Μικρή εαρινή ύβρις.

Στην Δύση μας έκαψε η φωτιά.
Στην Ανατολή μας πνίγει το νερό.

Εγώ όμως δεν το βάζω κάτω
Γιατί είμαι η ζωή κι επιβιώνω.

Μέσα σ' ένα αδιάφορο κενό,
Πάνω σ' ένα σκέτο βράχο.

Είμαι μια φλούδα βιομάζας
Αλλά δε με σταματάει τίποτα.

Θα ισοπεδώσω τους πλανήτες
Θα ρουφήξω τους γίγαντες αερίων
Θα κλέψω τη φωτιά των άστρων.
Θα περάσω στο παραπέρα σύμπαν

Κι ας έρθουν χίλιοι εκδικητές θεοί,
απρόσωπες δυνάμεις της φύσης
Να τιμωρήσουν την έπαρση
και τον εγωισμό μου.

Άψυχες πέτρες που κατρακυλάνε
ανεξέλεγκτες
στο πηγάδι της βαρύτητας
δεν αξίζουνε το σεβασμό μου

Μόνο εγώ υπάρχω να τις δω
Ούτε ξέρουνε κι οι ίδιες τον εαυτό τους

Χωρίς εμένα, όλα αυτά δεν αξίζουν τίποτα.