορυφή, επειδή οι νορμάλ άνθρωποι ντρεπόμαστε να βγούμε μπροστά. Αυτό είναι κάτι σαν αυτό που έλεγε, o Εδμόνδος Βούρκος (Edmund Burke) οτι "All that is necessary for the triumph of evil is that good men do nothing". Δυστυχώς αυτός ήτανε συντηρητικούρα του κερατά... :)
Όβετσεκ,
Πφφφ, δεν περίμενα περισσότερα από έναν απτυχίωτο! Μα να μην αναγνωρίζεις την ισχύ του Σαραντάκειου επιχειρήματος, πα πα πα...
... θα στείλω μέηλ στη Ζυράνα να της πώ οτι κάνεις ζαβουλιές! Να!
Για μισό λεπτό, γιατί εδώ έχουμε αποκάλυψη: ο πχιοτικός κατά τα άλλα πρόβατος είναι ένας ποταπός απτυχίωτος; Τς τς τς. Στάσσα φέρε τη Ζυράννα να ανάψουν τα αίματα;
(Αν και αυτό με το "εξ απαλών ονύχων" κι εγώ ήθελα να το πω, το ομολογώ. Τέτοια είμαι κι εγώ, ποταπή απτυχίωτη που διορθώνει τον κόσμο. )
Σοβαρά τώρα, μπράβο μπράβο και πάλι μπράβο, καλή σταδιοδρομία, καλό μεταπτυχιακό (και καλά κρασιά :p), α επίσης εννοείται ότι το πιστό φαν κλαμπ σου περιμένει για φωτογραφικό υλικό με εσένα με τήβεννο.
Όσο για το σε τι χρησιμεύει τελικά το πτυχίο...είναι μεγάλη κουβέντα - επίσης αν υποψιαστώ ότι τζάμπα βουρλίζομαι για τα απομεινάρια της σχολής μου, η εύθραυστη ιδιοσυγκρασία μου δε θα το αντέξει, οπότε καταλαβαίνεις. :p Πάντως σίγουρα, το "μετά" είναι μια καινούργια αρχή. Να ευχηθώ λοιπόν, μια πολύ πολύ καλή αρχή. :)
Α επίσης, τα ανένταχτα βρε είναι τα καλύτερα. Η εναλλακτική είναι απλώς πολύ βαρετή.
Κι εγώ το πτυχίο το πήρα με χαμηλό βαθμό, (δίπλωμα για το ΕΜΠ), γιατί γενικά χαζολογούσα. Λίγο Δημοκρατικό Αγώνα, λίγο Aleco's Island, λίγο interrail και πολλά ιδιαίτερα γιατί μου άρεσε να βγάζω τα δικά μου χρήματα. Οταν αποφάσισα να κάνω μεταπτυχιακά ξεσχίστηκα να διαβάσω για τα tests των Αμερικανών, όπου τα πήγα τόσο καλά που μου έδωσαν και λεφτά.
Μπράβο σου.
Αιθ,
Μπχαχά! Κυρίως καλά κρασιά...! :) Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ για τις ευχές. Τώρα για φωτογραφίες με τήβεννο κλπ, ξέρω, χρωστάω στο φιλοθεάμων κοινό, γιταί βλέπεις δεν παίζει πια Τομ & Τζέρυ και με κάτι πρέπει να γελάει κανείς XD
Ντάξει, ξέρω, δεν είναι τίποτα το πτυχίο, από μόνο του. Αλλά να, σήμερα πάλι κοιτούσα για δουλειές για προγραμματιστές (ξέρω, είναι που έλεγα οτι δε χρειάζεσαι κανένα να σε προσλάβει... ε, πρώτα κοιτάς όμως :)) και έβλεπα που όλοι ζητάνε καλό πτυχίο. Δηλαδή ορίστε, είναι κάτι σαν το φύλο, δεν σημαίνει τίποτα από μόνο του αλλά επειδή όλοι κάνουμε σαν να σημαίνει, τελικά καταλήγει να σημαίνει.
Πώ πω, πάει, έγινα κουήρ εγώ τελείως XD
Τόμας,
Γαμώτο, ναι, θέλω κι εγώ να κάνω ένα μεταπτυχιακό αλλά εδώ είναι με τους βαθμούς νομίζω, δεν ξέρω αν έχει εξετάσεις για να σε πάρουνε. Που κι αν είχε, με τις εξετάσεις δεν τό 'χω, στο τελευταίο μάθημα έγραψα χάλια γιατί... ξέχασα να πάρω μαζί μου τις σημειώσεις μου. Όλο το χρόνο κοίταγα να μη χάνω μάθημα ακριβώς για να κρατάω σημειώσεις απ' αυτό το μάθημα, που ήξερα οτι είναι απαραίτητες. Και τις ξέχασα σπίτι. Κατάλαβες τώρα...
Μπράβο σου κι εσένα :)
x
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα