Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

Περί Παραμύθας.

Πάνε χρόνια τώρα, ήμουνα δεκάξι στα δεκαεφτά, λίγο πριν φύγω από το σπίτι μου και πιάσω δουλειά στο ζαχαροπλαστείο. Σαν καλό μεταλλάκι αγοράκι, με φάτσα σαν τους Destruction, πάω μια και δυο στην Πλατεία, να δω τα φρικιά και τους αναρχικούς, να πιάσω φιλίες και να κάνω πολιτικές συζητήσεις. Μένα μου λές.

Η αλήθεια είναι οτι μέχρι τότε, έμενα στο βουνό κι είχα μεγαλώσει χωρίς πολλή επαφή με τον έξω κόσμο. Δεν ζούσα και σε καμμιά στάνη στο Χελμό, αλλά θα μπορούσα. Βλαχάκι το παιδί μιλάμε, τελείως. Σκάω λοιπόν στην Πλατεία, τότε δεν υπήρχε ούτε το Μαύρο Πρόβατο ακόμη, συζητάμε αρχαία ιστορία. Κι εκείνη τη μέρα συγκεκριμμένα δεν υπήρχαν ούτε πανκς αναρχικοί, ούτε σκινς νεοναζί, ούτε θρασάδες μεταλλάδες χουλιγκάνια, ούτε τίποτα. Μόνο κάτι ξεπεσμένοι ροκάδες, με μισά δόντια και ξεφτισμένα μαλλιά, που τους είχε φάει η πρέζα ήτανε, και νάσου τον, τσουπ ένας από δαύτους που έρχεται να μου πέσει από δίπλα. Μ' έκοψε με τη μία, μή φας.

"Πιτσιρίκο" μου λέει, "θες μήπως να ψωνίσεις καμμιά παραμύθα;"

"Τ' είν' αυτό;" λέω εγώ, το βλαχαδερό.

"Μια σκόνη είναι" μου λέει, "που την πίνεις και βλέπεις όνειρα και νοιώθεις μάγκας βασιλιάς, γι' αυτό το λένε παραμύθα, γιατί σε παραμυθιάζει".

Μεγάλε, μην πας να δουλέψεις στη διαφήμιση μόνο, σκέφτομαι εγώ, τώρα. Τότε, του λέω:

"Σκόνη; Τί δηλαδή, ηρωίνη;" (όπως λέμε, "Σαν ναρκωτικό; Όχι, Σαν Φραντζίσκο").

"Όοοχι" μου λέει, "δέεεεν είναι ηρωίνη, δεν είναι άσπρη, έχει διάφορα χρώματα, καμμιά φορά είναι καφέ, άλλες φορές κίτρινη, μουσταρδί, βιολετιά με βούλες, εξαρτάται" από την πιτυρίδα και το νεσκαφέ που έχει βάλει μέσα ο άλλος, αλλά αυτό δεν μου τό'πε, το άφησε να κρέμεται.

"Και τί την κάνεις αυτή τη σκόνη;" ρωτάω εγώ. "Ένεση;"

"Έχει διάφορους τρόπους να την πάρεις" μου εξηγεί, "αν θες την κάνεις κι ένεση, αν θες την καπνίζεις, αν θες τη σνιφάρεις, διάφορα".

Σκόνη, λέω εγώ. Δεν είναι άσπρη, αν θες τη σουτάρεις, αν θες την καπνίζεις. Εντάξει, βλαχάκι είπαμε, αλλά ρε φίλε, δεν έχω διαβάσει τον Τσιφόρο στα Παιδιά της Πιάτσας που τα εξηγεί όλα για την πρέζα; Και πώς αλλάζει χρώμα όταν την κόψεις, και πώς ξεκινάς να την καπνίζεις, μετά τη σνιφάρεις και στο τέλος καταντάς να ψάχνεις για φλέβα στον πούτσο να βαρέσεις... Τί μου λες οτι δεν είναι πρέζα; Μοιάζω γι' Αμερικανάκι; Ε, δε σφάξανε, με τις μαλακίες.

Τέλος πάντων, του είπα του τύπου οτι δεν ενδιαφέρομαι και μετά από λίγο σηκώθηκα κι εφυγα από 'κει, και δεν ξανασχολήθηκα πολύ με την πλατεία. Και παραδόξως πώς, παρ' όλες τις μαλακίες που έκανα μετά, πρεζού δεν έγινα. Μου ψοφήσανε και κάτι γνωστοί προς φίλοι από τη χάρη της, κάνας δυο άλλοι μείνανε ζωντανοί-νεκροί να περιφέρονται, γενικώς δεν μου άρεσε το PR της, της κυρίας παραμύθας. Γλυκειά-γλυκειά, αλλά γλυκά θά 'ναι και τα σκατά σου αν έχεις φάει εκλαίρ- και που ξέρεις αν δε δοκιμάσεις, ε;

Κι όμως, από παραμύθιασμα, δόξα τω θεώ... Δεν θέλω να επεκταθώ γιατί δεν χωράει πάρα πολύ βιογραφία ετούτο το μπλογκ, αλλά έχω υπάρξει πολύ ψάρι κατά καιρούς. Τα σκέφτομαι όλα αυτά τώρα βέβαια με αφορμή την αφίσσα στο προηγούμενο ποστ, κι εκείνη εκεί τη φράση που μου κόλλησε, για τη δικιά μας νύχτα, κλπ.

Ποιά είναι η δικιά μας η νύχτα και ποιοί είμαστε εμείς που μας ανήκει; Ξεπεσμένες πουτάνες με χείλια σαν βδέλλες, ή πιτσιρίκες στο δρόμο προς τον ξεπεσμό, πρεζάκια με τη μούρη στο χώμα και τα δόντια στην τσέπη και κάτι τσαλαπατημένοι μετανάστες που σου λένε για τα πτυχία και τις σχολές που βγάλανε στην πατρίδα τους κι ήρθανε εδώ να τα βάλουνε στον κώλο τους. Ναι, yo, όταν ήμουνα Αθήνα κι εγώ έπαιρνα τους δρόμους κι έλοιωνα τις αρβύλες μου να περπατάω, ν' ανοίγω τα μάτια μου και να κοιτάω για φρέσκους τοίχους. Αλλά εκείνο που είδα είναι οτι στη νύχτα κρύβονται όλοι αυτοί που θέλουμε να φέρουμε στο φως, για να μοιραστούνε ό,τι καλό έχει τέλος πάντων να προσφέρει ο Σύγχρονος Τρόπος Ζωής. Εγώ τουλάχιστον, θέλω να τους δω στο φως, να τους δω να εντάσσονται και να κοινωνικοποιούνται, πρεζόνια, πόρνες και απροσάρμοστα φρικιά, κι ας μη γουστάρουνε, κι ας προτιμάνε να μένουνε μες' τα σκοτάδια και τις σκιές και να σαπίζουνε ανενόχλητοι. Να βγούνε στο φώς, με το ζόρι.

Εγώ βαρέθηκα να ζω σαν το βρυκόλακα. Αυτόν τον καιρό μ' έχει πάρει από κάτω, γιατί τώρα στο πανεπιστήμιο ανακάλυψα οτι είμαι καλή σ' αυτά που κάνω, τους προγραμματισμούς και τις αναλύσεις δεδομένων κι όλα αυτά τα τεχνικά. Με παίρνει από κάτω, γιατί θα μπορούσα να το έχω καταλάβει τόσα χρόνια πριν, και νά 'χω ασχοληθεί από τότε, αντί να καβουρδίζω τα γάγγλιά μου μ' ό,τι πρέζα μου φαινόταν ακίνδυνη (ξέρεις... πρέζα δεν είναι μόνο η ηρωίνη). Αντί να την βλέπω ροκ και να ψάχνω για περιπέτειες κι ένα ιπτάμενο πειρατικό να με πάρει να χαθούμε στο ηλιοβασίλεμα, θα μπορούσα να έχω ανακαλύψει την αληθινή μαγεία- της ανθρώπινης γνώσης που τη λέμε επιστήμη και της ανθρώπινης εφευρετικότητας που τη λέμε τεχνολογία. Της ανθρώπινης μαγκιάς, που τη λέμε τεχνική και τέχνη. Αντί να ονειρεύομαι, θα μπορούσα να έχω μάθει πέντε πράγματα και στον πραγματικό κόσμο, που δε θα σταματήσει να συνδέεται και να δικτυώνεται, θα ήμουνα βασίλισσα, μάγκα μου. Βασίλισσα.

Και τί είμαι τώρα. Μια τραβεστί που πλησιάζει η ημερομηνία λήξης της κι είναι ακόμη πάνω στο ράφι, κι αγωνιώ, μπας και προφτάσω να κάνω κάτι στη ζωή μου, ν' αφήσω κάτι πίσω μου να το βλέπει κάποιος και να λέει, "γαμώ τις φάσεις, ποιός τό 'κανε αυτό;" Αντί ν' αναπολώ τις μαγικές, χαμένες εποχές, ν' αφήσω δυο γραμμές κώδικα στο δίκτυο, που να χρησιμέψουνε κάπου. Ή κάτι τέλος πάντων.

Αυτά. Μην τσιμπάτε με κανένα παραμύθι. Η μεγαλύτερη μαγεία είναι η κοινή μας καθημερινότητα.

18 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger Νάρκισσος είπε...

Ήθελα κάτι να πω, ιδίως γι' αυτό το περί αγωνίας και ημερομηνίας λήξης, αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς.

Τελευταία τα βρίσκω σκούρα με τις λέξεις.

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008 στις 8:25:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Το πρόσεξα. Ξέρω, η Βενετία φταίει ;)

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008 στις 8:37:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger stella είπε...

μικρη εισαι ακομη!
τα ονειρα και η υπομονη δεν εχουν ημερομηνια.
ουτε η υστεροφημια εχει σημασια.
Αν εισαι καλα,περνας καλα και εχεις λογο να χαμογελας,να προσπαθεις και να γουσταρεις τον εαυτο σου ,αυτο ειναι μαγκια.
καθε πρωι να βγαζεις το καπελο στον εαυτο σου !

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008 στις 11:35:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger Elementstv είπε...

Xαιρομαι που υπαρχει και καποιος που εκτιμα την επιστημη και τη γνωση στη ζωη.Ολοι μου θελουν να γινουν τραγουδιστες ηθοποιοι και δεν συμμαζευεται.Η νυχτα ποτε δεν μου αρεσε.Οσο για την ημερομηνια ληξης συνεχισε.Θα τα καταφερεις...
Υ.Γ.:Την στηριξη της μητερας σου την εχεις?

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008 στις 5:11:00 π.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger xomeritis είπε...

"πλησιάζει η ημερομηνία λήξης"; Δε νομίζω...

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008 στις 7:13:00 π.μ. EET  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

να μην σε παίρνει καθόλου απο κάτω γι αυτά που δεν κατάλαβες τότε αλλά τώρα. Το παρελθόν δεν αλλάζει φιλενάδα, οπότε τζάμπα ο κόπος.


Μόνο τα γάλατα έχουν ημερομηνία λήξεως μπάι δε γουέι, κι εσύ δεν είσαι γάλα. (ή μήπως είσαι;)

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008 στις 3:27:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Stella:
Ίδια ηλικία είμαστε, μικρή μου. Κι αρχίσαμε ν' αλλάζουμε και την ίδια χρονιά- στα 24 μας κι οι δύο. Καλή σύμπτωση, έτσι; :)

elementstv:
Είμαι φαλτσαδούρα και δεν ξέρω να χορεύω. Η μάνα μου ξέρει να χορεύει, αν πήγαινα στο X-Factor θα με ψήφιζε, νομίζω.

Thomas:
Ναι παιδί μου σου λέω. Αφού κοίταξα την ούγια.

Tink:
Μα δε με παίρνει από κάτω. Μπώωω.

Όμως, σοβαρά, κάποια πράγματα τα κάνεις στον καιρό τους. Αν ας πουμε ήθελα να κάνω πρωταθλητισμό, τώρα, θα ήταν πια αργά. Ή μια γυναίκα που μπορεί να κάνει παιδιά ας πούμε, κάπου στην ηλικία μου θα είχε βαρέσει κρίση πανικού αν δεν είχε γίνει ακόμη μάνα. Και λοιπά.

Τέλος πάντων βρε παιδιά μου, δεν είπα οτι αυτό ήτανε πάει. Απλώς είμαι λίγο οριακά και ζορίζομαι, αυτό είναι όλο. Ακόμη αισιόδοξη είμαι.

Καλά, εγώ θά 'μαι αισιόδοξη και μέσα στην κάσα δεν παίζει... :)

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:31:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Και σας εφιστώ την προσοχή στο θέμα! ρε γαμώτο... αυτό το να μην τσιμπάμε με τα παραμύθια. Γιατί κολλησατε με την ηλικία μου εσείς; Τώρα θ' αρχίσω ν' ανησυχώ αλήθεια, ε; Ε.

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:34:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger les_boi είπε...

υπάρχουμε μέσα απ'τη διαφορά μας απ'τους άλλους, διαλέγουμε μια θέση συνήθως απέναντι απ' τον Άλλο για να γίνονται πιο απλά και ξεκάθαρα τα πράγματα, είμαι απέναντι σου, βλέπω το αν φας σου, εγω δεν είμαι εσύ, εσυ δεν είμαι εγω, οι θέσεις που διαλέγουμε μας προστατεύουν ή μας αφήνουν έρμαια, τα πρεζόνια, οι πόρνες και τα φρικιά έχουν τη θέση τους, αυτή για να τις ποδοπατάνε, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν διάλεξαν να είναι εκεί-αν υπάρχει επιλογή- κι αν η νύχτα που ζω στα πουστράδικα νιώθω πως δεν είναι δικιά μου δεν σημαίνει πως θα αφήσω να με ποδοπατήσουν, ούτε πως θα ορμήξω να ποδοπατάω...
υ.γ η επιστήμη και η τεχνολογία είναι σάπια γιατί αφήνουν κάποιους να ποδοπατάνε κάποιες άλλες
φιλιά

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:31:00 π.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Άραξε! Το δίκτυο είναι η πρώτη ευκαιρία που είχαμε εδώ και αιώνες για ένα καινούργιο τρόπο να διαχειριστούμε τα κοινά μας. Εϊναι η μόνη μας ευκαιρία, να ξεφύγουμε από το φασισμό των εθνικών συνόρων και της οικονομίας που βασίζεται στο χρήμα. Ξαναναφέρω οτι το ίντερνετ τρέχει κατά 75% σε ελεύθερο λογισμικό (ελεύθερο καί τσάμπα). Η τεχνολογία δεν είναι καθόλου σάπια, μάγκα- η γνώση θα μας απελευθερώσει. Περίμενε και θα δείς.

Δυστυχώς θα χρειαστεί να περιμένεις λίγο όντως, γιατί κάτι χιλιάδες χρόνια μαλακίας δεν αναιρούνται σε δυο δεκαετίες ελεύθερης πληροφορίας.

Άκου η τεχνολογία είναι σάπια! Ιιιι!! Α, btw σου απάντησα στο μέηλ σου αλλά μου γύρισε πίσω, δεν ξέρω γιατί. Θα δοκιμάσω να στο ξαναστείλω... (εεε, η τεχνολογία δεν είναι σάπια, λέω!)

Τέλος πάντων, ναι το περιθώριο έχει τη θέση του- έξω και μακρυά από "εμάς". Δεν δικαιολογούνται όμως αυτά τα πράγματα πια, τελείωσε. Δεν μπορούμε ν' αφήνουμε κανέναν έξω στο κρύο χωρίς να το πληρώσουμε με την ψυχή μας. Τουλάχιστον στην Ελλάδα που έζησα εγώ, πόρνες πρεζάκηδες πανκς κι αναρχικοί, δεν είναι κοινωνικό πρόβλημα, είναι η εστία του μικροαστικού κόμπλεξ που στέλνει τον κόσμο στους σεξολόγους επειδή δεν τους σηκώνεται αν δεν κερδίζουν στη μπάλα. Η κοινωνική διαστρωμάτωση βλάπτει σοβαρά την υγεία.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:30:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger Tales from the other side of town είπε...

η αλήθεια πρέπει να είναι κάπου στη μέση. προφανώς η τεχνολογία και οι επιστήμες δεν είναι σάπιες, ούτε όμως και θα είναι αυτές που θα μας απελευθερώσουν, αν κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό.

οι επιστήμες και η τεχνολογία είναι εργαλεία, πολύ καλά εργαλεία που μας διευκολύνουν την ζωή και που μπορούν να της δώσουν μια καλύτερη προοπτική. και όπως κάθε εργαλείο δεν μπορεί να φορτιστεί ούτε αρνητικά ούτε θετικά από μόνο του. εξαρτάται κάθε φορά.

το δίκτυο είναι πράγματι απ' τις πιο σπουδαίες κατακτήσεις του ανθρωπίνου γένους. και είναι κάτι που πιστεύω ακόμη δεν έχουμε δει όλες του τις δυνατότητες. βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή μάλλον, αν σκεφτεί κανείς ότι από το 1995 περίπου και μετά βγήκε από τα πανεπιστήμια και άρχισε να χρησιμοιποιείται από όλο και πιο πολύ κόσμο.

η γνώση πράγματι μπορεί να απελευθερώσει τον νού, δεν νομίζω όμως ότι ταυτίζεται με την τεχνολογία και τις επιστήμες. είναι μια ευρύτερη έννοια που έχει πολλά επίπεδα και είναι κάτι μή-απόλυτο. γνώση είναι και η εμπειρία ας πούμε.

προσωπικά, αυτό που πάντα με συνάρπαζε στην επιστήμη, από την προσωπική μου εμπειρία, είναι η δυνατότητά της να αμφισβητεί τον ίδιο της τον εαυτό, τα ίδια της τα αποτελέσματα, και με αυτό τον τρόπο να προχωρά. αυτό νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό, κάτι σαν "ηθικό δίδαγμα" ας πούμε...

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:27:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger Tales from the other side of town είπε...

(συνεχίζω πάνω στο προηγούμενο που είπα: γνώση είναι και η εμπειρία):

επειδή ακριβώς και η εμπειρία είναι γνώση, το γεγονός ότι βρίσκεσαι εδώ και γράφεις τα παραπάνω, οφείλεται και στην γνώση που απέκτησες με την εμπειρία που είχες όταν "παραμυθιαζόσουν", όπως λες. και συνεπώς αφού μπορείς και αξιοποιείς αυτή την γνώση με έναν πιο θετικό τρόπο πλέον, σημαίνει ότι τίποτε δεν πήγε χαμένο, ή έστω η χασούρα δεν τόσο μεγάλη όση νομίζεις. έστω κι αν αισθάνεσαι ότι έχεις "αργήσει". το ζήτημα είναι κάθε φορά να χρησιμοιποιούμε τις όποιες "κακοτοπιές" έχουμε περάσει με θετικό τρόπο χτίζοντας από πάνω για κάτι καλύτερο. να αξιοποιούμε τα πάντα προς όφελος, όσο μπορούμε.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:49:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Ξέρω, έχω γίνει πολύ τεχνοκράτισσα! Παλιότερα σκεφτόμουνα πιο μεταφυσικά, και λόγω πίστης στη θρησκεία, τότε. Επειδή ακριβώς πέρασα από τις μεταφυσικές αντιλήψεις στην τεχνολογική εφαρμογή, έχω μια διαρκή αίσθηση της απόστασης ανάμεσα στα δύο: σε μια κοσμοαντίληψη που ασχολείται με ιδέες που δεν μπορούμε ούτε να τις επιβεβαιώσουμε ούτε να τις εφαρμόσουμε στα σίγουρα (πέρα από τα μαγικοθρησκευτικά τυπικά της λατρείας) και σε μια πρακτική αντιμετώπιση υπαρκτών προβλημάτων, που είναι κατευθείαν φανερό αν λύθηκαν ή όχι -ένα πρόγραμμα, ας πούμε, κάνει τη δουλειά του όταν τρέχει ή δεν την κάνει (ΟΚ, μπορεί να κάνει και μισή δουλειά- αλλά πάλι κάτι κάνει, λειτουργεί!).

Βλέποντας αυτό, κατάλαβα οτι δεν χρειάζεται να κάθομαι να παπαρολογώ μια ζωή, αλλά οτι στο σημερινό κόσμο, στον πραγματικό κόσμο, έχω τη δύναμη και τη γνώση, να αλλάξω τα πράγματα.

Κι έτσι ξαφνικά έχω βρεθεί με τα εργαλεία, όπως σωστά τα ονομάζεις, να κάνω κάποια από τα όνειρά μου πραγματικότητα. Κι έχω καταλήξει οτι στον μελλοντικό κόσμο που μας χτυπάει την πόρτα, όσοι έχουν όραμα και πάθος, θα φέρουν ένα καλύτερο μέλλον επειδή θα ξέρουν πώς να χειρίζονται τα προηγμένα εργαλεία που μας παρέχουν η επιστήμη κι η τεχνολογία- όχι πια μόνο αυτοί που έχουν την ευαισθησία και τις ιδέες, αλλά αυτοί που μπορούν να τις κάνουνε πράξη, σαν μονάδες, σαν πυρήνες αλλαγής, σαν κοινότητες του διαδίκτυου κάποια στιγμή. Αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του- και δεν ξέρω τί θα προλάβω να κάνω και να δω από όλα όσα ελπίζω οτι θά 'ρθουνε. Κι αυτό με χαλάει πολύ...

Θέλω να σου πώ και γι' αυτό που λες για την επιστήμη, που η δύναμή της βρίσκεται στην ικανότητά της να αυτοαναιρείται και να ανανεώνεται συνέχεια: αυτή είναι κι η δική μου αντίληψη, γι' αυτό τρέφω τις ελπίδες μου. Γιατί κινείται, στη ζωή μας, μια δύναμη που δεν ησυχάζει και δεν το βάζει κάτω- αντίθετα με την παλιά δύναμη της πρόληψης και της δεισιδαιμονίας, που θέλει να βγάλει μια απόφαση για το πώς πρέπει να είναι τα πράματα και να κάτσει πάνω της μέχρι να σκάσει, σε πείσμα κάθε απόδειξης για το αντίθετο. Και τί άλλο είναι η επιστήμη, εκτός από την συγκεντρωμένη, και τακτικά αρχεοιοθετημένη ανθρώπινη γνώση; Κι η τεχνολογία από την πρακτική εφαρμογή αυτής της γνώσης στην επίλυση των ουσιαστικών προβλημάτων της ανθρώπινης φύσης;

Δικό σου... :)

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 5:55:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Α, και δεν θεωρώ οτι πέρασα "κακοτοπιές". Απλώς οτι σπαταλούσα το χρόνο μου όταν μαζί με το χαβαλέ θα μπορούσα να έχω κάνει και κάτι χρήσιμο... :/

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 6:10:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger ci είπε...

Καλησπέρα. Αυτό που γράφεις στο τελευταίο σχόλιο μού θύμισε ένα τραγούδι που αγαπούσα πολύ φοιτήτρια:
When I think of all the good times that I've wasted having good times.

Ναι, είναι σπουδαίο και το Νετ και η Τεχνολογία. Και πιο σπουδαίο από όλα να βρίσκεις κάτι/κάποιον που σού δίνει κίνητρο, να κυνηγήσεις το όνειρο.
Όποτε και να συμβεί αυτό, είναι ένα πανέμορφο δώρο:)

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008 στις 10:10:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger Tales from the other side of town είπε...

ναι, δικό μου εκφραστικό λάθος το "κακοτοπιές" ίσως.

τώρα που συμπλήρωσες τη σκέψη σου συμφωνώ με το σκεπτικό. ειδικά στο κομμάτι που αναφέρεσαι στην δύναμη που μπορούν να έχουν οι "μονάδες" και "πυρήνες αλλαγής" κτλ. τώρα τελευταία το πιστεύω αυτό όλο και περισσότερο.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:19:00 π.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger Natalia είπε...

τώρα το διάβασα κι εν μέρει είμαι σε μια παρόμοια φάση, αφού έχω περάσει παρόμοιες (αν όχι ολόιδιες) φάσεις. έχασα το mail σου μέσα σε όλα τα υπόλοιπα, οπότε αν μπορείς στείλε τίποτα. να'σαι καλά

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:19:00 π.μ. EET  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Other than this, a healthy diet made of berries and leafy green vegetables may help offer crucial anti - [url=http://ywashst.com]order lifecell[/url] cartridge and toner for dermititis. lifecell If you were noticing this stuff and shelling out hard examining these to get http://ywashst.com medical: renal disease, hypothyroidism, toxic compounds.

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013 στις 11:25:00 π.μ. EET  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα