Regretters (Οι μετανοημένοι)
Ταινία που παίχτηκε στο φεστιβάλ λοατ ταινιών του Λονδίνου. Λέει την ιστορία δύο Σουηδών ανδρών που μετάνοιωσαν για την αλλαγή του φύλου τους (σε γυναίκες).
Το να το μετανοιώσει κανείς την Επέμβαση δεν είναι και τόσο σπάνιο- να το μετανοιώσει, να το παραδεχτεί και να μιλάει ανοιχτά γι' αυτό είναι.
Η Επέμβαση είναι μια τεράστια θυσία. Θυσιάζεις τη λειτουργία του σώματός σου, για να το φέρεις στα μέτρα του νορμάλ. Κόβεσαι κομμάτια για να σε δεχτούν γι' αυτό που είσαι. Για να χωθείς κι εσύ στα κουτάκια των φύλων, ξεριζώνεις και πετάς ό,τι δε χωράει μέσα τους. Δεν γίνονται έτσι εύκολα αυτά τα πράγματα. Πρέπει να μπεις στο τριπ, να καταφύγεις στην άρνηση, γιατί αλλοιώς το τραύμα δεν παλεύεται.
Μερικές φορές όμως, οι μηχανισμοί άμυνας αποτυχαίνουνε και το τραύμα έρχεται στην επιφάνεια. Τότε, οι μετανοημένοι, αντίθετα με τα υπόλοιπα τρανς άτομα, δεν έχουνε "κοινότητα" να στραφούνε, δεν έχουνε ομάδες υποστήριξης και φόρουμ συζήτησης να πάνε να πούνε τον πόνο τους. Κάθε προσπάθεια να διηγηθούν την εμπειρία τους, να εξηγήσουν πώς βρέθηκαν εκεί που βρέθηκαν, αντιμετωπίζεται ως εκ του πονηρού επίθεση στην σωτήρια Επέμβαση. Αυτό το μαγικό Θαύμα της Επιστήμης που πάνω του έχουμε εναποθέσει τόσες και τόσοι όλες μας τις ελπίδες για μια κανονική ζωή.
Αυτές οι εμπειρίες πρέπει να βγούνε προς τα έξω και ν' ακουστούνε, να μαθευτούνε και να μεταδοθούνε. Όχι σαν αφ' υψηλού ελιτίστικες νουθεσίες προς νεοσύλλεκτους: "αν δεν είσαι πραγματική τρανσέξουαλ μην κάνεις εγχείρηση γιατί θα το μετανοιώσεις". Αυτές οι "προειδοποιήσεις" το μόνο που καταφέρνουνε έιναι να ασκήσουν ακόμη περισσότερη πίεση σ' όσους έχουν αμφιβολίες να τις κρύψουνε μέσα τους αντί να τις φέρουνε εγκαίρως στην επιφάνεια, να τις συζητήσουνε ειλικρινά και να πάρουν τη σωστή απόφαση, όποια κι αν είναι αυτή.
Πρέπει να γίνουνε γνωστές για να καταλάβουμε σε τί τραγικά, ανεπανόρθωτα λάθη μας οδηγεί η παθολογικοποίηση του τρανς κι η χορήγηση των επεμβάσεων επαναπροσδιορισμού του φύλου ως "θεραπευτικών" για την "Διαταραχή Ταυτότητας του Φύλου" και την "Δυσφορία Φύλου". Αυτοί είναι οι ορισμοί που μπήκαν στα διαγνωστικά εγχειρίδια των ψυχιατρικών συλλόγων την ίδια εποχή περίπου που η ομοφυλοφιλία έβγαινε από την ίδια πόρτα. Όταν οι γκέυ κι οι λεσβίες βγαίναν στο δρόμο περήφανοι να διαδηλώσουν την ταυτότητά τους, οι τρανς παρακαλούσαμε τους γιατρούς μας να μας θεραπεύσουνε από τον εαυτό μας, να μας κάνουεν νορμάλ ανθρώπους, να μην είμαστε πια τρανς- να εξαφανιστούμε.
Το να το μετανοιώσει κανείς την Επέμβαση δεν είναι και τόσο σπάνιο- να το μετανοιώσει, να το παραδεχτεί και να μιλάει ανοιχτά γι' αυτό είναι.
Η Επέμβαση είναι μια τεράστια θυσία. Θυσιάζεις τη λειτουργία του σώματός σου, για να το φέρεις στα μέτρα του νορμάλ. Κόβεσαι κομμάτια για να σε δεχτούν γι' αυτό που είσαι. Για να χωθείς κι εσύ στα κουτάκια των φύλων, ξεριζώνεις και πετάς ό,τι δε χωράει μέσα τους. Δεν γίνονται έτσι εύκολα αυτά τα πράγματα. Πρέπει να μπεις στο τριπ, να καταφύγεις στην άρνηση, γιατί αλλοιώς το τραύμα δεν παλεύεται.
Μερικές φορές όμως, οι μηχανισμοί άμυνας αποτυχαίνουνε και το τραύμα έρχεται στην επιφάνεια. Τότε, οι μετανοημένοι, αντίθετα με τα υπόλοιπα τρανς άτομα, δεν έχουνε "κοινότητα" να στραφούνε, δεν έχουνε ομάδες υποστήριξης και φόρουμ συζήτησης να πάνε να πούνε τον πόνο τους. Κάθε προσπάθεια να διηγηθούν την εμπειρία τους, να εξηγήσουν πώς βρέθηκαν εκεί που βρέθηκαν, αντιμετωπίζεται ως εκ του πονηρού επίθεση στην σωτήρια Επέμβαση. Αυτό το μαγικό Θαύμα της Επιστήμης που πάνω του έχουμε εναποθέσει τόσες και τόσοι όλες μας τις ελπίδες για μια κανονική ζωή.
Αυτές οι εμπειρίες πρέπει να βγούνε προς τα έξω και ν' ακουστούνε, να μαθευτούνε και να μεταδοθούνε. Όχι σαν αφ' υψηλού ελιτίστικες νουθεσίες προς νεοσύλλεκτους: "αν δεν είσαι πραγματική τρανσέξουαλ μην κάνεις εγχείρηση γιατί θα το μετανοιώσεις". Αυτές οι "προειδοποιήσεις" το μόνο που καταφέρνουνε έιναι να ασκήσουν ακόμη περισσότερη πίεση σ' όσους έχουν αμφιβολίες να τις κρύψουνε μέσα τους αντί να τις φέρουνε εγκαίρως στην επιφάνεια, να τις συζητήσουνε ειλικρινά και να πάρουν τη σωστή απόφαση, όποια κι αν είναι αυτή.
Πρέπει να γίνουνε γνωστές για να καταλάβουμε σε τί τραγικά, ανεπανόρθωτα λάθη μας οδηγεί η παθολογικοποίηση του τρανς κι η χορήγηση των επεμβάσεων επαναπροσδιορισμού του φύλου ως "θεραπευτικών" για την "Διαταραχή Ταυτότητας του Φύλου" και την "Δυσφορία Φύλου". Αυτοί είναι οι ορισμοί που μπήκαν στα διαγνωστικά εγχειρίδια των ψυχιατρικών συλλόγων την ίδια εποχή περίπου που η ομοφυλοφιλία έβγαινε από την ίδια πόρτα. Όταν οι γκέυ κι οι λεσβίες βγαίναν στο δρόμο περήφανοι να διαδηλώσουν την ταυτότητά τους, οι τρανς παρακαλούσαμε τους γιατρούς μας να μας θεραπεύσουνε από τον εαυτό μας, να μας κάνουεν νορμάλ ανθρώπους, να μην είμαστε πια τρανς- να εξαφανιστούμε.
αναρτήθηκε από το χρήστη stassa στις
Σάββατο, Φεβρουαρίου 19, 2011
11 σχόλια:
Για πείτε μου τώρα οτι δίνω πυρομαχικά στους φασίστες.
Με προσοχή όμως γιατί αρχίζει η βδομάδα του Μεγάλου Γιαραμπή και δεν θα είμαι σε φάση τρελλής επιστημόνισσας.
εγώ δεν θα στην πω ότι δίνεις πυρομαχικά σε φασίστες ή ομοφοβικούς, ενδιαφέρον ποστ και αυτά που λες και τα βίντεο, αν δεν κάνω λάθος παίχτηκε φέτος στις νύχτες πρεμιέρας και βλέποντας τη σύνοψη στο πρόγραμμα ήμουνα σε φάση χμ...δύσπιστος και για μένα έχει σημασία ότι αυτό προβλήθηκε σε λόατ φεστιβάλ έξω και έχω ακόμα αμφιβολίες για το ότι πέχτηκε στις νύχτες πρεμιέρας-άσχετα του ότι είναι τίγκα στους γκέι και τις λεσβίες το κοινό του φεστιβάλ- απ'την άποψη πως όπως λές κι εσύ αυτά πρέπει να συζητηθούν από τρανς κοινότητες και έχω την εντύπωση πως συζητούνται κιόλας, δλδ απ' όσο ξέρω η εγχείρηση δεν είναι αγιοποιημένη για όλες-όλους τους-τις τρανς...
από την άλλη σχετικά με το που μπορεί να παιχτεί αυτή η ταινία και αν είναι παρεξηγήσιμη, μου φαίνεται μια ενδιαφέρουσα ταινία όπου δύο άνθρωποι καταθέτουν μια εμπειρία και σε ένα πλαίσιο λόγου που δεν τους βλέπει σαν διαταραγμένους έλιενς αλλά κάνει μια συζήτηση ήδη από την οπτική μιας κοινότητας άρα γιατί όχι και στις νύχτες πρεμιέρας, ούτως ή άλλως οι ομοφοβικοί και τρανσφοβικοί είναι πεπεισμένοι για το πόσο δεν είμαστε στα καλά μας ακόμα και το brokeback mountain να δουν...
αυτά κατα τ΄άλλα πιστεύω πως τόσο μια άποψη που βλέπει κάθε επέμβαση ως κακή και καταστροφική όσο και μια που λέει ή όλα ή τίποτα δεν με βρίσκουν σύμφωνο για πολλούς και διάφορους λόγους που ίσως να μην είναι της παρούσης...
ωραία και κάποια προηγούμενα ποστ σου για συζήτηση αλλά δεν παίζει χρόνος αυτόν τον καιρό
Στις νύχτες πρεμιέρας είχα δει ένα ντοκυμανταίρ για την Georgina Beyer, τρανς βουλευτή στη Νέα Ζηλανδία (δεν ξέρω αν είναι ακόμη). Νομίζω έχει γενικά ένα στυλ ψιλο-εναλλακτικού φεστιβάλ, δεν είμαι και σίγουρη. Τότε που πήγα πλήρωνες χώρια εισητήριο για κάθε ταινία και στράβωσα και δεν ξαναπήγα (είχα καλομάθει απ' τα φεστιβάλ του Αλφαβίλ, Στούντιο κλπ που είχανε τέσσερις ταινίες τη μέρα μ' ένα εισητήριο).
Την αγιοποίηση της επέμβασης να είμαι ειλικρινής την έχω δει πιο πολύ εδώ πέρα (Έξω™), κυρίως γιατί αυτού του είδους τον τρανς κόσμο τυχαίνει να συναναστρέφομαι πιο συχνά εδώ. Νομίζω όμως οτι τα περισσότερα τρανς άτομα (ιδίως άντρες) δεν ψάχνονται ιδιαίτερα για επεμβάσεις οπότε δεν θα την βλέπουνε με τέτοιο δέος. Παίζει κι ένα θέμα ιεραρχίας βέβαια, αλλά αυτό δε θέλω να το πιάσω τώρα.
Κι εγώ δεν έχω πολύ χρόνο. Όλο στο ίντερνετ είμαι όμως :/
Αν αυτό που κάνει τη "δυσφορία φύλου" ασθένεια (λέμε τώρα...) είναι αυτή καθ' εαυτή η δυσφορία ενός ανθρώπου σε σχέση με το βιολογικό του φύλο, η Επέμβαση δεν (θα έπρεπε να) είναι τίποτα άλλο παρά ένα μέσο για να αποκτήσει κανείς ένα σώμα πιο κοντά σε αυτό που επιθυμεί. Άρα...γιατί τόση πίεση; Γιατί σώνει και ντε καλούπωμα στο αρσενικό ή θηλυκό κουτάκι; Ίσως γιατί οι πλειοψηφίες νιώθουν πολύ πιο σίγουρες για τον εαυτό τους όταν οι μειοψηφίες, με λόγια και έργα τους λένε όσο πιο συχνά γίνεται "δεν είμαστε σαν εσάς, αλλά θα θέλαμε να είμαστε".
Αυτή η αποδόμηση του φύλου ώρες ώρες δεν ακούγεται κι άσχημη. ;)
Υ.Γ. Γιατί είπαμε ότι δίνεις πυρομαχικά στους φασίστες; Μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή.
Δίνει πυρομαχικά στους φασίστες γιατί παρουσιάζει τις επεμβάσεις που κανουν οι τρανς ως κατι αφύσικο και σιχαμερό. Για αυτό.
Χαιρετίσματα στον Γιαραμπή.
Αιθέριά μου ύπαρξη,
«Ίσως γιατί οι πλειοψηφίες νιώθουν πολύ πιο σίγουρες για τον εαυτό τους όταν οι μειοψηφίες, με λόγια και έργα τους λένε όσο πιο συχνά γίνεται "δεν είμαστε σαν εσάς, αλλά θα θέλαμε να είμαστε".»
Ε, ωχ, γκουχ, πνιξ, στραβοκατάπ, όχι οτι δεν έχω εκφράσει έντονα την ανάγκη να είμαι "όπως όλος ο κόσμος", "νορμάλ" κλπ κλπ, αλλά ναι, καλά το λες- δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Η εμπειρία μου βέβαια είναι πως για κάποια θέματα, όσο και να προσπαθήσω δεν πρόκειται να γίνω ποτέ αποδεκτή από την κυρίαρχη ιδεολογία, ως "νορμάλ". Πχ, όταν έμοιαζα με άντρα μου πετάγανε κάνα "τί γυναίκα ρε νταγλαρά, αφού είσαι σαν το γιαγκούλα" (τί έφταιξε κι αυτός). Μετά που λάτσεψα πιάσανε το "αφού έχεις πέος". (Ότ)Αν το κόψω θα λένε "μα δεν έχεις μήτρα", αν μου φυτρώσει και καμμιά μήτρα εκεί που κάθομαι θα γίνει "μα δεν έχεις 64ΧΧ χρωμοσώματα" και πάει λέγοντας.
Ναι, αλήθεια είναι, πολλή πίεση όλα αυτά τα θέματα του φύλου και του σεξ κλπ. Η πλάκα με την πίεση είναι οτι αλλάζει, όσο περνάν τα χρόνια. Όσο ήμουνα αρρενωπό αγοράκι η πίεση ήταν να μείνω έτσι. Τώρα που εκθηλύνθηκα η πίεση είναι να "ολοκληρώσω" τη μετάβαση. Ανάλογα ποιόν ρωτάς βέβαια- η μάνα μου θέλει να πάω να γίνω καλόγερος μπας και σωθεί η ψυχή μου (το σώμα σου λέει, δε σώζεται, πάει). Τζαζ κατάσταση ρε γαμώτο...
Όχι οτι πιέζομαι εγώ, εννοείται. Να, μόνο λίγο αν παραφάω καμμιά φορά έχω ένα φούσκωμα.
Ανώνυμε ή ανώνυμη,
Για να δεις τι σωστό άτομο είμαι εγώ, καταλαβαίνω απόλυτα οτι έχεις πολύ δίκιο σ' αυτό που λες, γι' αυτό αν σου ξαναπουνε οι φασίστες τίποτα για τις επεμβάσεις, να μου τους στείλεις εμένα να τους πλακώσω στσου φούσκους.
Α, πού 'σαι, μην τους στείλεις όλους μαζί μπουλούκι και μου πέσει το χέρι. Πέντε-έξι τη φορά στέλνε να προφταίνω να ξεκουράζομαι.
την έχω "ρουφήξει" αυτή τη "σειρά" των αναρτήσεών σου.
Στάσα, σκέφτομαι, δηλαδή έχω καταλήξει, χωρίς να είμαι σίγουρος (δεν είμαι για τίποτα σίγουος πλέον), ότι οι εκδηλώσεις οι σχετικές με ερωτική επιθυμία για τον άνθρωπο, ανήκουν σ’ αυτές που ονομάζει ο Wilson επιγενετικές συμπεριφορές, όπως ο πολιτισμός, που η βιολογία δεν παίζει (πλέον) πρωταρχικό ρόλο. Και η ομοφυλοφιλία και η trans (επιθυμία; συμπεριφορά; - βοήθησέ με λίγο εδώ), ίσως ανήκουν σ’ αυτές τις εκδηλώσεις (για τους gays είμαι πιο σίγουρος απ’ όσο για τους/τις trans).
Σε κάθε περίπτωση, ίσως υπάρχει μια βάση στην προσέγγιση queer, με τη μόνη διαφορά ότι οι queer συμπεριφορές μου φαίνονται κατασκευασμένες και όχι αποτέλεσμα πολιτιστικής / κοινωνικής εξέλιξης της ερωτικής έκφρασης.
Πάντως, αναφορικά με μένα, όσο το ψάχνω, δυσκολεύομαι όλο και περισσότερο να συσχετίσω την ομοφυλοφιλία μου με την εκδήλωση ομοφυλοφιλίας στα ζώα.
Ούτε εγώ θα έλεγα ότι δίνεις πάτημα σε φασίστες. Είναι σωστό να ακούμε όλες τις εμπειρίες τρανς ανθρώπων, και εννοείται αυτών που πείστηκαν από τη χαζοχαρούμενη μέινστριμ τρανς κουλτούρα, και μετά μετάνιωσαν γιατί δεν ήταν η Λύση στα Πάντα η επέμβαση.
Αυτό λέμε συνέχεια, η επέμβαση είναι απλά μια επέμβαση, ούτε μαγική λύση ούτε τίποτα. Σε κάποια άτομα ταιριάζει, σε κάποια όχι. Τα άτομα στα οποία δεν ταιριάζει δεν υπάρχει λόγος να βρίζουν τα άτομα στα οποία ταιριάζει. Τα άτομα στα οποία ταιριάζει δεν υπάρχει λόγος να θεωρούν κατώτερα ή δειλά τα άτομα που δε θέλουν να κάνουν. Η "ιεραρχία" να πάει να γαμηθεί. Εγώ προσωπικά δεν προτιμώ ανθρώπους που 'έχουν αλλάξει τελείως φύλο', "δε φαίνονται", "έχουν κάνει εγχείρηση", χαίρομαι με ανθρώπους που είναι καλά με τους εαυτούς τους, κι ας μην έχουν κάνει απολύτως τίποτα.
Και ήταν και η πρώτη μου επαφή με τρανς γυναίκα σε φάση "εσύ δεν είσαι τρανς, εγώ έχω κάνει τόσες εγχειρίσεις, εσύ δεν έχεις κάνει καμία". Μπράβο της που τις είχε κάνει, εγώ γιατί δεν είμαι τρανς;
live and let live?
Απο κει και πέρα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα μισούν τα τρανς άτομα επειδή είναι τρανς και θα υπάρχει πάντα η δυσπιστία για το αν έχουν οργασμό ή όχι μετά την επέμβαση. Μπράβο τους.
Thomas,
Συγγνώμη για την αργοπορία στην απάντηση, έχω πήξει άσκημα (πτυχιακή γαρ).
Lol για την ομοφυλοφιλία στα ζώα XD "Let's do it like they do in the discovery channel"!
Ναι, δε διαφωνώ για το επιγενετικό της ανθρώπινης σεξουαλικότητας κλπ. Ας πούμε, δε βλέπω πώς στηρίζονται στη βιολογία συμπεριφορές που μειώνουνε δραστικά ή εξαλείφουνε τις πιθανότητες αναπαραγωγής (με τον αστερίσκο οτι αυτό αφορά τον συγκεκριμμένο τρόπο εκδήλωσής τους στις σύγχρονες Δυτικές κοινωνίες, σε τα μας κι όχι στους Αρχαίους Ημών™ πχ).
Το τρανς; Συμπεριφορά, επιθυμία, όπως θες πέστο, δεν έχω κάποια ιδιαίτερη ευαισθησία σ' αυτό. Η επίσημη γραμμή του κόμματος είναι πως πρόκειται για ταυτότητα, ή για ψυχική πάθηση, ανάλογα ποιόν ρωτάς. Εγώ λέω οτι απλά είμαστε κορόιδα και παραμυθιαζόμαστε, αλλά μην το πεις αυτό σε τρανς γιατί θα σε φάνε ζωντανό.
Για τις κουήρ συμπεριφορές ή θεωρίες, είπα κι εγώ οτι μου φαίνονται πολύ θεωρητικές. Οτι δεν βλέπω πχ πώς εφαρμόζεται στην πράξη στη ζωή μου, ως ενός ανθρώπου που θέλει να περάσει από το ένα βιολογικό φύλο στο άλλο, η ιδέα οτι το φύλο δεν εξαρτάται από τη βιολογία.
Είχα κάποιες συζητήσεις αυτές τις μέρες, λόγω αναρτήσεων. Ακόμη δεν έχω πειστεί οτι με αφορά όλο αυτό το κουήρ πράμα, αλλά ίσως πρέπει να βρω χρόνο να διαβάσω κάνα-δυο από τα κείμενα όντως. Τελικά όλη αυτή η τρέντι ριζοσπαστικίλα που τα παίρνει όλα σβάρνα αποπροσανατολίζει πολύ.
εκ μερους της επιστημονικης κοινοτητας,ζητω συγγνωμη για τη μαλακια που δερνει μερικους επιστημονες και βαζουνε ταμπελα ψυχασθενους σε οποιον δε ταιριαζει στον δικο τους ορισμο του φυσιολογικου...λεω να κανω μια αναρτηση με το θεμα!αλλωστε,κι εγω νιωθω οπως εσεις,αφου παρα την απενοχοποιηση της ομοερωτικης ελξης,αυτη εξακολουθει να φιγουραρει σε ξεπερασμενα πανεπιστημιακα βιβλια και σε τηλεοπτικα παραθυρα ψευδοεπιστημονων ομιλητων...
(συνεχεια απο προηγουμενο)...ως ψυχασθενεια
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα