Η γλώσσα του πολέμου

Η ίδια είδηση, από διαφορετικές πηγές:

"Πλοίο βοήθειας προς τη Γάζα υπέστη ζημιές στη διάρκεια συνάντησης με Ισραηλινό σκάφος." (στο cnn.com, 30 Δεκεμβρίου).

"Ισραηλινό πλοίο που εκτελουσε περιπολία συγκρούεται με πλοίο που μεταφέρει βοήθεια στη Γάζα". (στο Yahoo news, Τρίτη 30 Δεκεμβρίου)

"Το Ισραήλ κατηγορείται οτι εμβόλισε πλοίο βοήθειας προς τη Γάζα" (από The Guardian Τρίτη 30 Δεκεμβρίου)

"Πλοίο βοήθειας στη Γάζα 'εμβολίστηκε από το Ισραήλ'" (από BBC news 30 Δεκεμβρίου)

"Πλοίο με ιατρική βοήθεια εμβόλισαν οι Ισραηλινοί" (από Καθημερινή 30 Δεκεμβρίου)

"Εμβολίζουν ακόμη και την ανθρωπιστική βοήθεια" (από Ναυτεμπορική Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου).

Δεν έχω καμμιία αμφιβολία οτι "εδώ παίζονται πολιτικά παιχνίδια", κι οτι δεν μπορούμε να ξέρουμε τί ακριβώς συμβαίνει σε κάθε επεισόδιο που μαθαίνουμε. Ένα πράγμα όμως, μπορούμε να το ξέρουμε στα σίγουρα: οτι τα "παιχνίδια" αυτά, παίζονται στο τομάρι των Παλαιστίνιων που είναι αποκλεισμένοι στη Γάζα, υπο Ισραηλινή κατοχή.

Την ίδια στιγμή, οι ανακοινώσεις των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Ρωσσίας και γενικώς της διεθνούς κοινότητας, τρομάρα να τς' έρθει, κυμαίνονται από το χλιαρό ("πρέπει το Ισραήλ να τηρήσει τις ανθρωπιστικές του υποχρεώσεις", είπε ο Εγγλέζος πρωθυπουργός), μέχρι το απίστευτα προκλητικό ("για όλα φταίει η Χαμάς", της Κοντολίζας Ράις). Οι υπουργοί εξωτερικών της ΕΕ, σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν οτι "Πρέπει να σταματήσουν άνευ όρων οι επιθέσεις με πυραύλους από τη Χαμάς στο Ισραήλ, και να δοθεί ένα τέλος στην Ισραηλινή στρατιωτική επέμβαση" (μετάφραση: "πρώτα-πρώτα, σταματήστε να πετάτε πυραύλους, ΤΩΡΑ, και, ειρήσθω εν παρόδω, οι Ισραηλινοί θα σταματήσουν να σας βομβαρδίζουν... όταν τους καυλώσει).

Το μόνο στο οποίο λίγο-πολύ συμφωνούνε όλοι, είναι ο αριθμός των θυμάτων στις δυο πλευρές: Περίπου τετρακόσιοι Παλαιστίνιοι, και τέσσερις (έξι κατά το CNN) Ισραηλινοί. Κι εδώ κάθε πλευρά παίζει το "παιχνίδι" της: οι Ισραηλινοί και οι κολλητοί τους, επιδεικνύουν τα θύματά τους με καμάρι: "Εϊδατε πόσους σκοτώσαμε; Καθήστε στ' αυγά σας για να μην σκοτώσουμε κι εσάς!". Οι Παλαιστίνιοι δείχνουν τους νεκρούς τους με σπαραγμό "Είδατε τί μας κάνανε τα καθάρματα! Βοηθήστε μας!"

Ανάλογα με την πλευρά που υποστηρίζουν, τα μέσα δίνουν περισσότερο ή λιγότερο βάρος σε κάθε νούμερο. Θυμάμαι για παράδειγμα οτι είχα παρατηρήσει πως τα κανάλια στην Ελλάδα προβάλλουν τις σκηνές από τις κηδείες των Παλαιστινίων, αλλά όχι των Ισραηλινών, ακόμη και σε περιπτώσεις αιματηρών επιθέσεων αυτοκτονίας (που λογικά θα έπρεπε να ερεθίζουν το ίδιο τα βαμπιρικά ένστικτα των δημοσιογράφων).

Εγώ όμως δεν είμαι ούτε με τους Παλαιστίνιους, ούτε με τους Ισραηλινούς. Δεν είμαι ούτε διπλωμάτης, ούτε στρατιωτικός, ούτε πολιτικός ούτε πολιτικός αναλυτής. Είμαι μια Ευρωπαία πολίτης, απλή όσο δεν πάει άλλο. Αυτά τα "επικοινωνιακά" παιχνιδάκια, που σκοπό έχουνε πάντα να με παραπλανήσουνε και να με εκβιάσουνε συναισθηματικά, είτε τρομοκρατώντας είτε συγκινώντας με, δεν τα γουστάρω καθόλου. Δε χρειάζεται να μου πει ούτε το CNN ούτε το BBC ούτε η Καθημερινή ποιός είναι ο "καλός" κι ο "κακός" της υπόθεσης. Ακόμη κι αν πίστευα σε "καλά" και "κακά, εκείνο που βλέπω είναι τετρακόσιους νεκρούς από τη μια πλευρά και έξι από την άλλη. Στα δικά μου μάτια, στο δικό μου μυαλό, είναι φανερό ποιός επιτίθεται και ποιός αμύνεται. Ποιός σκοτώνει και ποιός πεθαίνει.