Τί τίτλο έχει αυτό το μπλογκοπαίχνιδο; Δεν ξέρω...

Γαμώ τις μέρες σήμερα. Έχω πυρετό, οι συμφοιτητές μου από το γκρουπ προτζεκτ κωλοβαράνε και θα αναγκαστώ να κάτσω να το κάνω μόνη μου (δεν είναι τίποτα, πρέπει να σχεδιάσω μια υπηρεσία πληροφόρησης μέσω κινητού, με το interface της και όλα της) (μέχρι την Δευτέρα) και όπως πάντα κάθομαι και φρικάρω τον εαυτό μου βλέποντας ντοκυμανταίρ σαν αυτό. Είναι μετά να μην μου βγαίνουνε πίπα τα ποστ μου; Λέω, για το πόστ που δεν θα διαβάσετε ακόμη για λίγο, επειδή ακριβώς- όπως είπα: πίπα.

Μια αχτίδα φωτος μες την μαύρη φρίκη, το καινούργιο μπλογκοπαίχνιδο που μου ξαναπάσαρε η Aphrodite. Με τόσα ερωτηματολόγια, νοιώθω σαν πειραματόζωο και φοβάμαι μην εκτεθώ, έτσι τσίτσιδη κάτω από το μικροσκόπιο. Αλλά μπα, δεν βαριέσαι. Πάμε, πάντα με γερή δόση χιούμορ.

1. Γιατί κλαις; Κλαίω για τον τσολιά που τυλίχτηκε με τη σημαία του και πήδηξε από την Ακρόπολη, για να μην την μαγαρίσει ο εχτρός. Για κάθε μαλάκα που θυσιάζεται για λαούς και πατρίδες που τον έχουν γραμμένο στ' αρχίδια τους. Και για κάθε απελπισμένο που κοιτάζει στην καρδιά του και την βρίσκει να αγαπάει περισσότερο τις αλήθειες και τα παραμύθια παρά τον εαυτούλη της. Για τέτοιους ανθρώπους, η μοίρα έχει γράψει "πέθανε σα μαλάκας" και το ξέρουν και βαδίζουν με το κεφάλι ψηλά, κόντρα στον άνεμο και με τα μάτια χαμένα.

2. Γιατί Δεν κλαις; Δεν κλαίω γιατί είμαι δυνατή και περήφανη κι όποιος καργιόλης απλώσει το χέρι του να πάρει ό,τι έχει αξία στη ζωή μου, θα του γαμήσω τη μάνα μέχρι να της σαπίσει η κωλοτρυπίδα.

3. Πού είναι ο βάλτος; Εδώ.

4. Ποιός και πού είναι ο δεσμοφύλακας; Κάθεται πίσω από τα κάγκελα που έχεις μέσα στο κεφάλι σου και περιμένει να έρθει η ώρα να τον αφήσεις να δυναστέψει τον κόσμο γύρω σου. Μια σταλιά εξουσία να πιάσεις στα χέρια σου, θα τον ξαμολήσεις. Τίποτα δεν σε χωρίζει από τα καθάρματα- αυτά που κατηγορείς για την κατάντια μας. Τίποτα.

5. Πού συναντάς μία εντελώς δική σου άβυσσο; Πάει καιρός πολύς. Κρεμάστηκα ανάποδα, σ' ένα άπατο σκοτεινό πηγάδι, με το πόδι πιασμένο σε μιαν αλυσίδα. Προσπαθώντας να ξεφύγω, σκαρφάλωνα πάνω της, σέρνοντάς την πίσω μου, μέχρι που το βάρος της με γκρέμιζε πάλι πίσω στο σκοτάδι. Μόλις έφτανα στην άκρη της, την ένοιωθα να ξετυλίγεται λίγο, από πάνω ψηλά, με τριξίματα και βογγητά, σαν νά 'ταν μαζεμένη σε μια τροχαλία και το τράνταγμα από το πέσιμό μου να την έκανε να αφήνει. Όταν έφτασα κάτω, δεν ήξερα τί ήταν αυτό που πατούσα. Βγήκα τρέμοντας στον κόσμο των ανθρώπων και στεκόμουνα σε μια γωνιά και τους κοιτουσα σα χαζή, κλαίγοντας, παραληρώντας. Πήγαινα κοντά τους και τους γελούσα, σαν ξεκουτιασμένη κωλόγρια, τους άγγιζα και γινόμουνα χίλια κομμάτια και με σπρώχνανε πέρα με αηδία. Μου πήρε χρόνια να συνέρθω. Έχω μέσα μου ένα κομμάτι από την ατέλειωτη νύχτα και τα βράδυα, καμμιά φορά, πετάγομαι πάνω ασθμαίνοντας, και μου λείπει.

6. Περιφρονείς κάτι; Ο δρόμος που αρχίζει με την περιφρόνηση, περνάει από την αδυναμία να σεβαστείς τον εχθρό σου και στο τέλος του βρίσκεσαι ν' αναρωτιέσαι πώς μπόρεσες να φανείς τόσο μαλάκας, να υποτιμήσεις έτσι το τρομερό τέρας που στέκεται τώρα από πάνω σου και σε κόβει σε άγριες ματωμένες φέτες με το υστερικό του μαχαίρι.

7. Θα ερωτευόσουν για πάντα; Θα χανόμουνα στο άπειρο για πάντα. Θα αγκάλιαζα την απόλυτη ελευθερία και θα γινόμουνα φωτιά που θα μ' έκαιγε από μέσα, και σκιά στο φως της δύναμής μου. Θα γινόμουνα χορδή και θα παλλόμουνα με φώς. Αλλά δεν έχω το θάρρος να αφεθώ, φοβάμαι να με πάρει η στιγμή και να με παρασύρει ο άνεμος του διαστήματος.

8. Γιατί πωλούνται τα "έργα τέχνης"; Επειδή οι δημιουργοί τους είναι οι πουτάνες της κατανάλωσης κι η συνολική ισχύς της δημιουργίας τους είναι ακριβώς ισοδύναμη με μια κλανιά μύγας.

9. Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά από την προηγούμενη ερώτηση; Μάλλον όχι. Είναι και κόσμος που ακόμη διαχωρίζει ανάμεσα στο έργο τέχνης μέ εισαγωγικά και σ' εκείνο με χώρις. Άστα λοιπόν, μπας και φάνε κάνα φλας και ξυπνήσουνε.

10. Do you remember revolution? Ο Καλίστο Μούνι νίκησε. Ο Καλίστο Μούνι πέτυχε το στόχο του. Απελευθέρωσε το λαό του. Πετάξαν μακρυά, και ζήσαν ελεύθεροι ανάμεσα στ' αστέρια. Ήμουν εκεί, μαζί τους, πολέμησα στο πλευρό τους κι έχυσα το αίμα μου για την ελευθερία τους. Έχω τα σημάδια στο σώμα μου και τη φωτιά στην καρδιά μου. Η επανάσταση πέτυχε και ζήσαμε για πάντα, ελεύθεροι, ανάμεσα, στ' αστέρια. Θυμάμαι την επανάσταση, σαν να ήταν σήμερα. Πήραμε τις κουφάλες φαλάγγι κι ακόμη τρέχουνε.

11. Θα ανέβαινες ένα βουνό αν το επέβαλε το ωροσκόρπιό σου; Θα το σήκωνα στους ώμους αν μπορούσα να ξεφύγω τη μοίρα μου.

12. Θα σκότωνες τον παππού σου αν το τζάμι δεν έσπαγε από τον πάγο; Όχι, αλλά θα φαρμάκωνα τη μάνα σου και θα κλεβόμουνα με τον πατέρα σου, γιατί μου τη σπάσανε οι μαλακισμένες ψευτοσουρεάλ μαλακοερωτήσεις σου.

13. Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι; Έχω σκίσει τα βλέφαρά μου με τα νύχια, για να μην με πιάσει ποτέ κανείς στον ύπνο. Κι αν καταφέρει να με πιάσει, να μην έχω δικαιολογία για την αποτυχία μου.

14. Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί αν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε απ' το νόμο; Στο πνεύμα της προπροηγούμενης απάντησής μου, σάλτα και γαμίδια, με πρόβατα και γίδια.

15. Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε τα μεσάνυχτα απ' την αρχή μέχρι το τέλος την οδός Αχαρνών αν γνωρίζατε οτι ποτέ δεν πρόκειται να σας συλλάβουν; Που ξεκινάει η Αχαρνών; Περπάταγα στάνταρ από Άνω Πατήσια μέχρι Βάθης, όλη νύχτα. Ένα βράδυ είδα αίματα πολλά που οδηγούσανε σε μια σπασμένη τζαμαρία μιας πολυκατοικίας. Δεν έκατσα να δω τί παίχτηκε. Ήταν και γύρω στην εποχή του Σορίν Ματέι και σκιάχτηκα άσχημα.

16. Θα σκότωνες τον Μπους αν σου χαρίζαν δέκα λαχταριστά εκλέρ; Ο Μπους μας μάρανε; Οι άλλοι είμαστε όλοι καλοί ανθρώποι, ε;

17. Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια αν έβλεπες μέσα τους τ' αστέρια; Για να φτάσω να βλέπω τ' αστέρια μέσα τους, θα έπρεπε να μου έχουν σαπίσει πολύ τα δόντια. Δέκα εκλαίρ, δε θα φτάνανε.

18. Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένη; Αν αποφασίσω να αυτοκτονήσω, θα πηδήξω από τον Πύργο των Αθηνών. Αν είναι κλειστά, θα δοκιμάσω στα Μετέωρα.

19. Κι οταν ο Μίκυ-Μάους έφυγε στα ξένα, εσύ πού ήσουν; Εδώ και προτιμούσα τον Ντόναλντ.

20. Με τί θα ήθελες να σε μετράνε; Με την όψη που με βια μετράει τη γης.

Καλό, ε; Χα Χα Χα! Έχω πολύ γέλιο η πουτάνα. Άντε, χωθείτε κι εσείς όποιος γουστάρει. Και μην ακούω βαρίεμαι και αηδίες. Παππούς, Tinkidio και Faggot Antinational μου χρωστάτε ένα (εναλλακτικά, κερνάτε ούζα. Είδατε πού το πήγαινα;). Incontinentia, εσύ πού 'σαι και καλλιτέχνης, για να δω πάλι εικαστική δημιουργία με έμπνευση, παρακαλώ. Θωμά Ξωμερίτη, διαβάζεις; Tory Anarchist; Λολίς (της Λολίτος;) Χώνω πολλους για να χωθεί ένας...! Αυτά για τώρα.