Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Μικρή εαρινή ύβρις.



Στην Δύση μας έκαψε η φωτιά.
Στην Ανατολή μας πνίγει το νερό.

Εγώ όμως δεν το βάζω κάτω
Γιατί είμαι η ζωή κι επιβιώνω.

Μέσα σ' ένα αδιάφορο κενό,
Πάνω σ' ένα σκέτο βράχο.

Είμαι μια φλούδα βιομάζας
Αλλά δε με σταματάει τίποτα.

Θα ισοπεδώσω τους πλανήτες
Θα ρουφήξω τους γίγαντες αερίων
Θα κλέψω τη φωτιά των άστρων.
Θα περάσω στο παραπέρα σύμπαν

Κι ας έρθουν χίλιοι εκδικητές θεοί,
απρόσωπες δυνάμεις της φύσης
Να τιμωρήσουν την έπαρση
και τον εγωισμό μου.

Άψυχες πέτρες που κατρακυλάνε
ανεξέλεγκτες
στο πηγάδι της βαρύτητας
δεν αξίζουνε το σεβασμό μου

Μόνο εγώ υπάρχω να τις δω
Ούτε ξέρουνε κι οι ίδιες τον εαυτό τους

Χωρίς εμένα, όλα αυτά δεν αξίζουν τίποτα.

4 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Όχι γιατί, δε γράφω ποίηση αλλά τώρα τά 'χω πάρει με τις μαλακίες.

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011 στις 8:08:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

α ρε stassa

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011 στις 10:44:00 μ.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger tink είπε...

εξαρτάται τώρα απο πού τις βλέπεις
δεν ξέρω αν με πιάνεις.
Αν τις βλέπεις απ την τηλεόραση, θα τις ξεχάσεις με το που θα πληρώσεις τον λογαριασμό του τηλεφώνου ή της δεη. Αν τις βλέπεις δίπλα σου, ή σε πλάκωσαν, θα τις βλέπεις μια ζωή που θα αλλάξει και νόημα. Αν με πιάνεις πάντα. Αν δεν με πιάνεις, μαλακίες λέω. Μαλακίες λέω πάντα δηλαδή. Εδώ στην εξοχή με τον καταπράσινο Ταϋγετο. Βεβαίως.

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011 στις 5:12:00 π.μ. EET  
Ο χρήστης Blogger stassa είπε...

Γειά σου κιχλί!

Τινκ,
Το κακό με τις μαλακίες είναι οτι κανείς δεν μπορεί να τις αποφεύγει για πάντα.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011 στις 1:55:00 π.μ. EET  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα