Ξύπνησα σήμερα κι είπα να γράψω κάτι βαρύ, πρωί-πρωί.

Η παραδοσιακή αντίληψη για το φύλο και η κουήρ θεωρία έχουνε ένα κοινό: τους λείπει η ιστορική συνείδηση των πρακτικών αναγκών που διαμορφώνουν τους ρόλους των φύλων σε κάθε εποχή. Η παραδοσιακή αντίληψη, βέβαια, θεωρεί οτι είναι η μόνη σωστή γιατί "πάντα έτσι ήτανε" και δεν χρειάζεται και πολύ συζήτηση, η πλάνη της είναι προφανής. Για τους ίδιους λόγους όμως, η κουήρ αντίληψη, οτι υπάρχουν πολλά φύλα κι όχι μόνο άντρας και γυναίκα, είναι εφαρμόσιμη στις σύγχρονες, Δυτικές κοινωνίες αλλά όχι σε οποιαδήποτε άλλη γνωστή περίοδο της ιστορίας. Η εφαρμογή της, ας πούμε, στον Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα θα ήταν όχι απλά αδύνατη αλλά καταστροφική. Αυτό δεν έχει να κάνει με κανόνες συμπεριφοράς αλλά με τις υπαρκτές συνθήκες της κάθε εποχής. Συγκεκριμμένα, οι ανάγκες της αναπαραγωγής είναι πολύ διαφορετικές στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες και τον Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα- παρομοίως οι ανάγκες της παραγωγής και της εκπαίδευσης και μόρφωσης.

Ως ένα βαθμό, οι αντιλήψεις μας καθορίζουν αυτές τις ανάγκες αλλά και οι δύο αντιλήψεις για το φύλο - η παραδοσιακή και η ριζοσπαστική- αγνοούν ή υποβαθμίζουν την σημασία της τεχνολογίας και της επίδρασής της στην καθημερινότητα. Είναι αλήθεια για παράδειγμα οτι για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας η διαθέσιμη τεχνολογία σήμαινε οτι μόνο οι άντρες -και μάλιστα οι άντρες μιας συγκεκριμμένης σωματικής ικανότητας- ήταν αποτελεσματικοί σε συνθήκες μάχης. Γι' αυτό είναι ανήκουστη λόγου χάρη η γυναικεία φάλαγγα ή η γυναίκα- ιππότης. Με την αρχή της χρήσης των πυροβόλων όπλων, οι γυναίκες αρχίζουν να έχουν τις ίδιες δυνατότητες να ασκήσουν βία και να προφυλαχτούν από την άσκησή της ώστε οι μόνοι κανόνες που τις εξαιρούν από τη συμμετοχή σε στρατούς και την εκπαίδευση στα όπλα, είναι κοινωνικές προκαταλήψεις. Είναι γνωστό οτι σε πιο σύγχρονες συρράξεις συχνά γυναίκες ντύνονται άντρες για να πάνε στο μέτωπο, να βρούνε τους αγαπημένους τους και να πολεμήσουν -και να πεθάνουν- μαζί τους. Σήμερα, στους πιο προηγμένους τεχνολογικά στρατούς, η συμμετοχή των γυναικών είναι όχι μόνο δεκτή αλλά και επιθυμητή- και μάλιστα οι στρατοί εκμεταλλεύονται το γεγονός και πολιτικά, παρουσιάζοντας το γεγονός οτι είναι ανοιχτοί σε άντρες και γυναίκες (ανεξαρτήτως σεξουαλικότητας) ως δείγμα... προοδευτικότητας (έννοια που βδελύσσονται οι τακτικοί στρατοί οποιασδήποτε εποχής).

Με την ίδια λογική, η κινητικότητα μεταξύ των τάξεων του φύλου -το γεγονός οτι αυτή η κινητικότητα περιορίζεται είναι ένα από τα Μεγάλα Κακά της παραδοσιακής αντίληψης για το φύλο, σύμφωνα με την κουήρ θεωρία- εξαρτάται επίσης σε μεγάλο βαθμό από τις τεχνολογικές δυνατότητες και τις κοινωνικές συνθήκες που δημιουργούν. Στη σύγχρονη Δυτική κοινωνία, η αναπαραγωγή δεν είναι πια η πρώτη ανάγκη των ατόμων ή των κοινωνικών ομάδων (κυρίως: εθνών). Η χαμηλή βρεφική θνησιμότητα και το υψηλό προσδόκιμο ζωής επιτρέπουν στον πληθυσμό ενός Δυτικού κράτους να παραμένει βιώσιμος ακόμη κι αν η πλειοψηφία των ζευγαριών δεν κάνουν περισσότερα από ένα παιδί. Όταν η αναπαραγωγή του είδους είναι εξασφαλισμένη, σε τί ωφελεί ο περιορισμός της κινητικότητας ανάμεσα στα φύλα; Σε τί ωφελεί η αυστηρή μονογαμική ετεροκανονικότητα; Σε τίποτα- απλά επιβαρύνει την οικονομία. Από αυτήν την άποψη η κουήρ θεωρία σωστά εξηγεί οτι η παραδοσιακή αντίληψη για το φύλο είναι περιορισμένη και βλαβερή.

Εκείνο όμως που λείπει σχεδόν πάντα από την όποια ριζοσπαστική θεώρηση των φύλων (και της σεξουαλικότητας) είναι η κατανόηση των πρακτικών αναγκών και των υπαρκτών συνθηκών που διαμορφώνουνε την κατεστημένη θεώρηση. Και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που, συνήθως, οι ριζοσπαστικές θεωρίες δεν καταφέρνουν να πείσουν για τη χρησιμότητα των μεταρρυθμίσεων που προτείνουν, αποτυχαίνουν να συγκινήσουν παρά ελάχιστα και μάλλον ακραία υποκείμενα (και αυτό πάλι μόνο για ελάχιστο χρόνο) και τελικά δεν ενσωματώνονται στην κοινή αντίληψη για το φύλο και τη σεξουαλικότητα. Επειδή οι ριζοσπαστικές θεωρίες αγνοούν τη θέση τους στην ιστορική εξέλιξη του φύλου και της σεξουαλικότητας, παραμένουν "μόδες", ρεύματα χωρίς ουσιαστική επίδραση ή απήχηση.