Μάθε τέχνη κι άστηνε (κι έτσι και την ξαναπιάσεις ποτέ να με φτύσεις)

Φαντάσου τώρα λέει, να είσαι φοιτητής σε κάποια σχολή καλών τεχνών και να έχεις συμφοιτητή το Lynch. Ή τον Κουροσάβα. Ή τον Κέηβ.

Να την παλεύεις δηλαδή εκεί, κούτσα-κούτσα, τσούκου-τσούκου, να ψιλοβγάζεις κάτι, λίγο, όχι τίποτα τρελλά επαναστατικό, απλά έτσι, όχι τελείως μαλακίες. Και ξαφνικά να συνειδητοποιείς οτι στέκεσαι δίπλα σε μια μοναδική μεγαλοφυΐα της τέχνης που, αν συνεχίσει έτσι, πάει καρφί για διεθνή αναγνώριση.

Και να έχει και τρελλή πέραση στις γκόμενες (ο Κέηβ αυτό).

Πρέπει να είναι μεγάλη απογοήτευση η τέχνη.