Ein Rant
Το πρόβλημα με το χρήμα είναι οτι ο μόνος ηθικός λόγος άλλος να βγάζει 15.000 το χρόνο κι άλλος 15.000 την ώρα είναι αυτός που βγάζει τα πολλά να κάνει κάτι πιο χρήσιμο από αυτόν που βγάζει τα λίγα.
Στην πράξη όμως αυτό που συμβαίνει είναι οτι κάποιοι είναι απλά καλοί στο να βγάζουν χρήματα. Και μπορεί να κουράζονται, να μοχθούν ειλικρινά, αλλά δεν παράγουν έργο κι έτσι τα χρήματα που βγάζουν τα βγάζουν απ' την τσέπη αυτών που τα παράγουν.
Είναι λογικό επίσης, αφού το χρήμα έχει αξία όλοι να επιθυμούν το χρήμα, κατ' αρχήν- και την προσφορά στο σύνολο κατόπιν. Θέλω να σου πώ, το σύστημα το στηρίζουμε όλοι γιατί όλοι κοιτάμε να βολέψουμε τον κώλο μας όσο καλύτερα μπορούμε κι όχι στο βαθμό που το αξίζουμε κι ανάλογα με το τί προσφέρουμε. Και δεχόμαστε να υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί γιατί ελπίζουμε μια μέρα να γίνουμε κι εμείς οι ίδιοι πλούσιοι.
Αθώους δεν έχει, να με συμπαθάς. Αλλά ούτε και ένοχους έχει. Μόνο λογικούς ανθρώπους έχει. Πες δηλαδή οτι εγώ γαμιέμαι στη δουλειά (ενδεχομένως κυριολεκτικά) και βγάζω όσα μπορεί να βγάλει μία τίμια βιοπαλαίστρια. Και μετά ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω τί φοράει η Κέητ Μος και τι οδηγάει ο Τζέρεμι Κλάκσον... και πρέπει να κάνω τί; Να αισθάνομαι οτι προσφέρω και ανταμοίβομαι δίκαια; Να χαίρομαι που δεν είμαι τεμπέλα, και τί ωραία που είναι η κοινωνική διαστρωμάτωση: κάτω -κάτω εγώ που δε φοβάμαι τη δουλειά, με φοβάται αυτή και πάνω-πάνω κάτι τύποι που θεωρούν "δουλειά" να παίζουν στο χρηματιστήριο ή να κάνουν εκπομπές στην τηλεόραση; Όχι ρε φίλε. Θα κοιτάξω να δω πώς θα τη βγάζω κι εγώ έτσι. Κι αν δεν τα καταφέρω, ε στ' αρχίδια μου όλοι κι όλα. Θα κλάψω εγώ που θα χάσει το κότερό του ο τραπεζίτης; Γιατί, δικό μου είναι; Για ξύπνα λίγο, ρε μάγκα. Όλα δικά σου τα θες, σωστά; Ε, λοιπόν, κι εγώ το ίδιο, άει και γαμήσου. Να σε δω από ποιόν θα πάρεις, όταν θα τά 'χεις φαει όλα μόνος σου. Είδες τί μαθαίνει κανείς όταν κάνει παρέα με πρεζάκηδες;
Και γι' αυτό λοιπόν, επειδή το χρήμα δεν είναι ηθικό ζήτημα, αλλά πρακτικό, κι επειδή το κουμαντάρουν μηχανές πια κι όχι ανθρώποι, που ετούτοι τουλάχιστον μια στο τόσο τρώνε κι ένα φλας υπαρξιακό και γίνονται βουδιστές ή ξέρω 'γω, γι' αυτό λέω, επειδή οι ποταμοί των αριθμών στο σύμπαν κινούνται με μαθηματική νομοτέλεια, μην περιμένεις να βγούμε ποτέ στ' αλήθεια από την κρίση. Απ' τη στιγμή που ξεκίνησε, δε θα σταματήσει.
Ναι μωρέ, μακάρι να λέω μαλακίες.
Στην πράξη όμως αυτό που συμβαίνει είναι οτι κάποιοι είναι απλά καλοί στο να βγάζουν χρήματα. Και μπορεί να κουράζονται, να μοχθούν ειλικρινά, αλλά δεν παράγουν έργο κι έτσι τα χρήματα που βγάζουν τα βγάζουν απ' την τσέπη αυτών που τα παράγουν.
Είναι λογικό επίσης, αφού το χρήμα έχει αξία όλοι να επιθυμούν το χρήμα, κατ' αρχήν- και την προσφορά στο σύνολο κατόπιν. Θέλω να σου πώ, το σύστημα το στηρίζουμε όλοι γιατί όλοι κοιτάμε να βολέψουμε τον κώλο μας όσο καλύτερα μπορούμε κι όχι στο βαθμό που το αξίζουμε κι ανάλογα με το τί προσφέρουμε. Και δεχόμαστε να υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί γιατί ελπίζουμε μια μέρα να γίνουμε κι εμείς οι ίδιοι πλούσιοι.
Αθώους δεν έχει, να με συμπαθάς. Αλλά ούτε και ένοχους έχει. Μόνο λογικούς ανθρώπους έχει. Πες δηλαδή οτι εγώ γαμιέμαι στη δουλειά (ενδεχομένως κυριολεκτικά) και βγάζω όσα μπορεί να βγάλει μία τίμια βιοπαλαίστρια. Και μετά ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω τί φοράει η Κέητ Μος και τι οδηγάει ο Τζέρεμι Κλάκσον... και πρέπει να κάνω τί; Να αισθάνομαι οτι προσφέρω και ανταμοίβομαι δίκαια; Να χαίρομαι που δεν είμαι τεμπέλα, και τί ωραία που είναι η κοινωνική διαστρωμάτωση: κάτω -κάτω εγώ που δε φοβάμαι τη δουλειά, με φοβάται αυτή και πάνω-πάνω κάτι τύποι που θεωρούν "δουλειά" να παίζουν στο χρηματιστήριο ή να κάνουν εκπομπές στην τηλεόραση; Όχι ρε φίλε. Θα κοιτάξω να δω πώς θα τη βγάζω κι εγώ έτσι. Κι αν δεν τα καταφέρω, ε στ' αρχίδια μου όλοι κι όλα. Θα κλάψω εγώ που θα χάσει το κότερό του ο τραπεζίτης; Γιατί, δικό μου είναι; Για ξύπνα λίγο, ρε μάγκα. Όλα δικά σου τα θες, σωστά; Ε, λοιπόν, κι εγώ το ίδιο, άει και γαμήσου. Να σε δω από ποιόν θα πάρεις, όταν θα τά 'χεις φαει όλα μόνος σου. Είδες τί μαθαίνει κανείς όταν κάνει παρέα με πρεζάκηδες;
Και γι' αυτό λοιπόν, επειδή το χρήμα δεν είναι ηθικό ζήτημα, αλλά πρακτικό, κι επειδή το κουμαντάρουν μηχανές πια κι όχι ανθρώποι, που ετούτοι τουλάχιστον μια στο τόσο τρώνε κι ένα φλας υπαρξιακό και γίνονται βουδιστές ή ξέρω 'γω, γι' αυτό λέω, επειδή οι ποταμοί των αριθμών στο σύμπαν κινούνται με μαθηματική νομοτέλεια, μην περιμένεις να βγούμε ποτέ στ' αλήθεια από την κρίση. Απ' τη στιγμή που ξεκίνησε, δε θα σταματήσει.
Ναι μωρέ, μακάρι να λέω μαλακίες.
4 σχόλια:
"Αθώους δεν έχει, να με συμπαθάς. Αλλά ούτε και ένοχους έχει." Νόμος παλιός, παλιότερος από τον άνθρωπος. Δες κι εδώ. Κάτι είχες πει και συ γι' αυτό, μερικές βδομάδες πριν.
Εμείς τι κάνουμε; Κάποια τάξη πρέπει να μπει.
μακάρι.
Τόμας, ποιά τάξη, όλοι πάτο θα πάμε. Άκου που σου λέω, μου το είπε εμένα ο Lovelock.
Είσαι στην αγγλία. Στο στόμα του καπιταλιστικού χοντρού. Οσο ήμουν στο νησί δεν πήρα ποτέ πάνω απο 13.000. Δεν είχα ποτέ βέβαια και το drive του να είμαι αφεντικό... Ετσι λοιπόν πήγα στα 7.000 με τρίημερη εργασία και τους έγραψα στα παπάρια μου. Τέσσερις μέρες ελεύθερος. Στο Λονδίνο ευτυχώς ακόμα γίνεται.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα