Ημερολόγιο ονείρων, 28/06/15

Ήμουνα σε κάποιο στρατόπεδο κάποιων επαναστατών; Κάτι τέτοιο. Θυμάμαι να σκέφτομαι οτι θα γίνει σφαγή επειδή μας είχανε περικυκλώσει οι δυνάμεις του νόμου (στρατός; ΜΑΤ;). Θυμάμαι νομίζω να σκέφτομαι αν έχουμε αρκετά εφόδια για ν' αντέξουμε την πολιορκία κλπ.

Σε κάποια φάση είδα τον Τσίπρα στο δάσος λίγο πιο 'κει από το στρατόπεδο. Είχε ένα φουσκωτό φίδι λέει, που το κατεύθυνε με ένα τηλεκοντρόλ και θα το έστελνε να φωνάξει βοήθεια, δεν ήξερα από που. Το φίδι άρχισε να πετάει, τηλεκατευθυνόμενο από τον Τσίπρα κι όπως τον παρακολουθούσα αγχωνόμουνα πάρα πολύ γιατί τα δέντρα ήτανε πυκνά-πυκνά και το κατευθυνε πολύ άγαρμπα και φοβόμουνα οτι θα το χτυπήσει σε κάνα κλαδί και θα σκιστεί και θα σκάσει. Τα κατάφερε όμως να περάσει από το δάσος, να ανέβει πάνω από τα δέντρα όπου κινδύνευε και να πετάξει προς το φεγγάρι. Το είδα ν' ανεβαίνει στον  νυχτερινό ουρανό προς ένα ασημένιο φεγγάρι μισοκρυμμένο απ' τα σύννεεφα κι έμοιαζε λίγο με  ασπροκόκκινο δράκο με κρόσσια με πολύτιμες πέτρες να κρέμονται, κάπως σαν γιαπωνέζικος δράκος,  ή σαν σκουλήκι θαλάσσιο απ' αυτά με τα πολύχρωμα λοφία κλπ. Νομίζω θυμάμαι να σκέφτομαι  (ή άκουσα την φωνή του αφηγητή) να λέει οτι το έστελνε προς το φεγγάρι να ζητήσει βοήθεια από  τον βασιλιά του φεγγαριού.

Ερμηνεία: το μόνο που μας σώζει τώρα είναι η Λιλιπούπολη.