Εξωτερικευμένη Τρανσφοβία
(Ανάρτηση King Size και μ' ένα κάρο παραπομπές, όρεξη νά'χεις να διαβάζεις)
Εδώ και κάμποσο καιρό, έχει ξεκινήσει μια αντιπαράθεση ανάμεσα στην Βρετανή λεσβία φεμινίστρια δημοσιογράφο Julie Bindel, και την κοινότητα των Βρετανών διαφυλικών. Το θέμα ξεκίνησε με ένα άρθρο της Bindel στον Guardian, στο οποίο σχολίαζε την μήνυση που κατέθεσε μια Καναδή τρανσέξουαλ εναντίον ενός κέντρου υποστήριξης θυμάτων βιασμού, επειδή αρνήθηκαν να την προσλάβουν ως σύμβουλο με την αιτιολογία οτι δεν είναι γυναίκα αλλά άντρας (η εν λόγω τρανσέξουαλ είναι εγχειρισμένη και αναγνωρίζεται επίσημα ως γυναίκα από τις Καναδικές αρχές.).
Ο ειρωνικός και απαξιωτικός τρόπος που η Bindel πήρε το μέρος του κέντρου, και η άποψή που εξέφρασε, οτι οι διαφυλικές γυναίκες είναι "άντρες με φουστάνια" προκάλεσε τις διαμαρτυρίες της διαφυλικής κοινότητας, αναγκάζοντας τον υπεύθυνο αλληλογραφίας του Guardian να αναγνωρίσει εκ μέρους της εφημερίδας οτι το άρθρο "κακοποίησε μια ήδη κακοποιημένη μειονότητα που ο θα περίμενε κανείς ο Guardian να την υπερασπίζεται".
Η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε σε μια ραδιοφωνική συζήτηση, αυτό το καλοκαίρι, όπου συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι υπεύθυνοι του Press for Change, ενός οργανισμού για τα δικαιώματ των διαφυλικών που πρωτοστάτησε στις διεκδικήσεις τους, στις περασμένες δεκαετίες στη Βρετανία.
Το πιο πρόσφατο επεισόδιο του σήριαλ, εξηγείται στο άρθρο της Bindel που μεταφράζω εδώ:
Για την ιστορία, κάποιες από τις δηλώσεις της Julie Bindel στα προηγούμενα άρθρα της, που ξεκίνησαν το όλο ζήτημα
Και το σχόλιό μου. Στα παραπάνω άρθρα, η Bindel δημαγωγεί, διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα με ύπουλο τρόπο. Για παράδειγμα, αναφέρει οτι "οι περισσότερες εγχείρήσεις αλλαγής φύλου γίνονται στο Ιράν". Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα (σύμφωνα με άρθρο του BBC από το Φεβρουάριο του 2005) είναι οτι στο Ιραν γίνονται περισσότερες επεμβάσεις από ότι σε κάθε άλλη χώρα, εκτός από την Ταϊλάνδη , που είναι η πραγματική "πρωτεύουσα των αλλαγών φύλου", όπως θέλει να παρουσιάσει η Bindel το Ιράν. Και βέβαια, επεμβάσεις γίνονται σ' όλον τον υπόλοιπο κόσμο- άρα περισσότερες επεμβάσεις γίνονται στον υπόλοιπο κόσμο παρά στο Ιράν. Σε καμμία περίπτωση η πληροφορία της δεν είναι ακριβής. Σε καμμία περίπτωση οι περισσότεροι διαφυλικοί στον κόσμο δεν αλλάζουνε φύλο επειδή φοβούνται οτι θα θανατωθούν για την σεξουαλικότητά τους.
Γενικώς, η Bindel επικαλείται το γνωστό και χιλιοειπωμένο επιχείρημα, οτι οι διαφυλικοί αλλάζουνε φύλο επειδή δεν μπορούνε να αποδεχτούνε την ομοφυλοφιλία τους. Υπάρχουν όμως κατ' αρχήν δύο προβλήματα με αυτό.
Το πρώτο είναι οτι στον περισσότερο κόσμο, οι διαφυλικοί αντιμετωπίζουνε χειρότερες διακρίσεις και κινδυνεύουνε περισσότερο να πέσουν θύματα της ομοφοβικής βίας από ό,τι οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι. Η προκατάληψη της κοινωνίας είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, πολύ εντονότερη εναντίον των διαφυλικών παρά εναντίον των γκέυ και των λεσβιών. Στο κάτω-κάτω, η ομοφυλοφιλία κρύβεται, η διαφυλικότητα όχι.
Το δεύτερο πρόβλημα με το επιχείρημα της Bindel, είναι οτι, στο Δυτικό κόσμο τουλάχιστον, ένα σημαντικό ποσοστό διαφυλικών διαλέγει ερωτικούς συντρόφους από το ίδιο φύλο της επιλογής του. Για να το κάνω λιανά, στην ίδια της χώρας της Bindel, υπάρχουνε χιλιάδες τρανς λεσβίες: πρώην άντρες που αλλάξανε φύλο για να ζούνε σαν γυναίκες και να έχουνε ερωτικές σχέσεις με γυναίκες. Και χιλιάδες τρανς γκέυς: το ανάποδο. Όλοι αυτοί, προφανώς, ούτε αλλάξανε φύλο επειδή φοβόντουσαν την ομοφυλοφιλία τους, ούτε φοβούνται την ομοφυλοφιλία τους αφότου αλλάξουνε φύλο. Αν μάλιστα υπολογίσει κανείς τα στοιχεία του NHS, σύμφωνα με τον οποίο μόνο το ένα τρίτο των διαφυλικών που ζητούν αγωγή φυλομετάβασης έλκονται από το αρχικό τους φύλο, η πλειοψηφία των διαφυλικών, τουλάχιστον στην ίδια τη χώρα της Bindel, δεν θα θεωρούνταν ομοφυλόφιλοι αν δεν είχανε αλλάξει το φύλο τους. Άρα μαλακίες κι αυτό.
Το χειρότερο απ' όλα είναι αυτό που είπα στην αρχή, η απαξίωση της Bindel για κάθε σεξουαλική επιλογή και ταυτότητα εκτός από τη δική της και εκείνη των γκέυς (για την ώρα τουλάχιστον). Σας εφιστώ την προσοχή στο παρακάτω απόσπασμα:
Σας θυμίζει κάτι; Κάτι από Πειραιώς, με κοπρολάγνους, νεκρόφιλους και κτηνοβάτες; Κάτι από βουλευτές του ΚΚΕ με σύμφωνα συμβίωσης και για τρεις, τέσσερις και πάει λέγοντας;
Μερικές φορές, η τρανσφοβία είναι εσωτερικευμένη και δεν την ξεκολλάς μήτε με το ματσακόνι. Μερικές φορές, δεν είναι απλώς εξωτερικευμένη, σε πιάνει από τα μούτρα και σου στριγγλίζει στ' αυτί, μέχρι να σκάσει.
Εδώ και κάμποσο καιρό, έχει ξεκινήσει μια αντιπαράθεση ανάμεσα στην Βρετανή λεσβία φεμινίστρια δημοσιογράφο Julie Bindel, και την κοινότητα των Βρετανών διαφυλικών. Το θέμα ξεκίνησε με ένα άρθρο της Bindel στον Guardian, στο οποίο σχολίαζε την μήνυση που κατέθεσε μια Καναδή τρανσέξουαλ εναντίον ενός κέντρου υποστήριξης θυμάτων βιασμού, επειδή αρνήθηκαν να την προσλάβουν ως σύμβουλο με την αιτιολογία οτι δεν είναι γυναίκα αλλά άντρας (η εν λόγω τρανσέξουαλ είναι εγχειρισμένη και αναγνωρίζεται επίσημα ως γυναίκα από τις Καναδικές αρχές.).
Ο ειρωνικός και απαξιωτικός τρόπος που η Bindel πήρε το μέρος του κέντρου, και η άποψή που εξέφρασε, οτι οι διαφυλικές γυναίκες είναι "άντρες με φουστάνια" προκάλεσε τις διαμαρτυρίες της διαφυλικής κοινότητας, αναγκάζοντας τον υπεύθυνο αλληλογραφίας του Guardian να αναγνωρίσει εκ μέρους της εφημερίδας οτι το άρθρο "κακοποίησε μια ήδη κακοποιημένη μειονότητα που ο θα περίμενε κανείς ο Guardian να την υπερασπίζεται".
Η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε σε μια ραδιοφωνική συζήτηση, αυτό το καλοκαίρι, όπου συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι υπεύθυνοι του Press for Change, ενός οργανισμού για τα δικαιώματ των διαφυλικών που πρωτοστάτησε στις διεκδικήσεις τους, στις περασμένες δεκαετίες στη Βρετανία.
Το πιο πρόσφατο επεισόδιο του σήριαλ, εξηγείται στο άρθρο της Bindel που μεταφράζω εδώ:
Δεν φταίω εγώ. Εσύ φταις.
Ως λεσβία, δεν θέλω πια να με βάζουνε στο ίδιο καλούπι με έναν κατάλογο ατόμων που τα καθορίζουνε "περίεργες" σεξουαλικές συνήθειες.
Julie Bindel
guardian.co.uk, Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008.
Το να σε προτείνουν για ένα βραβείο υποτίθεται οτι είναι καλό πράγμα, έτσι; Ε, για μένα δεν είναι. Όταν μου είπαν, πριν από μερικές βδομάδες, οτι είχα προταθεί για το βραβείο του δημοσιογράφου της χρονιάς από την γκέυ οργάνωση Stonewall, ήξερα οτι δεν θα κέρδιζα. Ήμουνα σίγουρα άξια υποψήφια, ήξερα όμως από εκείνη τη στιγμή, οτι σύντομα θα γινότανε κόλαση.
Πρώτα πρέπει να σας εξηγήσω τί έχει συμβεί: το 2004 εγραψα ένα άρθρο σ' ετούτη την εφημερίδα, για μια Καναδή τρανσέξουαλ από το αρσενικό στο θηλυκό, που είχε σύρει στα δικαστήρια ένα κέντρο βοήθειας για θύματα βιασμού, κατηγορώντας τους για την απόφασή τους να μην την προσκαλέσουν να εργαστεί ως σύμβουλος θυμάτων βιασμού. Αναρωτήθηκα κατά πόσο ένας άντρας που έκανε αλλαγή φύλου θα ήταν γυναίκα, αντί για απλώς ένας εγχειρισμένος άντρας.
Το άρθρο προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις ανάμεσα σε κάποια κομμάτια της κοινότητας των διαφυλικών και, παρ' ότι ζήτησα δημόσια συγγνώμη τρεις φορές για τον τόνο και το άστοχο γιούμορ του άρθρου, κανείς δεν με άφησε να ξεχάσω το συμβάν.
Από τη στιγμή που η υποψηφιότητά μου για το βραβείο έγινε δημόσια γνωστή, περίμενα να δω την διαφυλική κοινότητα να κάνει φασαρία. Όντως κάνανε και οργανώσανε μια μαζική κοινητοποίηση εναντίον μου και του Stonewall, που κορυφώθηκε με μια διαδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στην υποψηφιότητά μου έξω από την τελετή απονομής. Ο σαματάς δεν ήταν μόνο για μένα, πρόκειται για έναν βαθειά ριζωμένο θυμό ενάντια στο Stonewall για την άρνησή του να περιλάβει το Τ (για τους τρανσέξουαλς) στο LGB (για τις λεσβίες τους γκέυς και τους μπαισέξουαλς).
Στα 1970 και 80, τις λεσβίες μας αφήναν στην ησυχία μας, και κυρίως οργανωνόμασταν και συγχρωτιζόμασταν χωριστά από τους γκέυ άντρες. Τότε, προς το τέλος της δεκαετίας του 1980, ήρθε η Section 28, ομοφοβική νομοθεσία που απαγόρεψε στα σχολεία να "προωθούν την ομοφυλοφιλία". Το AIDS χτυπούσε όλο και περισσότερους γκέυ άντρες, κι έτσι οι λεσβίες προσέφεραν υποστήριξη και αλληλλεγγύη.
Γίναμε "λεσβίες και γκέυς", αλλά σύντομα οι μπαϊσέξουαλς φωνάξαν "Κι εμάς, κι εμάς". Οι τρανσέξουαλς, έχοντας φάει την πόρτα στα μούτρα από την ετεροφυλόφιλη κοινωνία, ζητήσαν να συμπεριληφθούν στην πολύχρωμη συμμαχία μας, ακολουθούμενοι από τους Queer (οποιονδήποτε γουστάρει το "ανώμαλο" σεξ), μετά τους Questioning (αυτούς που το σκέφτονται ποιόν και πώς μπορεί να πηδήξουνε στο μέλλον), και τελικά (για την ώρα) τους Intersex (αυτούς που έχουν γεννηθεί με βιολογικά χαρακτηριστικά που προσλαμβάνονται ταυτόχρονα ως αρσενικά και θηλυκά). Το μάντρα τώρα στις "γκέυ" συναντήσεις ήταν ο γλωσσοδέτης LGBTQQI.
Κάπου πρόκειται για μια ανίερη συμμαχία. Μας βάλανε όλους μαζί σ΄ ένα δωμάτιο και μας είπανε να μην τσακωνόμαστε. Μια φορά εγώ, δεν επιθυμώ να με βάζουνε στο ίδιο καλούπι με έναν κατάλογο από άτομα με "περίεργες" σεξουαλικές συνήθειες ή χαρακτηριστικά που μεγαλώνει συνέχεια. Να αρχίσουμε μόνο με το γράμμα Αλφα και να πάρουμε την αλφαβήτα; Α, για τα ανδρόγυνα, Β για τους μπαισέξουαλς, Γ για όσους γουστάρουνε τις γάτες, Δ για τους λάτρεις του διαβόλου. Πού θα τελειώσει αυτό;
Σε διάφορα φόρουμ στο ίντερνετ, όπου συζητήθηκε η υποψηφιότητά μου, μία σχολιαστής είπε για μένα: "Δεν έχει το δικαίωμα να εκφράζει άποψη πάνω σε τρανς θέματα, καθώς δεν είναι τρανς. Περισσότερο από οτι κάποιος που είναι στρέητ μπορεί να εκφράσει άποψη για την ομοφυλοφιλία. Δεν είναι οτι οι απόψεις της είναι διαφορετικές, είναι που τις εκφράζει και μόνο. Δεν έχει το δικαίωμα!"
Βλέπετε την αντίφαση εδώ; Μου λένε οτι δεν πρέπει να προταθώ για βράβευση από μια γκέυ οργάνωση επειδή είμαι μέρος μιας μεγάλης "queer οικογένειας" η οποία θα έπρεπε, λένε, να περιλαμβάνει και τους τρανσέξουαλς. Αλλά δεν επιτρέπεται να εκφέρω γνώμη στο θέμα της διαφυλικότητας. Εντωμεταξύ, στους ίδιους δικτυακούς τόπους, μια τρανσέξουαλ είπε σ΄ένα intersex άτομο να βγάλει το σκασμό, και λεσβίες φεμινίστριες που έχουν γεννηθεί γυναίκες ακούσανε οτι δεν είναι κανένα από αυτά τα πράγματα από μερικές γυναίκες που γεννήθηκαν άντρες αλλά πιστεύουν οτι είναι καλύτερες λεσβίες από εμένα.
Το μόνο που θέλω είναι να με αφήσετε στην ησυχία μου. Δεν είμαι παρέα σας, δεν ζήτησα να είμαι, γι΄ αυτό σας παρακαλώ να μή μου λέτε οτι είμαι μια από εσάς, και μετά να με βρίζετε επειδή προσέβαλλα την ορθοδοξία σας. Ας χωρίσουμε φιλκά, αντί να καταλήξουμε σαν το ΙουδαΊκό Λαϊκό Μέτωπο. Ή μήπως ήταν το Λαϊκό Μέτωπο της Ιουδαίας; [στμ, αναφορά στο The Life of Brian των Monty Python.]
Για την ιστορία, κάποιες από τις δηλώσεις της Julie Bindel στα προηγούμενα άρθρα της, που ξεκίνησαν το όλο ζήτημα
Φυλαχτείτε επαναστάτες του φύλου.
Julie Bindel
guardian.co.uk, Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2004
Η αλλαζονεία σε αφήνει άναυδο: αν και δεν είχε ζήσει σαν "γυναίκα" πριν τη μέση ηλικία, "η" Νίξον θεώρησε οτι ήταν κατάλληλη να συμβουλεύσει γυναίκες που είχαν επιλέξει να πλησιάσουν μια υπηρεσία που προσφέρει υποστήριξη από γυναίκες που έχουν υποστεί παρόμοιες εμπειρίες, όχι από έναν άντρα με φουστάνια! Οι αδερφές μας στο κέντρο Rape Relief, που δεν πιστεύουν οτι ένα χειρουργικά κατασκευασμένο αιδοίο και στήθη μεγαλωμένα με ορμόνες σε κάνουνε γυναίκα, ασκήσαν επιτυχημένα έφεση στην απόφαση του δικαστηρίου και, για την ώρα τουλάχιστον, ο νόμος λέει οτι για να υποστεί κανείς διάκριση ως γυναίκα, πρέπει να είναι, ε, γυναίκα.
Τί αίσχος που η κληρονομιά μας έφτασε να σημαίνει αυτό: αν δεν σου αρέσουν οι περιορισμοί του φύλου σου, μην τους προκαλείς. Αν έχεις κουραστεί να σε κοιτάνε στο δρόμο επειδή γλύφεσαι με τον σύντροφό σου του ίδιου φύλου, κάνε μια αλλαγή φύλου. Κι επίσης αυτοί που "φυλομεταβαίνουνε" φαίνεται οτι γίνονται στερεοτυπικοί στην εμφάνισή τους- ψηλοτάκουνα παπούτσια και μαλλί μελίσσι για τα αγόρια, γένια, μπράτσα και τατουάζ για τα κορίτσια. Φανταστείτε έναν κόσμο κατοικημένο από τρανσέξουαλς. Θα έμοιαζε με το σετ του Γκρηζ.
Η Δια-βίβασή μου.
Julie Bindel
guardian.co.uk Τετάρτη 1 Αυγούστου 2007
Οι ανησυχίες μου για την συνεχόμενη αποδοχή της "διαφυλικότητας" ως διάγνωσης βασίζονται στο φεμινιστικό μου πιστεύω οτι ξεκινάει από την ισχυρά στερεοτυπική κατάταξη αγοριών και κοριτσιών σε περιορισμένους φυλετικούς ρόλους [στμ, εννοείται το φύλο, όχι η φυλή].
Κατά την διάρκεια της συζήτησης έθεσα το επιχείρημα οτι η εγχείρηση αλλαγής φύλου είναι η σύγχρονη εκδοχή της θεραπείας με ηλεκτροσόκ για τους ομοφυλόφιλους. Οι περισσότερες εγχειρήσεις αλλαγής φύλου γίνονται στο Ιραν, όπου η ομοφυλοφιλία τιμωρείται με θάνατο. Η εγχείρηση αλλαγής φύλου, λοιπόν, κάνει τους γκέυς και τις λεσβίες "ετεροφυλόφιλους".
Και το σχόλιό μου. Στα παραπάνω άρθρα, η Bindel δημαγωγεί, διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα με ύπουλο τρόπο. Για παράδειγμα, αναφέρει οτι "οι περισσότερες εγχείρήσεις αλλαγής φύλου γίνονται στο Ιράν". Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα (σύμφωνα με άρθρο του BBC από το Φεβρουάριο του 2005) είναι οτι στο Ιραν γίνονται περισσότερες επεμβάσεις από ότι σε κάθε άλλη χώρα, εκτός από την Ταϊλάνδη , που είναι η πραγματική "πρωτεύουσα των αλλαγών φύλου", όπως θέλει να παρουσιάσει η Bindel το Ιράν. Και βέβαια, επεμβάσεις γίνονται σ' όλον τον υπόλοιπο κόσμο- άρα περισσότερες επεμβάσεις γίνονται στον υπόλοιπο κόσμο παρά στο Ιράν. Σε καμμία περίπτωση η πληροφορία της δεν είναι ακριβής. Σε καμμία περίπτωση οι περισσότεροι διαφυλικοί στον κόσμο δεν αλλάζουνε φύλο επειδή φοβούνται οτι θα θανατωθούν για την σεξουαλικότητά τους.
Γενικώς, η Bindel επικαλείται το γνωστό και χιλιοειπωμένο επιχείρημα, οτι οι διαφυλικοί αλλάζουνε φύλο επειδή δεν μπορούνε να αποδεχτούνε την ομοφυλοφιλία τους. Υπάρχουν όμως κατ' αρχήν δύο προβλήματα με αυτό.
Το πρώτο είναι οτι στον περισσότερο κόσμο, οι διαφυλικοί αντιμετωπίζουνε χειρότερες διακρίσεις και κινδυνεύουνε περισσότερο να πέσουν θύματα της ομοφοβικής βίας από ό,τι οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι. Η προκατάληψη της κοινωνίας είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, πολύ εντονότερη εναντίον των διαφυλικών παρά εναντίον των γκέυ και των λεσβιών. Στο κάτω-κάτω, η ομοφυλοφιλία κρύβεται, η διαφυλικότητα όχι.
Το δεύτερο πρόβλημα με το επιχείρημα της Bindel, είναι οτι, στο Δυτικό κόσμο τουλάχιστον, ένα σημαντικό ποσοστό διαφυλικών διαλέγει ερωτικούς συντρόφους από το ίδιο φύλο της επιλογής του. Για να το κάνω λιανά, στην ίδια της χώρας της Bindel, υπάρχουνε χιλιάδες τρανς λεσβίες: πρώην άντρες που αλλάξανε φύλο για να ζούνε σαν γυναίκες και να έχουνε ερωτικές σχέσεις με γυναίκες. Και χιλιάδες τρανς γκέυς: το ανάποδο. Όλοι αυτοί, προφανώς, ούτε αλλάξανε φύλο επειδή φοβόντουσαν την ομοφυλοφιλία τους, ούτε φοβούνται την ομοφυλοφιλία τους αφότου αλλάξουνε φύλο. Αν μάλιστα υπολογίσει κανείς τα στοιχεία του NHS, σύμφωνα με τον οποίο μόνο το ένα τρίτο των διαφυλικών που ζητούν αγωγή φυλομετάβασης έλκονται από το αρχικό τους φύλο, η πλειοψηφία των διαφυλικών, τουλάχιστον στην ίδια τη χώρα της Bindel, δεν θα θεωρούνταν ομοφυλόφιλοι αν δεν είχανε αλλάξει το φύλο τους. Άρα μαλακίες κι αυτό.
Το χειρότερο απ' όλα είναι αυτό που είπα στην αρχή, η απαξίωση της Bindel για κάθε σεξουαλική επιλογή και ταυτότητα εκτός από τη δική της και εκείνη των γκέυς (για την ώρα τουλάχιστον). Σας εφιστώ την προσοχή στο παρακάτω απόσπασμα:
Μια φορά εγώ, δεν επιθυμώ να με βάζουνε στο ίδιο καλούπι με έναν κατάλογο από άτομα με "περίεργες" σεξουαλικές συνήθειες ή χαρακτηριστικά που μεγαλώνει συνέχεια. Να αρχίσουμε μόνο με το γράμμα Αλφα και να πάρουμε την αλφαβήτα; Α, για τα ανδρόγυνα, Β για τους μπαισέξουαλς, Γ για όσους γουστάρουνε τις γάτες, Δ για τους λάτρεις του διαβόλου. Πού θα τελειώσει αυτό;
Σας θυμίζει κάτι; Κάτι από Πειραιώς, με κοπρολάγνους, νεκρόφιλους και κτηνοβάτες; Κάτι από βουλευτές του ΚΚΕ με σύμφωνα συμβίωσης και για τρεις, τέσσερις και πάει λέγοντας;
Μερικές φορές, η τρανσφοβία είναι εσωτερικευμένη και δεν την ξεκολλάς μήτε με το ματσακόνι. Μερικές φορές, δεν είναι απλώς εξωτερικευμένη, σε πιάνει από τα μούτρα και σου στριγγλίζει στ' αυτί, μέχρι να σκάσει.
αναρτήθηκε από το χρήστη stassa στις
Σάββατο, Νοεμβρίου 08, 2008
13 σχόλια:
Πριν 3-4 χρόνια είχε τιναχτεί στον αέρα το Παν(λατινο)αμερικανικό Συνέδριο Γυναικών από την βίαιη, με πολύ ξύλο, αντιπαράθεση λεσβιών - διαφυλικών γυναικών σχετικά με το αν οι δεύτερες έπρεπε να έχουν δικαίωμα συμμετοχής. Είχα κάνει τότε κάποιες αναρτήσεις στο Απέναντι Πεζοδρόμιο.
Θυμάμαι λοιπόν ότι η βασική αντίρρηση κάποιων λεσβιών ήταν ότι πολλές διαφυλικές γυναίκες αναπαράγουν και καλλιεργούν στερεότυπα συμπεριφοράς φύλου που γυρνούν το γυναικείο κίνημα σε προφεμινιστικές εποχές. Κάποιες άλλες, πιο ακραίες, υποστήριζαν ότι το σώμα έχει μνήμη και παρά τις όποιες επεμβάσεις εξακολουθεί να κουβαλάει τα βιολογικά του χαρακτηριστικά και συνεπακόλουθα να επιβάλει την ανδρική κυριαρχική παρουσία του.
Βέβαια τώρα όλα αυτά τα γράφω όπως τα θυμάμαι, η συζήτηση έμοιαζε να έχει πολύ (θεωρητικό) ενδιαφέρον και θυμάμαι ότι οι συζητήσεις μακροημέρευσαν, αν και αμφιβάλλω αν κατέληξαν σε κάτι "χειροπιαστό".
Πάντως είναι αλήθεια ότι αυτές τις συμμαχίες, τύπου LGBTQQI, κι εγώ τις βρίσκω υπερβολικά θεωρητικές, τεχνητές και ιδιοτελώς υποκριτικές. Δεν παραξενεύομαι που συχνά πυκνά οδηγούν σε πρακτικό αδιέξοδο.
Ξέρω, οι φεμινίστριες του δεύτερου κύματος δεν γουστάρουνε καθόλου τα διαφυλικά άτομα. Οπότε δεν μου κάνει εντύπωση που παίξανε φάπες, σ΄ εκείνο το συνέδριο. Ποιός κέρδισε;
Όσο για τις συμμαχίες, συμμαχούμε για να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ο καθένας μόνος του. Όχι επειδή αγαπιόμαστε με αγάπη αγνή. Εγώ προσωπικά νοιάζομαι και για τους γκέυς και για τις λεσβίες, καί για όλους, επειδή είμαι κορόιδο, αλλά άλλο αυτό.
Για το θέμα του φύλου, η άποψη που αναφέρεις, μου ακούγεται λίγο σαν την αφήγηση της έμφυλης υπόστασης, όπου εκείνο που κάνει έναν άνθρωπο άντρα ή γυναίκα, ή το σώμα του αρσενικό ή θηλυκό, είναι κάποια αφηρημένη, μεταφυσική ιδιότητα που καμμία συνθήκη του υλικού κόσμου δεν μπορεί να αγγίξει, κανένας υλικός νους να κατανοήσει πλήρως.
Αφήγηση που νομίζω έχει εδραιωθεί απο λεσβίες φεμινίστριες του δεύτερου κύματος με σκοπό ακριβώς να αποκλείσουν τις διαφυλικές γυναίκες τόσο από την κατηγορία "γυναίκα", όσο κι από τον φεμινιστικό διάλογο γενικώς. Λίγο να τα στριμώξεις τα ουσιοκρατικά δόγματα και ξεγλιστράνε αμέσως στον μυστικισμό.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι από το άλλο φύλο, στο σώμα τους: οι άντρες έχουν θηλές, οι γυναίκες έχουν κλειτορίδα. Τα γεννητικά μας όργανα (όπως κι όλα τ' άλλα) αναπτύσσονται από τις ίδιες βρεφικές δομές, και για τα δύο φύλα. Η αλήθεια είναι οτι το ανθρώπινο είδος δεν είναι ιδιαίτερα σεξουαλικά διμορφικό, γι΄ αυτό και καταφέρνουμε να αλλάξουμε το κονωνικό μας φύλο και να πείσουμε για την ιδιότητα εκείνου που διαλέγουμε (με λίγη προσπάθεια).
Ίσως εμένα μου φαίνεται έτσι, επειδή είμαι και τρανς και μπάι, αλλά δεν νομίζω οτι το αντρικό και το γυναικείο σώμα είναι και τόσο διαφορετικά σε τελική ανάλυση (και τα δυο θέλουνε να τα αγαπήσεις λιγάκι για να σου χαμογελάσουνε). Κι έχω συνηθίσει πια να συναναστρέφομαι γυναίκες με πέος και άντρες δίχως, σε σημείο που δεν μπορώ πια να φανταστώ πώς είναι δυνατόν να αμφισβητείται το φύλο τους από οποιονδήποτε.
Εσύ τί πιστεύεις, έρωα; Αλλάζει το φύλο του σώματος ή όχι;
Αχ!γλυκεια μου το φυλο ειναι πρωτα στο μυαλο,μετα ειναι το εξω!
Οντος την τρανσοφοβια παντου δεν την βγαζεις ουτε με δυναμητη!
Σκεψου οτι στην ελλαδα εχουμε εχθροτητα ακομη και απο gay,που θεωρουν την εξωτερικευση ντροπη.
Ενω ενας αντρας που κουνιετε η μια γυναικα που σερνει τα ποδια της ειναι πιο φυσιολογικο.
Σημασια εχει να ξερεις τι θελεις εσυ,ολοι οι υπολοιποι ειναι απλοι θεατες στις ζωες μας.
Συμφωνω με Στελλα.
"Θυμάμαι λοιπόν ότι η βασική αντίρρηση κάποιων λεσβιών ήταν ότι πολλές διαφυλικές γυναίκες αναπαράγουν και καλλιεργούν στερεότυπα συμπεριφοράς φύλου που γυρνούν το γυναικείο κίνημα σε προφεμινιστικές εποχές."
Αυτο ειναι τεραστια μαλακια,και ειναι ενα λαθος του φεμινιστικου κινηματος κατα τη γνωμη μου.Αν και δεν εχω την εμπειρια ουτε το εχω παρακολουθησει κατα ποδας(το φεμινιστικο κινημα)θεωρω οτι πεφτουν καποιες φορες στο λαθος να ταυτιζουν γυναικειους μανιερισμους με την υποδουλωση στο αντρικο φυλο.Αλλα δεν καταλαβαινουν οτι ετσι ουσιαστικα αναπαραγουν αντρικα προτυπα.Κατα τη γνωμη μου η μαγκια ειναι να διεκδικησουν την θηλυκοτητα τους,αποτιννασοντας καθε τι αρνητικο απο αυτην.Για να μην παρεξηγηθω δεν εννοω οτι ολες οι γυναικες πρεπει να ειναι γατουλες και μαλακιες,αλλα δεν μπορω να ακουω και μαλακιες του στυλ οτι επειδη τα διαφυλικα ατομα εχουν μια θηλυκοτητα παραπανω(που και αυτο δεν ειναι απολυτο)αναπαραγουν στερεοτυπα.Δηλαδη ελεος....Πολλα φιλια κουκλα μ...
Άλλη μια τρανή απόδειξη του πόσο παπάγιες είμαστε οι άνθρωποι- όόόλοι οι άνθρωποι.
Δε συνεχίζω γιατί δε χρειάζεται.
Απλά τα παίρνω γιατί αυτά τα θέματα δε θα ΄πρεπε καν να υφίστανται. Live and let live, γιου νόου.
χχχ
Πολύ ενδιαφέρον το θέμα που θίγεις Στάσσα.
Προ ενός ή δύο χρόνων είχα προετοιμάσει ένα ποστ για το transs.gr το οποίο ήταν κάτι σαν timeline τρανσφοβικών κρουσμάτων, αποκλεισμών από συνέδρια, από εκδηλώσεις κτλ μέσα στην LGBT κοινότητα. Το 70% των περιπτώσεων ήταν από μια μερίδα ομοφυλόφιλων γυναικών που είχαν πάνω-κάτω με την λογική που ανέπτυξε η Julie Bindel. Είναι μια λογική που τραβάει αρκετά πίσω στον χρόνο, από τις αρχές του 1970, που όπως βλέπω όμως καλά κρατεί ακόμη. Τότε είχα αποφασίσει τελικά να μην το δημοσιεύσω γιατί σκέφτηκα ότι θα δημιουργούσε αρνητικές εντυπώσεις και προς τα έξω, αλλά και μέσα στην κοινότητα. Με την ευκαιρία, θα κοιτάξω αν το έχω ακόμη στον υπολογιστή μου και θα το δημοσιεύσω.
Κατ' αρχήν αναρωτιέμαι γιατί η λογική αυτή αναπτύσσεται από μια μερίδα λεσβιών για τις διαφυλικές γυναίκες, ενώ βλέπουμε ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει από τους γκέι για τους διαφυλικούς άντρες. Αυτό για μένα είναι ένα ερώτημα. Θα μπορούσε να καλλιεργηθεί το ίδιο επιχείρημα, δεν βλέπω να σκοντάφτει κάπου στο φύλο.
Τώρα, τουλάχιστον εγώ, θεωρώ τα τρανς άτομα, άντρες και γυναίκες, αναπόσπαστο μέλος της LGBT κοινότητας.
Επιπλέον, erva, με ενδιαφέρει πολύ να μας αναλύσεις γιατί αυτές τις συμμαχίες τις θεωρείς υπερβολικές και ακόμη δέ περισσότερο γιατί (ιδιοτελώς;) υποκριτικές. Για μένα δεν είναι καν συμμαχίες. Για μένα είναι (δεν ξέρω αν αφελώς) παραπάνω από αυτονόητο ότι οι γκέι, οι λεσβίες, οι αμφισεξουαλικοί οι διαφυλικοί έχουν να βαδίσουν κοινό δρόμο.
Εχουμε δεχτει τις περισσοτερες επιθεσεις απο τρανς και gay.
Οι πρωτες θεωρουν απαραδεκτο να προχωρησει καποια σε επεμβαση διορθωσης λογο οργασμου και καλα.
Οι δευτεροι ειναι χειροτεροι, αν σκεφτει κανεις πως κρυβουν με τρομο την σεξουαλικη τους προτιμηση,απο οικογενεια,φιλους,εργασια κλπ.
Καποιος τελευταια μου ειπε "περιμενεις να σας παρουν στα σοβαρα?"
Εχει καιρο που δεν με νοιαζει να με δεχτει κανεις..
Δεν υπαρχει ουσιαστικη διαφορα εδω η εξωτερικο.
Το αγνωστο παντα προκαλει φοβο,και ο φοβος γινεται θυμος.
Καλημερα!
Για να είμαι ειλικρινής, εγώ δεν έχω δει χειρότερο ή καλύτερο φέρσιμο από γκέυς και λεσβίες από ό,τι έχω δει από στρέητ. Απλώς, από τους γκέυς και τις λεσβίες με πληγώνει περισσότερο, το θεωρώ απαράδεκτο και ηλίθιο να διαιωνίζουνε τις συμπεριφορές που μας καταστρέφουνε όλους και τελικά απογοητεύομαι να βλέπω τόση λίγη συνειδητοποίηση σε άτομα που δεν τους παίρνει να είναι και τόσο στην κοσμάρα τους πια.
Αλλά καλά, και σε ποιά περίπτωση δεν είναι ο καθένας για την πάρτη του; Εγώ γι΄ αυτό λέω οτι βλέπω τη ΛΟΑΤ κοινότητα σαν συμμαχία, επειδή έχουμε κοινό στόχο κι ας μήν καταλαβαίνουμε οι μεν τους δε. Αλλά η προκατάληψη της πλειοψηφίας δεν κάνει διακρίσεις σ΄ αυτά τα θέματα, αδερφές, λεσβίες και τραβεστί, όλοι το ίδιο είμαστε μπροστά της.
Δεν αμφιβάλλω οτι κάποιοι θεωρούνε οτι ψιλοβολευτήκανε και έχουνε ενταχτεί και γίνει αποδεκτοί πια. Κι ίσως να θεωρούνε οτι, υπό αυτές τις συνθήκες, θα τους βλάψει να τους συσχετίζει ο κόσμος με τα τρανς άτομα, που ακόμη είμαστε στον πάτο του βαρελιού. Έλα όμως που δεν πάει έτσι. Και ξαναλέω: η προκατάληψη δεν κάνει διακρίσεις. Ή την ξεριζώνουμε οριστικά, κι αυτή και τους λόγους που υπάρχει ενάντια σε όποιον υπάρχει, ή για όσο δεν το κάνουμε, θα κινδυνεύουμε όλοι από αυτήν.
Στέλλα, γι' αυτό που λες, για το φέρσιμο των μη προς τις εγχειρισμένες, αυτό είναι καημός μεγάλος μια ζωή. Αλλά δυστυχώς, ενώ έχουμε τόσα κοινά προβλήματα και πολύ σοβαρά μάλιστα, όταν βρισκόμαστε όλες μαζί, το μόνο που θυμόμαστε μου φάινεται είναι οι διαφορές μας.
Μαρίνα- αυτό που λες με τους τρανς άντρες και τους γκέυς, δεν το είχα σκεφτεί. Αλλά σάμπως και σκέφτεται και κανείς τους τρανς άντρες; Δίκιο έχεις. Περνάω από εκεί να δω το ποστ (και καλά θα κάνεις αν το ανεβάσεις, κάποια στιγμή πρέπει να τα ξεκαθαρίσουμε αυτά τα πράγματα μεταξύ μας, γιατί αλλίοως δεν πάμε πουθενά).
elementstv:
"...πέφτουν κάποιες φορές στο λάθος να ταυτίζουν γυναικείους μανιερισμούς με την υποδούλωση στο αντρικό φύλο. Αλλά ...έτσι ουσιαστικά αναπαράγουν αντρικά πρότυπα."
Έ γειά σου, τώρα μιλάς σωστά. Δυστυχώς, τα στερεότυπα τα έχουμε όλοι μας, για όλους μας. Μάλλον είναι επειδή δεν ασχολιόμαστε αρκετά ο ένας με τον άλλο, εκτός κι αν έχουμε κάποιο λόγο... δηλαδή το σεξ. Από αλληλοκατανόηση παίρνουμε μηδέν φοβάμαι...
Πάντως εγώ δεν έχω καταφέρει να δω το σεξ σαν σχέση ισχύος με υποταγμένους κι εξουσιαστές κι όλα τα συναφή. Το ξέρω οτι άλλος κόσμος το βλέπει έτσι, αλλά όταν καταλαβαίνω οτι κάποιος έχει αυτήν την αντίληψη, ξενερώνω απίστευτα, οπότε δεν έχω καθόλου τέτοιες εμπειρίες στο σεξ, απλό.
Ινκ,
Παπάγιες indeed, άστα να παπάνε. Εγώ εξακολουθώ να είμαι αισιόδοξη πάτνως. Και τέλος πάντων, καθηγήτρια είσαι, κάτι θα πάρουνε τα σκασμένα σου από σένα. Λίγο καλύτερος θα γίνει ο κόσμος, στο βάθος του χρόνου (μόνο που εγώ δεν πάω στα βαθειά, αλλά δε βαθειέσαι...)
Στάσσα δεν το βρίσκω το μεταφρασμένο κομμάτι, πάει καιρός, θα κοιτάξω όμως να βρω το link στα αγγλικά.
Αυτό που νομίζω πάντως ότι έχει σημασία είναι αυτό που έθιξες κι εσύ: δ-ι-α-κ-ρ-ί-σ-ε-ι-ς. Και αυτός είναι οι κοινός δρόμος που πρέπει να διανύσουμε (σχόλιό μου πιο πάνω). Η καταπολέμηση των διακρίσεων.
Κρίμα... δεν πράζει. Θα ήθελα όμως κι εγώ ν΄ ακούσω τη σκέψη του έρωα.
...ακούει;; :)
Μέχρι τώρα είχα διαβάσει μόνο το πρώτο άρθρο της Bindel την 1.8.2007. Ως food for thought θεώρησα ότι είχε κάποιο ενδιαφέρον, αλλά ως εκεί. Αυτό που ακολούθησε δείχνει τον πλήρη εκτροχιασμό της. Το να λέει κάποιος που ανήκει σε μία σεξουαλική μειονότητα ότι δεν θέλει να μπαίνει στο ίδιο καλούπι με άλλους που έχουν "περίεργες σεξουαλικές συνήθειες" είναι απλά ντροπή. 'Οπως πολύ σωστά επισημαίνεις σκοπίμως καλλιεργεί τη σύγχυση ανάμεσα σε αυτούς που έχουν ιδιαίτερες "συνήθειες" και γούστα στο κρεβάτι με αυτούς που έχουν διαφορετικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου. Ακριβώς το ίδιο πράγμα δηλαδή που κάνουν οι αντίπαλοι των LGBT.
Δυστυχώς ορισμένοι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είμαστε τόσοι πολλοί ώστε να έχουμε την πολυτέλεια να πολεμήσει ο καθένας από το δικό του γκρουπούσκουλο. 'Οτι δεν είναι όλα τα τρανς άτομα ομοφυλόφιλοι. Και ότι οι διαφυλικοί δέχονται πολύ μεγαλύτερη κοινωνική εχθρότητα όχι γιατί η κοινωνία τους αντιπαθεί περισσότερο από τους ομοφυλόφιλους (προσωπικά θεωρώ ότι η ομοφοβία και η τρανσφυλοφοβία είναι το ίδιο ισχυρές) αλλά απλά γιατί είναι μια ιδιότητα που, σε αντίθεση με την ομοφυλοφιλία, δεν μπορεί να κρυφτεί
Θυμάμαι που είχες δημοσιεύσει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Julie Bindel. Η τύπισσα φαίνεται οτι έχει γενικώς προσφέρει πολλά στις διεκδικήσεις των ΛΟΑΤ ατόμων στη Βρεττανία, και είναι λυπηρό που έχει καταντήσει να γράφει τέτοιες φασιστικές μαλακίες.
Κι εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω πώς καταφέρνει να τα λέει αυτά τα πράγματα, οτι δεν θέλει να τη βάζουνε μαζί με κάτι ανώμαλους σαν κι εμάς, χωρίς να καταλαβαίνει οτι είναι τα ίδια που άκουγε κι αυτή τόσα χρόνια, σα λεσβία. Τί να πει κανείς. Το έξυπνο πουλί από τη μύτη του πιάνεται.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα