Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Οι κανόνες του παιχνιδιού

Τα νέα είναι για μια καθηγήτρια μουσικής, που θα κάνει 15 μήνες φυλακή επειδή είχε σεξουαλικές σχέσεις με μια μαθήτριά της, 15 χρονών. Η ηλικία συναίνεσης στο ΗΒ είναι τα 16. Οι σχέσεις μεταξύ δασκάλων και μαθητών είναι παράνομες αν ο μαθητής είναι κάτω από 18.

Διαβάστε το άρθρο του Independent και του Guardian.

Η καθηγήτρια, που δίδασκε σε ένα σχολείο στην Αγγλία, ήταν 26 χρονών και ήταν γνωστή στο παρελθόν ως "παιδί-θαύμα". Είχε, λένε, πολύ καλές σχέσεις με τους μαθητές της και τους ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Η σχέση της με τη μαθήτριά της ξεκίνησε από την μαθήτρια. Τουλάχιστον αυτό υποστήριξε η ίδια η κοπέλα και φαίνεται οτι το ίδιο συμπέρανε κι ο δικαστής της υπόθεσης. Ενώ καταδίκασε την καθηγήτρια, δεν της επέβαλε την συνηθισμένη απαγόρευση να πλησιάσει τη μαθήτρια για τα επόμενα πέντε χρόνια- η εξήγηση που έδωσε ο ίδιος είναι οτι οι δύο γυναίκες ήταν γνήσια ερωτευμένες και ένα τέτοιο μέτρο θα ήταν "δρακόντειο κι αναίτια σκληρό":

Έχω υπόψη μου το γεγονός πως, ό,τι κι αν σκέφτεται κανείς για το τί συνέβη σ' αυτήν την υπόθεση, η κοπέλα [που δεν επιτρέπεται να κατονομαστεί λόγω του νεαρού της ηλικίας της] φαίνεται να υπέφερε αναπόφευκτα από αυτό που συνέβη και από την αποκάλυψη των γεγονότων, κι είχα και το δικό της συμφέρον στο μυαλό μου όταν πήρα αυτήν την απόφαση.

Πιστεύω οτι θα ήταν ένα δρακόντειο μέτρο και χωρίς λόγο σκληρό και προς αυτήν την ίδια [να τους απαγορεύσει να βρεθούν για πέντε χρόνια].


Η σχέση των δύο γυναικών έφτασε στα δικαστήρια από ένα ανώνυμο γράμμα που την κατήγγειλε στο σχολίο τους. Το γράμμα παρακαλούσε το σχολείο να "κινηθεί γρήγορα". "Please act quickly"

Την ηλικία συναίνεσης, απ' ό,τι καταλαβαίνω, την έχουμε για να προστατεύονται τα παιδιά (οι ανήλικοι) από τις ορέξεις ανεύθυνων ενήλικων. Σίγουρα όμως καταλαβαίνουμε οτι είναι μια γενίκευση. Οτι κάποιοι άνθρωποι ωριμάζουν νωρίτερα από άλλους κι άλλοι αργούν πολύ περισσότερο. Απ' την άλλη, δεν είναι τόσο δύσκολο για έναν άνθρωπο με κάποια εμπειρία να εκμεταλλευτεί έναν άλλου που είναι άβγαλτος, δεν ξέρει- και που ακόμη κι αν ξέρει πολύ καλά, δεν έχει τη δύναμη να αντισταθεί. Φαίνεται επίσης να θεωρούμε οτι η σεξουαλική εκμετάλλευση είναι ιδαίτερα τραυματική, έχει πολύ βαρειές συνέπειες για την προσωπικότητα του θύματος.

Πρέπει λοιπόν να βάλουμε ένα όριο. Έτσι, ορίζουμε ένα συμβατικό μέσο όρο ηλικίας, για το πότε μπορεί να θεωρηθεί ένας άνθρωπος "έτοιμος" σεξουαλικά, που πιστεύουμε οτι αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα, και που το προστατεύει πλεόν ο νόμος. Αυτό το όριο βέβαια το βάζουμε "με το μάτι", γι' αυτό και κάθε χώρα έχει το δικό της όριο -σε δυο χώρες της Ευρώπης μάλιστα (μαντέψτε ποιές. Hint: μιλάνε κι οι δυο την ίδια γλώσσα), η ηλικία συναίνεσης είναι διαφορετική για τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις.

Με την ιστορία αυτή όμως, εκείνο που βλέπω είναι οτι, τελικά, ένα μέτρο που έχει λογική, που έχει λόγο ύπαρξης, που υπάρχει για να προστατέψει εκεί που χρειάζεται όντως προστασία, αυτό το μέτρο, λέω, καταλήγει να κάνει κακό σε ανθρώπους που δεν χρειάζονταν την προστασία του. Από ασπίδα, γίνεται όπλο και στρέφεται ενάντια στε ανθρώπους που δε θέλουμε να ενοχοποιήσουμε, ούτε να τιμωρήσουμε. Η κοπέλα είδε τη σχέση της να οδηγεί την αγαπημένη της στη φυλακή. Η καθηγήτρια δεν θα ξαναδουλέψει με παιδιά, κι απ' ό,τι λέει το άρθρο, αυτό θα είναι απώλεια για τους ίδιους τους μαθητές κατ' αρχήν. Η καθηγήτρια ήταν λέει τόσο δημοφιλής, οι μαθητές της την αγαπούσαν τόσο πολύ, που οι συνάδελφοί της είχαν φτάσει να την "προειδοποιούν" οτι είναι πρόβλημα να είσαι πολύ κοντά στους μαθητές σου (δεν μου διαφεύγει η ειρωνία, αλλά δεν δυσκολεύομαι να σκεφτώ οτι το ανώνυμο γράμμα το έστειλε κάποιος καθηγητής που "ανησυχούσε").

Απ' την άλλη, τί περιμένεις από έναν ενήλικο δάσκαλο; Να σου μάθει να φέρεσαι σαν ενήλικος. Πρώτα απ' όλα: να σέβεσαι τους κανόνες της κοινωνίας σου.

9 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger Elias είπε...

Μήπως ο πρωτοβάθμιος δικαστής έριξε μία βαριά ποινή (15 μήνες), ώστε να μειωθεί στο εφετείο; Η καθηγήτρια να βγει με αναστολή, ας πούμε, οπότε η ουσιαστική τιμωρία της θα είναι η δημοσιοποίηση της ιστορίας και η απαγόρευση να ξαναδιδάξει.

Όπως το διαβάζω, νομίζω ότι το παιχνίδι χάθηκε στους γονείς της κοπέλας. Η καθηγήτρια «πρόδωσε την εμπιστοσύνη τους» – αυτό μπορεί να σημαίνει ότι θίχτηκαν βαριά όταν διαπίστωσαν πως η μικρή ήταν ψυχικά απομακρυσμένη από τους ίδιους, έπαψε να τους έχει πρότυπα και λάτρευε έναν άλλον άνθρωπο. Δεν έπρεπε να φτάσει αυτή η υπόθεση στα δικαστήρια. Οι γονείς όφειλαν να ρίξουν τον εγωισμό τους, να καθίσουν με την κόρη τους και την καθηγήτρια σ’ ένα τραπέζι και να βρουν μία λύση για όλους. Κρίμα να μην ξαναδιδάξει μία τόσο ταλαντούχα μουσικός και να στιγματιστεί.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009 στις 1:55:00 π.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger Elias είπε...

Τώρα… δεν είναι εύκολο ν’ αντισταθείς όταν σου την πέφτει ένα πιτσιρίκι, όλο λατρεία και έρωτα. Οι ώριμοι καθηγητές συχνά γίνονται τροφή για Λολίτες. Τσατίζομαι όταν σκέφτομαι ότι όλη η αγάπη της μικρής μπορεί να έχει εξατμιστεί μετά από 3 μήνες, ενώ η καθηγήτρια θα το πληρώνει μια ζωή.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009 στις 2:00:00 π.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger Bezmotivnik είπε...

ήθελα να γράψω κάτι αλλά τα λέει καλύτερα αυτός: http://moralitystrippeddown.wordpress.com/%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD/

ενδιαφέρον πάντως, στα 10-15 είσαι αρκετά ώριμος για να μπεις φυλακή αλλά όχι αρκετά για να κανεις σεξ. η προστασία της παιδικότητας με κάθε μέσο.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009 στις 4:21:00 π.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger Tales from the other side of town είπε...

Χμ, δύσκολο θέμα. Επειδή έχω κάνει αυτό το επάγγελμα, έχω βρεθεί και σε αίθουσα διδασκαλίας, αλλά και στο τετ-α-τετ του ιδιαίτερου στη ζωή μου, δεν είναι πάντα εύκολο. Ο καθηγητής οφείλει να βρεθεί κοντά στο παιδί όταν νοιώσει ότι αυτό είναι αναγκαίο, οφείλει όμως εξίσου και να ξέρει (ταυτόχρονα να κάνει και σαφή) κάποια όρια - δεν το εννοώ ερωτικά, το εννοώ γενικότερα.

Στάσσα, δεν ξέρω βέβαια αν συμφωνώ απόλυτα με το τελικό σου συμπέρασμα. Συμφωνώ μεν, αλλά διαφωνώ κιόλας ταυτόχρονα. Εννοώ ότι θα πρέπει να μάθει στο παιδί (αν και αυτό "να μάθει στο παιδί" μου ακούγεται ηθικοπλαστικό και δεν μου πολυκάνει, αλλά ας το διατηρήσουμε για τις ανάγκες της συζήτησης), να τηρεί κάποιους -κατ' αρχήν- δικές του αυστηρά (ας πούμε) "ηθικές" αρχές. Αυτές ενδεχομένως να έρθουν και κάποια στιγμή σε αντίθεση με τους κανόνες της κοινωνίας. Μπορεί. Θα πρέπει τότε όμως και να έχει γνώση ότι θα υποστεί συνέπειες. Και να διαλέξει τότε ποιό μήλο θα πάρει, με την γνώση πλέον της επιλογής. Τίποτε δεν είναι εύκολο στη ζωή...

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009 στις 6:04:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger offshore είπε...

Την καθηγήτρια σίγουρα την κάρφωσε κάποια/ κάποιος καλός συνάδελφος. Έχουμε πολλούς τέτοιους στη δουλειά μας αυτή. Αντί να πασχίσουν να γίνουν καλύτεροι, προτιμούν να χτυπήσουν πισώπλατα.
Από την άλλη, δεν νομίζω πως το να έχεις σχέση με μια/έναν μαθητή σου είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις. Θεωρείται ‘κατάχρηση εξουσίας’ και δεν έχει σχέση αν ο μαθητή είναι ανήλικος ή όχι. Αν μου συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο θα υπέβαλλα αμέσως την παραίτησή μου και θα έψαχνα δουλειά αλλού.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009 στις 10:51:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Elias,
Δεν ξέρω πώς δουλεύει το δικαστικό σύστημα εδώ πάνω, να σου πω. Μπορεί να ισχύει αυτό που λες με το εφετείο κλπ. Αλλά έχουνε μια υστερία εδώ με τα σεξουαλικά, ιδίως με ό,τι μπορεί να θεωρηθεί παιδεραστία (στη συγκεκριμμένη περίπτωση δεν ξέρω πόσο πιάνεται) και δεν νομίζω οτι θα την αθωώνανε, ούτε και δευτερόδικα (το λέμε αυτό;). Θα φοβόντουσαν και τί μήνυμα θα έστελναν στους καθηγητές γενικά. Πάντως αν ψάξεις στο ίντερνετ για την καθηγήτρια (στα άρθρα που λινκάρω έχει το όνομά της) θα δεις κάτι περίεργο. Είναι η πρώτη φορά που βλέπω κατηγορούμενο για τέτοια υπόθεση, και που να έχει καταδικαστεί μάλιστα, να μην κρύβει το πρόσωπό του στις φωτογραφίες.

Σκεφτόμουνα κι εγώ αυτό που λες για τον έρωτα της κοπέλας, και οτι είναι εφηβικός και θα χαθεί σε λίγο. Ποιός ξέρει. Δεν ξέρω κι οι γονείς της κοπέλας πόσο μπορούσανε να αντιδράσουνε ψύχραιμα, από κάποια στιγμή θα έφυγε και το θέμα από τα χέρια τους, όταν το έμαθε η διεύθυνση του σχολείου κι έφτασε η υπόθεση στα δικαστήρια.


Bez,
Ωπ, καλώς τον! Τί έγινες εσύ καλέ, σε φάγανε τα Λονδίνα; :)

Ευχαριστώ για το λινκ. Εντάξει, εγώ δεν τα βλέπω τόσο πολιτικά, ή μάλλον όχι από την οικονομική σκοπιά. Θυμάμαι όμως να διαβάζω ανάλογες σκέψεις κι άλλοτε, είναι ενδιαφέρουσα ανάλυση (κι η Αλίκη, με τον συγγραφέα της, είναι καλό παράδειγμα). Btw, ναι, πρόσεξε τί γίνεται με τις ηλικίες: στα 13 δικάζεσαι και τιμωρείσαι σαν ενήλικος (ηλικία ποινικής ευθύνης). Στα 16 μπορείς να κάνεις σεξ και να οδηγήσεις αυτοκίνητο σαν ενήλικος. Στα 18 μπορείς να αγοράσεις προϊόντα καπνού. Στα 22 μπορείς να καταναλώσεις αλκοόλ. Δε θυμάμαι πότε ψηφίζεις μόνο. :)

Γενικώς πάντως τά 'χουνε γαμήσει εδώ τα παιδιά τους...


Tales,
Ναι, καλά το λες εσύ. Μ' αυτό που λέω για το καθήκον του δασκάλου κλπ, σκεφτόμουνα περισσότερο τις παιδεραστικές σχέσεις των αρχαίων, που υποτίθεται οτι ο ενήλικος μάθαινε στον νεαρότερο άντρα γενικά τους κανόνες του παιχνιδιού (στις γυναίκες δεν ξέρουμε να γινόταν το ίδιο). Αναρωτιέμαι κατά πόσο ισχύει αυτό και στις σημερινές σχέσεις δασκάλου/ μαθητή. Εντάξει, κι εμένα δεν μ' αρέσουνε τα ηθικοπλαστικά, αλλά κάποια μεγαλύτερη εμπειρία που έχει ο ενήλικος, ο παλιός τέλος πάντων, με το πώς δουλεύουν τα πράγματα, χρήσιμη είναι και καλό είναι να μπορεί να την περάσει στον νεότερο, κάπου θα τον ωφελήσει.

Πάντως με τους κανόνες της κοινωνίας εννοώ και την γνώση οτι αν τους παραβείς θα την πληρώσεις- αυτοί είναι οι "κανόνες του παιχνιδιού". Κάνεις αυτό που θέλεις, ή που πρέπει, ή αναγκάζεσαι να κάνεις, αλλά γνωρίζεις τις συνέπειες.


offshore,
Αυτό σκέφτομαι κι εγώ, οτι κάποιος ζηλιάρης συνάδελφος την κάρφωσε τη σχέση, "για το καλό του παιδιού" πάντα. Αν ήθελε όντως το καλό του παιδιού βέβαια θα είχε κοιτάξει να το συζητήσει και με τους δύο και να τους πει να το κόψουνε εκεί, κι αν είχε κάνει καταγγελία θα την είχε κάνει επώνυμα. Αλλά ποιός ξέρει, μπορεί να ήτανε και κάνας άλλος μαθητής που τον έφαγε η ζήλια, απ' την άλλη.

Εγώ εκείνο που αναρωτιέμαι πάντα είναι πώς αντιμετωπίζει ένας καθηγητής ή μια καθηγήτρια, τους μαθητές που δεν καταφέρνει να συμπαθήσει όσο κι αν προσπαθεί. Φαντάζομαι οτι όλοι οι καθηγητές σε κάποιο επίπεδο προσπαθούν να δουν τα θετικά στοιχεία των μαθητών τους και να τους συμπαθήσουνε (καλά, εμένα θέλανε να με σταυρώσουν ανάποδα και να μου ρίξουνε βενζίνη να με κάψουνε :D)

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009 στις 9:34:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Αυτό που συμβαίνει στη σχέση με τον μαθητή ή τη μαθήτρια είναι κάτι που υπερβαίνει τα αισθήματα συμπάθειας ή αντιπάθειας. Δεν προσπαθείς να συμπαθήσεις τα παιδιά. Προσπαθείς να χτίσεις μια σχέση που θα επιτρέψει την ανταλλαγή και την επικοινωνία.

Επιχειρώ να εξηγήσω: όταν προσπαθείς να χτίσεις αυτή την σχέση, μια σχέση που χωρίς αυτή δεν μπορείς ούτε να διδάξεις, ουτε τίποτα ουσιαστικό να κάνεις στο σχολείο, η όποια φυσική/εύλογη, κατά τ' άλλα, ροπή για αντιπάθεια ή συμπαθεια ενός προσώπου (και κάθε μαθητής/τρια σου εμπνέει και κάτι ως πρόσωπο) σχεδόν εξαφανίζεται από την προσπάθεια να χτίσεις τη σχέση.
Στοιχεία της σχέσης αυτής είναι, ιδανικά, η έγνοια και η αίσθηση καθήκοντος και ευθύνης. Αυτά είναι τόσο ισχυρά, είναι αυτά που κάνουν τη δουλειά αυτή να έχει το όποιο νόημα και δεν μπορεί με τίποτα να τα ανταγωνιστεί η αντιπάθεια. Μάλιστα νομίζω ότι καμιά φορά για τους μαθητές που αισθάνεσαι μια φυσική αντιπάθεια κάνεις έναν έξτρα κόπο να συνδεθείς, να καταλάβεις, να βρεις τον τρόπο. Ο δάσκαλος αντιστέκεται στον εαυτό του, παρόλο που ένα κομμάτι του εγκεφάλου σου σκέφτεται "μου τη βιδώνει αυτό το παιδί, αν ήταν στην παρέα μου δεν θα το χώνευα". Και αντιστέκεται γιατί αλλιώς δεν μπορεί να είναι δάσκαλος. Και αν θες να είσαι δάσκαλος δουλεύεις συνεχώς για να χτίσεις αυτές τις αντιστάσεις, για να έχεις μέσα σου τα ψυχικά περιθώρια που θα σου επιτρέπουν να δημιουργήσεις τη σχέση. Αυτό είναι που μου συμβαίνει εμένα, (ελπίζω :) αυτή είναι η εν μέρει και η απόλαυση αυτής της δουλειάς. Βέβαια μόλις τώρα σκέφτηκα ότι ίσως πολλοί άνθρωποι που βρέθηκαν να κάνουν τους δασκάλους να μην μπορούν να είναι δάσκαλοι έτσι όπως υποστηρίζω ότι πρέπει να είσαι... Ποιος ξέρει, μπορεί αυτό να είναι και ένα κριτήριο για τον αν κάνεις ή όχι για αυτή τη δουλειά... Νομίζω ότι τελικά τα παιδιά ξέρουν ότι νοιάζεσαι όταν νοιάζεσαι.

υγ
με συγχωρείτε για την πάρλα...

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009 στις 11:53:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger Niemandsrose είπε...

Notes on a scandal.

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009 στις 12:50:00 μ.μ. EEST  
Ο χρήστης Blogger xomeritis είπε...

Έτσι όμως δεν είναι όλοι οι νόμοι; Δεν καθορίζουν όρια που επιλέγονται με κάποια σύμβαση;

Η σχέση "δασκάλα - μαθήτρια" διαγράφει και σχέση εξουσίας που θα παρέμενε και στην περίπτωση που είχαν ενηλικιωθεί και οι δύο. Όπως και η σχέση "εργαζόμενος - εργοδότης".

Χρειάζεται προσοχή εδώ.

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009 στις 6:00:00 μ.μ. EEST  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα