Άλκη καλεί Καριμπού, μ' ακούς Καριμπού;

(Ευχαριστώ το gaypatras.gr για το λινκ στο βίντεο)



ΟΚ, πέρα από το γεγονός οτι "Άλκη" λένε ένα είδος τάρανδου και σαν όνομα ήρωα σε σειρά είναι το πιο γλιτσερό κλισέ που υπάρχει, ένα μεγάλο μπράααβο, μέσα από την καρδιά μου, και στον Παπακαλιάτη και στους ηθοποιούς του.

Στους ηθοποιούς του γιατί εγώ αν με βάζανε να πώ τέτοιους διάλογους θα είχα λοιώσε ρε παιδιά, απ' τα γέλια. Σκόνη θά 'χα γινεί. Τελικά θέλει κότσια για να παίζεις σε σαπουνόπερα.

Στον Παπακαλιάτη μπράβο επειδή (ο ίδιος ή κάποιος από τους συνεργάτες του) έκατσε κι έκανε μια στοιχειώδη έρευνα για το θέμα του και δεν έγραψε ό,τι μαλακία του κατέβηκε (εκτός από ΄κει που λέει για τον καλό γιατρό στη Γαλλία- αυτό ήταν μπούρδα). Η Χριστίνα του είναι στερεότυπο, αλλά είναι στερεότυπο αληθινής τρανς γυναίκας. Δηλαδή δεν είναι καρικατούρα, υπάρχει στάνταρ. Εγώ μια φορά αναγνώρισα ανθρώπους στο πρόσωπό της, κι ας έβαλα τα γέλια. Ιδίως σ' αυτό το "δεν είμαι τραβεστί, γυναίκα είμαι"... σου λέω, μου σηκώθηκε η τρίχα.

Τέλος πάντων, σαπουνόπερα είναι, μην το παρατραβάμε. Για όποιον ήθελε πιο βάθος, ή πιο άρτε, φέτος είχε ο μπαξές και Στρέλλα και Μαύρο Λειβάδι. Συγκομιδή.

Τοτό, κάτι μου λέει πως δεν είμαστε πια στα 90'ς.