Μια μαγεία που λειτουργεί.

Με πιάσανε τα γέλια τις προάλλες όταν συνειδητοποίησηα με τί γέμιζα τις σελίδες από το μπλοκάκι μου, την τελευταία μισή ώρα.

Δέντρα- στην τωρινή περίπτωση, ένας χάρτης για μια διαδικασία λήψης αποφάσεων, ένα decision tree. Στο παρελθόν - σε μια άλλη ζωή- πέρναγα την ώρα μου σχεδιάζοντας ένα άλλο δέντρο, προσπαθώντας να το χρησιμοποιήσω σαν χάρτη για τη λήψη αποφάσεων, για κάθε απόφαση, για κάθε όψη της πραγματικότητας και της ζωής μου.

Το δέντρο της ζωής, το εργαλείο της Καμπάλα... Παίζανε πολύ εκείνη την εποχή αυτά τα βιβλία, τα ταρώ του Κρώουλι και η Μυστική Καμπάλα της Dion Fortune. Κάποια στιγμή διάβασα και το Εκκρεμές του Φουκώ που τους ξεμπρόστιαζε άσχημα όλους αυτούς και ίσως να καθάρισε λίγο το μυαλό μου, ίσως και όχι. Ίσως απλώς μού 'δωσε ιδέες μ' όλες αυτές τις εφαρμογές του δέντρου σε αυτοκίνητα, φλιπεράκια, καυτά λαγόνια και δε συμμαζεύεται. Θυμάμαι πάντως να γυρνάω στις πίσω σελίδες του τετράδιου της έκθεσης και να επιχειρώ να βάλω το θέμα σε τάξη, ζωγραφίζοντας το δέντρο της ζωής και προσπαθώντας να ταιριάξω τις επί μέρους ενότητες στα σεφιρόθ του. Τα παράτησα κάπου στο Gevurah, νομίζω. Δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με την έκθεση. Δεν μπορούσα να οργανώσω τη σκέψη μου, κατάλαβες;

Και βρέθηκα εδώ, τώρα, μετά από μια ζωή και στην άλλη άκρη του κόσμου, να σχεδιάζω άλλου είδους δέντρα και να τα περιγράφω με μια γλώσσα που την καταλαβαίνουνε μόνο οι μηχανές (σάρκινες ή μεταλλικές, δεν έχει και πολλή σημασία). Με πιάσανε τα γέλια σου λέω. Γιατί τότε, είχα φάει το μυαλό μου μ' αυτές τις μαλακίες, αναζητώντας μάταια νοήματα που δεν υπάρχουν. Κι όμως, είναι τόσο περίεργο... στ' αλήθεια αναζητούσα κάτι που δεν μπορούσα να κατονομάσω. Θυμάμαι να κλείνω τα μάτια μου και να σχεδιάζω στο μυαλό μου, με λεπτομέρειες, συστήματα μετάδοσης πληροφορίας, υδραυλικά, με πεπιεσμένο αέρα... για ποιό λόγο; Για ποιό λόγο ασχολιόμουνα μ' όλα αυτά, με τις παρωχημένες γνώσεις του μακρυνού μεσαίωνα; Αντί να κοιτάξω γύρω μου και να δω την μαγεία που λειτουργεί, την τεχνολογία της πληροφορίας που δουλεύει, γαμώτο. Δουλεύει. Τόσα χρόνια χαράμισα, να στέλνω το μυαλό μου να εξερευνήσει το αφηρημένο ψάχνοντας για κάτι χειροπιαστό, όταν αυτό που γύρευα ήταν μπροστά στη μύτη μου.

Μα τί ζώον που ήμουνα.